คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : Chapter 31 เดท.....................100%
31
“ปอม เร็ว ๆ อ๋องจะไม่ทันแล้ว...” ผมเร่งปอมเลยครับ วันนี้ผมตื่นสายมากเลย เกือบจะตื่นไม่ทันซะแล้ว..ก็เมื่อคืนกลับมาอ่านหนังสือกว่าจะเสร็จก็ปาไปตีสาม วันนี้เลยตื่นสายอย่างที่เห็นนี่แหละครับ....
“มาแล้ว ๆ ..ไป ๆ ...” ปอมขับรถมาส่งผมที่มหาวิทยาลัย...ขอบอกว่าขับเร็วสุด ๆ ผมมาถึงมหาวิทยาลัยภายใน 15 นาที หัวใจผมจะวายเอาได้นะครับ...
“เสร็จแล้วโทรมานะ..เดี๋ยวมารับ...”
“อื้ม...ไปก่อนนะ...”
“อ๋อง ...”
“หืม ว่าไง...”
“ตั้งใจสอบนะ....”
“โอเคคร๊าบบบ...” ผมเดินอารมณ์ดีเข้าไปที่ตึก...ก็กำลังใจดีนี่นะ...คิคิ.
ผมเดินเข้ามานั่งรอเวลาเข้าห้องสอบที่ใต้ตึก..ไอ้เก่งนั่งทำหน้าเครียดเลยครับ..สงสัยกลัวทำไม่ได้..แต่อย่างมันนะนะ จะทำไม่ได้อะ...โคตรจะเก่งสมชื่อเลยเหอะ...
“อะไรมึง เดินยิ้มมาอย่างกับคนบ้า...” ดูครับ เจอหน้าแล้วทักกันแบบนี้ เดินมาตบหน้าผมเลยเหอะ...
“กูมีความสุข..โอเคปะ...”
“หรอ....จะสอบอยู่แล้วเนี่ยนะมีความสุข...”
“ก็ใช่อะดิ...”
“กำลังใจดี? …..”
“ก็ไม่เชิง...” อืม ๆ มาดูตรงนี้ให้หน่อยดิ๊กูไม่ค่อยเข้าใจวะ...
“ตรงไหนอะ...” ผมมานั่งอธิบายในส่วนที่ไอ้เก่งไม่เข้าใจให้มันฟังครับ.....ผมสองคนไม่หวงความรู้กันหรอกครับ เหมือนจะเคยได้ยินมาว่าคนเก่งเขาชอบหวงวิชา..แต่ผมไม่คิดแบบนั้นครับ ความรู้อะไรที่ผมมีแล้วคนอื่นไม่มีผมจะบอกเขาถ้าเขาอยากรู้ เพราะถ้าเราเก็บเอาไว้คนเดียว มันก็ไม่เกิดประโยชน์กับคนอื่น ๆ สิครับ..แทนที่เขาจะได้เผยแพร่ความรู้ต่อไป..ก็ไม่ได้เผยแพร่..หวงกันไว้มันไม่ดีหรอกครับ..ผมเชื่อแบบนั้น...อยากให้ทุกคนรู้เรื่องทุกเรื่องเท่าเทียมกัน..แต่เรื่องไหนที่มันยากเกินไปที่ผมจะบอกได้ก็ต้องให้เขาไปเรียนรู้เอาเองเพราะการเรียนรู้มีทุกทีนั่นแหละครับว่ามั้ย... ยิ่งผมกับไอ้เก่งแล้วนะ..ไม่มีปิดกันเลย เราผลัดกันถามผลัดกันอธิบาย...เราถึงได้คะแนนอันดับต้น ๆ ของคลาสยังไงละครับ..
“เข้าใจยังวะ...”
“เออ ๆ เข้าใจละ..ขอบใจวะ....ขึ้นห้องเลยมั้ย...ไปก่อนเวลาหน่อยก็ดี...”
“อืม...”
“แล้วทำไมวันนี้มาสายวะ...
