ร้อยเล่ห์ ซาตาน

ลำดับตอนที่ #10 : เตรียมตัวแต่งงาน 2

           เช้าวันจันทร์ ณ สำนักงานเขต คุณเจนนิเฟอร์ คุณวนิดา คริสโตเฟอร์ และนราวดีกำลังเดินเข้าไปภายในสำนักงาน หลังจากแจ้งความจำนงค์ว่ามาจดทะเบียนสมรส เจ้าหน้าที่ก็พาทั้งสี่คนมานั่งรอเพื่อดำเนินการที่ป้ายเขียนว่า จดทะเบียนสมรส พอเซ็นต์ชื่อ พร้อมแนบเอกสารทุกอย่างเสร็จ เจ้าหน้าที่ก็ส่งกระดาษให้คริสโตเฟอร์หนึ่งใบ ส่งให้นราวดีหนึ่งใบ พร้อมทั้งอวยพรให้ทั้งสองคน คริสโตเฟอร์บอกเจ้าหน้าที่ไม่ต้องอวยพรให้เขาหรอก เสียเวลา เปลืองน้ำลายเปล่า ๆ เพราะอีก เดือน สองเดือน เขาก็หย่าแล้วพอพูดจบ  คริสโตเฟอร์รับใบทะเบียนสมรสมาส่งให้คุณเจนนิเฟอร์ แล้วเดินออกจากสำนักงานเขตไปรอที่รถ ทุกคนมองการกระทำของเขา แต่ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา เจ้าหน้าที่จึงส่งยิ้มเจื่อน ๆ ไปให้ ฝ่ายนราวดีก้มหน้าสะกดน้ำตา ไม่ให้ไหลที่นี่ คุณวนิดาจับมือบุตรสาวพร้อมบีบเบา ๆ เธอสงสารบุตรสาวเหลือเกิน แต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว เอกสารที่นราวดีเพิ่งเซ็นต์ชื่อ และถือไว้ตอนนี้ บ่งบอกว่า บุตรสาวเธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอได้แต่หวังว่าบุตรสาวของเธอจะผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้ คริสโตเฟอร์จะรัก และทนุถนอมนราวดีในเร็ว ๆ นี้ เธอเชื่อว่าบุตรสาวเธอทำได้ ส่วนคุณเจนนิเฟอร์มองนราวดีแล้วยิ้มให้กำลังใจ พรางคิด   ''    ตาคริสนะตาคริส แกหักหน้าฉันกับหนูแก้มกลางสำนักงานเขตเลยเหรอ แล้วแกจะเจอฤทธิ์ฉัน มากกว่าที่แกแผลงฤทธิ์ใส่หนูแก้มอีก แกเตรียมรับมือไว้ให้ดีที่แกกล้าหักหน้าฉันกับหนูแก้มที่นี่   ''  คุณเจนนิเฟอร์กล่าวอาฆาตบุตรชายในใจ 

           ''   เราไปกันเถอะค่ะ เขารอในรถนานแล้ว  ''  นราวดีเอ่ยขึ้นมา 
           ''   หนูอย่าคิดมากนะลูก หนูต้องเข้มแข็ง ยังไงแม่อยู่ข้างหนูเสมอ  ''  คุณเจนนิเฟอร์เอ่ย
           ''   ทำไมคุณป้า แทนตัวเองว่าคุณแม่คะ คุณป้าพูดผิดเหรอคะ  ''  นราวดีสงสัย
           ''   เปล่าลูก แม่พูดถูกแล้ว และหนูก็ต้องเรียก คุณลุงว่าคุณพ่อ  และเรียกป้าว่าคุณแม่  เพราะตอนนี้หนูคือ   นาง  นราวดี   ธนากรสกุล  หนูคือลูกสะใภ้ของเรานะลูก   ''  คุณเจนนิเฟอร์บอก
           ''    ใช่ ตอนนี้เธอคือ นาง  นราวดี  ธนากรสกุล  ''  นราวดีคิด และต่อไปนี้เธอต้องเข้มแข็ง ผู้หญิงคนไหนจะเข้าใกล้สามีเธอไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้เธอมีสิทธิ์ในตัวคริสโตเฟอร์เต็มที่ และเขาก็ไม่มีสิทธิ์ว่าเธอแล้ว ถ้าเธอจะหึงจะหวงเขา 

