นายสุดหล่อจอมเก๊กกับยัยตัวเล็กจอมแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : ...

"ไอ้เจิน.....แกไม่มาเอาพรุ่งนี้เลยล่ะยะ" ยัยข้าว เพื่อนตัวแสบ กล่าวทักทายฉัน
(มั่นใจเรอะว่านี่คือการทักทาย - -) ที่มาช้ากว่าเวลานัด ประมาณห้านาทีเศษๆ - -;;;

"ข้าว แกเรียกโทรเรียกฉันทำไมอ่ะ" ฉันพูดเสียงเรียบ

"เฮอะ ไอ้ข้าวมันจะโทรเรียกแกมาอ่ะนะมีอยู่เรื่องเดียวอ่ะแหละ ก็วันนี้พวกนักเรียนทุนต่างประเทศจะกลับมาโรงเรียนอ่ะดิ"
ยัยใบปอพูดด้วยหน้าเซ็งๆ ไม่ต่างกับฉันเลย - -

อ่อ...มิน่าล่ะ วันนี้เฮียหยวนวิ่งลงจากรถเร็วเป็นพิเศษ เพราะเรื่องเนี้ยเหรอ...แถมเมื่อเช้า มีอะไรก็ไม่รู้ตุงกระเป๋าเลย

"ก็ช่ายอ่าเด้...วันนี้พี่บาสจะกลับมาทั้งทีก็ต้องพิเศษหน่อยยย..."
ยัยข้าวหน้าบาน ^o^ พร้อมกับโชว์ตุ๊กตาหมีสีชมพูตัวใหญ่และดอกกุกลาบสีแดงที่มันซื้อมาให้พี่บาส ให้พวกฉันดู

"เห้อ...เหนื่อยแทนว่ะข้าวแบกมาได้...พี่เค้าจะเอาของแกรึเปล่าก็ไม่รู้"
ยัยใบปอบ่นงึมงำอยู่คนเดียว

เมื่อเวลาเข้าแถวอบรมที่หน้าเสาธงมาถึง ซึ่งเป็นเวลาที่หลายๆคนรอคอยซึ่งไม่รวมฉันกับยัยใบปอแน่นอน นั่นก็คือ การมอบช่อดอกไม้แสดงความยินดีกับนักเรียนทุนที่กลับมาเมืองไทย

นี่คือหน้ายัยข้าว

^o^

นี่คือหน้าฉัน

- -

ส่วนนี่หน้ายัยใบปอ

_ _ zzZZ

เรียบร้อยไปหนึ่งราย...

ฉันพยายามมองหาเฮียหยวน อยากจะดูว่าหน้าตาพี่ชายฉันจะเป็นเหมือนยัยข้าวรึเปล่า

^o^

เหอะๆ ไม่ต่างกันเลย

ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าคนที่เฮียหยวนมองอยู่น่ะเป็นใครแต่วันนึงฉันจะรู้ให้ได้

เมื่ออาจารย์ประกาศรายชื่อ มาถึงคนที่ชื่อ ณิชาภัทร ก่อเกียรติไพบูลย์
ก็มีเสียงปรบมือลั่นไปหมด ฉันมองขึ้นไปบนเวทีเห็นผู้หญิงคนนึง
น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน หน้าตาน่ารักเหมือนเด็กญี่ปุ่น ฉันไม่เคยเห็นหน้าเลยแฮะ
(ฉันเพิ่งย้ายมาตอนม.4 อ่ะ)
ผิวขาวสะอาดสะอ้าน
ริมฝีปากชมพูระเรื่อปรากฎขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของเธอที่ใครเห็นก็ต้องหยุดมอง

"เฮ้ย...ไอ้บอล ดูมิวดิ น่ารักว่ะ"

เสียงพวกผู้ชายในห้องฉัน พูดถึงผู้หญิงที่ยืนอยู่บนเวทีเป็นระยะๆ (แอบอิจฉา >-<)

เอ้อ...ฉันนึกขึ้นได้ ฉันก็รีบหันมามองเฮียหยวน
หน้าเฮียหยวนรู้สึกว่าจะบานยิ่งกว่าจานยูบีซีซะอีก

- -

คนเนี้ยอ่ะนะที่เฮียหยวนแอบมอง เหอะๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างโชคร้ายยิ่งนัก - -;;

 พอเสร็จสิ้นพิธีหน้าเสาธงที่วันนี้นานเป็นพิเศษ อาจารย์ก็ปล่อยพวกเราขึ้นห้องเรียน

"เจิน ฝากดอกไม้แป๊บนึงเดี๋ยวมา"

ยัยข้าว เป็นอีกคนที่ไวกว่าแสง จริงๆ - -

"ใบปอๆ ตื่นๆๆ อาจารย์ปล่อยแล้ว ไปได้แล้ว" เป็นหน้าที่ของเพื่อนที่ดีรึปล่าวเนี่ย

"ฮะ งืมๆๆๆ เสร็จแล้วหรอ อืมมม....แล้วไอ้ข้าวอ่ะ"