“เมื่อคืนอ่านหนังสือนอนดึกไปหน่อย..เลยตื่นสาย..นี่ปอมเยียบสุด ๆ แล้วนะเว้ย..เลยมีเวลามานั่งทวนกันมึงอีกนิดนึงเนี่ย...”
“อืม...ไปกันเถอะ...”
ผมกับไอ้เก่งเดินขึ้นมานั่งรอที่หน้าห้องสอบ เพื่อนทุกคนต่างก็ก้มหน้าอ่านหนังสือกันอย่างขมักเขม้นเลยครับ ส่วนผมกับไอ้เก่งนะหรอ..นั่งเฉย ๆ แล้วแหละ..เพราะไม่อยากเครียดมาก...
“เฮ้อ..โคตรจะยากเลยเว้ย.....” ผมบ่นกับตัวเองเมื่อเดินออกมาจากห้องสอบแล้ว...ไม่ไหว ๆ นี่ขนาดควิสย่อยนะเนี่ย.....ยากจริงไรจริง.... ไม่นานไอ้เก่งก็ตามผมออกมาติด ๆ .... แบบว่ายังไงละ ไม่อยากนั่งในห้องสอบนานมากสักเท่าไร..
“อ๋อง..วันนี้ว่างป่าววะ...”
“ก็ว่างนี่ ไม่มีเรียนแล้ว...”
“เออ ๆ ไปเพื่อนกูเลือกของขวัญให้บอยมั่งดิ...”
“เนื่องในโอกาสอะไรวะ..”
“ไอ้อ๋อง..มึงนี่ลืมเดือนลืมปีเลยหรอวะ...”
“อะไรอะ...”
“ก็จะวาเลนไทน์แล้ว...อาทิตย์หน้าแล้วเนี่ย...”
“จริงดิ...”
“เออดิวะ....ว่าไงไปมั้ย....”
“เออ ๆ เดี๋ยวขอโทรหาปอมก่อนก็แล้วกัน...” จะวาเลนไทน์แล้วจริง ๆ หรอวะเนี่ย..มัวแต่ทำอะไรจนลืมวันลืมเดือนเลยวะเนี่ย...
ผมกดโทรหาปอมก่อน ไม่บอกไม่ได้หรอก..เดี๋ยวจะโดนโมโหเอาอีก..
“ว่าไงอ๋อง สอบเสร็จแล้วหรอ....”
“อื้อ เสร็จแล้ว.....”
“อืม เดี๋ยวไปรับ...”
“ปอม....”
“ว่า...”
“ยังไม่กลับได้มั้ย....”
“ทำไม จะไปไหน....”
“คือพอดีเก่งมันอยากให้ไปเป็นเพื่อนมันซื้อของนะ...” ผมอธิบายเหตุผลเลย..เดี๋ยวปอมว่าเอา..
“แล้วจะไปที่ไหน...”
“คงแถว ๆ พารากอนแหละ...มั้ง.....”
“อืม..เสร็จแล้วโทรมาเดี๋ยวไปรับ....”
“โกรธหรือเปล่า....” ผมถามออกไปอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าปอมไม่ได้โกรธ...
“อืม..ไม่โกรธหรอก..รีบไปเถอะ..จะได้รีบกลับ เดี๋ยวปอมก็จะรีบทำงานเหมือนกัน...”
“อืม...ตั้งใจทำงานนะ..”
“โอเค...” ผมวางสายจากปอมก่อนจะเดินกลับมาหาไอ้เก่ง...
“ว่าไง...”
“อืม ไปได้....”
“เออ ๆ แฟนหรือพ่อวะเนี่ย....”
“ยังเว้ย..ยังไม่ใช่แฟน....”
“เหอะ..น่าเชื่อเหลือเกิน....เอาเถอะ มึงเริ่มต้นใหม่นี่เนอะ....ไป ๆ รีบไป....” ผมนั่งรถไอ้เก่งมาที่ห้างพารากอนครับ เราเดินเข้ามาในห้างแบบว่าไม่รู้จะซื้ออะไรดีเลยอะ..แบบว่าไม่รู้ว่าจะให้อะไรดี...เอาไงดี...
