คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทลงโทษ ...จะดีเหรอ???
คณะกรรมการนักเรียน 6 คน นั่งเครียดกันอยู่ที่โต๊ะประชุม ไม่มีใครเสนอความคิดเห็นเกี่ยวกับบทลงโทษดีๆได้ ...ก็เจ้าตัวปัญหามันประกาศโจ่งแจ้งซะขนาดนั้นว่าเบื่อบทลงโทษเดิมๆเป็นที่สุด ดังนั้นมันก็คงมีทางเดียว คือต้องคิดหาบทลงโทษใหม่ ...ไม่ใช่ว่าจะตามใจเจ้าเด็กนี่หรอกนะ แต่แค่อยากจะแก้หน้าที่ถูกหยามเท่านั้นเอง (ริวๆไปหยามพี่เค้าตอนไหนลูก?)
ปัง!
"นึกออกแล้ว ^O^v~"
เสียงใสแจ๋วดังลั่นห้องประชุมอย่างร่าเริง ไม่สนใจอาการตกตะลึงอย่างถึงที่สุดของบุคคลทั้ง 6 ในห้องเลยซักนิด ...ไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าเด็กนี่ถึงชอบผลักประตูแรงๆจนไปฟาดกับผนังทุกครั้ง โรงเรียนนี้สร้างมาใช้งบน้อยๆซะที่ไหน เกิดพังขึ้นมาจะมีปัญญาชดใช้ค่าเสียหายมั้ย!
"ชิเนน! นายจะพรวดพราดเข้ามาในห้องในขณะที่มีการประชุมไม่ได้นะ นายไม่มีตำแหน่งในสภาด้วยซ้ำ รู้จักมั้ย มารยาทน่ะมารยาท!"
ยูยะลุดขึ้นถลกแขนเสื้อ เตรียมตัวลากผู้บุกรุกออกจากห้อง
"ประชุมอะไร ข้างนอกแขวนป้ายกำลังทำความสะอาด"
ทุกคนมองหน้ากัน ... ฝีมือริวทาโร่อีกแน่ๆ ไม่มีเด็กคนไหนในโรงเรียนที่มีความคิดบ้าบอ ชอบก่อเรื่องตั้งแต่จุดเล็กๆน้อยๆ ไปจนถึงเรื่องใหญ่โต เหมือนเด็กตาแบ๊วนั่นหรอก เห็นป้ายสำคัญๆเหมือนของเล่น บางทีท่านผ.อ.เรียกเข้าประชุมก็ไปเปลี่ยนป้ายเป็นไม่มีการประชุม ทำเอาอาจารย์หลายคนเข้าใจผิด ไม่ได้เข้าประชุมมานักต่อนักแล้ว
ซึ่งเรื่องแบบนี้ ยาบุตัดสินใจแล้วว่าจะให้มันเป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ถือสาหาความ แถมโทษว่าเป็นเพราะลมฟ้าอากาศไปอีก ไม่งั้น สมุดบัญชีของยูริคงจะเต็มไปตั้งนานแล้วล่ะ!
