ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องราวเริ่มต้นขึ้น
คืนวันที่ 30 ตุลาคม ที่บ้านซาวาดะ
“ฮะฮะฮะ วันพรุ่งนี้คุณแรมโบ้จะแต่งตัวเป็นผีให้หน้ากลัวสุดๆไปเลยล่ะ” เสียงเจื้อยแจ้วของเจ้าวัวบ้าดังขึ้นในขณะที่มันกำลังช่วยคุณแม่ทำ(ลาย)ชุดผีสำหรับใส่ในวันพรุ่งนี้
“แรมโบ้ขี้โม้” เสียงใส่ๆของอี้ผิงเถียงกลับ แต่จะเรียกเถียงก็คงไม่ถูกหรอกมั้ง เพราะมันเป็นความจริงนี่หน่า
เสียงทะเราะกันของเด็กทั้ง 2 คนดัง(ลั่นบ้าน)เป็นปกติ ซึ่งผมเองก็รำคาญเหมือนกันทั้งๆที่น่าจะชินได้แล้ว อย่างนี้ทุกทีสินะพอใกล้ถึงวันฮาโลวีนทีไรที่เมืองนามิโมริก็จะมีการจัดงานฉลองขึ้น พวกแม่บ้านก็จะตัดเย็บชุดผีให้ลูกๆได้ใส่กัน จะว่าไปพอพูดถึงชุดผีก็นึกถึงชุดนามะฮาเกะของฮารุซะแล้วสิ ในวันพรุ่งนี้ยัยนั่นจะใส่ชุดนี้มั้ยเนี่ย แล้ววันพรุ่งนี้เคียวโกะจังจะแต่งเป็นผีอะไรกันนะต้องน่ารักมากแน่ๆ
“คิดอะไรอยู่น่ะเจ้าห่วย”
“รีบอร์น! เมื่อไหร่นายจะเลิกอ่านความคิดคนอื่นเค้าสักที” ผมว่าครูสอนพิเศษของผม เจ้านี่หน่ะชอบอ่านความคิดของผมอยู่เรื่อย จะว่าไปแล้วปกติมันก็ชอบแต่งคอสเพลย์แต่ในเทศกาลมันจะแต่งเป็นอะไรกันนะ
“นี่สึนะ พรุ่งนี้ลูกจะแต่งเป็นผีอะไรหรอ จะได้ให้แม่เค้าทำชุดให้” นั่นไง คุณพ่อที่ไม่เอาไหนของผมเริ่มเปิดประเด็นเรื่องที่ผมไม่อยากจะทำอีกแล้ว
“ไม่รู้สิครับ ยังไม่ได้คิดเลย”
“งั้นพ่อช่วยคิดนะ แต่งเป็นผีแคสเปอร์ดีมั้ย”
“แคสเปอร์เนี่ยนะ ไม่เอาอ่ะ” ผมน่าจะห้ามพ่อไว้ไม่ให้คิดแฮะ จะว่าไปแล้วทำไมรุ่นที่ 9 ถึงให้พ่อหยุดงานในช่วงเทศกาลฮาโลวีนด้วยนะ
“จากแรงค์กิ้งของผมแล้วผีที่เหมาะกับพี่สึนะมากที่สุดคือผีโครงกระดูกครับ” ฟูตะก็เป็นไปกับเค้าด้วยหรอ! ขนาดฟูตะยัง...
“นั่นสิสึคุง แต่งเป็นโครงกระดูกก็ไม่เลวนะ” คุณแม่ครับ! อย่าเออออไปตามน้ำสิ ขืนปล่อยไว้แบบนี้เราต้องโดนจับใส่ชุดผีงี่เง่าๆนี่แน่ๆ
“ไม่เอาอ่ะครับ ขอผมคิดเองดีกว่า”
กิ้งก่อง...กิ้ง...ก่อง
“สึคุง ไปเปิดประตูทีสิลูก”
“ครับ” ผมเดินไปเปิดประตูตามที่แม่บอก
......................................................................................................................................
ที่ประตู
“ เอ๊ะ! ทำไมไม่มีคนล่ะ เฮ้ย!” โอว์พระเจ้าอะไรกันเนี่ยมีเสียงกดกริ่งอยู่ที่ประตูแต่พอเปิดมาไม่มีคนอย่าบอกนะว่าผมโดน... โดน...
“ เอ๊ะ! ทำไมไม่มีคนล่ะ เฮ้ย!” โอว์พระเจ้าอะไรกันเนี่ยมีเสียงกดกริ่งอยู่ที่ประตูแต่พอเปิดมาไม่มีคนอย่าบอกนะว่าผมโดน... โดน...
ตุ๊บ !
ในขณะที่ผมกำลังค้างได้ที่ก็มีอะไรบางอย่างมีลักษณะกลมๆหล่นลงมาตรงหน้าประตู ไม่สิตรงหน้าของผมนี่หน่า ลักษณะของมันสีส้ม มีตามีปาก เหมือนฟักทองแกะสลัก ใช่แล้วมันคือฟักทองแกะสลักนั่นเอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น