“อ๋อง..กูว่าไปหาที่นั่งคิดก่อนดีมั้ยวะ...”
“อืม..เอางั้นก็ได้....”
เราเลือกมานั่งร้านสตาร์บัคครับ..ตอนแรกอยากไป after you แต่ไม่เอาดีกว่าเผื่อจะนั่งนาน...เราสั่งเครื่องดื่มมาคนละอย่างเค้กคนละชิ้น แล้วก็นั่งมองหน้ากัน..แบบว่าคิดไม่ออกอะ...
“มึงว่ากูจะทำอะไรให้บอยประทับใจดีวะ..คิดไม่ออกเลย หัวศิลป์ไม่ค่อยมี...”
“เดี๋ยวกูช่วยคิด.มึงเลือกเลเวลความประทับใจมาเลย...”
“มีแบบนี้ด้วยหรอวะ...”
“เออดิ...”
“เออ ๆ ....บอกมาดิ...เอาแบบสูง ๆ เลย...”
“ก่อนอื่นมึงเตรียมช่อดอกไม้สักช่อ..แล้วมึงก็ซื้อของขวัญชิ้นเล็ก ๆ ไปให้น้องเขา...แล้วก็แบบว่าดินเนอร์ใต้แสงเทียนอะไรประมาณนี้....”
“แค่นี้หรอวะ....”
“ก็เออดิ...”
“ไอ้อ๋อง..แค่นี้กูก็คิดเองได้เว้ย...มึงนี่นะ...คิดว่าจะมีวิธีดีกว่านี้ซะอีก..ขี้คุยวะมึงอะ...”
“เออ ๆ ก็จำมาจากในหนังนี่หว่า.....ว่าแต่จะซื้ออะไรดีวะ...”
“เออ ๆ นั่นแหละประเด็น...”
“น้องบอยเขาชอบอะไรอะ...”
“ชอบกระเป๋าวะ...”
“งั้นมึงก็ซื้อกระเป๋าตังคู่ดิ..ไม่เห็นจะยาก..เอาแบบที่น้องเขาชอบอะ...”
“เอาแบบนั้นหรอวะ..”
“เออ ๆ ...”
“แล้วมึงอะจะซื้ออะไรให้สุดที่รักมึงละ...”
“ยังไม่รู้เลยวะ...มึงซื้อไปก่อนเถอะ....”
“อืม...”
เราเลือกซื้อของเสร็จผมก็ให้ไอ้เก่งกลับบ้านไปก่อนเพราะผมต้องให้ปอมมารับ ..เขาบอกมาว่าอย่างนั้น ไม่อยากขัดคุณชายเขาครับ...
“เสร็จแล้วหรออ๋อง...” ต่อสายไม่นานปลายสายก็รับเลยครับ สงสัยไม่มีงานแล้ว...
“ใช่ เสร็จแล้ว...ปอมมารับหน่อย...”
“อื้ม..รออยู่นั่นเดี๋ยวไปรับ...”
ผมเดินดูอะไรไปเรื่อย ๆ เสื้อ กางเกง น้ำหอม ดูมันทุกอย่างเลยครับ..แต่มาสะดุดกางเกงยีนส์อยู่ร้านหนึ่ง..เห็นกางเกงแล้วคิดถึงปอมเลยครับ..มันเหมาะกับปอมมาก ๆ เลยแหละกางเกงตัวนี้นะ....ผมเข้าไปถามเลยครับ...ถ้าไม่แพงมากนะจะซื้อให้ปอม..คิคิ ไม่มีโอกาสอะไรหรอกครับ โอกาสอยากจะให้คนที่เรารักนะ...เป็นไงผมเน่ามั้ยละ...
“ตัวนี้เท่าไรครับ...”
“ตัวนี้...7500 ค่ะ....”
“อ่า ครับ....งั้นเอาตัวนี้เลย......” พนักงานจัดการพับกางเกงใส่ถุงให้ผม...มันแพงนะ..แต่มันก็ไม่แพงไปสำหรับที่ผมจะซื้อให้ปอม...เอาเป็นว่า เงินในกระเป๋าผมมีพอ ผมก็ซื้อนั่นแหละ...ถ้าแพงกว่านี้อาจจะไม่ซื้อ...
