เจ้าชายน้ำแข็ง กะ เจ้าหญิงสุดสวย

ลำดับตอนที่ #1 : เทอต้องรับผิดชอบ

      ฤดูใบไม้ผลิอีกแล้วเหรอเนี่ย คงสองปีแล้วสิน่ะ ที่เค้าคนนั้นไม่เคยไปจาก
   สมองและหัวจัยของฉันเลย แม้เค้าจะไม่ได้อยู่บนโลกนี่แล้วก้อตาม คนที่ทำ
   ให้ฉันยิ้มได้เสมอ คนที่ไม่เคยทำให้ผิดหวังแม้แต่ครั้งเดียว...
   และแล้วอุบัติเหตุครั้งนั้นก้อพลากเค้าไปจากฉัน
        
      "ฉันรักเทอน่ะ เจ้าหญิงของผม" ฉันยังไม่เคยลืมคำๆนั้นเลย คำพูดสุดท้าย
   ที่เค้าได้พูดกับฉัน ตอนนี้น้ำตาฉันเริ่มคลอแล้ว นึกถึงเรื่องนี้ที่ไรแม้จะรู้สึก
   อบอุ่นทุกทีแต่ก้ออดที่จะร้องไห้ไม่ได้ จากวันนั้นฉันก้อไม่เคยรับใครเข้ามาใน
   หัวจัยของฉันจิงๆสักที ก้อแค่สนุกไปวันๆ เพราะฉันเป็นเจ้าหญิงของร.ร.เลยน่ะ
   (เจ้าหญิงของร.ร.จะมี5คน คนที่1คือ คิวเจ้าหญิงสุดสวย คนที่2คือ เชอร์รี่เจ้า
   หญิงในเงามืด คนที่3คือ พายเจ้าหญิงแห่งแสงสว่าง คนที่4คือ ไวส์เจ้าหญิง
   น้ำแข็ง คนที่5คือ ไอซ์เจ้าหญิงสีเลือด) 
             แกร็ก....อยู่ดีๆพี่คิงก้อเปิดประตูมา
          "น้องคิวสุกที่รักจ้า..ไปเดินเล่นกาน" ทำไมอยู่ดีๆถึงพูดเพราะอย่างงี้วะ
 
         "อ้าว พี่คิงกินไรมาเนี่ยถึงพูดเพราะอ่ะ" มันต้องมีอารายแน่นอนเลย

          "ก้อพี่จะพูดดีกับน้องสุดที่รักบ้างไม่ได้เหรอยังไงก้อเหลือแค่เรา

           พี่น้องอยู่แล้วนิ" จิงๆพ่อก่ะแม่ฉันก้อแค่ไปเมืองนอก2-3เดือนเอง  

          "อือ อือ แล้วจะไปไหนดีอ่ะ"

          "ก้อแถวนี้เหละ ไปแต่งตัวก่อนละกาน"

          "ได้ดิ"

          "พี่รอข้างล่างน่ะ"
     วันนี้พี่ชายอารมณ์ดีแต่งตัวสวยๆดีกว่า ฉันเลยหยิบชุดวันพีชสายเดี่ยว
     พลิ้วๆมาใส่ เอาสีดอกกุหลาบสดดีกว่า แล้วฉันก้อรีบลงไปข้างล่าง
     เจอพี่คิงนองอยู่ที่โซฟาดูทีวีอยู่
          "ไปยัง"

          "อ้าวแต่งตัวเสร็จแล้วเหรอ"

          "ไม่งั้นจะมายืนหัวโดด่อยู่นี่เหรอ"                      

          "ไปได้แล้ว ไม่ต้องมาเถียงพี่เลย"

          "แล้วเอารถคันไหนไปดีอ่า" ฉันเลยถามพี่

          "เอาสปอต์ออกไปดีกว่าวันนี้ไม่มีแดด"

          "อือได้ แล้วพี่คิงขับให้หน่อยน้าวันนี้เหมื่อยอ่ะ" 
 
          "ทียังงี้น่ะเหมือนลูกแมวเชียวชอบอ้อนอยู่นั้นเหละ"
         
