ร้อยเล่ห์ ซาตาน

ลำดับตอนที่ #5 : ตามราวีอีกแล้ว 1

         
      พอขับรถกลับมาถึง นราวดี รีบเดินเข้าบ้านเพื่อขึ้นห้องนอนเธอนอนร้องไห้ด้วยความ

น้อยใจพี่คริส จนเกือบสว่างจนเผลอหลับไป ส่วนคุณเจนนิเฟอร์ โทรฯ หานราวดีตั้ง

หลายครั้งตั้งแต่ออกจากมาจนถึงบ้านเธอได้ยินแต่เสียงตอบกลับมาว่า '' หมายเลขที่

ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ โปรดฝากข้อความไว้หลังได้ยินเสียงสัณญาณ ''

คุณเจนนิเฟอร์ เลยหันมาต่อว่าบุตรชาย

           ''  ตาคริส หนูแก้มต้องน้อยใจแกแน่เลย น้องออกจากงานไปก่อน โดยไม่มาหา

เรา ตอนประมูลชุดน้องก็ยืนก้มหน้า ไม่มองสบตาใครเลย '' คุณเจนนิเฟอร์บ่น

           ''  ไม่หรอกครับ ผมว่ากำลัง ก้มหน้าสะใจ ผลงานตัวเองที่ทำร้ายคุณนกให้อายใน

งานมากกว่า '' ตอบแบบไม่แยแส
 
          ''  เราคิดได้ยังไงว่าน้องเป็นคนทำ '' เธอเถียงแทนหญิงสาว

           ''  คุณแม่ครับ ทำไมผมจะดูไม่ออก ''

           ''  ต้นเหตุที่ทำให้น้องถูกทำร้ายเป็นแกนิ ยัยคู่ควงของแกหึงหวง หนูแก้มของแม่
'' คุณเจนนิเฟอร์บอก

           ''  คุณแม่ครับเชื่อผมเถอะครับ คุณนกถูกทำร้าย ''

           ''  ใช่ซิ ยัยนั้นเป็นคู่ควงแกนิ แกต้องเข้าข้างอยู่แล้ว '' คุณเจนนิเฟอร์ ประชด 

           ''  คุณแม่ครับ คุณแม่อยากให้ผมประมูลชุดนั้น ผมก็ประมูลให้แล้วไงครับ คุณแม่

ยังจะงอนผม ว่าผมเข้าข้างคุณนกอีกเหรอ คุณแม่ไม่ให้ผมประมูลชุดคุณนก ผมก็ตามใจ

คุณแม่แล้วนะครับ '' คริสโตเฟอร์อธิบายด้วยความอ่อนใจ 


         พอถึงบ้านสองคนแม่ลูกต่างกลับเข้าห้องเพื่ออาบน้ำนอน หลังจากอาบน้ำเสร็จ

ชายหนุ่มลองกดโทรศัพท์หาคู่ควงคนล่าสุด แต่ไม่สามารถติดต่อได้ เลยวางหูแล้วนอน

หลับจนเช้า 


              เช้าวันใหม่ นราวดีตื่นมาหลังจากเพิ่งนอนไปแค่ 2-3 ชั่วโมง เธอรู้สึกเซ็ง ๆ แต่

เธอไม่ได้รับงานที่ไหนวันนี้  เธออาบน้ำแต่งตัวด้วยชุด เสื้อคล้องเปิดหลังอวดแผ่นหลัง

ไร้สิวฝ้ากับกางเกงขาสั้น อวดเรียวขาสวยของเธอ เสร็จจากการแต่งตัว เธอแต่งหน้า

กลบรอยคล้ำและรอยช้ำใต้ตาที่เธอนอนร้องไห้เมื่อคืนนี้ แล้วเธอเกล้าผมมัดสูง เผยให้

เห็นดวงหน้าใส เสร็จจากการแต่งหน้าทำผม เธอเลยเดินไปหยิบมือถือ ที่เธอปิดเครื่อง

ตั้งแต่ก่อนออกจากงานเมื่อคืนนี้มาเปิดดู เห็นมีข้อความว่าป้าเจนโทรฯ หาเธอเกือบสิบ

สาย ป้าเจนคงสงสัยที่เธอกลับบ้านโดยไม่ได้เดินไปบอกก่อน เธอจะเดินไปได้ยังไงใน

เมื่อเธอน้อยใจพี่คริส ไม่อยากเห็นพี่คริส อยู่กับยัยไฮโซนั้น เธอเลยกลับมาก่อน ป้าเจน

