สาวจอมเปิ่นกับนักร้องซูปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #1 : ++แรกพบ++[intro]

                         ........................
"ผมรักคุณ"เสียงชายหนุ่มกล่าวกับหญิงสาวที่เขาหลงรัก
"ฉัน.....ฉันก็.....รักคุณ"หญิงสาวกล่าวกับชายที่สารภาพรักเธอด้วยความเขินอาย
" จินอู..."ชายหนุ่มโน้มหน้าของเขามาใกล้หญิงที่รักซะจนริมฝีปากของทั้งคู่จะประประกบกัน แต่แล้ว...............
                                                +++++++++++++++
"จินอู!! ตื่นได้แล้ว"เสียงหญิงสาวร่างเล็กกำลังตะโกนใส่หูเพื่อนสนิทของเธอที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่
"เฮ้ย!!! ยัยบ้าจู่ๆ ก็มาตะโกนใส่หูคนอื่น คนกำลังฝันดี"หยิงสาวที่นอนหลับสนิทอยู่ตื่นขึ้นด้วยขึ้นด้วยความตกใจและบ่นใส่เพื่อนของเธอด้วยท่าทางงัวเงียสุดๆ*-*
"ฉันอุตส่าปลุกนะ มาบ่นฉันอีกวันนี้เราจะไปเที่ยวทะเลกันลืมไปแล้วหรือไง
คุณโบ จินอู"หญิงสาวร่างเล็กกล่าวกับเพื่อนของเธอ
"ฉันไม่ลืมหรอกน่า แต่อีกตั้งนานกว่าเราจะเดินทางกันให้ฉันนอนต่อก่อนละกัน"ว่าแล้วเธอก็นอนหลับตาอย่างง่ายดาย
"โถ่ ก็ฉันตื่นเต้นนี่น่าจะได้ไปเที่ยวทั้งที นี่ตื่นซิ..ตื่นเดี๋ยวนี้"หญิงสาวร่างเล็กเขย่าตัวเพื่อนรักที่พึ่งนอนหลับไปอีกครั้ง
"อืมอืม ก็ได้ก็ได้งั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนแต่งตัวแปปนะ"หญิงสาวร่างสูงลุกจากเตียงด้วยท่าทางงัวเงีย
"จ้า เร็วๆ เดวฉันไปรอที่รถ"
หลังจากที่หญิงสาวร่างสูงแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็สพายกระเป๋าเป้ที่จัดเสื้อผ้าไว้ตั้งแต่เมื่อคืนลงมาใส่รถที่จดอยู่หน้าบ้านของเธอ
"ไปกันเถอะ"หยิงสาวร่างเล็กกล่าวกับเพื่อน
++แล้วทั้งสองก็ออกเดินทางไปเที่ยวทะเลโดยไม่รู้ว่าเธอจะเจอกับเรื่องราวมากมายที่รออยู่นี่นั่น++

พวกเธอทั้งสองมักจะไปเที่ยวด้วยกันเสมอ เธอรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก ทั้งสองมีชื่อว่าโบ จินอู และเช โซจิน
**โบ จินอู**
เธอเป็นสาวที่ร่าเริง ช่างฝัน บางครั้งก็ทำอะไรเปิ่นๆ จินอูมีผลการเรียนดีเด่นและเธอยังเป็นนักเรียนดีเด่นอีกด้วย เธอมีความสามรถพิเศษด้านภาษา จินอูสามารถอ่าน เขียน พูดได้ 5 ภาษา 1.อังกฤษ 2.ญี่ปุ่น 3.จีน 4.เยอรมัน 5.ฝรั่งเศษ นั่นทำให้เธอได้ฉายาในชั้นว่า"เจ้าแม่วงการภาษาต่างประเทศ"
**เช โซจิน**
เธอมีนิสัยร่าเริงช่างพูด เธอเป็นคนตื่นเต้นง่ายแต่เธอก็มีความรอบคอบ รักความสะอาด โซจินเรียนได้ระดับดี แต่เธอมีความสามรถในด้านต่างๆ มากมาย
คือเล่นดนตรีทุกชนิดได้คล่องแคล่ว เล่นกีฬาได้ทุกประเภทอยู่ในระดับดีถึงแม้เธอจะสูงเพียงแค่170เซนติเมตรเท่านั้น เธอร้องเพลงได้เพราะมาก ขับรถได้ดีตั้งแต่อายุ15
และสุดท้ายคือเธอทำอาหารได้ถึง25อย่างด้วยกัน