          ห้องเสื้อ กนกรส ของคุณกนกรส คือห้องเสื้อที่คุณเจนนิเฟอร์ไว้วางใจให้ตัดชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว และชุดเพื่อนเจ้าสาว รวมทั้งชุดพ่อแม่เจ้าบ่าว เจ้าสาวด้วย พอเข้าไปในร้าน คุณกนกรสก็เดินออกมาต้อนรับทุกคน เมื่อวานนี้ตอนบ่ายเธอได้รับโทรศัพท์จากคุณเจนนิเฟอร์ ว่าจะให้เธอตัดชุดให้ประมาณ 15 - 20 ชุด ภายในเวลา 2 อาทิตย์ ตอนแรกเธอตกใจ เธอไม่อยากรับปากกลัวเสร็จไม่ทัน ถึงร้านเธอจะเป็นห้องเสื้อใหญ่ มีพนักงานตัด เย็บเยอะ แต่เธอไม่อยากรับงานเร่งและมีเวลาน้อยแบบนี้ ถึงแม้คุณเจนนิเฟอร์ จะเป็นลูกค้าประจำ และเป็นลูกค้าที่ดี แต่เธอไม่อยากให้ ผลงานที่ออกมาไม่ถูกใจทั้งเธอ ทั้งลูกค้า เพราะความเร่งรีบ  แต่พอคุณเจนนิเฟอร์บอกเหตุผลเธอว่า ชุดที่เธอจะให้ตัด เป็นชุดงานแต่งงานของคริสโตเฟอร์ บุตรชายของเธอ กับ นราวดี นางแบบสาวที่เธอเอ็นดู คุณกนกรส เลยรับปากจะตัดให้ พร้อมทั้งโทรหา กนกอร น้องสาวของเธอที่มีห้องเสื้อใหญ่ อยู่แถวฝั่งธนฯ  ให้มาที่นี่วันนี้ และช่วยเธอตัดเย็บชุดในงานใหญ่นี้ เท่ากับงานแต่งงานนี้ มีห้องเสื้อใหญ่ กนกรส และกนกอร เป็นห้องเสื้อที่ต้องตัดชุดทั้งหมด 

             ''  สวัสดีค่ะคุณเจน '' กนกรสทัก
             ''  สวัสดีค่ะ คุณรส ขอบคุณนะคะ ที่รับปาก ตัดชุดให้  '' คุณเจนนิเฟอร์ทักตอบ 
             ''   ไม่เป็นไรค่ะ คนกันเองทั้งนั้น กลัวไม่ทัน ไม่ดี ก็ต้องทัน ต้องดีค่ะ คุณเจน ไม่ต้องห่วงค่ะ รสให้ยัยอร น้องสาวรส มาช่วยอีกแรง แกเป็นเจ้าของห้องเสื้อ กนกอร แถวฝั่งธนค่ะ  ''  กนกรสบอก
             ''   สวัสดีค่ะ พี่รส '' นราวดียกมือไหว้ กนกรส เพราะเธอเพิ่งมีโอกาส ได้เอ่ย 
             ''   จะแต่งงานไม่เห็นบอกพี่เลยนะ น้องแก้ม '' กนกรสแซว
             ''   พอดีแก้มยุ่งหลาย ๆ อย่างค่ะ ก็เลยไม่มีโอกาสบอก แต่นี่พี่รสก็รู้แล้วไงคะ '' นราวดีตอบ 
             ''   คุณคริสคะ ชุดที่คุณประมูลได้ ที่น้องแก้มใส่วันนั้น ซ่อมเสร็จแล้วนะคะ จะเอากลับไปวันนี้เลยไหมคะ '' กนกรสถาม
             ''   เอาไว้นี่แล้วส่งไปพร้อมชุดที่กำลังจะตัดดีกว่าครับ '' ตอบสีหน้าไม่ยินดียินร้าย
             ''   ว่าที่เจ้าสาวใส่นี่เอง คุณคริส ถึงได้ทุ่มสุดตัวประมูลจนได้มา '' กนกรสแซวชายหนุ่ม 

