ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทเพลงที่ 10 : Live in Thailand
วันนี้เป็นวันที่พวกเขาจะออกเดินทางจากญี่ปุ่น เพื่อไปประเทศไทยทั้งViViDกับSuGและรุ่นพี่ใหญ่อย่างLM.Cมารวมตัวกันที่สนามบิน ที่สนามบินดูสับสนวุ่นวายเอามากๆ เสียงอึกกระทึกครึกโครมไม่ใช่น้อย
เสียงไอโฟนของทาเครุดังขึ้น เขาคิดว่านี่คงเป็นสายสุดท้ายก่อนจะไปประเทศไทยเป็นแน่
"ฮัลโหลสวัสดีครับ" ทาเครุพูดขึ้น
"ไง...ชั้นโชเองนะ...คงไม่ได้เจอนายสองสามวันสินะ"
"โชซัง...ครับ...เดี๋ยวก็จะขึ้นเครื่องแล้ว"
"ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปส่ง...ถ้าไม่ติดเรื่องงานล่ะก็นะ...ชั้นกะจะไปกับนายแล้ว"
"อย่าเลยครับรบกวนโชซังปล่าวๆ"
"งั้นเที่ยวให้สนุกนะ พยายามเข้าล่ะ"
"ขอบคุณครับ" จากนั้นปลายสายก็วางไป
"ใครโทรมาน่ะทาเครุ..." ยูจิหันมาถาม
"โชซังวงAlice Nineน่ะ"
"ห๊ะ!!!..." ยูจิตกใจมากทำไมทาเครุถึงสนิทสนมกับโชได้
"คือเรื่องมันยาวน่ะ แต่พูดง่ายๆว่าชั้นกะจะลองคบกับโชซังดู"
"เดี๋ยว!...แล้วชินล่ะ...นายไม่ได้ชอบชินหรอ"
"ก็ชินน่ะ..." จะให้พูดได้ไงล่ะว่าชินทำเขาเจ็บช้ำน้ำใจแค่ไหน ไม่งั้นยูจิคงโกรธเจ้าตัวแน่ๆ "ช่างเถอะ...แต่โชซังน่ะเขาเป็นคนดีนะ"
"ดีไม่ดีมันไม่เกี่ยวสักหน่อย อยู่ที่ว่านายรักเขารึปล่าวเท่านั้นเอง" บทสนทนาก็ถูกตัดจบเพราะพวกเขาต้องขึ้นเครื่องซะแล้ว
มายะLM.Cอมจูปาจุ๊ปส์ในปากอย่างน่าอร่อย เขาเดิมเทียบเคียงมาพร้อมกับไอจิเพื่อนร่วมวงนั่นเอง 5หนุ่มSuGค่อยเดินตามๆกันมา เหมือนมาเป็นกรุ๊ปทัวร์อะไรอย่างนั้น แต่พวกเขามาทำงานกัน ViViDซึ่งติดงานอยู่กว่าจะมาได้ก็ต้องอีกวันนึง
ไม่กี่ชั่วโมงเครื่องบินก็มาจอดเที่ยบที่สุวรรณภูมิ พวกเขาได้รับการต้อนรับจากแฟนคลับและทางผู้จัดอย่างอบอุ่น ทุกคนทั้งปลื้มปิติแล้วมีความสุขสุดๆ แต่มันก็ดึกมากพอสมควรรถตู้แล่นไปถึงโรมแรมสุดหรูใจกลางกรุงเทพ ด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง เขาแยกย้ายกันไปตามห้องของตน
จิยูที่รู้สึกผิดมาตลอดมันก็เป็นโอกาสอันดีที่เขาจะคืนดีกับชินเป เขาเคาะประตูห้องของหนุ่มร่างเล็กสองสามทีก่อนที่อีกฝ่ายจะมาเปิดประตูให้
"มีอะไร" ชินเปพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง
"ชินเปขอคุยด้วยหน่อยสิ"
"ก็คุยมาสิชั้นไม่มีเวลาว่างนักหรอกนะ"
"ขอเข้าไปคุยข้างในเถอะ"
"จะคุยตรงไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ...เอาเร็วสิมีอะไรก็พูดมา"
"ชินเป...ชั้นขอโทษนะสำหรับเรื่องวันนั้นน่ะ...ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับเขาจริงๆนะ ชั้นมีแต่นายคนเดียว"
"แล้วนายไปจูบกับเขาทำไมล่ะ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ดี"
"มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ พอดีเขาล้มชั้นเลยไปช่วยไว้ก็เลยเป็นแบบนั้น ถ้าเป็นผู้หญิงที่คบกับชั้น ชั้นจะไม่ง้อเลยนะ แต่เพราะเป็นนายเพราะว่าชั้นรักนาย"
"พอได้แล้ว...ตาบ้า...น่าอายพูดออกมาได้ยังไงกัน" ชินเปหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ
"ถ้าให้บอกรักนายอายแค่ไหนชั้นก็จะพูด"
"ชั้นยังไม่ยกโทษให้หรอกนะ กลับห้องนายไปได้แล้ว" ดูเหมือนความโกรธของชินเปจะบรรเทาลงบ้าง
