คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 13 จับคู่เดตครั้งแรก
ใน่ำืนนี้เียบสบและเย็นสบาย บลูเบลล์นอนหลับอยู่บนเียนุ่ม ๆ หลัา่ำืนที่เหนื่อยล้าาารเล่นพูลและื่มไวน์ไปพอสมวร ลมเย็นที่พัเ้ามาทาหน้า่าทำให้บรรยาาศในห้อนอนนั้นสื่นึ้นเล็น้อย ผ้าม่านบาๆ พลิ้วไหวามลมและแสันทร์ที่ส่อผ่านเ้ามาแผ่ประายเาา ๆ บนผนัห้อ
ท่ามลาวามเียบสบนี้ แมวน้อยฟลอร์แมนปราัวึ้น ฟลอร์แมน่อย ๆ เินเ้ามาหาบลูเบลล์ที่หลับลึ ใ้เท้านุ่ม ๆ อเาสัมผัสับใบหน้าอเธอเบา ๆ และแล้วเศษเสี้ยวอวามทรำ็พรั่พรูเ้ามาในฝันอบลูเบลล์
ในฝันนั้น ันไ้เห็นภาพอเ็ผู้ายนหนึ่ในอี เามีนัยน์าสีทอและผมสีเิน ในฝันนั้นันำเาไ้ เาื่อว่า “เอเอร์” วามทรำเหล่านี้พาันลับไปยัเหุาร์านเลี้ยที่ันเยมีอาารแพ้ถั่วอย่ารุนแร และ เอเอร์ือนที่่วยเหลือันไว้าอาารแพ้ที่รุนแรนั้น นอานี้ ันยัเห็นภาพอานเลี้ยในสวนอไม้เรือนระที่ันเยพลัหลับพ่อแม่ เอเอร์ือเ็่วยเหลือันในวันนั้น และเาเป็นนพาันออมาาเาวนั่น ทำให้ันลับมาหาท่านพ่อและท่านแม่ไ้
บลูเบลล์นอนหลับอย่าสบและในฝันอเธอ เธอเอ่ยื่ออ เอเอร์เบา ๆ ราวับเป็นารเรียหาวามทรำที่หายไป
่อนที่ฟลอร์แมนะหายัวไป เาพู้วยเสียนุ่มนวลและอบอุ่นว่า “อให้เป็นวามทรำที่ีนะรับุหนู” แล้วเา็หายไปในวามมื เหลือเพียแสันทร์ที่ยัส่อสว่าในห้อนอนอบลูเบลล์
เ้าวันใหม่มาเยือนพร้อมับแสแอ่อน ๆ ที่ลอผ่านม่านบา ๆ ในห้อนอนอบลูเบลล์ เธอ่อย ๆ ลืมาึ้นพร้อมับวามรู้สึปวศีรษะอย่าหนั อาารเมา้าาารื่มไวน์เมื่อืนยัส่ผลให้เธอรู้สึเวียนหัว
ันลุึ้นนั่บนเีย พลานวมับัวเอเพื่อบรรเทาอาารปว ันนั่ทบทวนสิ่ที่ัวเอฝันเมื่อืน ภาพอ เอเอร์ยััเนอยู่ในวามทรำ
“เอเอร์” ันพูื่อนี้ึ้นเบา ๆ พลาสสัยว่าทำไมันถึลืมเรื่อราวเหล่านี้ไปไ้ เอเอร์ ือเพื่อนวัยเ็และยัเป็นรัแรอัน แ่ทำไมันถึลืมเาไปไ้เสียสนิท ภาพวามทรำที่พรั่พรูเ้ามาเมื่อืนทำให้ันรู้สึเหมือนับว่ามีอะไรบาอย่าาหายไปในีวิอัน
“๊อ ๆ” ท้ออัน็ร้อัึ้น ันึัสินใลุออาเียและลไปยัห้อรัวเพื่อหาอะไรินเป็นมื้อเ้า ลิ่นหอมอนมปัปิ้และาแฟส็ลอยมาทำให้ันยิ่รู้สึหิวมาึ้น ันเรียมอาหารเ้าแบบ่าย ๆ และนั่ลที่โ๊ะอาหารพลาินมื้อเ้าอย่าเอร็อร่อย แ่วามิอัน็ยัวนเวียนอยู่ับวามฝันเมื่อืน ทำไมันถึลืมเาไปไ้ แล้วทำไมันหมายเวทย์อฤูใบไม้ผลิแห่รัถึส่มาหาันไ้ วามรู้สึอยา้นหาวามริเิึ้นภายในใอัน
ะที่ันำลันั่ที่โ๊ะอาหาร พลาเี้ยวนมปัปิ้และไ่าว เพื่อน ๆ ทุน็ทยอยลมาที่ห้ออาหารเพื่อรับประทานอาหารเ้า้วยัน
“บลูเบลล์! เมื่อืนเธอลมาเลยนะ” ฮอว์ธอร์นพูึ้นพลาหัวเราะะที่หยิบผลไม้สวาบนาน
“ใ่ ๆ โยเพาะอนที่เธอลไปนอนบนโ๊ะพูล” ป๊อปปี้เสริมพลาหัวเราะาม
ันยิ้มเิน ๆ “ันเมานิหน่อยน่ะ แ่็ีใที่ทุนสนุัน” ทำไมันำสิ่ที่เิึ้นเมื่อืนไม่ไ้เลยหน่ะ
“นิหน่อย? เธอเมาหนัมาเลยนะนั้น” เี่พูพลายิ้มำ
ทุนหัวเราะันอย่าสนุสนาน แอนทูเรียม็เ้ามาร่วมว้วย “ยัมีวีรรรมอเธออีเยอะเลยนะ อยาฟัไหม?”
