ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ร่วมห้อง
เธอมอร่าัวเอ ในระหมุนัวไปมา วันนี้เธอแ่าย้วยุนอนเสื้อยืาเวอร์มยาว ุนอนผ้าาินที่อบใส่ ไม่ไ้ใส่อีแล้ว มันไม่เหมาะ ็อย่าว่าายหิอยู่ในห้อเียวัน มันออะไม่าม เธอับเาแ่านันเพียในนามเท่านั้น ใริเธอมีวาม้อารที่ะแยห้อนอน แ่หัวเ็ีนา ธนะาิ็ไม่ยินยอม เาไม่อยาให้บิารู้เรื่อสัาระหว่าเราสอน
เอ๊ย...เธอึ้อำใมานั่ถอนหายใอยู่ภายในห้อนอนเา เธอหาวนอนหลายรอบ แ่็ยัหิสาวนั่รอายหนุ่มอยู่นาน อยาถามเรื่อสัาที่เธอให้เาเ็น อยารู้ว่าเสร็เรียบร้อยหรือยั
เมื่อายหนุ่มเินเ้ามาภายในห้อ แสนรั ลุาโฟาอัโนมัิ้วยวามใ นำลัิอะไรเพลิน ๆ็เิอาารประหม่าใ รู้ว่านี้ือห้อนอนอเา แ่ไม่รู้ะปิบัิัวอย่าไร
เธอวามือไม่ถูมันเะะไปหม.. ็อย่าว่า นี่ือ….ารอยู่ร่วมห้อับผู้ายรั้แร
“ยัไม่นอนอีเหรอ..” เาเอ่ยถามอย่าสสัย นี่มัน็ึมาแล้ว ไม่ิว่าเธอะรอเาอยู่ ายหนุ่มเลียานที่้าไว้หลายวัน ทำให้ว่าะเ้าห้อนอน ็เลยเวลาเ้าวันใหม่แล้ว ไม่ิว่าเธอะอยู่รอเา…ในวันเ้าหอปลอม ๆวันแร เามอสำรว ไม่เยเห็นเธอในอิริยาบถแบบนี้ ปิแม่ัวีะเิหน้าใส่เาอยู่ลอเวลา และยิ่ารแ่ัวที่ผ่อนลาย ประอบับผมยาวสลวยถึลาหลั ใบหน้าที่อ่อนเยาวไม่มีเรื่อสำอา มันทำให้เผลอมอ้ออยู่นาน
“เอ่ย....ำลัะนอน่ะ” หิสาวออโยอัโนมัิ เมื่อเอสายาวาบหวิวอสามีในนาม มันร้อนๆหนาวๆ แปลๆ
“พี่ิว่าเรารอเ้าหอ เสียอี” ายหนุ่มมอเธอ้วยสายารุ้มริ่ม
“เปล่าเสียหน่อย ” เธอรีบปิเสธ ระโไปที่เีย ลุมโป้หนี สายาที่ทำให้เธอสะบัร้อนสะบัหนาว ผู้ายบ้า…เธอสบถในในเียว
ธนะาิทำไ้เพียหัวเราะในลำอ…และเินเลยไปยัห้อน้ำ ใริอยาะแล้เธอมาว่านี้ แ่ลัวแมุ่ ็อไปเสีย่อน วันอื่นยัมีอีเยอะ
เมื่อเาเินผ่านไป เธอึ่อยโผล่ออาผ้าห่ม ลอบมอแผ่นหลัว้าๆที่เินเ้าห้อน้ำไป ถอนหายใ้วยอาารโล่อ แม้ะั่วราว็าม
ธนะาิผิวปาออมาาห้อน้ำอย่านอารม์ เาออมาโยนุ่ผ้านหนูเพีย่วล่า เินมาพร้อมยี้ผมที่เปีย้วยผ้านหนูผืนเล็ ผ่านหน้าเธอไปอย่านหน้าไม่อาย
หิสาวเิอาาร็อไปั่วะ หลับาปี๋้วยวามอาย แ่็เผลอแอบูแผอและล้ามแนอายหนุ่ม เธอ็แอบลืนน้ำลายั อึ อึ รู้สึใเ้นแปลๆอย่าไม่เยเป็นมา่อน
“อยามอ็มอสิ ไม่้อแอบ พี่ไม่หว” นรู้ัวพูลอยๆ นหิสาว เธอเินหน้าแอย่าไม่รู้ัว นี่เาเห็นเธอแอบมอเหรอ แสนรัหน้าไม่อายริๆ ยิ่ปิเสธ็ยิ่มีพิรุธ เธอึลบเลื่อน้วยารพูเรื่ออื่นๆ