          "อือ แล้วขับให้น้อยได้ป่ะหละ" งอนแล้วน่ะเนี่ย

          "อย่างอนเลยน่ะจะ พี่ขับให้ก้อได้"

     ตอนนี่ก้อขับรถมาเลื่อยๆ(โดยมีพี่คิงขับ)คนก้อเริ่มเยอะขึ้นมากมายเลย
     อย่างที่พี่คิงบอกจิงด้วยลมเย็นดีจังเลย แต่ลมมันเข้าตาจนจะลืมไม่ขึ้น
     แล้วเนี่ย ฉันเลยหยิบแว่นสีชาอันใหญ่มาใส่เหมือนพี่คิง(โง่อยู่ตั้งนาน)
     
     ผู้คนต่างมองมาที่รถสปอต์สีดำมียี่ห้อที่วิ่งผ่านอย่างเร็ว ในรถมีชายและหญิง
     คู่นึงทั้งคู่ใส่ชุดสบายๆ แต่สีสดทำให้ตัดกับสีผิวที่ขาวดูสดุดตา เหมือนเป็น
     คู่รักที่เหสาะสมกันมากที่สุด จนใครๆก้ออิฉฉา เส้นผมสีทองออกน้ำ
     ตาลของทั้งคู่ที่พลิวไปกับลมพี่พัดมาทำให้ดูเป็นที่ดึงดูดสายตาคนแถวนั้น
   
          "อยากไปเดินตรงไหนอีกป่ะ" ฉันเลยถามพี่หลังจากที่เดินกันจนขอลาก 
         
          "เฮ้ยคิวนั้นใช่เชอร์รี่ป่ะ" ฉันเลยมองตาที่พี่คิงมองอยู่มีชายกับหญิง
      คู่นึงเดินอยู่ด้วยกาน เหมือนแฟนกานเลย แต่ทำไมผู้ชายหน้าตาคุ้นจังเลย 
          
          "ใช่ด้วยอ่ะ นี่ไงเชอร์รี่เจ้าหญิงในเงามืด" ยังไม่ทันพูดจบพี่คิงก้อ
      ลากฉันไปที่พวกนั้นแล้ว
          
          "อ้าวพี่คิง ไม่คิดเลยน่ะค่ะว่าจะเจอกันที่นี่" เหวะทำเป็นพูดเพราะแล้ว
     มันรู้จักกันตอนไหนว่ะ
          
          "พี่ก้อไม่คิดเหมือนกานคับ" เออดี มันไม่มีความคิดกันใช่ไหมเนี่ย
         
          "นี่เพื่อนของเชอร์รี่ค่ะ ชื่อกัซเจ้าชายน้ำแข็ง" อ๋อจำได้แล้วที่แท้
     ก้ออยู่ร.ร.เดียวกัน แล้วมาเดินงี้ไม่กลัวเป็นข่าวหรือไงน่ะ

          "สวัดดีครับ" พี่ฉันทักอย่างสุภาพ แต่ตาบ้านี่มองพี่ฉันแบบเย็นชา
     เสียมารยาทจิงๆเลยตานี่นิ

          "แล้วจะไม่เนะนำให้รูจักเลยเหรอค่ะ" เชอร์รี่พูดแล้วมองมาที่ฉัน
        
          "คงจะไม่ต้องแล้วมั้งค่ะ ก้อเราอยู่ร.ร.เดียวกันนิ" ฉันพูดแล้วมอง
      เชอร์รี่แบบหยิ่งๆ ฉันรู้นิสัยเทอดีเชอร์รี่ ไม่ต้องมาตีสนิดเลย
       
          "อ้าวคิวเองเหรอเนี่ย" เชอร์รี่พูดแล้วทำหน้าแบบว่าอาโนเนะหรือ
      เรียกอีกอย่างว่าหน้าตาหน้าตบ

          "เออ เชอร์รี่ว่าเราไปทานข้าวกันไหมค่ะพี่คิง" งือๆพี่คิงอย่าทิ้งเค้านะ

          "ไปสิคับ เราไปกานเลยดีกว่า"