คงเป็นห่วงเธอ เดี๋ยวสายๆ ค่อยเดินไปบ้านเขาแล้วกัน รอให้เขาออกไปทำงานก่อน

เธอคิดพร้อมกับเดินลงไปข้างล่าง เห็นมารดากำลังตักข้าวต้ม ให้บิดาที่กำลังจะออกไป

ทำงาน

               ''  มาทานข้าวลูก '' คุณมงคลเรียกเมื่อเห็นเธอเดินมา

               ''  ขอบคุณค่ะ คุณแม่  '' เธอยกมือไหว้เมื่อมารดาตักข้าวต้มให้เธอ แล้วสาม

คน พ่อ แม่ ลูก ก็นั่นทานข้าวกันเงียบ ๆ ไม่มีเสียงพูดคุยของ นราวดีในเช้าวันนี้ พอทาน

อาหารเสร็จ ทุกคนจึงเดินไปห้องนั่งเล่น คุณวนิดา ยกกาแฟมาให้สามีที่นี่ พอมาถึงเธอ

จึงเอ่ย


                ''  แก้ม แม่อยากรู้เรื่องงานเมื่อคืนนี้ ''

                ''  คุณแม่อยากรู้อะไรคะ '' 

                ''  ที่หนังสือพิมพ์ลง ที่หนูมีเรื่องเมื่อคืนนี้ลูก '' คุณมงคลพูด พร้อมมองหน้า

ลูกสาว

                ''  ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ผู้หญิงของพี่คริส เขาหึงแก้ม เลยมีเรื่องกันนิดหน่อย

ค่ะ แต่แก้มไม่เป็นไรค่ะ '' เธอตอบพร้อมหลบตา ผู้เป็นบิดา พรางนึกในใจ ขอโทษนะคะ

คุณพ่อ คุณแม่ แก้มไม่อยากเป็นคนไม่ดีในสายตา คุณพ่อ คุณแม่ 

                 ''  ไม่เป็นไรก็ดีแล้วลูก ตาคริส เขาคงรู้สึกผิดใช่ไหมเขาเลยประมูลชุดที่หนู

ใส่ ในราคาสูงที่สุด ในงาน '' มารดาบอก

                 ''  คุณแม่ ว่าไงนะคะ พี่คริส ประมูลชุดใคร '' ถามเพราะเธอไม่รู้จริง ๆ 
  
               ''  ชุดหนู ไงลูก '' บอกพร้อมหยิบหนังสือพิมพ์ที่มีข่าวให้อ่าน พออ่านเสร็จ

เธอจึงยิ้มแก้มปริ พี่คริส ประมูลชุดเธอ หนึ่งล้านสองแสนห้าหมื่นบาท ส่วนชุดยัยนั่น พี่

คริสไม่ได้ประมูล รวมทั้งไม่มีใครประมูลชุดนั้นเลย แล้วยัยนั้นก็อายจนต้องวิ่งออกจาก

งานไปเหมือนนกปีกหัก  ดีแกจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับพี่คริสอีก ไปบ้านพี่คริสดีกว่า คิดได้

แล้วก็บอกมารดาว่าจะเดินไปบ้านนู้น ฝ่ายคุณมงคลพอเคลียร์เรื่องลูกสาวเสร็จก็ขับรถไป

ทำงาน  

           ณ บ้าน ธนากรสกุล คุณดิลกกับคุณเจนนิเฟอร์ กำลังนั่งทานอาหารเช้า แต่ไม่มี

คริสโตเฟอร์ เพราะชายหนุ่มออกไปทำงานแล้ว         

                  ''  หนูแก้ม มาทานข้าวลูก '' คุณดิลกเรียก 

                  ''  แก้ม ทานมาแล้วค่ะ '' 