        เราไปวัดตัวและดูแบบเสื้อดีกว่าค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา '' คุณเจนนิเฟอร์เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของบุตรชาย เธอไม่อยากให้เขาหักหน้าเธอกับนราวดีที่นี่อีก เธอกลัวเขาจะประกาศที่นี่ว่าไม่ได้อยากแต่งงาน เธอเลยต้องชวนกนกรสเปลี่ยนเรื่อง 

          คริสโตเฟอร์ ถูกแยกตัวให้ไปวัดตัวและลองชุดอีกห้องหนึ่ง เพราะเจนนิเฟอร์ให้เหตูผลว่าไม่อยากให้เขารู้ว่าชุด เจ้าสาวเป็นแบบไหน เดี๋ยวเขาไม่ตื่นเต้น ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย พอวัดตัวเสร็จ  คริสโตเฟอร์ก็มานั่งรอทุกคน ที่โต๊ะรับแขก 

          กนกรสแนะนำสตูดิโอถ่ายรูปที่สนิท กับเธอให้เจนนิเฟอร์ หลังจากนั้นคุณเจนนิเฟอร์จึงโทรไปนัด วันถ่ายรูป พอนัดวันเวลาเรียบร้อยแล้ว เธอจึงวางหู แล้วเดินไปหาบุตรชาย

              ''  ตาคริส วันพรุ่งนี้แกต้องไปถ่ายรูปงานแต่ง ที่สตูฯ  ''  มารดาบอก
              ''  แต่ผมต้องทำงานนะครับ '' ชายหนุ่มบอก
              ''  ไอบอกให้ยูไป ยูต้องไป  ไอยังไม่ได้ชำระความยูเลยนะ ที่ยูหักหน้าไอกับหนูแก้ม ที่เขตวันนี้  '' คุณเจนนิเฟอร์ โมโหอีกรอบ
              ''   คุณแม่ อยากให้ผมแต่ง ผมก็แต่งแล้ว คุณแม่จะเอายังไงกับผมอีก '' คริสโตเฟอร์ เถียง
              ''   ยูไม่มีสิทธิ์เถียงไอที่ยูต้องแต่งงาน เพราะยูมีอะไรกับหนูแก้มแล้ว ไอไม่ได้บังคับให้ยูไปมีเซ็กส์กับหนูแก้ม และยูโง่เองที่ให้ไอจับได้ ดิ้นไม่หลุดจนต้องแต่งงาน กับคนที่ไอปรารถนาให้เป็นสะใภ้ ธนากรสกุล '' คุณเจนนิเฟอร์กระซิบด่า

        ใช่เขาโง่เองที่ให้ยัยแสบนั่น วางยาได้ และเขายังไม่ได้ชำระความกับเธอเลยเหมือนกัน ไม่เป็นไรค่อยชำระความกันที่หลังก็ได้ยังมีเวลาอีกเยอะ เพราะตอนนี้ เขาไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้เธอ และอยู่กันสองต่อสองเลย หลังจากนี้ เตรียมรับมือเขาให้ดีแล้วกัน ยัยเด็กแสบ คริสโตเฟอร์เข่นเขี้ยวในใจ  

               ''  ตกลงยูจะไปไหม วันพรุ่งนี้  '' คุณเจนนิเฟอร์ถามอีกครั้ง
               ''  ไปครับ ไม่ไปคุณแม่ก็ต้องบังคับให้ผมไปอยู่ดี '' คริสโตเฟอร์ตอบ          
               ''  ดีแล้ว ฉันบอกให้แกทำอะไรก็ทำ แกจะได้ไม่ต้องมีเรื่องกับฉัน  '' คุณเจนนิเฟอร์บอก และเปลี่ยนสรรพนามในการพูดแล้ว เพราะคริสโตเฟอร์ ยอมไปถ่ายรูปแล้ว 

        พอทุกคนวัดตัวและออกแบบชุดเสร็จจึงออกมารวมกันที่คริสโตเฟอร์นั่งรออยู่ พอตกลงนัดหมายวันลองชุด เรียบร้อยแล้วทุกคนจึงพากันกลับ 