ซื้อกางเกงเสร็จเดินมาที่ร้านเสื้ออีกร้านหนึ่ง..เสื้อสวย ๆ หลายตัวเลยครับ..ผมโคตรอยากจะได้..แต่ยังไม่ซื้อดีกว่า..
Tru……..Tru…Tru… พอดีกับที่ปอมโทรมาเลย..สงสัยมาถึงแล้ว....
“ถึงแล้วหรอปอม..”
“อืม..อยู่ตรงไหนนะ...”
“อยู่ร้านขายเสื้อในห้างนี่แหละ...”
“อืม เดี๋ยวเดินไปหา...”
“เดี๋ยวอ๋องออกไปหาก็ได้....”
“รออยู่นั่นแหละ..เดี๋ยวจะได้หาอะไรกินไปด้วยเลย...”
“เอางั้นก็ได้...งั้นเดี๋ยวเดินรออยู่แถวนี้นะ....”
“อืม...” ผมวางสายจากปอมก่อนจะเดินเล่นวนไปมาแถวนี้ ไม่ไปไหนไกล เพราะจะได้เจอกันง่าย ๆ .... ปอมเดินมาโน่นแล้วครับ...แต่งตัวมาซะหล่อเชียว ว่าแล้วมาช้า...
“รอนานมั้ย...”
“ไม่หรอก..เดินดูอะไรไปเรื่อย ๆ ...”
“อืม..อยากกินอะไรละ...”
“อะไรดีอะ....ขอคิดดูก่อน...” ผมเดินไปคิดไป...ก่อนจะสะดุ้งเลยครับเมื่อปอมเอื้อมมือมาดึงถุงในมือผมไปถือเองแล้วก็เอาอีกมือที่ว่างมาจับมือผมเอาไว้หลวมๆ ....เอ่อ เขินเป็นบ้าเลยวะ..
“ปอมกินอาหารญี่ปุ่นได้มั้ยอะ...”
“กินสิ..อยากกินก็ไป....”
“ร้าน Ootoya นะ....”
“อืม....” เราเดินมาเข้าร้านโอโตยะร้านอาหารญี่ปุ่นที่สุดของที่สุดอร่อย...ไม่รู้นะ มันอร่อยสำหรับผมแต่คนอื่นไม่รู้ แล้วแต่คนชอบเนอะ...ผมกระหายอาหารญี่ปุ่นมานานแล้ว..หรือเปล่า..นั่นแหละ นานหน่อยนึงก็ได้...
เราเลือกที่นั่งที่มุมสงบพอสมควร..ก่อนจะสั่งอาหารมากิน.....ปอมสั่งไปเยอะอีกแล้วครับ....แต่ผมเชื่อว่าที่สั่งไปนะ..ยังไงก็กินหมดอยู่แล้ว..
ระหว่างรออาหารผมเดินข้ามไปนั่งข้าง ๆ ปอมก่อนจะหยิบถุงกางเกงแล้วส่งให้ปอมทันที..
“อะไร...”
“อ๋องซื้อให้”
“เนื่องในโอกาสอะไร...” ปอมถามอย่างงง ๆ ...
“ไม่มีโอกาส..แค่เห็นว่ามันเหมาะกับปอมดี เห็นแวปเดียวแล้วใช่เลย..ก็เลยซื้อมาให้ ถ้าปอมใส่แล้วต้องหล่อมากแน่ ๆ ......
“หึหึ......” ปอมหัวเราะแค่นั้นก่อนจะหยิบกางเกงออกมาดู..แล้วก็ยิ้มอย่างพอใจ...
“เป็นไง ๆ ..ชอบมั้ย...”
“อืม..สวยดี...”
“แค่นั้นเองหรอ...” ผมทำหน้าเศร้าก่อนจะถามออกไป....
“อืม ๆ สวยมาก ชอบมากด้วย....เดี๋ยวจะใส่ทุกวันเลย....”
“ฮ่า ๆ ...”
