รักแสนวุ่นของคุณเจ้าหญิง

ลำดับตอนที่ #2 : มั่นใจ[1]

รักแสนว่นของคุณเจ้าหญิง2

เฮ้อ!!!!

………

เฮ้อ!!!!!

………

ร่างบางที่บัดนี้อยู่ในห้องทรงอักษรได้พักใหญ่หลักจากที่ว่าจะไปค้านการแต่งงานแต่ก็ต้องกลับมาถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย  จนนางข้าหลวงคนสนิทอดจะถามเสียมิได้

"ท่านหญิงเป็นอะไรไปเพคะ  ตั้งแต่กลับมาจากตำหนักพระมารดาก็มาได้แต่นั่งถอนหายใจแล้วก็นั่งเหม่อ  ไม่สบายหรือเปล่าเพคะให้หม่อมฉันหาโอสถมาถวายไหมเพคะ"

            "เฮ้อ!  ไม่ต้องหรอกรตี  เราไม่เป็นอะไร  เราแค่กลุ้มใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง  เฮ้อ!"

พูดได้แค่นั้นร่างบางก็กลับไปถอนหายใจอีกรอบ ..    

                จนกระทั่งปานทวารที่ปิดเปิดออก   ปรากฏร่างหญิงงามในชุดอาภรณ์หรูหราประดับประดาไปด้วยอัญมณีจนแพรวพราว  ดวงหน้าหวานซึ้งดวงตาคมฉายแววฉลาดรอบรู้  ริมฝีปากยิ้มน้อยๆ  นางนั่งเก้าอี้ตรงข้ามร่างบางและรินชาลงถ้วยบางราวกลีบดอกไม้ที่ปรากฏบนโต๊ะตั้งแต่เมือไหร่ไม่มีใครทราบ  แล้วจิบชาอย่างใจเย็นผิดกับร่างบางที่จับจ้องนางอย่างงอนๆ

              "ท่านยังมานั่งจิบชาสบายใจอีกหรอ  นี่ท่านไม่เป็นห่วงเป็นใยข้าเลยใช่ไหมเนี่ย  ข้ากลุ้มใจจะแย่อยู่แล้วนะ"

                     ร่างบางแหวอย่างงอนๆที่รางงามตรงหน้าดูเหมือนไม่เดือดร้อนใจเลยสักนิด  ทั้งที่นางเป็นคนเอาเรื่องนี้มาบอกเธอจนเธอต้องมานั่งกลุ้มใจอยู่อย่างนี้ 

                "ฮึ  ฮึ  แล้วท่านหญิงจะให้ข้ากลุ้มเรื่องอะไรเล่า..  ข้าไม่เห็นเรื่องใดจะน่ากลุ้มอกกลุ้มใจเลยสักนิด"

                "นี่ท่านครูคิดว่าการที่ต้องแต่งกับเจ้าชายเมืองอาทิตยามาไม่น่ากลุ้มเลยอย่างนั้นเหรอ  เจ้าชายนนั่นข้าไม่เคยรู้จักแม้แต่น้อย  เขาอาจฟันเหยิ่น  พุ่งยื่น  ตาตี๋  เตี๋ยม่อต้ออัปลักษณ์จนหาใครมาแต่งด้วยไม่ได้จนต้องหาเรื่องเอาคำสัญญาพันปีท่านปู่มาหาคู่ก็ได้นะ"

                 "ฮึ  ฮึ  ท่านหญิง  ท่านคิดมากไปแล้ว  ท่านชายแคว้นอาทิตยาน่ะไม่เป็นอย่างที่ท่านหญิงคิดสักนิดกลับตรงกันข้ามต่างหาก  ท่านชายรังสิมันต์แคว้นอาทิตยาทรงหล่อเหล่างามสง่า  เป็นที่ต้องตาเหล่าท่านหญิงแค้วนต่างๆ  จนเลือกกันไม่หวั่นไม่ไหวเลยตะหากเพคะท่านหญิง"

           
                 "ฮึ  แต่หมอนั้นอาจเป็นพวกหน้าอย่างใจอย่างก็ได้นี่นา   ไม่งั้นทำไมต้องบังคับให้ข้าหมั้นกับเค้าด้วยเล่าจริงไหมระตี  ใช่ไหมๆ"

                เมื่อดูท่าจะถียงคนตรงหน้าไม่ได้ร่างบางก็รีบหาแนวร่วมที่ยังไม่รู้เรื่องด้วยสักนิดข้างตนทันที

                  "เอ่อ.........คือ...."

ระตีที่ได้แต่ทำตาโตหันมองท่านหญิงของตนที่กำลังจ้องรอคำตอบรับเข้าฝ่ายพันธมิตร  คนกลางอย่างเธอจึงได้แต่อย่างอ่ำอึ้งก็เธอไม่รู้เรื่องด้วยสักนิดแล้วจะให้ตอบตอบอย่างไร  เมื่อจนปัญญก็ได้แต่หันหน้าไปขอความช่วยเหลือท่านเอริกาท่านครูประจำตัวท่านหญิงน้อยที่นั่งฝั่งตรงข้ามท่านหญิงแทน 

               เมือท่านครูเห็นแววตาขอความช่วยเหลือจากนางข้าหลวงคนสนิทที่ส่งมาก็แอบหัวเราะเบาๆ  
                        "ท่านหญิง   อย่าทรงกลุ้มใจไปเลยเพคะอย่างน้อยการแต่งงานนี่กว่าจะมีขึ้นก็กินเวลาอีกนานนัก  กว่าจะถึงเวลานั้นเจ้าหญิงอาจเปลี่ยนใจก็ได้นะเพคะ"        
                         เมื่อประเด็นหัวข้อเปลี่ยนนางข้าหลวงคนสนิทก็แอบถอนหายใจ  ....เฮ้อรอดแล้วเรา

                             "ไม่  เราจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ"

            ร่างบางตอบฉะฉาน !!

             
                              "อย่าเพิ่งมั่นใจเลยเพคะให้มันเป็นไปตามกาลเวลาดีกว่าเพคะท่านหญิง...  อนาคตนั้นมันเป็นสิ่งไม่แน่นอนนะเพคะ"

               
                 "ไม่หรอกเรามั่นใจ"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


                    

( ^ ^ !)
     เพื่อนๆอ่านแล้วช่วยคอมเม้นต์ติชมผลงานของรันรันด้วยนะนะค่า
รันรันกำลังรอความคิดเห็นจากเพือนๆทุกคนอยู่นะ จาได้มาปรับปรุงผลงานให้ดียิ่งขึ้นค่า......