          "คิวพี่ไปก่อนน่ะแล้วเจอกาน" พี่คิงหันมาพูดกับฉัน ไม่ไปเปิดโรงแรม
       กันเลยล่ะ รักกันมากนักน่ะ แล้วฉันจะทำยังไงดีอ่ะเนี่ย กลับบ้านดีกว่า
       แล้วตอนที่ฉันกำลังจะเดินกลับ ก้อมีมือใหญ่ๆมาจับที่แขนฉัน

           "ปล่อยน่ะตาบ้า" แรงเยอะจิงๆเลย สบัดยังไงก้อไม่หลุดสักที

           "แรงเยอะดีนิ" กัซพูดแล้วมองหน้าฉัน ฉันว่าฉันสูงแล้วน่ะเนี่ย
        แต่ฉันยังตัวแค่ครึ่งหัวของตานี่เอง

            "แล้วนายจะทำไม" ตานี่แปลกจิงเลย ทำไมไม่ทำเย็นชาแบบเมื่อ
        กี้น่ะ ยังงี้หน้ากลัวกว่าเยอะเลย
 
             "พี่เทอแย่งแฟนฉันไป" 

             "แล้วไง ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย" ฉันพูดแล้วก้อเมินหน้าไปอีกข้าง

             "เทอต้องมาเป็นแฟนฉัน" ตานั้นพูดเสียงแข็ง

             "ก้อเชอร์รี่ยังไม่เห็นบอกเลยว่าเป็นแฟนนายแล้วทำไมฉันต้อง
         ยุ่งกับนายด้วย" 

             "เทอต้องรับผิดชอบ" ตาบ้าฉันไม่ได้ทำอารายผิดนะ
 
             "แล้วฉันไปทำนายท้องตั้งแต่เมื่อไรย่ะ" ฉันพูดแล้วอมยิ้ม เพียง
         เท่านั้นเหละ ตานั้นก้อดึงมือฉันเข้าไปอย่างแรงจนปลิวเลยเหละ
         ไม่งั้นฉันก้อคงล้มไปแล้วเหละ ถ้าไม่ไปชนอกใหญ่ๆของตานี่ซะก่อน
         กลายเป็นฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของตาบ้านี่ซะแล้ว

              "ว้าย ปล่อยน่ะๆ" ฉันทั้งตะโกนทั้งทุบอกของกัซ

              "เงียบน่าคนมองหมดแล้ว" เออจิงด้วย คนมองมาทางนี้หมดเลยอ่า
          แต่ฉันก้อย้งตะโกนไม่หยุด (หน้าหนาจิงๆ)

               "ถ้าเทอไมหยุด ฉันจะจูบเทอเดี๋ยวนี้เหละ" เท่านั้นเอง ฉันก้อเงียบ
          กริบไม่มีเสียงอารายรอดออกมาได้เลย เพราะหน้าเราห่างกันแค่3เซนเอง

                "ได้ฉันให้เวลาเทออาทิตย์นึงแล้วจะมาทวงคำตอบ"

                "ไปล่ะ" แล้วตานั้นก้อเดินไปเฉยเลย ปล่อยให้ฉันยือเอ๋ออยู่
           คนเดียว จากนั้นฉันเลยวิ่งไปที่รถแล้วขับกลับบ้านอย่างเร็ว
          
          แต่เทอก้อไม่รู้เลยว่าลืมอารายไปอย่างนึง(ลืมพี่คิง)
..............................................................................................

      สวัดดีค่ะทุกคน ก้อขอบคุณมากๆเลยน่ะค้าที่เข้ามาอ่าน ยังไงก้อ
    ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนก้อขอโทดไว้ก่อนน่ะค่ะ แล้วถ้าไม่เข้าจัยตรงไหน
    ก้อเม้นไว้ก้อได้น่ะค่ะ แล้วจะตอบให้ ชอบหรือไม่ชอบก้อบอกๆกาน
    ด้วยน่ะค่ะ