ร้อยเล่ห์ ซาตาน

ลำดับตอนที่ #7 : แผนการร้าย ( ของใคร )

           ผ่านไปอีก 2 อาทิตย์ หลังจากวันที่ นราวดีเข้าไปคุยกับคุณเจนนิเฟอร์ คุณเจนนิเฟอร์จึงโทร ฯ หาเธอ 
 
               ''  แก้มอยู่ไหนลูก '' เธอถามหลังจากได้ยินอีกฝ่ายรับโทรศัพท์
               ''  วันนี้แก้มมาถ่ายแบบ ให้ โมเดล แมกกาซีนค่ะ '' เธอบอก 
               ''  หนูเสร็จงานกี่โมงลูก ''
               ''  ดึกค่ะ คุณป้ามีอะไรคะ '' เธอถาม
               ''  หนูจะเข้ามาหาป้าที่บ้านวันไหนลูก '' 
               ''  พรุ่งนี้ สาย ๆ ก็ได้ค่ะ เอ่อ แล้วเขาอยู่ไหมคะ ถ้าเขาอยู่แก้มจะเข้าไปวันอื่น '' เธอถาม เพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะเจอเขา 3 อาทิตย์ แล้วซินะ ที่เธอไม่เจอเขา เธอเห็นแต่ข่าวเขาควง ผู้หญิงในแวดวงไฮโซออกงาน 
               ''  พรุ่งนี้ตาคริส ไม่อยู่หรอกลูก เขาจะไปเที่ยวเขาใหญ่กับเพื่อน ๆ เขา 2-3 วัน '' นางตอบ
               ''  พรุ่งนี้ แก้มเข้าไปหานะคะ สวัสดีค่ะ '' ตอบรับแล้วเธอก็วางหู หมดเวลาเบรก เธอเริ่มงานของเธอต่อ วันนี้เธอมาถ่ายแบบ กับวิไลวรรณ เพื่อนสนิทของเธอ เธอทำงานจนถ่ายเสร็จทุกชุด เธอกำลังเตรียมตัวกลับบ้าน วิไลวรรณจึงเข้ามาคุยกับเธอ 

                ''  แก้ม แกยิ้มหน่อยได้ไหม ฉันไม่อยากเห็นแกทำหน้าเศร้าแบบนี้เลย '' วิไลวรรณบอก
                ''  ฉันก็อยากยิ้มนะ แต่มันยิ้มไม่ออก '' 
                ''  ความรัก ทำให้คนเราเศร้าได้ขนาดนี้เลยเหรอ '' วิไลวรรณถาม
                ''  มันมีทั้งสุข ทั้งเศร้านะ แต่ความรักของฉันมันหนักไปทางเศร้ามากกว่า '' นราวดีบอกพร้อมยิ้มเยาะ ตัวเอง 
                ''  ถ้ามันมีแล้วเศร้าแบบแก ฉันจะหนีไปให้ไกลสิ่งที่เขาเรียกกันว่า ความรัก '' วิไลวรรณบอก 
                ''  แกรีบกลับบ้านไหม วิ  '' 
                ''  แกจะไปไหน แก้ม ''
                ''  ไปหาที่นั่งฟังเพลงกันไหม '' นราวดีชวน
                ''  ก็ได้ เราไม่ได้ไปนั่งฟังเพลงด้วยกันนานแล้ว '' วิไลวรรณเห็นด้วย แล้วทั้งสองคนก็ขับรถตามกันมาจนถึงผับหรู แถวทองหล่อ แล้วสองสาวก็จูงมือกันเดินเข้าไปในผับ  พอสั่งเครื่องดืมเสร็จ นราวดีจึงหันไปมองรอบ ๆ ร้าน แล้วก็ต้องหันหน้าหนีภาพที่เห็น เธอลืมไปได้ยังไงนะ ว่าที่นี่มันเป็นร้านประจำของเขา เธอลืมไปได้ยังไง เขามากับผู้หญิงคนใหม่ คนที่เธอเพิ่งอ่านข่าวเมื่อ 3-4 วันที่แล้ว ม.ร.ว หญิง ขนิษฐา เทพากร หญิงสาวที่วงสังคมกล่าวถึงในขณะนี้ ผู้หญิงคนนี้ เหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว พอพนักงานนำเครื่องดื่มมาเสริฟ์ เธอก็ดื่มมันเหมือนดื่มน้ำเปล่า วิไลวรรณพอเห็นสภาพเพื่อนสาวก็กลุ้มใจ เลยหันไปมองตัวต้นเหตุ ที่ทำให้เพื่อนเธอเสียศูนย์ ''  นี่มันมาเพื่อให้ลืม หรือเพื่อยิ่งตอกย้ำตัวเองกันแน่  '' 