               ''  คุณแม่เจนคะ แก้มฝากคุณแม่ด้วยนะคะ แก้มจะไปกับวิเลยคะ  '' นราวดีบอกเจนนิเฟอร์
               ''  หนูจะเลยไปเลยเหรอลูก  ''  คุณวนิดาถาม 
               ''  ค่ะ เสร็จแล้วแก้มจะนอน คอนโดวิเลย คงดึกค่ะ คืนนี้ '' ตอบคุณวนิดา
               ''  คุณคริสคะ ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย นี่ วิไลวรรณ หรือ วิ เพื่อนฉันค่ะ ''  นราวดี แนะนำวิไลวรรณ ให้คริสโตเฟอร์รู้จัก เพราะคุณเจนนิเฟอร์รู้จัก วิไลวรรณ เพราะเคยไปหาที่บ้านหลายครั้ง ตั้งแต่ตอนที่คริสโตเฟอร์ยังไม่กลับ จากอังกฤษ
               ''  สวัสดีค่ะ คุณคริสโตเฟอร์ '' วิไลวรรณยกมือไหว้
               ''  สวัสดีครับ '' คริสโดเฟอร์ แค่พยักหน้ารับ 
               ''  ไปแล้วนะคะ '' นราวดีบอก
               ''   พรุ่งนี้แม่กับตาคริส จะไปรับหนูที่คอนโด ขับรถดี ๆ นะหนูวิ '' คุณเจนนิเฟอร์บอก และที่เธอไม่ถามเพราะเธอรู้ว่า นราวดีกับวิไลวรรณ ไปทำงาน แต่อีกคนที่ไม่รู้ว่าไปไหน คิดในใจว่าต้องไปเที่ยวกัน แน่ ๆ แล้ว คุณแม่เธอ กับคุณแม่ของเขาปล่อยให้ไปได้ยังไง ''  คงดึกค่ะ '' คิดถึงคำพูดของ นราวดี  ไม่เห็นจะอยากรู้เลยจะไปทำอะไร ที่ไหนก็ไปเถอะ 

          พอนราวดีกับวิไลวรรณเดินไปขึ้นรถ คริสโตเฟอร์ก็หันมาถามมารดา 
            
                ''    เราจะกลับบ้านหรือยังครับ   ''
                ''    กลับซิ ถามแปลก ๆ จะอยู่ทำไมล่ะ  '' คุณเจนนิเฟอร์บอก
                ''    ก็ผมเห็นคุณแม่ ยืนเฉย ๆ ไม่ยอมเดินสักที่ ''
                ''    แกไม่ต้องมาพูดจา แดกดันฉัน ตาตริส  ''   แล้วก็ชวนคุณวนิดา ไปขึ้นรถ กลับบ้าน 

           หลังจากเสร็จงานวันนี้ นราวดี กับ วิไลวรรณ ก็กลับมาถึงคอนโด นราวดีไม่ได้เอาเสื้อผ้ามา เพราะเธอมีทิ้งไว้ที่นี่บ้าง  หลังจากอาบน้ำเสร็จ ทั้งสองคนก็หลับสนิท เพราะเหนื่อยมาทั้งวัน แล้วต้องไปเดินแบบงานเมื่อคืนอีก 