เสร็จแล้วผมก็กลับมานั่งที่เดิมของผม เรารอไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ....เราลงมือทานอาหารกันเลยครับ....หิวมาก ๆ ....กินเสร็จ..ปอมก็จ่ายเงินเรียบร้อย..ไม่ต้องรอให้ผมเปิดกระเป๋าตังเลยอะ...
“อยากไปไหนต่อมั้ย...” ปอมถามผม..แล้วผมจะอยากไปไหนต่อดีเนี่ย...
“ไม่รู้อะ...”
“ถ้างั้นต้องอ่านหนังสือมั้ย...”
“ไม่อะ..อ๋องเพิ่งสอบไปเอง....อยากพักมากกว่า...”
“อืม..งั้นเดินตามมานี่...” ปอมกุมมือผมก่อนจะพาผมเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปเรื่อย ๆ จนมาถึงชั้นบนสุด ......เราเดินมาที่หน้าโรงหนัง..ปอมพาผมมาดูโปรแกรมหนังก่อนจะมองมาที่ผม...
“อยากดูเรื่องอะไรเลือกเอา...” ผมงงไปหมดแล้ว..ตามไม่ทันจริง ๆ นะเนี่ย..ปอมพาผมมาดูหนังงั้นหรอ..อะไรกัน..นี่มันไม่ต่างจากเดทเบาๆ เลยนะ...แบบว่ามารับ..พาไปกินข้าว..ต่อด้วยดูหนัง...เอิ่ม..ปริ่มเลยครับผม...
“อยากดู about time .....”
“ไม่อยากดู Thor2 ....”
“ไม่เอาอะ ดูเรื่องนี้....”
“อืม..ตามใจ....” ผมไม่อยากดูหนังแอคชั่นเท่าไรนะครับวันนี้..ขอดูหนังรักก็แล้วกัน...
“นั่งรอตรงนี้แหละ เดี๋ยวไปซื้อตั๋วหนังมาให้....”
“อืม...” ผมเดินมานั่งรอปอมที่โซฟาที่ว่างอยู่ ไม่นานปอมก็เดินมาพร้อมตั๋วหนังสองที่เราต้องนั่งรออีกประมาณ 20 นาทีเห็นจะได้.....
“ปอมเดี๋ยวไปซื้อป็อบคอร์นนะ...”
“อืม..ไม่ต้องเอามาเยอะมากนะอ๋อง...เอาชุกเล็กก็พอ เพิ่งกินข้าวมาเดี๋ยวกินไม่หมดเสียดายเงิน...”
“อื้ม..รู้แล้ว...” สั่งผมยาวเหยียดเลยครับ...ปอมโคตรจะงก...แต่ก็นะ..ถูกที่เขางกนั่นแหละ เงินทองมันหายากจริง ๆ ..
ผมเดินมาซื้อป็อบคอร์น..คนเยอะอะ อยากกลับเลยทีเดียว แต่ความอยากกินมันมีมากกว่านี่ครับเลยทนรอ...ไม่นานก็ถึงคิวผม..ผมเลือกซีสกับหวานผสมกัน..อร่อย ๆ .....ก่อนจะเดินกลับมาหาปอม..ได้เวลาเข้าไปดูหนังพอดีเลย....
“ปอม...ห้ามหลับนะ...” ผมพูดดักเอาไว้ก่อนครับ เพราะปอมนะชอบดูหนังแอคชั่นมากกว่าที่จะมานั่งดูหนังรักแบบนี้..กลัวเขาจะเบื่อและหลับไปนะสิครับ...
“อืม..ไม่หลับหรอกน่า..”
ผมเข้ามานั่งก่อนจะวางแขนเอาไว้บนที่วางแขนทั้งสองข้าง...แอบอ่อยให้ปอมจับมือเบา ๆ ครับ แต่ไม่รู้จะสำเร็จหรือเปล่า....และแล้ว ๆ ก็ยังไม่สำเร็จครับ ปอมยังคงนั่นนิ่ง ๆ ..ไม่จับมือผมเลยอะ...อะไรอะ แอบเศร้านะเนี่ย...นอกจากจะไม่สนใจมือผมแล้วยังหยิบป็อบคอร์นไปกินหน้าตตาเฉยเลยอะ...เฮ้อ..ท่าทางจะกินแห้วซะแล้ว....