                  ''  ป้าโทร ฯ หาหนู เมื่อคืนนี้ แต่ติดต่อหนูไม่ได้ '' 

                  ''  แก้ม ปิดมือถือค่ะ แก้มไม่อยากคุยกับใคร '' นราวดี ตอบเสียงเศร้า เธอรู้

ว่าป้าเจนจะต้องสงสารเธอ

                  ''  น้อยใจ พี่เขาเหรอลูก '' เจนนิเฟอร์ถาม

                  ''  พี่คริส พูดถูกค่ะคุณป้า คุณนกเป็นคู่ควงเขานิคะ ''

                  ''  คู่คง คู่ควงอะไร มีแต่เพื่อนทั้งนั้น ถ้าป้าไม่ชอบผู้หญิงคนไหน ก็ไม่มีสิทธิ์
เป็นมากกว่าเพื่อนตาคริส  '' เจนนิเฟอร์บอก

                  ''  แต่ถ้าพี่คริสชอบผู้หญิงคนนั้นล่ะคะ '' เธอถาม

                  ''  ถ้าป้าบอกไม่ ตาคริสก็ต้องไม่จ๊ะ ''

                  ''  จริงนะคะ '' 

                  ''  ยังไง ตาคริสต้องเป็นของหนู ป้าไม่ยอมให้ใครมาแย่งตาคริส ไปจากหนู

หรอกลูก ลุงกับป้ารู้นะว่าหนูชอบตาคริส '' เจนนิเฟอร์บอก  
    

       พออธิชาได้ยินก็หน้าแดง ไม่คิดว่าคุณดิลก และ คุณเจนนิเฟอร์ จะรู้ว่าเธอชอบลูก

ชายท่าน 
     
                   ''  ถ้าหนูไม่ชอบพี่เขา หนูคงไม่ตามวีน ผู้หญิงทุกคน ใช่ไหมลูก '' คุณดิลก

แซวหญิงสาว 

                   ''  หนูอย่าน้อยใจพี่คริสนะลูก วันนี้หนูมีงานหรอเปล่า '' เจนนิเฟอร์ถาม

                   ''  ไม่มีค่ะ คุณป้า ''

