คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
“ ันบอให้นายนอนเยๆไ ฟัภาษานไม่รู้เรื่อหรอ”
“ุ เป็นใร ปล่อย ผม ไปเถอะ นะ” ร่าบาล่าวอร้อ้วยเสียที่หวาลัว
“ไ้ ันปล่อย นายแน่ แ่ไม่ใ่อนนี้”
“ุะให้ผมทำอะไร ผมยอมทุอย่า ออย่าเียว ปล่อยผมไปเถอะนะ”
“นายใหรอ ว่ายอมทุอย่า”
“ะ รับ ผมยอม ทุอย่า” ร่าบาเอ่ยออมาโยที่ไม่รู้เลยว่าารอบอเารั้นี้ เป็นาร่าัวเอให้ลไปในเหวอาานร้ายผู้นี้
“ืนนี้นาย้อนอนับัน แล้วันะทำให้นายมีวามสุเอ”
“อืม”ร่าสูราออมา
“ัวนายนี่มันหวานริๆ นันแทบะทนไม่ไหวแล้วนะ”
“ุ ผมบอให้ปล่อยผมนะ” ร่าบา่อยๆระเถิบัวหนีไปรมุมห้อ
“ะหนี ไปไหนละ ันอแ่รั้เียว ไม่ไ้รึไ”
“ไม่ อร้อละ อย่าทำอะไรผมเลย” ร่าบาวิวอน
“ะเล่นัวไปทำไม ทั้ๆที่นาย็ผ่านผู้ายมาไม่รู้ทั้เท่าไหร่แล้ว แ่ันนเียว ไม่เท่าไหร่หรอน่า” าานร้ายล่าว่อนที่ะ่อยๆเ้าไปู่โมเหยื่ออย่าำนา
“ไม่ ผม ไม่ใ่ นอย่าทีุ่พูนะ”
“หึ อย่ามาแ้ัวเลย”
“ผมไหว้ละ อย่าทำผมเลย ผมลัว” ร่าบาพนมมือไหว้อย่าอร้อ
“ถ้านายไม่ใ่ อย่าที่ันพู ็อันพิสูน์หน่อยละ”
“แว๊”ร่าหนาระาร่าบาให้ลุึ้น ่อนที่ะผลัลไปที่เียแล้วรีบร่อมร่าบาไว้
“อืม”
“ร่าายนายมัน่าหอมริๆ”ร่าหาพูโยที่เา็ยัหาวามหวานาร่าบา
“อะ อือ”
“ราออมาอีิ ันอบ”
“ปล่อยผมไปเถอะนะ”ร่าบายัร้ออ
“โธ่เว้ย ! นอนเยๆไม่ไ้รึไ ร้ออยู่นั่นแหละ”
“เฟี๊ยะ” ร่าหนาใ้มือฟาไปที่แ้มใส
“หึ อบให้ใ้ำลั ็น่าะบอ ไม่น่ามามัวเสียเวลาใีับนายเลย”
“อะ อืม ปล่อยผมเถอะ”
“ปล่อย อยาให้ันปล่อยมาใ่ไหม” ร่าหนาหยุ ่อนที่ะเยหน้ามอเหยื่อ้วยแววาที่เ้าเล่ห์
“แว๊”
เสื้อัวบาถูระานา แล้วว้าลไปที่พื้นอย่าไม่ใส่ใ ่อนที่สายาอาานร้ายะ้อมอแผ่นอาวเปลือยเปล่ารหน้า มูสันโ่โน้มไปุไร้ออาวพลาใ้ลิ้นร้อนลาเป็นทายาวบริเวลำอลมาถึหน้าอแบนราบ
“ุมันไม่ใ่น”เสีย่าอร่าบาไม่ไ้มีผลอะไรเลยับร่าหนาเลย มันยิ่ทำให้เาสนุับารระุ้นอารม์อเหยื่อโยารแทะเล็มร่าผอมบา มือแ็แรทั้สอ้ารวบ้อมือเล็ไว้ที่เหนือหัว
“อืม ูร่าายอนายิ มันำลัเรียร้อให้ันไ้เป็นเ้าอ อยู่นะ”
“าเอนาย มันอยู่ผิที่ไปหน่อย มานี่ ันะัารให้” ร่าหนาัารับอุปสรริ้นนี้ โยใ้เวลาไม่ถึนาที่อนที่าเเนื้อผ้าายาวะถูถอไปอไว้ที่ปลายเท้า
“โอ๊ย ผมบอให้ปล่อยไ”ร่าบายัโวยวายพร้อมับิ้นพล่านอยู่บนเียโยร่าหนายัึ้นร่อมร่าายอเหยื่อเอาไว้
“ปล่อย ปล่อยให้อๆนายออมา้านอใ่ไหม”เาเลื่อนใบหน้าึ้นไประิบแผ่วเบาที่ใบหูาว โยมือ้าหนึ่็ไม่อยู่เย แล้ว่อยๆเลื่อนไปัารับป้อมปราารั้นสุท้ายให้หลุออมา
ร่าหนาไม่รอ้า เาัารับสิ่ัวาอารม์บนัวอเาให้ลไปที่พื้น ่อนที่ะปล่อยให้อารม์ปรารถนาไ้สัมผัสับร่าหวานที่รอรับโะารรมอันโหร้าย อย่าหลีเลี่ยไม่ไ้
ความคิดเห็น