คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : รัตติกาลแห่งเหมันต์ 4
อย่าลืมมม พนานุรมมมม (ทำเสียหลอหลอน)
ุมพิแนบประทับ้ำๆบนเรียวปา เรือนายเอนแนบแอบอิมิยอมห่าเหิน ลำแนระหวัอ สอประสานปลายนิ้วระับแน่น ระทั่สัมผัสึ่สายธารที่รินหลั่้าใบหน้าแลผิวายาวละมุน นัยน์ารารีึวัึ้นในับพลัน
เ้าหิมะแรัวน้อยหอบหายใ ะมีสนธยาบนวหน้านั้นปรือล้าแสนอ่อนแร
ร่าส่าแห่รัิภูพลันยับห่า ปีปัษ์ึ่โอบล้อมสะบัราหุบเ็บยัแผ่นหลั ปาเรียวเม้มบั่เส้นร ้วยรับรู้ัเวลาแห่เหมัน์ใล้หมล
วาสะท้อนแสสนธยาระพริบปริบ เรียวปายับแย้มรอยยิ้มใสะายเล็บายับหา มือเรียวาวนวลับรั้รัิภูมิยินยอมให้ถอยห่า
ออย่าไ้ัวลถึเพียนั้นเลย รารีแห่้า
ยามนี้อ์เหมันนารีทรเส็ืนยัินแนแห่ศีาล
ศิศีระฤทธาเหล่าภูเหมัน์ย่อมอ่อนแร
มือาวนวลนั้นยับลสอประสานปลายนิ้วแลรั้ึ้นแนบริมฝีปาละมุน แล้วึ่ยับายเลื่อนหา เอื้อมประทับุมพิบาเบา้าใบหน้าเ้ารารี
สอรัิาล่อนหน้า อ์ศีนารีทรเรียหา
เหล่า้าบาทบริพาทให้หวนืนยัพารา
หาัว้านั้นปรารถนา อเพียยัสามารถอยู่เียายท่าน
ถึแม้นะเพียแ่เล็น้อย็ยัี
ให้ัว้าไ้มีวามทรำไว้เฝ้าฝันยามนิทรา
นยามศีาลนั้นหวนืน
นัยน์ามีสนธยานั้นับ้อ สบลึลในผลึนิลาฬำทมิฬแห่ราษรารี เบื้อหน้า ปลายนิ้วที่สอประสานนั้นแนบระับสัมผัสแน่นหา
เนั้นแล้ว ้าร้ออ่อท่านในรานี้
รารีผู้เป็นที่รัแห่้า
่ำืนนี้อโปรโอบอแลเีย้า
วบนอ์สุริยาทรประพาสเยือน
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ายส่าสูลมหายใเ้าลึในอ้อมอ ยามนัยน์านิลาฬแลเลยยัอบฟ้า แสทอส่อประายที่ยับอาบไล้สุสายา บ่บอถึ่วาลแหุ่สิ้นสุนั้นเริ่มมาเยือน
เ้ารารีุมระับอุ้มือาวแสนบอบบา ปลายนิ้วสัมผัสประสานสอแนบแน่น ราวับมิยินยอม่อารพราาึ่ำลัเยื้อรายเ้าหมายเยือน
พัสรานิศาาลนั้นถูรั้ถอน
้าไ้ยินสรรพสำเนียแห่อ์ันทราเทวี
อ์รานีทรเพรียหา เหล่า้าในอ์นาให้หวนืน
นัยน์าสุใสัมียามสนธยาวัแลึ้นสบ ายบายับิสัมผัสวามอบอุ่นแห่รัิภูโยไร้ึ่วามหวั่นเร แม้ัวนอาั้อมลายสลายล
โปรเถิ พิทัษ์รารีแห่้า
เพียอ์สุริยาเส็ประพาส ถึึ่ลาผืนฟ้านภาลัย
ัว้าัหวนืน สู้พาราแห่ศีาล
อเพียอีสันิเถิ รารีแห่้าเอ๋ย
้าปรารถนาเพียไ้เฝ้ามออ์สุริยเทพเีย้าท่าน
เพียเท่านั้น แล้าะมิปรารถนาสิ่ใอีเลย
นัยน์ารารีเลื่อนปิล ระแสำรัสแห่เทวนารีนั้นแผ่วาแลเลือนหายาวิ ยามเมื่อวามมืแห่นิทราาลนั้นโรยรา รู้สึไ้ถึทวารแห่ท้อพระโรศิลาเลื่อนปิล
ยามเมื่อวามอบอุ่นแห่อรุโทัยไล้อาบบนเรือนาย เ้ารารีนั้นถอนใแล้วึ่ลืมา นัยน์าพลันระ่า้าพร่าพราย ้วยมิเยประสบึ่แสประพาสเิำรัสแห่อ์สุริยาแม้เพียน้อยนิ
ลำแนใ้ผืนผ้าลุมำทมิฬนั้นยับโอบเรือนายบาวแสนบอบบาเ้าหา ริมฝีปาแนบประทับุมพิบนปาเรียวนุ่มแสนอ่อนหวาน เนิ่นนาน่อนผละาแล้วยับแย้มเป็นรอยยิ้มอ่อนโยนเพียบาเบา
อารำไว้ให้ีเถิ หิมะแรเ้าัวน้อย
่วยามเราไ้แบ่ปันร่วมัน วบระทั่แยาในเพลานี้
ัว้านั้นมิเยปรารถนาึ่สิ่ใ
เพียเ้าไ้มีวามสุและแย้มึ่รอยยิ้มใสแ่้า
วามปรารถนาเพียหนึ่เียว นับแ่ถือำเนิแลลืมา
รอยยิ้มหนึ่เียวอเ้า็เพียพอ
เรียวปาบายับแย้มรอยยิ้มแสนอ่อนหวาน สัมผัสวามอบอุ่นออุ้มือแร่ที่อบประอ้าวหน้า เฝ้ามอยามเรือนายสูส่าอาบไล้แสทอแห่อ์ภาสร ึ่ประพาสพ้นรอยรผืนนภาแลนราล
ับพลันนัยน์าลับเบิว้า เมื่อายส่า เบื้อหน้านั้นเลือนลาแลาอ่อน พร้อม้วยนปีสีนิลำทมิฬที่ปลิปลิวออาร่า ระายสลายไปในแสสุริยายามรุ่อรุ
หยานทีสะท้อนประายั่มีามพลันรินหย มือวัไว่ว้าหารอยยิ้มบนใบหน้าลับาล ที่สุลับลายเพียวามว่าเปล่าในพริบา
หลเหลือเพียสัมผัสแสนอ่อนนุ่มแลเบาบาึ่ร่วโรยแลเลือนหาย ท่ามลาเสียรีร้อ้อัวานยาวนานา้นบึ้ในวใ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
อย่าเอาระเบิมาโยนบ้านแมวำน๊า~~~~
ทิ้เม้นท์เอาไว้้วยนะ๊ะ แหะๆๆ ^^'' (วิ่หลบลูระเบิและบรราสรรพสิ่ทั้หลายที่นอ่านประเว้าใส่มา)
ความคิดเห็น