        เวลาผ่านไป นราวดี ที่เมาเริ่มอยากจะทำอะไรที่เธอไม่เคยทำและอาศัยความเมาทำให้ใจกล้า หน้าด้าน เดินขึ้นบนฟลอร์กลางผับที่มีไว้สำหรับคนที่อยากขึ้นมาเต้นโชว์ 
เธอในชุด เสื้อซีทรูสีดำ ที่มองเห็นอะไรที่อยู่ข้างในโดยไม่ต้องถอด กับกระโปรงสั้นแค่คืบสีขาวที่อวดเรียวขา เธอขึ้นไปเต้นปะปนอยู่ในกลุ่มวัยรุ่นนั้น จนแต่ละคนต้องยอมถอยให้เธอ เมื่อเห็นลีลา การเต้นยั่วยวนของเธอ จนเหลือเธอเพียงคนเดียวบนฟลอร์ 

         กลุ่มคริสโตเฟอร์ ที่มีชายหนุ่มตัวต้นเหตุ ภวัส เอกชัย ไมเคิล และ ม.ร.ว หญิง นั่งอยู่ ต้องหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงคนปรบมือ และผิวปากส่งเสียงแซวคนที่กำลังเต้นอยู่ข้างบน 

              ''  เฮ้ย !!! ทุกคนอุทานอย่างตกใจ เมื่อเห็นใบหน้าของผู้หญิงที่ยืนเต้นเหมือน นางแมวยั่วสวาทบนฟลอร์ คริสโตเฟอร์ ขบกรามแน่น เธอมาที่นี่ได้ยังไง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเขาไม่เห็น แต่ไอ้ที่ขึ้นไปเต้นนี่ซิ กล้าขึ้นไปได้ยังไง แล้วกระโปรงที่สุดแสนจะสั้นนั้นอีก คนข้างล่างเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว  ชายหนุ่มมัวแต่คิด 
แต่ภวัส เดินไปอุ้มร่างบางลงจากฟลอร์แล้ว 

           ฝ่ายวิไลวรรณพอเห็นผู้ชายขึ้นไปอุ้มเพื่อนเธอ เธอก็วิ่งไปขวางเขาไว้ 

              ''  นี่คุณ คุณจะอุ้มเพื่อนฉันไปไหน '' 
              ''  คุณรู้จักแก้มเหรอ '' ภวัสถาม
              ''  ใช่ ฉันเป็นเพื่อนแก้ม เรามาด้วยกัน '' วิไลวรรณตอบ
              ''  ผมชื่อ ภวัสเป็นเพื่อนคริสโตเฟอร์ พวกเรารู้จักแก้ม '' เขาตอบ
              ''  แล้วคุณให้แก้มขึ้นไปทำแบบนั้นได้ยังไง '' ภวัสถามด้วยความไม่พอใจ
              ''  ฉันก็ไม่คิด ว่ายัยแก้มจะกล้าขึ้นไปบนนั้น ยัยแก้มไม่เคยเป็นแบบนี้ ยัยแก้มมันเมามาก มันคง เฮริท์ ที่เห็นเพื่อนคุณกับผู้หญิงอื่นที่นี่  '' 
              ''  คุณช่วยเล่าให้ผมฟังได้ไหม ผมอยากรู้ '' ภวัสบอก หลังจากนั้น วิไลวรรณก็เล่าเรื่องที่ นราวดีชอบคริสโตเฟอร์ และอาละวาดผู้หญิงทุกคน จนกระทั่งที่คริสโตเฟอร์พูดกับนราวดีคืนนั้น ให้ภวัสฟัง 
              ''  น่าสงสารแก้มนะ เพื่อนผมมันก็พูดแรงไป '' เขาบอก 
              ''  ยัยแก้มเมาหลับไปแล้ว แล้วฉันจะทำยังไงนี่ มารถคนละคันด้วย '' วิไลวรรณบ่น 
              ''  คุณชื่ออะไร '' 
              ''  คุณเรียกฉันว่า วิ ก็ได้ '' 
              ''  ครับคุณวิ ''  พอคุยกันเสร็จ คริสโตเฟอร์ ก็เดินเข้ามา แล้วมองนราวดีที่เมาหลับไม่รู้เรื่อง 
 