"ถึงอย่างนั้นก็เคาะประตูก่อนเข้ามาด้วย"
ยูยะทำเป็นเก๊กหน้าขรึม ทั้งๆที่ตอนนี้รู้สึกเหมือนหน้าแตกหมอไม่รับเย็บไปเรียบร้อยแล้ว ...จริงๆเขาก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่นา เด็กนี่ต่างหากที่ไม่รู้จักรักษามารยาท ก็คนอยู่ในนี้จะรู้ได้ยังไงว่าป้ายข้างนอกถูกเปลี่ยนเป็นแบบไหน
"ในนี้มีแต่คนกันเองทั้งนั้น"
เสียงใสๆว่าพลางนั่งลงที่หัวโต๊ะฝั่งตรงข้ามยาบุอย่างถือวิสาสะ
ซึ่งคนอื่นๆก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก ไอ้ที่เป็นเดือดเป็นร้อนจะเป็นจะตายก็มีอยู่แค่คนเดียวคือทาคาคิ ยูยะ ที่ไม่รู้ว่าจะโกรธแค้นชิเนน ยูริ แต่ชาติปางไหน
สภานักเรียนที่นั่งกันอยู่ในที่นี้ ประกอบด้วยตัวแทนของม.ปลายทั้ง3ระดับชั้น ตัวแทนของม.6คือ ยาบุ โคตะ และทาคาคิ ยูยะ ซึ่งภายหลังยาบุได้รับโหวตจากสภานักเรียนให้เป็นประธานนักเรียนอีกที สำหรับตัวแทนของม.5 คือ อาริโอกะ ไดกิ อดีตประธานนักเรียนม.ต้น สมัยริวทาโร่อยู่ม.1 และอิโนะโอะ เคย์ เพื่อนรักร่วมเป็นร่วมตาย-*- ส่วนตัวแทนจากม.4คือนาคาจิม่า ยูโตะ ซึ่งเคยเป็นประธานนักเรียนม.ต้นสมัยริวทาโร่อยู่ม.2 และ ยามาดะ เรียวสุเกะ ที่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเพื่อนรักกันได้รึเปล่า
แค่มองง่ายๆก็จะรู้ได้เลยว่าสภานักเรียนของโรงเรียนนี้ ตกอยู่ในอำนาจของคนกลุ่มเดิมมา 3 ปีซ้อน จริงๆอาจจะนับเป็น 4เพราะยาบุก็เคยเป็นประธานนักเรียนม.ต้นเหมือนกัน =_=
และแค่มองง่ายๆอีกเหมือนเดิม ก็จะพบว่า สภานักเรียนทั้ง 6 คนนี้ ปวดหัวกับเรื่องเดิมๆ ซ้ำซากต่อเนื่องมา 3 ปีซ้อนแล้วเช่นเดียวกัน-*-
ไม่แปลกที่พวกเขาจะสนิทกันจนแทบจะ(ส่งให้ไป)ตายแทนกันได้ ...นี่ยังไม่รวมที่ตอนประถม เคยคุมโรงเรียนเก่ามาด้วยกันอีกนะ =w= (สรุปพวกนี้เป็นมาเฟีย???)
"แล้วที่ว่านึกออกนี่คืออะไร อย่าบอกนะว่าชี่คิดบทลงโทษน้องรหัสสุดรัก"
ยามาดะ เรียวสุเกะ พูดในสิ่งที่ทุกคนคิด ...อย่างยูริเนี่ยนะจะลงโทษริวทาโร่ ฝนจะตกเป็นอมยิ้มก็วันนี้แหละ
"ใช่แล้วยามะจัง^^... ฉันจะให้ริวจังถูกกักบริเวณ"
"กักบริเวณ!"
5 เสียงยกเว้นยาบุดังขึ้นพร้อมๆกัน
"มันจะไม่ละเมิดสิทธิมนุษยชนเหรอ"
"เงียบน่ายูตี้! ยูริฉลาดมั้ยอ้ะบุจจี้"
"ฉลาด แต่จะกักบริเวณที่ไหน"
"ที่นี่แหละ ^^v"
"ที่นี่!!!"
คราวนี้เพิ่มเป็น6เสียง -*-
"จะขังริวทาโร่ไว้ที่นี่อ่ะนะ!"
"อิโนะจังอ้ะ! ...ไม่ใช่ขังซัะหน่อย ทำไมคนห้องนี้ถึงเข้าใจยากแบบนี้เนี่ย!"
"นี่ชี่จังกำลังจะบอกว่า...."
"แล้วจะกักบริเวณกับใคร"
ยูยะถามแทรกขึ้นก่อนที่จะเกิดศึกระหว่างไดกิผู้ปกป้องเคย์ กับยูริผู้จิกกัดเคย์ -w-
"กับชี่"
"ไม่มีทาง!"