"ไปแ่ัวให้เรียบร้อยเลย่ะ เรามีเรื่อ้อุยันหลัานี่" เธอพูบ็เมินหน้าหนี ายหนุ่มทันที เือบะ่อนวามอายไว้ไม่มิเสียแล้ว ธนะาิทำไ้แ่หัวเราะในลำอ เบาๆ
เอ๊ย...เธอึ้อำใมานั่ถอนหายใอยู่ภายในห้อนอนเา เธอหาวนอนหลายรอบ แ่็ยัหิสาวนั่รอายหนุ่มอยู่นาน อยาถามเรื่อสัาที่เธอให้เาเ็น อยารู้ว่าเสร็เรียบร้อยหรือยั
เมื่อายหนุ่มเินเ้ามาภายในห้อ แสนรั ลุาโฟาอัโนมัิ้วยวามใ นำลัิอะไรเพลิน ๆ็เิอาารประหม่าใ รู้ว่านี้ือห้อนอนอเา แ่ไม่รู้ะปิบัิัวอย่าไร
เธอวามือไม่ถูมันเะะไปหม.. ็อย่าว่า นี่ือ….ารอยู่ร่วมห้อับผู้ายรั้แร
“ยัไม่นอนอีเหรอ..” เาเอ่ยถามอย่าสสัย นี่มัน็ึมาแล้ว ไม่ิว่าเธอะรอเาอยู่ ายหนุ่มเลียานที่้าไว้หลายวัน ทำให้ว่าะเ้าห้อนอน ็เลยเวลาเ้าวันใหม่แล้ว ไม่ิว่าเธอะอยู่รอเา…ในวันเ้าหอปลอม ๆวันแร เามอสำรว ไม่เยเห็นเธอในอิริยาบถแบบนี้ ปิแม่ัวีะเิหน้าใส่เาอยู่ลอเวลา และยิ่ารแ่ัวที่ผ่อนลาย ประอบับผมยาวสลวยถึลาหลั ใบหน้าที่อ่อนเยาวไม่มีเรื่อสำอา มันทำให้เผลอมอ้ออยู่นาน
“เอ่ย....ำลัะนอน่ะ” หิสาวออโยอัโนมัิ เมื่อเอสายาวาบหวิวอสามีในนาม มันร้อนๆหนาวๆ แปลๆ
“พี่ิว่าเรารอเ้าหอ เสียอี” ายหนุ่มมอเธอ้วยสายารุ้มริ่ม
“เปล่าเสียหน่อย ” เธอรีบปิเสธ ระโไปที่เีย ลุมโป้หนี สายาที่ทำให้เธอสะบัร้อนสะบัหนาว ผู้ายบ้า…เธอสบถในในเียว
ธนะาิทำไ้เพียหัวเราะในลำอ…และเินเลยไปยัห้อน้ำ ใริอยาะแล้เธอมาว่านี้ แ่ลัวแมุ่ ็อไปเสีย่อน วันอื่นยัมีอีเยอะ
เมื่อเาเินผ่านไป เธอึ่อยโผล่ออาผ้าห่ม ลอบมอแผ่นหลัว้าๆที่เินเ้าห้อน้ำไป ถอนหายใ้วยอาารโล่อ แม้ะั่วราว็าม
ธนะาิผิวปาออมาาห้อน้ำอย่านอารม์ เาออมาโยนุ่ผ้านหนูเพีย่วล่า เินมาพร้อมยี้ผมที่เปีย้วยผ้านหนูผืนเล็ ผ่านหน้าเธอไปอย่านหน้าไม่อาย
หิสาวเิอาาร็อไปั่วะ หลับาปี๋้วยวามอาย แ่็เผลอแอบูแผอและล้ามแนอายหนุ่ม เธอ็แอบลืนน้ำลายั อึ อึ รู้สึใเ้นแปลๆอย่าไม่เยเป็นมา่อน
“อยามอ็มอสิ ไม่้อแอบ พี่ไม่หว” นรู้ัวพูลอยๆ นหิสาว เธอเินหน้าแอย่าไม่รู้ัว นี่เาเห็นเธอแอบมอเหรอ แสนรัหน้าไม่อายริๆ ยิ่ปิเสธ็ยิ่มีพิรุธ เธอึลบเลื่อน้วยารพูเรื่ออื่นๆ
"ไปแ่ัวให้เรียบร้อยเลย่ะ เรามีเรื่อ้อุยันหลัานี่" เธอพูบ็เมินหน้าหนี ายหนุ่มทันที เือบะ่อนวามอายไว้ไม่มิเสียแล้ว ธนะาิทำไ้แ่หัวเราะในลำอ เบาๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น