              ''  เดี๋ยวผมพาแก้มกลับเอง '' คริสโตเฟอร์บอก 
              ''  แต่แก้มขับรถมานะคะ '' วิไลวรรณบอก
              ''  ผมจะขับรถแก้มกลับ แล้วทิ้งรถผมไว้ที่นี่ พรุ่งนี้ค่อยให้คนขับรถมาขับกลับ '' เขาบอก 
              ''  แต่แก้มกลับบ้านสภาพนี้ไม่ได้นะคะ แก้มไม่เคยเมากลับบ้าน '' วิไลวรรณบอก 
              ''  ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจัดการเอง '' คริสโตเฟอร์บอก หลังจากนั้นก็แยกย้ายกัน คริสโตเฟอร์อุ้ม นราวดีออกจากผับไป ก่อนหน้าที่เขาจะเดินเข้ามานี่ เขาให้ เอกชัยไปส่ง ม.ร.ว หญิงแล้ว เขาบอกเธอว่าเขามีธุระ เขาไปส่งเธอไม่ได้ซึ่งเธอก็เข้าใจเขา เขาจึงเดินไปส่งเธอที่รถของเอกชัย แล้วเขาก็กระซิบบอกเอกชัยว่าจะพาแก้มกลับบ้าน ให้เอกชัยไปส่ง ม.ร.ว หญิงให้ทีเอกชัยก็รับปาก เขาจึงเดินกลับเข้ามาหา นราวดีอีกครั้ง แล้วอุ้มเธอออกมา พาขึ้นรถของเธอเอง แต่เขาเป็นคนขับ 
  

     พอขับรถออกมาได้ครึ่งทางชายหนุ่มจึงนึกขึ้นมาได้ว่าต้องขอความช่วยเหลือจากมารดา ชายหนุ่มจึงโทร ฯ เข้าไปในเบอร์ห้องนอนมารดาซึ่งเป็นคนละเบอร์กับเบอร์บ้าน 
แล้วบอกมารดาให้เปิดห้องนอนแขกให้เขาหน่อยเขาจะพา นราวดีไปนอนที่นั่น แล้วเขาจะกลับไปเล่ารายละเอียดให้ฟังเมื่อถึงบ้าน 

      พอขับรถมาถึงบ้าน คุณเจนนิเฟอร์กำลังนั่งรออยู่ในห้องรับแขก เมื่อเห็นคริสโตเฟอร์ อุ้ม นราวดีเข้ามา เธอจึงเดินนำขึ้นไปข้างบน แล้วเปิดประตูให้ พอคริสโตเฟอร์วางเธอลงบนเตียง คุณเจนนิเฟอร์จึงเข้าไปเอาผ้าชุบน้ำใส่อ่างแก้วใบกลาง มานั่งเช็ดตัวให้เธอ คริสโตเฟอร์นั่งมองร่างบางที่นอนหลับกระสับกระส่าย พยายามหันหน้าหนีผ้าชุบน้ำที่เธอรู้สึกรำคาญ เพราะรบกวนการนอนของเธอ แล้วเขาก็ถอนใจ ถ้าไม่เจอเขาวันนี้ นราวดีจะทำยังไง เมาขนาดนี้ กลับมาถึงบ้านยังไม่รู้สึกตัว แล้วจะขับรถกลับได้ยังไง เพื่อนเธอก็ไม่มีปัญญาจะพาเธอกลับ ดีแค่ไหนแล้วที่เจอเขาที่ผับนั่น