พวกเขามีไปถ่ายรายการตอนเช้าจึงรีบตื่น ได้พักผ่อนแค่แป๊บเดียว แถมต้องทำงานกันอีก ถึงจะเหนื่อยแต่การได้มาออกรายการและได้เจอแฟนคลับเมืองไทยมันก็มีความสุขแล้วปลื้มในเวลาเดียวกัน
ช่วงเย็นก็ไปถ่ายรายการสดอีกตามเคย รายการแชแนลวีชินเองก็เดินทางมาพร้อมกันด้วย เพราะเสร็จธุระจากที่ญี่ปุ่นเรียบร้อยแล้ว
เขาเดินสวนกับทาเครุที่ออกมาจากห้องส่งของทางรายการ สายตาจ้องกันเล็กน้อยก่อนที่พวกเขาจะไปทำหน้าที่ของตน หัวใจของทาเครุเจ็บแปล๊บๆขึ้นมาทันทีที่สบตากัน เขายังคงรักชินอยู่ และคิดว่าอาจจะไม่สามารถตัดใจจากชินได้เลย
พอจบจากการออกอากาศพวกเขาก็เดินทางกลับมาที่โรงแรม ณ โรงแรมเหล่า4หนุ่มViViDที่เหลือมาที่โรงแรมกันแล้ว พวกเขาทำภาระกิจส่วนตัวกันเรียบร้อยก็แยกย้ายกันกลับห้องของตัวเองไป จิยูที่ไม่ได้กอดกับชินเปหลายวันก็แทบจะลงแดง เขามาหาชินเปที่ห้องอีกครั้ง
"น้าาา...วันนี้ขออยู่ด้วยคนเถอะนะ"
"ไม่!" ชินเปพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ก็ชั้นทนไม่ไหวแล้วนี่นา...ชั้นรักนายจริงๆนะ ขอโทษแล้วไง...หายโกรธทีเถอะ"
"ที่นายทำมันใช่เรื่องเล็กน้อยที่ไหนล่ะ ถึงจะขอโทษก็ไม่ได้จะหายโกรธง่ายๆนะ"
"แล้วอีกเท่าไหร่นายถึงจะหายโกรธชั้นล่ะ"
"กลับญี่ปุ่นเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน"
"สัญญาแล้วนะ ถ้ากลับไปนายต้องให้ชั้นกอดนะ"
"ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะให้กอด ชั้นบอกว่าค่อยว่ากันอีกที"
"โอเคตกลงๆ" วันนี้เขาก็ไม่สามารถเข้าไปที่ห้องของชินเปได้ จิยูยืนคอตกอยู่หน้าห้องของชินเป
แล้วจู่ๆชายหนุ่มร่างเล็กของวงViViDก็เดินมาหาจิยู นั่นก็คือมือกองประจำวงนั่นเอง
"ทำไมไม่ไปนอนล่ะ..." โคคิเอ่ยถามร่างสูง
"ก็ชั้นเหงานี่นา...เลยนอนไม่หลับ..."
"งั้นหรอ? แล้ว...เรามาทำอะไร...แก้เหงามั้ย?" โคคิสงสายตาน่ารักมาทางจิยู แล้วก็จูงมือใหญ่ได้ด้วยความรวดเร็ว โดยที่ไม่ฟังคำตอบจากอีกฝ่ายเลย จิยูถูกลากมาที่ห้องของโคคิถึงเขาจะไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำว่า 'แก้เหงา' ในความคิดอีกฝ่าย แต่มันคงจะเป็นอะไรที่สนุกอย่างเล่นเกมส์ด้วยกันละมั้ง
"แก้เหงาที่ว่านี่คืออะไรหรอ?" จิยูที่กระตือรือร้นสุดๆ ส่งสัยคงเอาเกมPSPมาแน่ๆ แล้วให้มาเล่นแข่งกันอะไรทำนองนี้
"ก็แบบนี้ไง" โคคิจูบไปที่ริมฝีปากของจิยูเต็ม
ปากที่แสนบอบบางและนุ่มนิ่มของโคคิทำให้จิยูถึงกับเคลิบเคลิ้มแล้วหยุดตัวเองไม่ได้ ร่างสูงใช้ลิ้นสอดเข้าไปในโพลงปากตอบสนองกับอีกฝ่าย แต่พอรู้สึกตัวอีกทีเขาก็นึกถึงหน้าชินเป
"อย่าเลยโคคิ...แบบนี้มันไม่ถูกนะ!" เขาดันอีกฝ่ายออกอย่างเบามือ
"ไม่ถูกยังไง ผิดที่ชั้นเป็นผู้ชายหรอ"
"ปล่าว...ไม่ใช่แบบนั้น...แต่ชั้นกำลังคบกับชินเปอยู่ ชั้นกำลังทำผิดต่อชินเปที่มาจูบกับนาย"
"แต่ชั้นชอบนายนี่นาจิยู! เป็นชั้นไม่ได้หรอ...ทำไมต้องเป็นชินเปด้วย!"
"แต่..."
"ขอร้องล่ะไม่ต้องคบกันก็ได้...ให้ชั้นเป็นเครื่องช่วยคลายความเหงาให้นายก็ยังดี"
"......" จิยูไม่ตอบแต่เขาก็ถูกสิ่งที่เรียกว่าความต้องการชักนำให้เขาทำผิดอีกครั้ง...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น