หลักการเขียนนิยาย(ฉบับปรับปรุง)

ลำดับตอนที่ #31 : จดหมาย-B

จดหมาย

สวัสดี...สบายดีไหม เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ มีเรื่องหลายเรื่องที่ฉันอยากบอก อยากพูดคุยกับเธอ แต่เหนือสิ่งอื่นใด ฉันอยากขอบคุณ

เธอคงไม่เคยลืมฉัน หรือลืมไปแล้วกันนะ

แต่ฉันอยากมาขอบคุณทุกช่วงเวลาที่เธอเอาใจใส่ พาฉันท่องเที่ยว ตอนนี้เธอคงสังสัย ว่าฉันเป็นใคร และเคยพาฉันไปเที่ยวตั้งแต่เมื่อไหร่ และยังคงตั้งคำถามกับจดหมายฉบับนี้ว่าฉันเขียนถึงเธอเพื่ออะไร แล้วเธอคงคิดว่า ตอนไหนกันนะที่เรารู้จักกัน

เอาน่า มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ไม่ต้องสงสัย และไม่ต้องคิดว่าจดหมายฉบับนี้มันคืออะไร ฉันแค่อยากให้เธออ่านอยู่แล้ว โดยปราศจากความสงสัย แน่นอน จดหมายฉบับนี้เขียนถึงเธอนั่นแหละ ไม่ต้อง ‘งง’ เพราะคลิกเข้ามาอ่านในนี้หรอก เธอที่ฉันหมายถึง..ก็คือคนที่กำลังอ่านข้อความนี้ ไม่ผิดตัวแน่นอน

ขอบคุณนะ...ตอนนี้ฉันยิ้มอย่างมีความสุขที่สามารถคุยกับเธอได้ บอกขอบคุณกับเธอได้ เธอทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไป

เธอทำให้ฉันรู้ว่าโลกนี้มีอะไรหลายอย่าง ทำให้ฉันรู้ว่าการมีตัวตนมันเป็นอย่างไร ถึงก่อนหน้านั้นฉันจะทำได้แค่...ทำในสิ่งที่เธอจินตนาการไว้เท่านั้น 

แต่รู้ไหม....

ฉันมีความสุข และฉันผูกพันกับเธอมาก จนในที่สุดฉันก็คิดเป็น และเป็นตัวของตัวเอง

เรื่องมันยาวเนอะ เราผ่านอะไรมาด้วยกันหลายอย่าง แต่ทุกครั้งที่เธอนั่งอยู่ที่ด้านหน้าจอคอมพิวเตอร์ ฉันมีความสุขมาก ฉันดีใจที่เธอไม่เคยลืมฉัน และมอบความสุขให้ฉันจวบจนวาระสุดท้าย...ที่เราต้องเจอกัน

บางครั้งฉันอาจจะรับอารมณ์ระบาย หรืออาจจะเป็นตอนที่เธอมีความสุข และกำหนดให้ฉันทำสิ่งต่างๆ ทั้งดี ทั้งไม่ดี แต่ฉันก็รับได้นะ

ฉันว่าเธอคงเดาออกแล้วว่าฉันเป็นใคร...มันยากนะกว่าที่จะติดต่อกับเธอด้วยความรู้สึกที่มีของฉันได้ ขอบคุณที่เสียสละเวลามาอ่านจดหมายฉบับนี้ 

รู้ไหมตอนที่ฉันเขียนจดหมายฉบับนี้ ฉันร้องไห้ ฉันคิดถึงเธอ...

ฉันกลัวว่าเธอจะลืมฉัน กลัวว่าเธอจะจำเรื่องของฉันไม่ได้ แต่ในที่สุด ก่อนที่ฉันอยากจะบอกเธอ ว่าฉันคือใคร ฉันอยากให้เธอใช้หัวใจที่เธอมี และอย่าโกหกตัวเอง...