                 ''  ไปเจอน้องที่ไหนลูก ''
                 ''  เจอที่ผับแถวทองหล่อครับ ตอนแรกผมไม่เห็นหรอก มาเห็นตอนคนดีของคุณแม่ ขึ้นไปเต้นโชว์ ผู้ชายทั้งร้านบนฟลอร์นู้น '' คริสโตเฟอร์ตอบ
                 ''  น้องคงมีเรื่อง เครียด ๆ นะ แม่ว่า เพราะน้องไม่เคยดื่มจนเมา แบบนี้ ''
นางแก้ตัวแทน 
                 ''  แล้วเราจะบอกคุณพ่อ คุณแม่เขาว่ายังไงครับ '' เขาถาม
                 ''  เดี๋ยวแม่จัดการเอง ลูกไม่ต้องกังวลหรอก ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปเขาใหญ่แต่เช้าไม่ใช่เหรอ '' นางบอก
                 ''  ครับ '' รับคำแล้วเดินออกไป พอคุณเจนนิเฟอร์เช็ดตัว และเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นราวดีเสร็จ เธอก็ปิดไฟ แล้วเดินออกไป 

         เช้าตรู่วันใหม่ คริสโตเฟอร์ลงมาแต่เช้าพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า เขากำลังจะออกเดินทางไปเที่ยวเขาใหญ่ กับเพื่อนที่ไปนั่งดื่มเมื่อคืนนี้ เขาต้องแวะไปรับ ทุกคนที่บ้านตามที่นัดกันไว้ เขาเอารถตู้ที่บ้านไป โดยให้คนขับรถของคุณพ่อขับ ส่วนคนขับรถของคุณแม่ เขาให้ไปเอารถของเขาที่จอดทิ้งไว้เมื่อคืนนี้ที่ผับ ก่อนลงมาเขาเดินเข้าไปดูนราวดี แต่เธอยังไม่ตื่น เขาเลยลงมาข้างล่าง คุณแม่ครับ ผมไปนะครับ แล้วจะซื้อขนมมาฝาก แล้วก็ไปขึ้นรถ

         ส่วนคุณเจนนิเฟอร์ก็โทร ฯ ไปบอกพ่อแม่ของนราวดีว่า เมื่อคืนหญิงสาวนอนที่บ้าน เธอกลับมาดึก แล้วลืมเอากุญแจบ้านไป เลยไม่อยากเรียกพ่อกับแม่ให้ตื่นเพราะดึกมากแล้ว พอดีกลับที่คริสโตเฟอร์กลับมาจากข้างนอกในเวลาไล่เลี่ยกันเธอจึงขอมานอนบ้านนี้ พอพ่อแม่ของนราวดีรับรู้ ก็ไม่ได้ว่าอะไรนางจึงวางหู

          เกือบเที่ยง นราวดีจึงรู้สึกตัวเธอตื่นขึ้นมาแต่ยัง งงงงที่นี่ที่ไหน จนเห็นคุณเจนนิเฟอร์เดินเข้ามาในห้อง 