                  ''     ตื่นเช้าจังแก้ม  ''  วิไลวรรณทัก
                  ''     ฉันต้องไปถ่ายรูปที่สตู ฯ วันนี้   ''
                  ''     ทำไมต้องรีบถ่ายด้วย  ''  วิไลวรรรถาม
                  ''     เพราะรูปฉันกับเขา จะเอาไปพิมพ์การด์ไง แต่แจกการด์เฉพาะผู้ใหญ่ ไม่เยอะหรอก ส่วนเพื่อนสนิทกับญาติ ใช้โทร ฯ บอก แล้วใช้สื่อโฆษณา อีกทาง  '' นราวดีบอก                  
                  ''     ทำไมหลายทางนะวะ งานช้างเหรอนะนี่  '' วิไลวรรณแซว
                  ''     แขกของเขาส่วนมาก ฉันบอกคุณแม่เจน แล้วว่าให้จัดแบบ ญาติ สนิทคนกันเอง เล็ก ๆ แต่ทางนั้นไม่ยอม  ''
                  ''     แกคงไม่ได้มานอนค้างที่นี่อีกนะ หลังจากแต่งงาน '' วิไลวรรณเอ่ย เสียงเศร้า
                  ''     ทำไมฉันจะมาค้างกับแกไม่ได้ '' นราวดีถาม
                  ''     ก็สามีแก เขาคงไม่ยอมให้แกไปค้างที่อื่น นะซิ '' วิไลวรรณตอบ
                  ''     วิ แกก็รู้ว่าเขา แต่งงานกับฉัน เพราะอะไร ฉันจะไปไหนมาไหน เขาคงไม่สนใจหรอก '' นราวดีพูดหน้าเศร้า
                  ''     แกไปจดทะเบียนมาเป็นไงบ้าง ตื่นเต้นไหม '' วิไลวรรณ เพิ่งถามเรื่องนี้เพราะ ตอนที่ไปงานด้วยกันเมื่อวานมีคนอยู่มาก เธออยากมาคุยกันเอง สองคนมากกว่า คุยตรงนั้น 
                  ''     เขาก็อาละวาดที่เขต ไปรอบหนึ่ง '' เธอตอบ
                  ''     ยังไงอาละวาดยังไง '' วิไลวรรณถาม และนราวดีก็เล่าเรื่องที่เขาพูดกับเจ้าหน้าที่ให้วิไลวรรณฟัง 
                  ''     โห !!! แรงว่ะแก ว่าที่สามีแกนี่ สุดยอดจริง ๆ ฉันไม่รู้จะด่าอะไรเขาดีว่ะ คิดคำด่า ไม่ออกเลย '' วิไลวรรณพูดอย่างแค้น ๆ 
                  ''     วิ ฉันไปแล้วนะ เขามาแล้ว ''  นราวดีบอกหลังจากรับโทรศัพท์ที่คุณเจนนิเฟอร์ โทร ฯ มาบอกว่ามาถึงแล้ว 

             สตูดิโอ เลิฟ แอนด์ เลิฟ สถานที่ถ่ายรูปในวันนี้ คริสโตเฟอร์ แต่งตัวเสร็จแล้ว ในชุดสูท สีดำยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลา คมเข้มขึ้นอีก เขากำลังนั่งรอ ฝ่ายหญิงแต่งตัว คุณเจนนิเฟอร์ เข้าไปช่วยลูกสะใภ้แต่งตัว เธอไม่อยากปล่อยให้มากันสองคน เพราะรู้นิสัยบุตรชายดี ว่าคงไม่พ้นพูดจาไม่เข้าหูลูกสะใภ้เธอแน่ เธอจึงต้องมาที่นี่ด้วย พอนราวดี แต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาในชุด วิวาห์ เกาะอกสีครีม ทำผมหยิก เป็นลอนเล็ก ๆ ข้างหน้ารวบตึงขึ้นแล้วติดด้วยกิ๊ฟฝังเพชรแท้ ที่คุณเจนนิเฟอร์ หยิบมาจากเซฟที่บ้าน พร้อมสร้อยเส้นเล็กน่ารักที่ นราวดีใส่อยู่  ตอนแรกที่คริสโตเฟอร์เงยหน้าขึ้นมาเห็นก็ตะลึง แต่แล้วก็รีบเปลี่ยนใบหน้าเป็น เฉยเมย เหมือนเดิม ทำเอานราวดีที่รอลุ้นว่า ถ้าเขาเห็นเธอจะเป็นยังไง ต้องยืนเงียบเมื่อเขาไม่สนใจ ในเมื่อเขายังไม่สนใจเธอ แล้วเธอจะไปสนใจเขาทำไม ทั้งสองคนถ่ายรูปแต่งงานจนครบ จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า พอกลับออกมา ทั้งสามคนมาแวะทานอาหารกลางวันกันตอนบ่ายโมงกว่า ๆ เสร็จแล้ว จึงขับรถกลับบ้าน