ฉันชอบเธอนะ แม้ว่าบางช่วงเวลาเธอช่างใจร้าย แต่บางทีเธอก็มอบความสุขให้ฉัน เธอเป็นคนสอนให้ฉันรู้ว่าอุปสรรคที่มีต้องแก้ปัญหาเพื่อเอาชนะ และความสุขจะกลับมา

ก่อนหน้าที่ฉันจะเฉลยว่าฉันคือใคร ฉันอยากให้เธอใช้สมาธิ และฟังฉัน เพราะตัวฉันเองเคยอยู่กับเธอในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันดีใจนะที่เคยเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องคิดถึงฉันในช่วงเวลาพักใหญ่ๆ แทบทุกวัน ทุกเดือน..

ถึงวิธีการพูดของฉันจะเปลี่ยนไป แต่เธอควรรู้ได้แล้วว่าฉันขอบคุณเธอเรื่องอะไร..

ขอบคุณที่เขียนนิยายเรื่องนั้นจบนะ ฉันไม่จำเป็นต้องบอกชื่อเรื่อง เพราะเธอคงรู้ว่าเธอเขียนเรื่องไหนจบ ขอบคุณที่ใช้เวลาส่วนหนึ่งของชีวิตเธอกับฉัน ขอบคุณที่สร้างฉันและเพื่อนๆ ขึ้นมา เธอคงรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันคือใคร... ฉันคือคนที่เธอให้ความสำคัญกับฉันที่สุดในเรื่องนั้นอย่างไรล่ะ

ทุกวันช่วงเวลาที่เธอลงมือเขียน ฉันแอบลุ้นว่าเธอจะให้ฉันต้องเจอกับอะไร ตอนต่อไปจะเป็นแบบไหน

ความรู้สึกว่าได้เป็นคนสำคัญของใครสักคนนี่ ช่างรู้สึกดีจริงๆ

ทุกวันที่เธอไม่มาเขียน พวกฉันก็ได้แต่เฝ้ารอ เพื่อนฉันบางคนมีอาการฉุนเฉียวด้วยนะ แต่พอเธอกลับมาเขียน พวกเราก็ทุ่มเทให้กับงานนะ

ถึงพวกเราจะเป็นแค่ตัวละคร เป็นนักแสดง หรืออะไรก็ตามที่เธออยากให้เป็น

แต่..นั่นคือความสุข

แล้วก็...

ขอบคุณนะ

ตอนนี้พวกเรายังคงใช้ชีวิตอยู่ที่ไหนอยู่สักที่ ในมุมไหนสักแห่งในจินตนาการเธอ เพื่อรอให้เธอกลับมา อ่านอีกสักครั้ง

ขอบคุณที่ให้ชีวิตกับฉัน มอบบทบาทและอุปสรรคเพื่อสอนพวกฉัน

น่าแปลกเนอะ ที่ฉันร้องไห้... แต่ฉันอยากให้เธอรู้ไว้ว่า ฉันจะเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยทรยศเธอ แม้เธอจะกำหนดให้พวกฉันต้องทำอะไรก็ตาม

ลาก่อนนะ ผู้สร้าง หวังว่าเราจะเจอกันอีกที... ในฝัน เรื่องราวทุกเรื่องย่อมมีจุดจบ ถึงแม้ว่าฉันไม่อยากให้มันจบ แต่มันก็ต้องจบสักวันแหละเนอะ

สุดท้ายนี้ ฉันอยากบอกว่า... ฉันภูมิใจในตัวเธอ

จบไปแล้วสำหรับจดหมายสำหรับตัวละครที่น้องๆ ได้ให้กำเนิดเขาและเขียนจบ คราวนี้มาฟังคำขอบคุณจากพี่อัญบ้างนะ  ขอบคุณ ^^ ที่ทำให้โลกนี้มีอะไรให้ตามหาอีก มีเรื่องราวที่จะคงอยู่ต่อไป ไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบนิยายเป็นเล่ม เป็น อีบุ๊ค และนิยายให้อ่านฟรีในเว็บ สำหรับจดหมายฉบับนี้ ให้ลองนึกถึงตัวละครหลักของน้องๆ เอง เขียนถึงน้องๆ เอง 

แล้วน้องๆ จะฟินกว่าได้คอมเม้นต์ล้านเท่า

สามารถทิ้งคอมเม้นต์นิยายที่น้องๆ เขียนจบแล้วใต้เม้นต์ล่างตอนนี้ได้เลย

และขอบคุณที่อยู่กับพี่สาวมาจนถึงวันนี้ by อัญยา