[นิยายแปล] Kyuuketsu hime wa barairo no yume o miru

ลำดับตอนที่ #22 : 2-03 Supplementary

Kyuuketsu Hime Supplementary – ‘Force Balance’

**อาจจะคล้ายกับในเกมบ้าง แต่นี้คือสถานการณ์ของโลกใบนี้ (TL: โลกใหม่ของฮิยูกิ)

ลักษณะของทวีป (ไม่มีชื่อเรียกอื่น นอกจาก『ทวีป』) กล่าวหยาบๆก็เหมือน『ฮิปโปโปเตมัสหันไปทางซ้าย』ส่วนหัวคือ『ทวีปตะวันตก』ลำตัวด้านบนคือ『ทวีปกลาง』และส่วนล่างลงมาคือ『ทวีปตะวันออก』

ถ้าเรียงตามลักษณะความเจริญจะเป็นแบบนี้『ทวีปตะวันตก』>『ทวีปตะวันออก』>『ทวีปกลาง』

หลักความเชื่อของศาสนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด『ศาสนจักรอิออน』--「เผ่าพันธุ์ต่างๆนอกจากมนุษย์ ทั้งกึ่งมนุษย์และมนุษย์สัตว์ ล้วนแต่เป็นผู้ผิดบาป เป็นผู้ต่ำต้อยกว่ามนุษย์」หรืออะไรทำนองนี้ แสดงถึงอาณาเขตที่เผ่าพันธุ์มนุษย์ครอบครองได้ (TL: มีพื้นที่เยอะมากจนหยิ่งว่าตัวเองอยู่สูงกว่าเผ่าอื่น..?)

แต่ความจริงแล้ว แต่ละพื้นที่ต่างก็มีลักษณะเฉพาะตัว คำกล่าวข้างต้นจึงยังไม่เป็นที่สุด

ยิ่งไปกว่านั้น ในแต่ละทวีปนั้น ประกอบด้วยประเทศกว่า 60 ประเทศ (ยังไม่รวมถึงพวกหมู่เกาะ และพื้นที่ส่วนอื่นนอกจากทวีปไปอีก)
หนึ่งในนั้น ที่ซึ่งกล่าวกันว่ามีพื้นที่ใหญ่ที่สุด, สหพันธ์พระจันทร์เสี้ยว ครอบครองพื้นที่ครึ่งล่างของทวีปกลาง ความจริงแล้วเกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่างพวกกึ่งมนุษย์และกึ่งมนุษย์ ที่ลือกันว่าต้องการเป็นอิสรภาพจากศาสนจักรอิออน และด้วยเป็นการร่วมมือที่เร่งด่วน จึงควบรวมกับประเทศเพื่อนบ้านก้าวขึ้นเป็นระดับจักรวรรดิ
ตำแหน่งตัวแทนสหพันธ์ที่เรียกว่า『ประธานธิบดี』นั้นไม่ได้สืบทอดกันทางสายเลือด เป็นตำแหน่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ใช้วิธีคัดเลือกจากตัวแทนประเทศในแต่ละรุ่น

ขั้วอำนาจที่สอง คือ จักรวรรดิกุราเวียร์โอ ซึ่งปกครองพื้นที่ทางตอนบนของทวีปตะวันออกใกล้กับทวีปกลาง (และใกล้กับบางส่วนของทวีปตะวันตก)
ด้วยเป็นประเทศที่จักรพรรดิมีอำนาจสูงสุด บางครั้งจึงมีข้อพิพาทกับประเทศใกล้เคียง
อย่างไรก็ตาม ถึงอดีตจักรพรรดิจะถือครองอำนาจจนใกล้เคียงระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ แต่เพราะขนาดที่ใหญ่มาก จักรพรรดิองค์ปัจจุบันจึงไม่สามารถควบคุมดูแลได้อย่างทั่วถึง ด้วยช่องว่างนี้ จึงเกิดมุมมืดขึ้นในความดูแลของจักรพรรดิ
มีการเจรจาการทูตและการค้าขายระหว่างประเทศ รวมถึงความสัมพันธ์อันดีกับชาติตะวันออก

(TL: ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ คือ ระบอบการปกครองที่มีกษัตริย์เป็นผู้ปกครองและมีสิทธิ์ขาดในการบริหารประเทศ หรือ กษัตริย์คือกฎหมาย)

