คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ในห้องนอนของโลตัส
Chapter 3
4 ชั่วโมงต่อมาในห้องนอนของโลตัส
หลังจากที่เพิ่งตื่นนอนในสภาพหัวฟูน่าเกลียดฉันก็ต้องรีบได้ไปอาบน้ำแต่งตัว แถมฉันยังต้องมายืนทำกับข้าวให้สมาชิกใหม่อีกสองคนนั้นด้วย มันเป็นกับข้าวที่เรียกว่ากับข้าวสิ้นคิดที่ใครๆก็รู้จักว่ามันคือ ไข่เจียว แถมยังไม่ไปตั้งด้านนึ่งสองคนนั้นทำท่าจะไม่กินแต่ฉันก็บังคับถ้ากินได้ก็กินกินไม่ได้ก็ไม่มีอะไรกิน
ตึง~
ฉันเอนตัวลงนอนบนเตียงของโลตัสอย่างเบื่อหน่าย ฉันก็เพิ่งขึ้นปี1มาแท้ๆ แทนที่จะได้พักผ่อนอย่างสบายกลับต้องมาทำตัวเป็นคนใช้
“เราจะต้องขับไล่ผู้ชายสองคนนั้นออกจากบ้าน” ฉันพูดขึ้น
“บ้าแล้วล่ะพี่ตาโต ฉันไม่เห็นด้วยหรอกนนะ”
“ถึงไม่เห็น ก็ต้องเห็น --”
“ง่ะ =O=”
“ถ้าผู้ชายสองคนมาอยู่ในบ้าน เราต้องเหนื่อยเป็นสองเท่าคิดดูสิ แม่บ้านสักคนก็ไม่มี ทุกสิ่งทุกอย่างเราต้องเหนื่อยหมดเลยนะ ถ้าเป็นพี่ พี่ไม่เอาด้วยหรอก”
แค่ทอดไข่เจียวกิน สองคนนั้นยังทำไม่ได้เลย (เธอก็ทอดแล้วไหม้นะ--) แล้วเรื่องอื่นๆอีกล่ะ ก็ต้องทำไม่ได้อยู่ดี ฉันไม่ยอมเป็นทาสรับใช้ของพวกนั้นหรอกนะ เพราะฉะนั้น เราต้องประท้วง!!! หรือไม่ก็ต้องขับไล่พวกผู้ชายออกจากบ้านให้เร็วที่สุดก่อนที่ฉันจะตาย!
“เดี๋ยวแม่บ้านก็กลับมา พี่อย่าไปคิดมาก ^^”
“เราต้องประท้วง หรือ ขับไล่พวกผู้ชายออกจากบ้าน!”
“ทำไมต้องเครียดแบบนั้นด้วยเล่า พวกผู้ชายก็หล่อออก อ๊ายยย >///< จะละลาย”
“ต้องต้องไม่หลงเสน่ห์สิโลตัส”
พวกผู้ชายชอบหว่าเสน่ห์ แล้วต่อไปก็ใช้ผู้หญิงเยี่ยงทาส แล้วฉันก็ต้องตกอยู่เบื้องล่างพวกนั้น เชอะ~ ฉันไม่ยอมโว้ยยย!!!
“นั่นสินะ”
“เราต้องกำจัดออกจากบ้าน แล้วบ้านหลังนี้ก็จะเป็นของเรา ^^”
“นั่นสินะ จะเอายังไงก็เอาโลตัสก็แล้วแต่พี่อ่ะค่ะ^^”
“ก่อนอื่นเราต้องทำให้พวกนั้นทนกับเราไม่ได้ อิอิ”
“แล้วไงต่อ”
“ไม่รู้สิ^^”
ทึ่ม~ โย่วๆๆ โย๊ววว ทึ่มๆๆ โย่ววว ปั๊บ ปุ๊บๆ โย่วๆๆ
ฉันนิ่ง แล้วฟังเสียงที่ได้ยินลงมาจากข้างล้าง มันเป็นเหมือนเพลง ฮิพฮอพ ที่เด็กโรงเรียนฉันมันชอบมาเต้นใต้บันได้ นั่นไงๆ เสียงมันดังขึ้นเรื่อยๆ จนฉันรู้สึกว่ามันดังเกินไปแล้วนะโว้ยยย ไม่เกรงใจช่าวบ้านชาวช่องที่เค้ากำลังปรึกษาหาลือกันบ้างหรือ ง๊ายยย >O<
ฉันกับโลตัสเริ่มเอามือมาปิดหูแล้วมองหน้ากัน เสียงจากข้างล่างมันดังเข้ามาข้างบนเลยอ่ะ สนั่นหวั่นไหวบ้านแทบพัง โหยย อย่างนี้ก็ทนไม่ไห้เหมือนกันนะยะ นิสัยทรามๆ เถื่อนๆ แบบนี้คงจะอยู่บ้านเดียวดันไม่ได้แล้วละม้างงง ถ้าความอดทนฉันถึงขีดจำกัดล่ะก็ พวกนายอย่าหวังว่าจะได้อยู่ในบ้านหลังนี้อย่างมีความสุขเลย คอยดูดิ ฮึ่ม
“พี่ว่าเราต้องไปเคลีย์กับข้างล่างแล้วล่ะ ดังเกินไปแล้ว”
“นั่นสิ _*_”
น้องฉันเป็นคนเดินนำไปก่อน ฉันเดินตามไปข้างหลัง พ่อโลตัสถึงราวบันได้บุ๊บ ยัยนั่นก็ยุดเดินแล้วยื่นนิ่งๆชะโงกหน้ามองไปยังบริเวณพื้นข้างล่าง พอฉันชะโงกไปเท่านั้นแหละ
เฮ้ยยยย~~
บ้านฉัน กรี๊ด บ้านฉันทำไมเป็นแยยนี้วะเนี่ย
จากบริเวณข้างล่างที่ดูสะอากสะอ้าน โซฟาที่จัดเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่เวลาเพียง 4 ชั่วโมง ก็ทำให้พื้นทีมันโล่ง ข้าวของที่วางไว่ตรงกลางก็ถูกย้ายไปยังริมฝาผนังของบ้าน พื้นที่จรงกลางมีเพียงลิงสองตัว ที่เต้นอยู่
= = นี่มันบ้านฉันนะย้า~
ไม่ใช่ลานเต้น บีบอย ฮิพสตรีทแดนซ์
“พี่ตาโต นี่มันวันแลกเองนะ ถ้าวันพรุ่งนี้มันจะขนาดไหน อ่า TOT”
“อืม~ พี่ก็ท้อแล้วเหมือนกัน -*- แต่เราต้องสู้เพื่อความสงบสุขของบ้าน ฮ่าๆๆ”
sunnyhouse .
ความคิดเห็น