                   ''  ดีลูก เดี๋ยวป้าโทรไปบอกให้ตาคริส พาหนูไปทานข้าวกลางวัน และให้

หนู อยู่กับพี่เขาที่ทำงาน แล้วค่อยกลับบ้านมาพร้อมกัน ตอนเย็นนะลูก หนูว่าดีไหม

'' นางถาม
  
                   ''  ดีค่ะ คุณป้า '' นราวดีตอบ     
 
     พอได้ยินคำตอบรับ คุณเจนนิเฟอร์ จึงโทร ฯ ไปหาคริสโตเฟอร์ ที่บริษัท

                    ''  ครับคุณแม่ มีอะไรครับ '' ชายหนุ่มถาม

                    ''  แม่จะให้ หนูแก้มไปหาเราที่บริษัท แล้วให้เราพาน้องไปทานข้าวกลาง

วัน และอยู่ที่ทำงาน กับเรา ตอนเย็นค่อยกลับมาพร้อมกัน '' เจนนิเฟอร์บอก
 
                   ''  จะให้มาทำไมครับคุณแม่ ผมมีงานต้องทำ ไม่มีเวลาพาไปไหนหรอก

แล้ววันนี้ ผมมีนัดกับเพื่อนเย็นนี้ ไม่กลับไปทานข้าวที่บ้านครับ '' ปฏิเสธมารดา

                    ''  ไม่เป็นไร น้องว่างทั้งวัน ไม่มีงานวันนี้ พาน้องไปด้วยก็ได้ '' เจนนิเฟอร์

บอก

                    ''  แต่ผมนัด น้องพีชไว้ผมต้องไปรับเธอ '' ปฏิเสธอีกครั้ง

                    ''  ไม่ได้ เมื่อคืนนี้ แกมีความผิดอยู่ แกทำให้น้องร้องไห้ น้อยใจแก วันนี้

แกต้องพาน้องไปด้วย ไม่งั้นฉันจะไปหาแกกับหนูแก้ม และอยู่กับแกจนแกกลับบ้าน ถ้า

แกยังปฏิเสธฉันอีก '' เจนนิเฟอร์ เริ่มโมโหบุตรชาย 

                  ''  ก็ได้ครับ ให้แก้มมาคนเดียวนะครับ คุณแม่ไม่ต้องมา '' ชายหนุ่มยอมแพ้

เพราะรู้ว่ามารดาเริ่มโกรธเขาแล้ว ถ้าเธอขึ้นคำว่าฉัน เมื่อไหร่คือเธอโกรธ               

                    ''  ได้ เดี๋ยวแม่ให้ คนขับรถไปส่งน้องที่บริษัท ''  พูดจบก็วางหู


              บริษัทในเครือ ธนากรสกุล นราวดีลงจากรถด้วยชุดที่เธอใส่เมื่อเช้า ก่อนมาที่

นี่เธอแวะเข้าบ้านไปบอกมารดาว่าจะมาหาชายหนุ่ม และแวะไปเอากระเป๋าสะพายที่ห้อง

เธอ เธอเดินเข้าไปในบริษัท หนุ่ม ๆ ก็มองเธอตาละห้อย เพราะรู้ว่าเธอมาหา ประธาน

บริษัท พนักงานผู้หญิงก็มองเธอด้วยความอิจฉา หุ่นที่เซ็กซี่เย้ายวนชวนให้ใครต่อใคร

ต้องหันกลับมามอง หญิงสาวเดินไปขึ้นลิฟท์ เฉพาะผู้บริหารกดไปชั้นที่ชายหนุ่ม ทำ

งานอยู่  

             หญิงสาววางถุงขนมที่เธอแวะซื้อมาให้ เลขาของชายหนุ่ม คุณอำนาจคะ แก้ม

ซื้อขนมมาฝากค่ะ บอกพร้อมกับเดินเข้าไปหาชายหนุ่มในห้อง 

              ''  พี่คริสขา คิดถึงจังเลยค่ะ '' เธอเดินเข้าไปหอมแก้มชายหนุ่ม แล้วยิ้มหวาน

ให้เขา 

              ''  แก้ม พี่บอกกี่ครั้งแล้ว ไม่ให้หอมแก้มพี่ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราทำแบบนี้

ไม่ได้  '' คริสโตเฟอร์บอก เพราะหลายครั้งแล้วที่เธอแอบหอมแก้มเขา ถ้าเขาเผลอ หรือ

อยู่กับเธอแค่สองต่อสอง 

              ''  แก้มชอบพี่คริส นี่คะ แก้มอยากทำ แก้มก็ทำ '' เธอเถียงเขา

              ''  แล้วเข้ามา ไม่เคาะประตูอีกแล้วนะ '' ชายหนุ่มตำหนิอีกเรื่อง

              ''  พี่คริส จะพูดซ้ำทำไมคะ รู้อยู่แล้วว่าพูดไปแก้มก็ไม่เคยฟัง '' เธอเถียงอีก

จนชายหนุ่มส่ายหน้ากับความดื้อรั้นของเธอ
 
           เวลาผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง คริสโตเฟอร์ยังนั่งทำงานไม่สนใจเธอเหมือนเดิม

นราวดีที่นั่งอ่าน แมกกาซีนจนไม่รู้จะอ่านอะไรแล้ว จึงวางหนังสือในมือ เดินไปหาชาย

หนุ่ม ที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ เธอเดินไปกอดเขา แล้วเอ่ย 