"ข้าวมันวิ่งไปตั้งแต่อาจารย์ปล่อยนั่นแหละ นู่นนน ไปหาพี่บาสของมันอ่ะแหละ"

"ไปดูมันหน่อยดีกว่า ป่ะ"

ฉันวิ่งไปที่กลุ่มคนที่ยืนมุงพี่บาสรุ่นพี่สุดหล่อที่เป็นถึงดาวโรงเรียน ฉันเห็นยัยข้าวกำลังใช้ความพยายามสอดแทรกตัวเองเข้าไปในกลุ่มคนเพื่อมอบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ของมันให้พี่บาส ดูท่าทางมันจะต้องพยายามมากนะเนี่ย

"นี่พวกแกถอยไปหน่อยซิยะ ฉันเป็นแฟนพี่บาส ใครไม่ใช่ก็ถอยไปไกลๆซะ"

ยัยลิงปากแดงที่ไหนไม่รู้มาถึงก็มาอ้างตัวว่าเป็นแฟนพี่บาส
อ่อ...ที่แท้ก็ยัยน้ำตาลนี่เอง ยัยนี่เป็นแฟนพี่บาสหน้าตาน่ารักมากๆๆๆๆแต่นิสัยก็แย่มากๆๆๆๆเหมือนกัน
ขี้หึงเป็นที่หนึ่ง ส่วนพ่อยัยเนี่ยก็เรียกได้ว่ามีอิทธิพลในย่านนี้มากๆ บริจาคเงินให้โรงเรียนไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
ไม่รู้พี่บาสทนเป็นแฟนกับยัยนี่เข้าไปได้ยังไง
เอ่อ ถึงไหนแล้ว...
อ้อ แล้วยัยพวกที่รุมตอมพี่บาสอยุ่ก็พากันแตกฮือเหมือนรังผึ้ง เอ่อ...สงสัยจะยกเว้นยัยข้าวของเราซะแล้ว - -^^^

"เฮ้ย...ไอ้ข้าวมันยืนทำบ้าอะไรอยู่ฟะ เล่นกับใครไม่เล่น ไปเล่นกับยัยน้ำตาล โอ๊ยยไม่รู้รึไงว่ายัยเนี่ยมีเรื่องกับใครแล้วจบง่ายซะที่ไหน"
ยัยใบปอหัวเสียใหญ่เลย ส่วนยัยข้าวก็ยังยืนก๋ากั่นอยู่อย่างงั้น

โธ่... T^T

"นี่ยัยข้าวเน่า ฉันบอกให้เลิกยุ่งกับพี่บาส ไม่ได้ยินรึไง ยังจะมายืนขวางทางอยู่อีก พูดไม่รู้เรื่อง"

"ทำไมล่ะ ฉันก็แค่มาแสดงความยินดีกับพี่บาสก็แค่นั้น ทำไมพี่บาสเค้าของเธอคนเดียวหรอ ยัยน้ำตาลปี๊ป"
เวง ยัยข้าวก็ไม่ลดราวาศอก ทำไงดีเนี่ย

"นี่เธอกล้ามายืนเถียงกับฉันหรอ อย่าคิดจะมามีเรื่องกับฉันนะ งั้นเธอไม่ได้เรียนต่อที่นี่แน่ ยัยข้าวเน่า"

ยัยน้ำตาลรี่เข้ามาหายัยข้าวทำท่าจะตบ ฉันรู้สึกว่าคนมันเริ่มเยอะขึ้นแฮะ แต่โชคยังเข้าข้างข้าวมันอยู่ พี่บาสจับมือยัยน้ำตาลได้ทัน เห้อ....

"น้ำตาลครับ...ไม่เอานะ ทำไมต้องมีเรื่องกับเค้าด้วยล่ะ พี่ว่ามันไม่มีเหตุผลเลยนะ น้ำตาลสัญญากับพี่นะว่าน้ำตาลจะไม่ทำแบบนี้อีกนะ"
โถ พ่อพระที่แสนดีของฉัน... (อ้าว...ไม่ใช่ของยัยข้าวหรอ)

"พี่บาสคะ ก็น้ำตาลไม่อยากให้มันมายุ่งกับพี่บาสนี่คะ" ยัยน้ำตาลปี๊บนี่ทำท่าน่าหมั่นไส้ชะมัด - -

"น้องครับ พี่ขอบใจมากนะ สำหรับตุ๊กตาตัวนี้ อืมม งั้นพี่ไปก่อนนะครับ บายครับ ^^"

พี่บาสเดินเข้ามาคุยแล้วยิ้มให้ยัยข้าวแบบสุภาพสุดๆ แล้วก็ลากยัยน้ำตาลปี๊บไปที่อื่น
เอ่อ...ยัยข้าวละลายไปแล้ว