                                    +++++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่อทั้งคู่มาถึง จินอูและโซจินก็พากันไปเช็คอินบ้านพักตากอากาศบริเวณชายหาด
*-*โบ จินอู*-*
หลังจากจัดของเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็พากันไปเดินริมชายหาด
"อากาศที่นี่เย็นสบายจังเนอะโซจิน"ฉันพูดพร้อมกับสูญหายใจเข้าไปเต็มปอด
"ใช่ แต่แปลกเนอะ"โซจินทำหน้ามองซ้ายมองขวา
"อะไรหรอ"ฉันถามเธอ
"ก็ไม่มีหนุ่มหล่อๆ มาเดินรับอากาศเลยนะสิ"
"แหม นี่แสดงว่าเธอปลุกฉันแต่เช้า เพื่อมาหาหนุ่มชายทะเลงั้นหรอ"
"เปล่าสักหน่อย ฉันตื่นเต้นจริงๆ เลยปลุกเธอมาเร็วๆ แต่ไอ้หนุ่มๆก็มีส่วนนิดเดียว"
"เห้อ จิงๆเลยเธอนี่ ฉันว่านะหนุ่มๆ แถวนี้รู้ว่าเธอจะมาเลยไม่กล้าออกมารับอากาศบริสุทธิ์ก็ได้นะ"
"นี่ ยัยจินอูเดี๋ยวเถอะ หนุ่มๆเขาไม่ทำอย่างนั้นหรอกถ้ารู้ว่าคนสวยและเก่งอย่างฉันมาเที่ยว"(แหมพอเขียนประวัติให้ซะหรูหลงตัวเองเข้าไป:คนเขียน)
"จ้าฉันรู้ว่าเธอนะสวย แต่ก็คงสู้ฉันไม่ได้หรอก อุอุ"

"แหมไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะยัยจินอู งั้นเดวฉันไปหาอะไรกินก่อนนะแล้วเธอจะไปด้วยกัยมั้ย"
"ฉันยังไม่หิวเธอไปก่อนเถอะ ฉันจะเดินเล่นที่นี่ซักพัก"
"งั้นเดวตามมานะ ฉันไปเหล่หนุ่มแถวร้านอาหารก่อน อุอุ"
ฉันเดินไปตามแนวชายหาด แล้วจู่ๆฉันก็นึกถึงฝันเมื่อเช้าขึ้นมา แล้วก็ยืนยิ้มคล้ายกับพวกโรคจิต ผู้ชายในฝันจะมีจริงมั้ยน้าหล่อซะขนาดนั้น แต่ช่างเถอะเดินเล่นต่อดีกว่า ฉันเดินมาได้ไม่ไกลจากที่แยกกับโซจินก็เห็นมีพวกกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกำลังถ่ายทำMVเพลงของนักร้อง(รู้ได้ไงว่าเป็นMVนักร้อง:คนเขียน)(ก็ฉันเก่งนี่น่า อิอิ:จินอู)
แต่เนื่องจากฉันกลัวจะไปรบกวนพวกที่ทำงานเลยไปแอบใต้ต้นไม้ใหญ่บริเวณนั้น
"โอโฮ มีแต่คนน่าตาหล่อๆ ทั้งนั้นเลย เอ๊ะ!! คนนั้นหน้าคุ้นๆแหะ "ฉันยืนพึมพำอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ด้วยความตื่นเต้น โดยไม่รู้ว่ามีรังมดคันไฟตกลงมาทำให้ฉันตะโกนเสียงดังมากด้วยความตกใจ
@-@บรรยากาศในขณะนั้นเงียบสนิทมีแต่ฉันที่ร้องเสียงหลงในความตกใจ โดยไม่ทันสังเกตกลุ่มกองถ่ายทุกคนมองฉันอยู่(ตายแน่เธอจินอู:คนเขียน)
"เธอเป็นใคร มาทำอะไรแถวนี้"เสียงชายวัยกลางคนอายุประมาณสัก30กว่าพูดขึ้น ทำให้ฉันสะดุ้งด้วยความกลัว
"ขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจมาขัดขวางการทำงานของพวกคุณนะคะ........"ฉันอธิบายให้ชายคนนั้นฟัง
"แต่เธอก็ไม่ควรมาทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนนะ"ชายวัยกลางคนยังไม่วายพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงดุดัน
"ขอโทษจริงๆคะ"ฉันเริ่มเสียงสั่นเพราะกลัวในน้ำเสียงเขา
"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณคิม เราเริ่มถ่ายใหม่ก็ได้ก็ได้ครับ"ชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งพูดขึ้น
"งั้นก็ได้"แล้วชายวัยกลางคนก็เดินเข้าไปคุยกับพวกกองถ่าย
"ขอโทษแทนคุณคิมด้วยนะครับ ช่วงนี้เขาเครียดไปหน่อย"ชายร่างสูงพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอกคะ ฉันต่างหากที่ที่ทำให้คุณเดือดร้อน ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยเหลือก็ติดต่อฉันได้นะคะ"ฉันยื่นนามบัตรให้แกชายร่างสูง
"อ๋อครับ"
ฉันรีบวิ่งหนีไปเพราะกลัวจะโดนชายวัยกลางคนว่าฉันอีก...