                  ''  พี่คริสคะ จะเที่ยงแล้ว แก้มหิวข้าวแล้วค่ะ ''  นราวดีบอกเขา ชายหนุ่มจึง

ก้มมองนาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือ

                  ''  อยากทานอะไรล่ะ แล้วทำไมต้องกอดพี่  ''  ชายหนุ่มถาม

                  ''  แหม แค่กอดแค่นี้ ทำเป็นหวงตัว '' เธอว่าเขาแบบงอน ๆ 

                  ''  มันไม่ดี เราไม่ได้เป็นแฟนกัน '' ชายหนุ่มบอก

                  ''  อีกหน่อย เราก็เป็นค่ะ แก้มจะตื้อพี่คริส จนพี่คริส ใจอ่อนยอมเป็นแฟน

แก้ม แต่ทุกวันนี้ แก้มเป็นแฟนพี่คริสนะคะ  '' เธอบอกเขา 
 
                  ''  อะไรนะ ใครเป็นแฟนใคร '' ถามย้ำ 

                  ''  ก็แก้มเป็นแฟนพี่คริสไงคะ เพราะแก้มรักพี่คริส แต่เมื่อไหร่ที่พี่คริสรัก

แก้ม พี่คริสค่อยเป็นแฟนแก้ม '' เธอตอบเขา 

                  ''  แก้มอย่ารอพี่เลย มันไม่มีวันเป็นไปได้หรอก '' ชายหนุ่มบอก 

                  ''  พี่คริสอย่าเพิ่งมั่นใจซิคะ แก้มจะทำให้พี่คริสรักแก้ม แล้วบอกแก้มให้ได้ ''
เธอบอก    ไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ แก้มหิวแล้ว  
   

           นราวดีเดินควงแขนคริสโตเฟอร์ออกไปทานอาหารกลางวัน ระหว่างนั้นชายหนุ่ม

พยายามดึงมือเธอ ที่เกาะแขนเขาไว้ออก แต่เธอไม่ยอม 

                 ''  แก้มถ้าแก้มไม่ปล่อยแขนพี่ เราไม่ต้องไปทานข้าวด้วยกัน แต่พี่จะขับรถ

พาแก้มไปส่งที่บ้านเดี๋ยวนี้ พี่ยอมทะเลาะกับคุณแม่ ถ้าแก้มยังพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ ''

คริสโตเฟอร์บอก 

                 ''  ก็ได้ค่ะ แค่เกาะแขนก็ไม่ได้ '' เธอบ่นเขา

                 ''  พี่อายลูกน้อง เข้าใจไหม '' เขาบอก

                 ''  จะอายทำไมคะ น่าจะภูใจที่ได้ควงผู้หญิงที่สวย และเซ็กซี่อย่างแก้ม '' เธอ

บอก

                 ''  ไม่เห็นเซ็กซี่เลย เหมือนเด็กกะโปโลมากกว่า ไม่รู้ว่าเป็นนางแบบได้ไง ''

ชายหนุ่มพูด

                 ''  พี่คริส คอยดูถ้ามีใครมาติดต่อให้แก้มถ่ายชุด ทูพีท หรือถ่ายรูปเซ็ก

ซี่ แก้มจะรับ คอยดู พี่คริสจะได้รู้ว่า ผู้ชายเกือบทั้งประเทศอยากเห็นแก้มทั้งนั้น '' เธอ

เริ่มโมโหเขาแล้ว เธอเลยปล่อยมือที่เกาะแขนเขา แล้วเดินนำไป คริสโตเฟอร์ เดินตาม

เธอไปเรื่อย ๆ ตาก็มองร่างบางที่เดินนำอยู่ข้างหน้า ใช่เธอเซ็กซี่มาก จนเขาไม่อยากให้

เธอมาเกาะแขน หรือเดินข้าง ๆ เขากลัวจะอดมองหน้าอกของเธอไม่ได้ ยิ่งเวลาที่เธอ

ออดอ้อนเขา แล้วหน้าอกของเธอมาโดนแขน หรือตัวเขา มันทำให้เขารู้สึกแปลก ๆแล้ว

ยิ่งเขาเดินตามเธอแบบนี้ ยิ่งทำให้เขาได้สำรวจหุ่นเธออย่างชัดเจน เขาต้องบ้า แน่ๆ เลย

