นายสุดหล่อจอมเก๊กกับยัยตัวเล็กจอมแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : ...

                     “เฮียหยวนๆ...” “อารายยย...” เสียงขี้เกียจๆอย่างงี้ก็มีคนเดียวแหละ นี่คือเสียงของ เฮียหยวน พี่ชายของฉันเอง
ฉันกะเฮียหยวนห่างกันแค่ปีเดียว เฮียหยวนอยู่ ม.6 ฉันอยู่ ม.5 ด้วยความที่เราอายุห่างกันไม่มาก ทำให้ฉันกับเฮียหยวน เหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่าจะเป็นพี่น้องกัน
พูดถึงชื่อของเฮีย ชื่อหยวน นี้ ป๊าเป็นคนตั้งให้เฮีย เพราะป๊าเพิ่งกลับจากฮ่องกง แล้วก็เลยอยาจะตั้งชื่อเฮียให้เป็นสิ่งที่ทำให้ป๊านึกถึงฮ่องกง ป๊าเลยตั้งชื่อเฮียว่า หยวน เป็นสกุลเงินของฮ่องกง ทีแรก อาม่ากะจะเป็นคนตั้งชื่อเฮียซะเอง แต่ป๊าไม่โอเค
ฉันกับเฮียหยวน เรามีเรื่องให้ต้องเถียงกันทุกวัน แล้วส่วนใหญ่ฉันก็จะเป็นคนชนะซะด้วย เพราะฉันมีลิ่วล้อไงละ...หุหุ
“เฮีย..........เอานาฬิกาข้อมือเค้าไว้หนายยยยยยยย.......-"-“ 
นี่ล่ะ ลิ่วล้อของฉัน หึหึ ไอ้เม่ย เม่ยเป็นน้องสาวของฉัน
เม่ยอายุห่างกับฉันและเฮียหยวนมาก ปีนี้เม่ยเพิ่งขึ้น ป.5 ป๊าชอบเรียกเม่ยอยู่บ่อยๆว่า ไอ้ลูกหลง แล้วพอพูดคำนี้ทีไรไอ้เม่ยเป็นต้องโวยวายทุกที คงจะเป็นเพราะเราห่างกันตั้ง ห้าหกปี เม่ย เป็นคนเดียว อาม่าได้ตั้งชื่อให้ สังเกตได้ว่า เม่ย ชื่อมันจีนมาก - -  ...
สุดท้าย ฉันก็คงต้องขอแนะนำตัวหน่อยแล้วล่ะ ^^ ฉันชื่อ เจิน ชื่อ เจิน เนี่ย ม้าเป็นคนตั้ง ม้าบอกน่ารักดี ก็เลยตั้งให้ งานนี้อาม่าก็อดไปตามเคย เหตุนี้ล่ะอาม่าเลยโอ๋ ไอ้เม่ยมันมากกว่าเพื่อน

“เอ้า เถียงกันอยู่นั่นแหละ แล้วเมื่อไหร่จะได้ไปละโรงเรียนน่ะ เร็วๆมากินข้าวกันได้แล้ว” เสียงแบบนี้ คำพูดอย่างนี้ มีแต่ม๊าคนเดียวที่ทำได้ - -;  

“ไอ้เม่ย แล้วแกเอานาฬิกาไว้ไหนล่ะฟะ เออ...ใช้แล้วทำไมไม่เก็บฟะ...”

“ก็เมื่อวานเฮียเอาของเค้าไปอะ...เฮียบอกยืมแป๊บ จาเอาไปเทียบเวลา เค้าจำได้ เฮียไม่ต้องเลย”

“เฮ้ยยยยยย......ไอ้พวกนี้ ไปกินข้าวเลยไป พวกลื้อจะมาเถียงหาพระแสงด้ามสั้นอะไรกันตอนเช้าฟะ..เร็วๆๆๆ ไม่งั้นพวกลื้อก็ไปโรงเรียนกันเองนะว้อย..” ถ้าป๊าโมโหก็จะเป็นอย่างงี้แหละ วิญญาณบรรพบุรุษชาวจีนจะเข้าสิง - - "

วันนี้ก็เป็นวันเปิดเทอมใหม่เป็นธรรมดาที่จะได้ยินเสียงสนทนาข้างต้นจากบ้านเรา และขณะที่ฉันกำลังนั่งเหม่อลอยเพราะรู้สึกว่าเมื่อคืนจะนอนดึกไปหน่อย 
“ตุ๊ด...ตะ...ระ...รุด...ตุ๊ด..ตุ๊ด...” อ่อ...เสียงมือถือฉันเอง (เพิ่งนึกได้)

“โหลลลลล.......................” อย่านี้ล่ะมั้งที่เค้าเรียก กรอกเสียงใส่โทรศัพท์…

“อื้มมม...ช่ายยย..... อือ.....อารายย.......หรอ..เหอะๆ - - โอเคๆ หวาดเด...” กริ๊ก...