            ''  ตื่นแล้วเหรอลูก ปวดหัวไหม ''
            ''  ไม่ค่ะ แล้วนี่ที่ไหนค่ะ  ''
            ''  บ้านป้าไงลูก ''
            ''  แก้มมาที่นี่ได้ยังไงคะ ก็เมื่อคืนนี้ แก้มไปผับกับยัยวิ '' ถามแบบ งงงงเพราะเธอจำได้ว่า เธอเห็นเขาไปที่นั้นกับคู่ควงคนใหม่ เธอเลยขึ้นไปเต้นบนฟลอร์ แล้วก็ไม่รู้เรื่องอีกเลย จนมาตื่นที่นี่
            ''  เมื่อคืนพี่คริสเขาพาหนูกลับมาด้วย เขาไปเจอหนูในผับ เขาไม่กล้าพาหนูไปส่งบ้านเพราะหนูเมามาก เขาเลยโทรหาป้าให้ป้ามาเปิดห้องนี้ให้หนูนอน แล้วป้าก็เป็นคนเช็ดตัว และเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนู ''
            ''  ขอบคุณค่ะ คุณป้า เธอยกมือไหว้นาง เมื่อคืนนี้แก้มทำตัวแย่มาก '' นราวดีบอกนาง
            ''  ดีซะอีกลูก ที่ทำแบบนี้ ตาคริสทนไม่ไหว ถึงต้องพาหนูกลับบ้านไงลูก ''
            ''  แก้มว่า เขาคงสมเพช แก้มมากกว่า ''
            ''  ช่างมันเถอะลูก มันจะพาหนูกลับมาด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง แต่มันก็ยังไม่ใจดำทิ้งหนูไว้ที่นั่นนะลูก ''
            ''  ค่ะ ก็ยังดีที่พาแก้มกลับมาด้วย  ''
            ''  ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าไป เสร็จแล้วจะได้ทานข้าว แล้วเราจะได้คุยกัน ป้าให้เด็กเดินไปเอาเสื้อผ้าหนูที่บ้านมาให้ที่นี่แล้ว '' นางบอก
            ''  คุณพ่อ คุณแม่ต้องบ่นที่แก้มทำตัวเหลวไหลแน่เลยค่ะ ''
            ''  ไม่หรอกลูก คุณพ่อ คุณแม่หนูท่านไม่รู้เรื่องเมื่อคืนนี้หรอก แต่ท่านรู้ว่าหนูนอนที่นี่ ป้าโทรไปบอกที่บ้านหนู เมื่อเช้า ''  แล้วนางก็เล่าถึงเหตุผลที่โทร ฯ ไปบอกให้ นราวดีฟัง
            ''  ขอบคุณนะคะคุณป้า ที่ช่วยปิดให้แก้ม '' เธอยกมือไหว้อีกครั้ง 
            '' ไปอาบน้ำเถอะลูก ''
            ''  เขาไปแล้ว ใช่ไหมคะ '' เธอถาม
            ''  จ๊ะ ไปตั้งแต่เช้าแล้ว '' นางตอบ ป้าลงไปรอข้างล่างนะลูก แล้วนางก้เดินออกไป

       พออาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ นราวดี ก็เดินลงมาทานอาหารพร้อมคุณเจนนิเฟอร์ 
            ''  คุณลุงไปไหนคะ '' นราวดีถามหาคุณดิลกเพราะเธอไม่เห็นเขา 
            ''  คุณลุงไปทำงานแทนตาคริส ที่หนีงานไปเที่ยวจ๊ะ ''
   
              แล้วทังสองก็ไม่ได้คุยกันอีกจนอิ่ม หนูแก้มเราไปคุยกันข้างบนนะลูก ข้างล่างเด็ก ๆ ทำงานกันเยอะ ป้าอยากคุยแบบส่วนตัว แล้วก็เดินนำเข้าไปในห้องนอน ของเธอเอง

