รักแสนวุ่นของคุณเจ้าหญิง

ลำดับตอนที่ #1 : เเต่งงาน!!!

รักแสนวุ่นของคุณเจ้าหญิง  1

            เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มฉายแสงของวันใหม่หมู่มวลนกสาแมลงผู้ผึ้ง บินล้อมวลดอกไม้ในอุทยานที่แย้มกลีบบางที่พร่างพรายไปด้วยหยาดน้ำค้างยามอรุ่งรุ่งช่างเป็นภาพที่งามจับตา    ท่ามกลางบรรยากาศที่น่าจะรื่นรมย์ของเช้าวันใหม่ที่น่าจะทำให้หลายๆคนรู้สึกสดชื่นแจ่มใส

แต่กลับมีคนหนึ่งที่ไม่รู้สึกถึงมันแม้สักน้อย...

  คิ้วที่ขมวดยุ่ง ปากบางเม้มชนิดอย่างคนโดนขัดใจ เส้นผมยาวสลวยที่สะบัดไหวยามเท้าบางออกก้าวเดินที่บัดก้าวซอยถี่อย่างรีบร้อนด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธร้อนใจ  เมื่อถึงสุดทางยาวแลเห็นประตูปานใหญ่ที่บรรจงแกะสลักลายงดงามบรรจง  มือบางเปิดมันอย่างรวดเร็ว

“ลูกต้องแต่งงาน!!!!”

ทันทีเมื่อก้าวผ่านบานประตูใหญ่เสียงหวานใสก็กังวาน

เสียงหวานส่อแววตะหนกลอดผ่านบานประตูปานใหญ่ที่ยามนี้เปิดแง้มน้อยๆโดยที่บุคคลในห้องไม่แม้แต่จะสนใจปิดมัน 

 พร้อมรีบก้าวเท้าเข้าพบบุคคลทั้งสองที่นั่งบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง ราวกับจะรู้ว่าร่างบางต้องมาให้ไขความกระจางเป็นแน่

                “ไม่จริงใช่ใหมเพคะเสด็จพ่อจะให้ลูกแต่งงาน  เอริกาบอกลูกมันไม่จริงใช่ใหมเพคะ”

                ร่างบางที่จ้องรอคำตอบจากบุรษที่แม้จะสูงด้วยวัยแต่ยังคงภูมิฐานรูปลักษณ์เคล้าที่บ่งบอกได้ว่าสมัยยังหนุ่มจะต้องเป็นบุรษที่หน้าดีมากๆคนหนึ่ง  ที่บัดนี้ยังคงนิ่งไม่แสดงสีหน้าอันใด

“ลูกหูฝาดไปเองแน่ๆใช่ใหมค่ะเสด็จแม่  บอกลูกว่ามันไม่จริง”

                เมื่อไม่มีท่าว่าจะได้คำตอบเสียงหวานก็เปลี่ยนเว้าวอนถามมารดา สตรีผู้มีเคล้าหวานสวยเดียวกับร่างบางอย่างกับพิมพ์เดียวกัน

            “ลูกหญิงจ๊ะ  ฟังแม่….

องค์ราชินีลูบเกศาดั่งเส้นไหมสวยของราชธิดา  ที่บัดนี้หน้านวลเนียนที่เคยมีสีสันแก้มที่เคยแดงเริ่มซีดลงทุกที่พร้อมส่งสายตาเว้าวอนมาให้อ่อนใจเหมือนยามขอของที่ต้องใจ

“การแต่งงานหมั้นหมายครั้งนี้มีการกำหนดไว้นานมาแล้ว  ในสมัยที่แคว้นของเราเป็นแคว้นรองแคว้นอาทิตยา  แคว้นเรายังอ่อนแอประชาชนของเรายังยากไร้  กองทัพของเรายังอ่อนด้อยนักเมือเทียบกับแคว้นอื่นๆ  เมื่อข้าศึกมาโจมตีย่อมไม่สามารถต้านทานได้..  และในตอนที่แคว้นของเรากำลังลำบากอย่างที่สุดเรากำลังถูกแคว้นอืนเข้าโจมตี  เจ้าแคว้นอาทิตยาก็เข้ามาช่วยแคว้นเราจนเรารอดพ้นจากการเป็นเมืองขึ้น ท่านปู่ของลูกจึงให้สัตย์สาบานสามข้อสัญญาแก่เจ้าแคว้นอาทิตยาไว้ว่าจะให้เจ้าแคว้นอาทิตยาขออะไรก็ได้จากท่านสามข้อ  แต่จนแล้วจนรอดทางแคว้นอาทิตยาก็ไม่เคยมีวีแววว่าจะเรียกร้องคำสัญญานั้น..  มาจนบัดนี้แหละที่ทางอาทิตยาเรียกร้องคำสัญญาให้เจ้าแต่งกับเจ้าชายเมืองอาทิตยา..  หากเราผิดสัญญาทางอาทิตยาจะต้องเรียกร้องค่าเสียหายนี้จากเรา  และเรื่องมันอาจปานปลายจนกลายเป็นสงครามระหว่างสองแคว้นก็ได้”

“ท่านแม่แต่ลูก...ลูก..”

เสียงหวานเริ่มสั่นน้อยๆพร้อมดวงตางามเริ่มเรื่อด้วยหยาดน้ำตา

“หรือลูกหญิงมีใครในดวงใจแล้ว....”

++++++++++++++++++++++++++++++++++