“หึหึ...”
เสียงหัวเราะแบบนั้น...เชอะ..ไม่สนแล้ว นั่งดูหนังดีกว่า ไม่จับก็ไม่ต้องมาจับเลย แอบงอนเว้ย...
ฟึบ....
“งอนหรือไง....” ปอมคว้ามือผมไปจับก่อนจะก้มมากระซิบผมเบา ๆ ...
“งอนอะไร ใครงอน เปล่างอนสักหน่อย...”
“หรอ....”
“ถ้างั้นปล่อยนะ..แสดงว่าปอมเข้าใจผิดไปเอง...”
“อย่านะ...”
“หึ...”
“ปอมอะ..ทำไมชอบแกล้งจังฮะ...” ผมว่าปอมออกไปอย่างไม่จริงจัง...
“ก็อยากแกล้งอะ...แกล้งแล้วน่ารักดี...” อะไรนะ ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ปะ..ประโยคหลังที่ปอมพูดเบา ๆ นะ......ชมผมหรอ....ชมผมจริง ๆ ใช่มั้ยอะ..
“ปอม...”
“ชู่ว......ดูหนังสิ..กำลังดีเลยนะ..” ชิส์ ทำมาเป็นกลบเกลื่อน...รู้ทันหรอก....
ผมนั่งดูหนังไปเรื่อย ๆ ยิ้มบ้าง เศร้าบ้าง...ฉากเศร้า ๆ นี่น้ำตาผมเกือบไหลเลย..สงสารทั้งพระเอกและนางเอก...
แต่ฉากนี้กลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้วจริง ๆ ไหลลงมาเป็นทางเลยครับ....ปอมหันมามองผมก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ แล้วจับหัวผมเอนไปซบไหล่ตัวเอง.....
“ขี้แยจังฮะ..แล้วก็อยากจะมาดูนะ..”
“ก็อ๋องสงสารทั้งสองคนนี่...”
“อืม...ดูต่อ ๆ ..เดี๋ยวก็ดูไม่รู้เรื่องหรอก...” ผมซบไหล่ปอมดูหนังไปจนจบเรื่องเลยครับ...อบอุ่นดีจัง..สรุปแล้วผมคิดเอาเองเลยนะครับว่าวันนี้เรามาเดทกัน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดคำว่าเดทออกมาอย่างเต็มปากก็เถอะ..
ดูหนังเสร็จก็กลับคอนโดเลยครับ.เพลียมาก ๆ เลยวันนี้..อยากนอนพักแล้ว...
“อ๋อง..อาบน้ำก่อน...”
“ขอพักสายตาสักแปปไม่ได้หรอ...”
“ไม่ได้..อย่ามาทำเนียน สกปรกมาอาบน้ำก่อนเลย..อยากนอนแล้วค่อยไปนอน...”
“ก็ได้ ๆ ...” ผมตอบปอมก่อนจะลุกดึงผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที ไม่ไหวแล้ว.ง่วงนอนสุด ๆ เลย.. อาบไม่นานหรอกครับ เพราะง่วง...ผมออกมาใส่เสื้อผ้าแล้วก็ล้มตัวลงนอนเลย..หลับเลยด้วย...ปอมก็เข้าไปอาบน้ำต่อจากผมนั่นแหละครับ... ไม่นาน เตียงข้าง ๆ ผมก็ยวบลงไป...ก่อนแขนแกร่งจะดึงผมเข้าไปนอนกอดจากทางด้านหลัง..
อัพแล้วนะค้า อิอิ ไรเตอร์จะบอกว่าฉากที่ดูหนังเรื่อง about time ไรเตอร์สมมุติเอานะคะ เพราะไรเตอร์ก็ไม่เคยไปดูเหมือนกัน แค่อ่านเรื่องย่อคร่าว ๆ อิอิ....
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นด้วยนะค้า อิอิ
ความคิดเห็น