ทุกคนคัดค้านยูโตะเป็นเสียงเดียวกัน ...ขืนกักบริเวณกับพี่รหัส เจ้าตัวแสบได้ลั้นลารื้อห้องเล่น แทนที่จะสำนึกน่ะสิ
"รู้แล้วว่าจะให้กักบริเวณกับใคร"
ท่านประธานนักเรียนผู้พยายามสงวนคำพูดเอ่ยขึ้น
"โอคาโมโตะ เคโตะ"
....
..
.
"บุจจี้บ้าหรือโง่เนี่ย เคโตะอยู่อังกฤษนะ"
เพื่อนรักฟันกระต่ายโวยวายขึ้นมาทันทีหลังจากที่เพื่อนกลับมาที่ห้องเรียนแล้วเล่าเรื่องการประชุมให้ฟัง
...ก็ฮิคารุไม่มีหน้าที่อะไรในสภา จะให้ไปนั่งทำหน้าแอ๊บแบ๊วตอนเค้ากำลังประชุมกันมันก็ไม่ใช่ ถึงจะอยากรู้อยากเห็นขนาดไหนก็จะให้วิธีบังคับบีบคอเพื่อนรักให้เล่าทุกอย่างให้ฟังแทน =_=
"เลิกเรียกฉันว่าบุจจี้ แล้วทำตัวให้ฉลาดจะได้รู้ว่าเคโตะจะกลับมาสัปดาห์หน้า!"
"อะไรนะ! เงินมันหมดแล้วเหรอถึงจะกลับมาญี่ปุ่น"
ยาบุปรายตามองเพื่อนแบบแสดงให้มันรู้ตัวว่ามันโง่ ...ถ้ารอให้เคโตะเงินหมด ชาตินี้มันก็คงไม่ต้องกลับมาเหยียบแผ่นดินเกิด เพราะถึงมันจะไม่ประกอบอาชีพอะไรเลย ก็ยังมีมรดกให้ใช้ถลุงไปสบายตลอดชาติ ดีไม่ดียังสบายต่อไปถึงลูกหลานด้วยซ้ำ
"เคโตะต้องกลับมาดูแลสาขาที่นี่ เห็นว่าหัวหน้าอะไรเนี่ยเกษียณตัวเอง ตอนนี้ยังหาคนแทนไม่ได้"
"โห... ตระกูลนี้ทุ่มเทขนาดส่งลูกชายกลับมาเลยเหรอเนี่ย ฉล้าดฉลาด!"
"นายสิฉล้าดฉลาดอ่ะฮิค สาขาที่ญี่ปุ่นใหญ่กว่าที่อังกฤษ ถ้าไม่ใช่คนที่ไว้ใจได้จริงๆ ก็โดนโกงหมดตัวน่ะสิ"
สายตาด่าอย่างโจ่งแจ้งของเพื่อนทำเอาฮิคารุเถียงไม่ออก ได้แต่ทำหน้ายู่แล้วหันไปมองทางอื่น ปล่อยให้ยาบุมันตกอยู่ในภวังค์แห่งท่านประธานนักเรียนผู้แสนฉลาดกว่าใครในโลกของมันต่อไป
...ก็ยังไงเคโตะมันก็ไม่โกงบริษัทตัวเองอยู่แล้วนี่! ถึงโกงไปก็ไม่ผิด ไม่ได้รวยขึ้นมาอีก แล้วทำไมเขาต้องไปสนใจเรื่องเงินของเจ้านั่นด้วยเนี่ย!
"เฮ้อ~ หวังว่าเคโตะจะปราบริวทาโร่ได้นะ ...นายว่าไงฮิค"
"=3=" (งอนอยู่-w-)
"อ้าว...=_="
หันไปก็ทำปากยื่นใส่ซะงั้น ...เขาทำอะไรผิดไปอีกล่ะเนี่ย!!!
……………………………………………………………………………………….
ความคิดเห็น