“โอ๊ย พอเถอะ พวเธอทำให้ันอาย!” บลูเบลล์พูพลาหัวเราะ เินอายเล็น้อย
ในะที่บรรยาาศในห้อรัวเ็มไป้วยเสียหัวเราะและวามสนุสนาน ู่ ๆ เสียระิ่็ัึ้น “ริ๊ ๆ ” ทุนหันไปมอทาประูทันที แล้ว็เห็นแมวน้อยฟลอร์แมนปราัวอีรั้
ฟลอร์แมนเินเ้ามาในห้อ้วยท่าทาน่ารัและส่าาม เาหยุยืนรหน้าบลูเบลล์และพู้วยเสียนุ่มนวล “สวัสีรับเหล่าบุปผาามทุท่าน อโทษที่มารบวนมื้อเ้าแสนอร่อย” ทุนในห้อรัวหยุพูุยและมอฟลอร์แมน้วยวามสนใ
“หลัานี้เราะเริ่มทำารับู่เพื่อไปเรั้แรันเลยรับ
เหล่าบุปผารุาลับไปยัห้อพัอท่าน”
บรรยาาศในห้อเ็มไป้วยวามาหวัและวามัวล พวเรา่อย ๆ ทยอยันเินลับไปยัห้อพัอัวเอ้วยวามสสัยและื่นเ้นทุน่ารอฟัำประาศ
และเมื่อทุนลับไปถึห้อพั ฟลอร์แมน็ประาศึ้น่อว่า
“อให้เหล่าบุปผาทุท่านเียนื่ออนที่ัวเอ้อาระไปเ้วยลในอหมาย้วยรับ”
ทุนในห้อพั่านั่ลที่โ๊ะ ิถึื่ออนที่ัวเออยาไปเ้วยาใริ และหลัาที่พวเาเียนื่อลบนหมายเสร็ฟลอร์แมน็ประาศ่ออีว่า
“สำหรับารับู่เในรั้แรนี้ เหล่าบุปผาายะ้อเียนื่ออบุปผาหิที่พวเา้อาระไปเ้วยลในหมาย หลัานั้นพวเาะเินถือหมายไปรอที่หน้าห้ออบุปผาหิที่พวเาเลือ”
“อให้เหล่าบุปผาายทุท่านเินไปยัห้ออบุปผาหิที่ท่านเลือ้วยรับ”
เหล่าบุปผาายทั้สามนือ นาร์ิสัส แอนทูเรียม และฮอว์ธอร์น ่ามอหน้าัน้วยวามื่นเ้นและประหม่า ฟลอร์แมนยัอธิบาย่อไป
“ถ้าบุปผาหิเปิประูออมาและื่อในหมายอเธอรับนที่มารับ
ให้ทัู้่ับมือันและเินลมายัโถลาอปราสาท”
เาพู่อ้วยน้ำเสียเร่รึม
“แ่ถ้าบุปผาหิเปิประูออมาแล้วนที่มารับไม่รับื่อในหมาย
บุปผาหิะ้อปิประูห้อพัอนเอทันที”
ฟลอร์แมนทิ้ท้าย้วยรอยยิ้ม “อให้ทุท่านไ้พบับู่เที่ท่าน้อาร อให้โี”
บรรยาาศในปราสาทเ็มไป้วยวามื่นเ้นและาหวั เหล่าบุปผาาย่อย ๆ เินไปที่หน้าห้ออบุปผาหิที่พวเาเลือ หัวใอทุน่าเ้นแร้วยวามหวัว่าะไ้พบับู่เที่พวเา้อาร
ความคิดเห็น