ที่แท้ยัยข้าวก็โทรมาเร่ง ให้ไปดูพี่บาสรุ่นพี่ดาวโรงเรียนสุดหล่อ(ของข้าว) นี่เอง...

ฉันวางโทรศัพท์แล้วก็กลับไปนั่งที่โต๊ะ แล้วใช้ช้อนคนชามโจ๊กไปมา...

“ไอ้เจิน จะกินก็กิน ไม่กินก็รีบไป มานั่งคนชามโจ๊กอยู่เนี่ยแหละ เสียเวลาคนอื่นเค้ามั๊ยเนี่ย ฮะ” เฮียหยวนอีกแล้ว...

“เออๆๆ ไม่กินแล้ว จะรีบไปไหนฮะ เฮีย ทีแต่ก่อน เจ็ดโมงเฮียยังไม่ตื่นเลย วันนี้จะมาเร่ง”

“จะไปได้ยัง เจ้ เฮีย - -^”

เรื่องแบบนี้มันก็เป็นเรื่องปกติของบ้านเราไปแล้วแหละ ที่สามพี่น้องจะทะเลาะกันก่อนไปโรงเรียน
ม้าเคยพูดกับพวกเราไว้นะว่า พี่น้องถ้าไม่รักกันแล้ว ใครจะมารัก จะทะเลาะกันให้ได้อะไร
 ฉันก็เคยคิดนะว่าเราจะทะเลาะกันทำไม แต่ถ้าวันไหนเราไม่ได้ทะเลาะกันแล้วละก็ มันเหมือนชีวิตมันขาดรสชาดนึงของชีวิตไปเลย
ก็เหมือนตอนที่เฮียไปอยู่กับอาอี๊ที่เชียงใหม่ ฉันกับไอ้เม่ยบ่นคิดถึงเฮียทุกวันเลย
ยิ่งไอ้เม่ยแล้วอ่ะนะ โทรไปร้องไห้กับเฮียทุกวันเลยอ่ะ
แต่พอเฮียกลับบ้านมา เราก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม - -
ฉันคิดว่าที่เราทะเลาะกันน่าจะเป็นเพราะความผูกพันที่เราก็มีเหมือนพี่น้องคนอื่นๆแต่แสดงออกไม่เหมือนกันเท่านั้นเอง...
ฉันพล่ามมาก็มากแล้ว เอาล่ะถึงโรงเรียนซะที

“หยวน อย่ากลับบ้านค่ำนะ อย่าปล่อยให้ไอ้เจินมันกลับบ้านคนเดียว แล้วก็ไปรับไอ้เม่ยที่โรงเรียนด้วยนะ ดูแลน้องด้วย เดี๋ยวป๊าไปส่งเม่ยมันก่อน”

“ค้าบบป๊า...ซาหวัดดีค้าบบ”

“หวัดดีค่ะป๊า”

ฉันกับเฮียจะถึงโรงเรียนก่อนไอ้เม่ย แล้วตอนเย็นฉันจะต้องไปรับไอ้เม่ยที่โรงเรียนทุกวัน
ซึ่งจริงๆแล้วหน้าที่นี้มันเป็นของเฮียชัดๆ (เมื่อกี้ป๊าก็พูดอยู่อะนะ)
แต่ไอ้พี่คนนี้ไม่เคยตรงเวลา ไม่เคยไปรับน้อง
มีแต่ฉันเนี่ยแหละที่ไปรับไอ้เม่ยมันทุกวัน เห้อ...ฉันล่ะเบื่อไอ้พี่คนนี้เหลือเกิน
พอลงจากรถเท่านั้นแหละไอ้พี่ตัวดีก็วิ่งไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เฮียนี่ไวกว่าแสงจริงๆ - -