ที่เดินตามเด็กนี่ ว่าแล้วก็เดินแซงหน้าคนแสนงอน จะได้ไม่ต้องเห็นหุ่นที่เย้ายวนของเธอ

                 ''  นั่งร้านนี้นะ '' เขาหยุดหน้าร้านสเต๊กเล็กๆ แต่บรรยากาศภายในร้านแสน

สบาย เจ้าของร้านนี้จัดร้านได้น่ารักมาก ใครที่เคยเข้ามาในร้านนี้ พอผ่านมาต้องอยาก

เข้าอีก เขาเคยมาร้านนี้ 2-3 ครั้งแล้ว รสชาติก็อร่อย ราคาไม่แพงมาก พนักงาน 2-3 คน

ก็บริการดี เขาเลยชอบมาร้านนี้ ถ้าได้ลงเดินมาทานอาหาร ข้างๆ บริษัท ส่วนมากเลขา

จะซื้ออาหารขึ้นไปให้เขา เขาเลยไม่ค่อยได้เดินมาหาอาหารกลางวันทานเองบ่อยนัก
 
                  ''  ค่ะ '' 
 
                 ''  ผมขอทีโบนสเต๊ก กับ น้ำแตงโมปั่น '' ชายหนุ่มบอกพนักงาน เมื่อเดินเข้า

มาในร้าน แล้วได้ที่นั่งเรียบร้อยแล้ว และพนักงานยืนรับออเดอร์ 

                  ''  แก้มเอาแซลมอนสเต๊ก กับ น้ำมะนาวคั้นค่ะ '' เธอบอก หลังจากนั้น

พนักงานก็ไป 

 
       พออิ่มทั้งสองก็เดินกลับมาในห้องทำงานเขา อำนาจเลขาเห็นเจ้านายกลับเข้ามา

ทำงานแล้ว จึงชงกาแฟไปให้ในห้องทำงาน แล้วชงน้ำหวานให้หญิงสาวที่กลับมาด้วย

กัน ฝ่ายนราวดีที่งอนเขาอยู่ก็ไม่ได้พูดกับเขาเลยตั้งแต่ที่เธอเดินงอนเขา จนทานอาหาร

เสร็จจนกลับมาที่ห้องนี้ เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ชายหนุ่มสงสัยในความเงียบที่เกิดขึ้น

เธอไม่เคยงอนเขานานเกิน 2 ชั่วโมง ชายหนุ่มคิด จึงเงยหน้ามองอีกฝ่ายว่าทำอะไร

ทำไมถึงเงียบผิดปกติ 


              ''  หลับนี่เอง มิน่าล่ะ ว่าแล้วทำไมไม่ได้ยินเสียงเลย '' ชายหนุ่มคิด

        เกือบหกโมงเย็นชายหนุ่มเกือบเสร็จงานจึงเดินไปปลุก คนที่นอนหลับอยู่บนโซฟา

ให้เธอได้ลุกขึ้นไปล้างหน้า ก่อนจะออกไปผับที่เขานัดเพื่อนๆ เอาไว้ 

         นราวดีตื่นขึ้นมาเมื่อชายหนุ่มมาปลุก แล้วจึงเดินไปเข้าห้องน้ำและล้างหน้า แต่

หน้าใหม่อีกครั้ง เพราะเธอรู้ว่าจะไปผับกับเขาไม่ได้กลับบ้าน พอเธอออกมาจากห้องน้ำ

เขาเสร็จงานพอดี ทั้งสองจึงออกไปด้วยกัน 

                  ''  พี่คริส จะไปผับไหนคะ '' เธอถาม

                  ''  พี่ว่าจะไปแถวสุขุมวิท แต่เดี๋ยวพี่แวะรับเพื่อนที่บ้านเธอก่อน '' 