            ''  วันเสาร์นี้เป็นวันเกิดป้า เราจะทำตามแผนวันนั้นนะ '' นางบอก
            ''  จะดีเหรอคะ คุณป้าปล่อยเขาไปเถอะค่ะ บางทีเขาอาจจะหาคนที่ดีพร้อมสำหรับเขาให้คุณป้านะคะ และที่สำคัญเขาไม่ได้รักแก้มนะคะ '' เธอค้าน 
            ''  ไม่ ยังไงลูกสะใภ้ป้าต้องเป็นหนูแก้มคนเดียวเท่านั้น หนูจะยอมให้ผู้หญิงคนอื่นมาอยู่เคียงข้างพี่เขาเหรอ หนูจะยอมให้พี่เขาเอาอกเอาใจและรักผู้หญิงอื่นเหรอลูก ถ้าหนูอยู่กับพี่เขาในบ้านนี้ ในฐานะภรรยา เอาอกเอาใจพี่เขา สักวันยังไงพี่เขาต้องรักหนู '' นางย้ำ 
            ''  ก็ได้ค่ะ คุณป้า '' เธอยอมรับปากเพราะเธอทำใจให้เขาเป็นของคนอื่นไม่ได้ 
       วันเกิดป้าเราจะทานข้าวกันในบ้านนี้แหละลูกป้าจะไม่เชิญใคร มีแค่ครอบครัวหนูกับครอบครัวป้า ผู้หญิงคนอื่นตาคริสก็ไม่มีสิทธิ์พามาในวันนั้น พอทานข้าวเสร็จป้าจะใส่ยานอนหลับในเหล้าให้ตาคริสดื่ม พอตาคริสหลับ เราจะจัดฉากให้หนูกับตาคริสมีอะไรกัน พอเช้าคุณพ่อคุณแม่ของหนู ป้าและพ่อตาคริส จะเปิดประตูเข้ามาเห็นหนูอยู่กับตาคริส จากนั้นหนูก็ต้องร้องไห้แล้วโวยวายว่าตาคริส รังแกหนูหลังจากนั้นป้าจะให้ตาคริส แต่งงานกับหนู '' นางเล่าถึงแผนการณ์ให้นราวดีฟัง 
             ''  คุณป้าขา เหมือนในหนังที่นางร้ายจะแบลค์เมล์ พระเอกเลยค่ะ เขาจะเชื่อลูกไม้ตื้น ๆ เหรอค่ะ คุณป้า '' เธอถาม 
             ''  อย่าดูถูกลูกไม้ตื้น ๆ ของป้าหนูแก้ม '' นางบอก 
             ''  จะมีเวลาเตรียมตัวเหรอคะ คุณป้า อีกแค่ 5 วันเอง ''
             ''  ป้าจัดการเอง หนูแค่มาร่วมงานกับคุณพ่อ คุณแม่ แค่นั้นพอ '' นางสั่ง
             ''  แล้วเขาจะรู้สึกยังไงคะคุณป้าถ้ารู้ว่าถูกหลอก '' เธอถาม 
             ''  มันคงโกรธป้า ถ้ามันรู้ความจริง แต่หลังจากนั้นมันจะขอบคุณป้า และรักป้ามากกว่าเดิม '' 
             ''  ใช่ค่ะ เขาแค่โกรธคุณป้า แต่เขาคงเกลียดแก้ม ยิ่งกว่าเดิม อีก 100 เท่า '' นราวดีบอก
             ''  ไม่หรอก เชื่อป้าซิ สุดท้ายมันจะรักหนู เพิ่มอีก 100 เท่า '' นางบอก 
             ''  แก้มกลับบ้านก่อนนะคะ แล้ววันเสาร์ แก้มจะมาช่วยทำกับข้าวค่ะ '' เธอบอกลาแล้วขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าและกระเป๋าถือในห้องที่เธอนอนเมื่อคืนนี้ แล้วเดินกลับบ้าน 
 
         ส่วนคุณเจนนิเฟอร์ยังนั่งคิด ถึงแผนการณ์ของตัวเองจะจะมีในวันเสาร์นี้   ''   ใครบอกว่าเธอจะให้ตาคริสกินยานอนหลับ ตาคริสกินยานอนหลับมันก็ไม่สมบทบาทที่เธอวางไว้ซิ แต่ป้าจะบอกหนูตรง ๆ ได้ไงล่ะ ว่าป้าจะให้ตาคริส กินยาที่มันสมบทบาทมากกว่ายานอนหลับ งานนี้ป้าทุ่มสุดตัวเพื่อหนูคนเดียวเลยนะ หนูแก้ม  ''