ประเทศมหาอำนาจที่สาม ประเทศสุดท้าย, อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์อิออน (Holy Kingdom)
ตั้งอยู่กึ่งกลางของทวีป และเป็นศูนย์กลางศาสนจักรอิออนดังชื่อ เป็นประเทศทางศาสนาที่พลเมืองทุกคนนับถือศาสนาเดียวกัน
แม้จะไม่ได้มีอาณาเขตกว้างขวาง แต่มีอิทธิพลต่อหลายๆประเทศ สืบเนื่องมาจากเวทมนต์ (ที่กล่าวกันว่าเป็น『ปาฏิหาริย์จากพระผู้เป็นเจ้า』) ซึ่งเหล่านักบวชชั้นสูงใช้ใน『สงครามศักดิ์สิทธิ์』เพื่อกำจัดศัตรูที่จะมารุกรานประเทศของพวกเขา
และด้วยคำสอนที่ว่า「เหล่าชนเผ่าผู้ผิดบาปต้องตายเพื่อชดใช้บาป」จึงมีการปะทะกับประเทศกึ่งมนุษย์และประเทศต่างๆที่มีความสัมพันธ์กับชนเผ่าเหล่านั้นอยู่เสมอ รวมทั้งมีความสัมพันธ์กับสหพันธ์พระจันทร์เสี้ยวอยู่ในขั้นที่เลวร้ายมากทีเดียว
ความสัมพันธ์ทางการทูตนั้น ไม่มีอะไรมากไปกว่าการกระจายสินค้า
และในส่วนการสืบทอดตำแหน่ง『พระสันตปะปา』นั้นจะคัดเลือกโดยคำพยากรณ์ ซึ่งเป็นได้เพียงหุ่นกระบอก คณะตุลาการจึงจะเป็นผู้ควบคุมดูแลประเทศโดยแท้จริง ทั้งนี้คณะตุลาการประกอบไปด้วยหัวหน้านักบวช (Archbishop) และระดับสูงกว่า
เป็นประเทศปิด ที่ปฏิเสธจะเชื่อมสัมพันธ์กับประเทศอื่นๆโดยสิ้นเชิง

อาณาจักรเอมาทีเป็นหนึ่งในสิบหกประเทศในทวีปตะวันตก เป็นอันดับ 7 ในแง่ของอาณาเขต เป็นอันดับ 1 ในแง่ของการส่งออกสินค้าการเกษตร และในแง่ของพลังอำนาจอยู่ประมาณที่ 5 หรือที่ 6

มีเมืองหลวง คือ คาร์เดีย แต่เพราะเข้าถึงได้ลำบาก จำนวนประชากรจึงเป็นเพียงลำดับ 3 (ลำดับ 1 คือเมืองท่า, คิโตะ ที่ 2 คือศูนย์กลางการค้า, อาระ)
ในแง่ของความวัฒนธรรมนับว่าค่อนข้างสูง เมื่อเทียบกับมาตรฐานของโลกนี้ แต่เพราะโดยพื้นฐานเป็นพวกโลกสวยโง่ๆ ไม่กี่ทศวรรษต่อมา ก็ยังไม่มีความพัฒนาทั้งวัฒนธรรมและนวัฒกรรมเวทมนต์

ตัวแทนประเทศคือ กษัตริย์ แม้อยู่ในสภาปกครองแต่ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากหุ่นเชิด ชนชั้นสูงจากตระกูลขุนนางมีอิทธิพลมากพอจะควบคุมการตัดสินใจต่างๆ (เป็นความจริงของประเทศต่างๆในทวีปนี้)

กษัตริย์คนปัจจุบันมีลูกชาย 6 คน ลูกสาว 5 คน แน่นอนว่าพวกเขา รวมถึงกษัตริย์ ไร้ซึ่งความน่ากลัวและข้อดี ยกเว้นแต่เจ้าชายลำดับที่สาม แอชชิว・คราวด์ (และน้องสาวที่รักมากของเขา แองเจริกา・ไอริส) เท่านั้น ที่มีประสบการณ์ความสามารถและรูปลักษณ์ดีเยี่ยม จนได้รับแรงสนับสนุนจากประชาชนและบุคลากรทางการทหาร

อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ฮิยูกิเลือกประเทศนี้ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า「มีสีเขียวเยอะดี」

 Talk: อันนี้ขออนุญาตใช้สีนะคะ จะได้อ่านง่ายๆ คนแปลมึน //หัวเราะ ; ถ้าสีอ่อนไปอ่านไม่ออกบอกได้นะคะ