                  ''  ผู้หญิงใช่ไหมค่ะ '' ถามเพราะเขาพูดว่ารับเธอ 

                  ''  ใช่ คุณพีช พี่นัดเธอไว้เย็นนี้ คุณแม่ก็รู้ ตอนที่โทรฯ มา แต่ยังให้เรามาพี่

ที่บริษัทอีก ทั้งที่พี่ปฏิเสธไปแล้ว '' ชายหนุ่มตอบ แต่คนฟังจุกจนพูดไม่ออก น้ำตาไหล

ออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่เธอรีบเช็ดออกโดยที่คริสโตเฟอร์ ไม่ทันได้เห็น 

              พอมาถึงคอนโดคู่ควงของเขาวันนี้ เขาก็โทรฯ ไปบอกเธอว่าเขามาถึงแล้ว ไม่

ถึง 10 นาที หญิงสาวคนหนึ่ง ก็เดินออกมาจากคอนโดหรูแห่งนี้ เธอใส่ชุดแซกคล้องคอ

สีแดงตัดกับผิวสีขาวของเธอ เธอเดินมาเปิดประตูหน้ารถ แล้วเธอก็ตกใจที่เห็นชายหนุ่ม

ไม่ได้มาคนเดียว แต่มีนางแบบสาวที่มีข่าววันนี้นั่งมาด้วย 

              ''  คริสคะ พีชคิดว่าคุณมาคนเดียว ไม่มีคนอื่นมาด้วย '' พีชเอ่ยเหน็บเธอ

              ''  ขอโทษครับ พีชผมไม่ได้ตั้งใจพามาครับ คุณแม่บังคับให้ผมพาเธอมาด้วย

'' ชายหนุ่มตอบ

              ''  ค่ะ คุณป้าให้แก้ม มาคอยกวาดขยะ ที่รกหูรกตา ที่ทำให้ท่านรำคาญค่ะ ''

นราวดีตอบกลับ 

              ''  ใครเหรอคะ ขยะที่ทำให้ท่านรำคาญ ฉันหรือคุณ '' พีชย้อน 

              ''  ฉันว่าคุณ คงไม่คิดว่าเป็นตัวฉันเองหรอกนะ ที่เป็นขยะ ในเมื่อคุณป้าส่งฉัน

ให้มากับลูกชายท่าน คุณป้าคงไม่ได้คิดขัดขวางฉันหรอก ท่านถึงให้ฉันมา '' ตอบเสียง

เรียบ ชายหนุ่มเห็นท่าไม่ดีจึงเรียกพีชขึ้นรถ

              ''  พีชอยากนั่งหน้าคู่กับคุณค่ะ คริส '' พีชบอกชายหนุ่ม แล้วหันมามองนราวดีที่

นั่งอยู่ก่อนแล้ว 

              ''  แก้ม ไปนั่งหลังได้ไหม '' ชายหนุ่มหันมาถาม

              ''  ไม่ค่ะ แก้มนั่งก่อน แก้มไม่ลุก ถ้าใครไม่อยากนั่งหลังก็ไม่ต้องไป '' นราวดี

พูดจบก็ผลัก พีชที่ยืนอยู่ตรงประตูฝั่งเธอ ให้ถอยแล้วเอื้อมมือไปปิดประตูรถเสียงดัง และ

นั่งหน้าเชิด ยกมือกอดอก คริสโตเฟอร์ สะดุ้งเสียงปิดประตูรถที่ดังสนั่น ส่วนพีช รีบเปิด

ประตูหลังแล้วขึ้นไปนั่งไม่กล้าส่งเสียงดังอีก ชายหนุ่มขับรถมาจนถึงผับที่นัดกับเพื่อนไว้ 

        นราวดีเดินเกาะแขนเขาข้างหนึ่ง พีชเดินเกาะอีกข้างหนึ่งไม่มีใครยอมน้อยหน้าใคร
จนเดินมาถึงโต๊ะที่จองไว้ มี เอกชัย ภวัส ไมเคิล เพื่อนสนิทเขานั่งรอ อยู่ก่อนแล้ว