คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฟักทองสลักปริศนา
ย้อนความเดิมเล็กน้อย
“ เอ๊ะ! ทำไมไม่มีคนล่ะ เฮ้ย!” โอว์พระเจ้าอะไรกันเนี่ยมีเสียงกดกริ่งอยู่ที่ประตูแต่พอเปิดมาไม่มีคนอย่าบอกนะว่าผมโดน... โดน...
ตุ๊บ !
ในขณะที่ผมกำลังค้างได้ที่ก็มีอะไรบางอย่างมีลักษณะกลมๆหล่นลงมาตรงหน้าประตู ไม่สิตรงหน้าของผมนี่หน่า ลักษณะของมันสีส้ม มีตามีปาก เหมือนฟักทองแกะสลัก ใช่แล้วมันคือฟักทองแกะสลักนั่นเอง
ผมหยิบไอ้เจ้าฟักทองนั่นขึ้นมาดู เอ๋! มีกระดาษติดไว้ด้วยแฮะ เขียนว่าอะไรนะ
ถึง...ซาวาดะ สึนะโยชิ...
เนื่องจากนี่พรุ่งนี้เป็นวันฮาโลวีน ผมจึงเอาของขวัญไม่สิสิ่งประดิษฐ์ชิ้นใหม่มาให้ หวังว่าคุณคงจะชอบ
อย่าลืมเปิดดูตอนที่อยู่คนเดียวล่ะ
จาก...นักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะ เวลเด้...
ที่ไหนได้ไอ้ฟักทองลูกนี้เจ้าเวลเด้เป็นคนส่งมาสินะ แถมส่งถึงผมด้วย มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย ชักอยากรู้ซะแล้ว
“ใครมาหรอจ๊ะสึคุง ?”
“อ๋อ มีคนเอาของมาให้ผมหน่ะครับแม่” ผมตอบแม่ไป
“นี่สึนะ นายคิดว่าชั้นควรจะแต่งเป็นผีอะไรดี” เสียงใสๆปนสยองของเบียงกี้ถามขึ้น จะแต่งเป็นอะไรทำไมต้องถามผมด้วยอ่ะ ปกติเบียงกี้ก็น่ากลัวอยู่แล้วยังจะแต่งอีกหรอ
“สึนะ”
“เอ่อ ไม่รู้สิว่าแต่มาถามชั้นทำไม”
“เพราะชั้นอยากจะเซอร์ไพร์รีบอร์นน่ะ” กะจะเซอร์ไพร์รีบอร์นเลยมาถามผมงั้นหรอ จะตอบว่ายังไงดีล่ะ เมดูซ่าดีมั้ยนะ หรือว่าแม่มดดี นางไม้ก็โอเค แต่อย่างเบียงกี้คงเหมาะกับเมดูซ่าจริงๆนั่นแหละ แต่ถ้าบอกไปว่าหล่อนเหมาะกะเมดูซ่าเราจะโดน poision cooking มั้ยเนี่ย แต่หน้าเจ้แกเหมือนตั้งใจรอคำตอบอย่างสุดๆเลยอ่ะ พูดๆไปก่อนแล้วกัน
“เอ่อ...เม...ดู...ซ่า มั้ง”
“ห๊า มะกี้พูดว่าอะไรนะ ได้ยินไม่ชัด” แง๊...น่ากลัวอ่ะ TwT
“เมดูซ่า..”
“นายว่าชั้นเหมาะกับเมดูซ่าหรอ ?” ตายแน่เรา T_T
“อืมม์” กลัวอ่ะ >_<
“เข้าใจแล้ว งั้นชั้นจะไปเตรียมชุดเมดูซ่าเดี๋ยวนี้แหละ” ห๊า! มะกี้เบียงกี้บอกจะไปเตรียมชุด ก็หมายความว่า ไม่โกรธ เรารอด รอด รอด รอด
“นี่สึนะ คิดออกรึยังว่าลูกจะแต่งเป็นผีอะไร ?”
“ว๊าก!!! ตกใจหมดเลย อยู่ๆพ่อก็โผล่มาแบบนี้เนี่ย” แต่ว่าถามเรื่องนี้อีกแล้วหรอ เหมือนกำลังรอ หรือคาดหวังมากๆแฮะ
“เอ่อ ผมยังคิดไม่ออกเลย”
“หรอ ว่าแต่ฟักทองที่ลูกถืออยู่น่ะไปเอามันมาจากไหนหรอ ?” เฮือก!!! ลืมไปเลยว่าถือไอ้นี่อยู่ แต่ว่าเวลานี้แหละจะได้หนีจากคำถามเรื่องชุดสักที
“เอ่อ...ไอ้เจ้านี่เพื่อนผมเอามาให้น่ะครับ งั้นผมขอตัวไปคิดเรื่องชุดข้างบนห้องก่อนแล้วกันนะครับ” พูดเสร็จก็ต้องรีบโกยสิจะรอช้าอยู่ใย
....................................................................................................................................
เฮ้อในที่สุดผมก็ขึ้นมาถึงบนห้องซะที รู้สึกเหมือนกับโล่งใจขึ้นมายังไงยังงั้น ผมนั่งลงและวางไอ้เจ้าฟักทองลงบนเตียง ว่าแต่ทำไมเวลเด้ถึงบอกว่าให้เปิดตอนอยู่คนเดียวด้วยนะ ผมกันซ้ายหันขวามองรอบๆห้องดูเพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีใครอยู่จริงๆ ดีล่ะ ไม่มีคนอยู่ ผมตัดสินใจเปิดหัวเจ้าฟักทองออก แล้วดูว่าข้างในจะมีอะไร
“เฮ้ย!!! O_O!” อะไรกันเนี่ย! อยู่ดีๆก็มีหัวกะโหลกกระเด้งขึ้นมาจากข้างในฟักทอง ตอนแรกก็ไม่ได้ตกใจมากหรอกนะแค่คิดว่าเป็นตุ๊กตาตกใจ ตะ...แต่ ตกใจตรงที่ไอ้เจ้าหัวกะโหลกมันหันหน้ามาทางผมนี่สิ แล้วไอ้ควันม่วงๆส้มๆที่มันลอยฟุ้งออกมาจากช่องตาโบ๋ๆ กับปากที่อ้าเองของเจ้ากะโหลกนี่มันอะไรกันนี่ รึไอ้เจ้านักวิทยาศาสตร์ติงต๊องนั่นมันแกล้งผม กันแน่ แต่ทำไมมัน มึนๆ ง่วงๆล่ะ
“ฮา ฮา ฮา เตรียมจะไปในโลกของข้าแล้วใช่มั้ย” กะ...โหลก...พูดได้ ...หรอ...ง่วงจังแฮะ ทำไมมันมืดอย่างนี้ล่ะ...นี่มัน...อะ...อะไร...กัน....
...........................................................................................................................................
ความคิดเห็น