รักป่วนโรงเรียนฉบับลูกชายยมทูต

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นเรื่อง

บ้านควรจะเป็นที่ๆน่าพิสมัยในความคิดหลายๆคนแต่บ้านของผมคงจะเป็นที่ๆไม่มีใครอยากมาด้วยซ้ำ สำหรับผมบ้านนั้นช่างน่าเบื่อทุกๆอย่างที่ผมเห็นมันเหมือนเดิมทุกๆวันวิญญาณบาปโดนทรมาร ไฟแผดเผาความร้อน ยมทูตที่ทำงานของตัวเองไปในแต่ละทศวรรษ บ้านผมคือนรก !!ไม่ได้ประชดนะบ้านผมคือ นรก! นรกของแท้ที่อยู่ใต้โลกมนุษย์ พ่อของผมคือท่าน

ยมบาล เจ้าแห่งความตายภิพบยมราช ผมคือลูกชายคนเดียวของท่านหน้าที่ในบ้านนี้ของผมคือนั่งเฉยๆ- -* วันๆไม่ทำอะไรเลย จะไม่ให้เบื่อคงเป็นไปไม่ได้วันนี้ผมเลยจะไปขอท่านพ่อเพื่อที่จะไปโลกมนุษย์ไปเรียนหนังสือละ^^~ ที่โลกมนุษย์มีโรงเรียนที่น่าสนใจมากๆอยู่ละโรงเรียนราชวงศ์ ที่ประเทศ ฝรั่งเศษโรงเรียนที่จะมีแต่ลูกของคนในวังและเจ้าหญิงเจ้าชายจากทั่วโลกไปกันส่วนผมก็ลูกของท่านป๊ะป๊ายมมี่(โหย!เรียกซะน่ารักเชียว:ผู้เขียน)ทำไมจะเข้าไม่ได้ผมจะเข้าในภาคเรียน1880ลองไม่ให้เข้าสิจับลงมาทรมารซะเลย(เผด็จการมากเลย:ผู้เขียน)ไปขอป๊ะป๊าดีกว่า

                “ไม่ได้!!!” “เง้อ~ทำไมละพ่อผมเบื่อนะจะไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ผมโว้ยวายพร้อมกับลงไปดิ้นไปมากับพื้น(โคตรปัญญาอ่อนเลยตัวเอก- -:ผู้เขียน) “มนุษย์เขาไม่รู้ว่าพวกเรามีตัวตนหรือว่านรกมีอยู่จริงขึ้นไปประกาศตัวแบบนั้นก็แย่นะสิโลกเราต้องแยกออกจากกันเป็นสองส่วนแน่เลยถ้าอยากเรียนพ่อสอนหนังสือให้ก็ได้” “ไม่เอา!จะไปโรงเรียนราชวงศ์จะไปๆๆๆๆๆๆๆ” ผมพูดแล้วลงไปดิ้นหนักกว่าเดิม “โอ้ย!ปวดหัวตึบๆเลยนะนี่” พ่อพูดแล้วกุบขมับ “งั้นก็ให้นายน้อยไปอยู่ในฐานะลูกของใครก็ได้ในวังแล้วให้ไปสมัครเอาเองจัดการเอกสารเองกระผมว่าจะเป็นการฝึกความเป็นผู้ใหญ่ไปในตัวนะครับ” ยมทูตฝ่ายซ้ายพูดขึ้น “เพื่อเป็นข้อตกลงก็ให้นายน้อยทำหน้าที่เก็บวิญญาณส่งลงมาเป็นข้อแลกเปลี่ยนให้อยู่บนโลกมนุษย์” ยมทูตฝ่ายขวาพูดขึ้น “นะๆๆๆๆพ่อผมทำได้หมดเลยผมจัดการเอกสารความเป็นอยู่ส่วนตัวได้ขอแค่พ่ออนุญาตนะ” พ่อทำหน้าคิดหนักมีเหงื่อไหลลงมา

“ก็ได้แต่ถ้าขาดการส่งวิญญาณแม้แต่ดวงเดียวลูกต้องกลับมาทันทีเป็นข้อตกลงจะมีการติดต่อจากเราไปเป็นระยะๆในสิ่งที่จะมอบหมายให้ทำในแต่ละเดือนตกลงไหม” “ครับพ่อจะไม่ลืมทำหน้าที่เด็ดขาดเลย”ผมพยักหน้ารับงึกๆ “งั้นเตรียมของและสำภาระให้พร้อมนะครับจะส่งท่านขึ้นไปพร้อมๆกับยมทูตฝึกหัดที่พึ่งใหม่” ยมทูตฝ่ายขวาพูด ผมยิ้มรับแล้วเดินจากมา

                ผมถูกส่งขึ้นมาพร้อมกับยมทูตฝึกหัดอีกสองสามคนที่แต่ละคนก็ต้องแยกย้ายไปแต่ละที่แต่ทว่ากลับมีหนึ่งคนที่ประจำการอยู่ที่เดียวกับผมและเขาก็จะเข้าไปอยู่ในโรงเรียนราชวงศ์กับผมซะด้วยไหนๆก็ไหนชวนคุยหน่อยดีกว่าเพื่อนร่วมโรงเรียน “คุณมาฝึกที่เดียวกับฉันหรอ?”

“ฝึกหรอ? ผมนะยมทูตมือหนึ่งนะครับผมมาที่นี้เผื่อนายน้องทำภารกิจล้มเหลวต่างหากละ”

“หา!!หมายความว่าคุณคิดว่าผมจะล้มเหลวหรอ” (แอบเห็นด้วยเล็กน้อย:ผู้เขียน)“ไม่…ไม่ใช่แค่ผมนะครับแต่ยมทูตทุกตนในนรกภูมิเลยละ^^~” ชายหนุ่มพูดจบแล้วยิ้มบางๆ “อ๊ากกก จะมากไปแล้วนะไอ้ยมทูตกิ๊กก็อกอย่ามาคิดว่ารู้จักฉันดีนะแม้แต่ชื่อฉันนายยังไม่รู้เลย” “นายน้อยฟาเรนเฮดี้^^ความหมายของชื่อผมยังรู้เลยชื่อนี้แปลว่า ผู้มีอุณหภูมิร้อนกว่าอุณหภูมินรก อายุในนรกของท่านคือ หนึ่งหมื่นหกพันทศวรรษ อายุบนโลกมนุษย์คือ สิบหกปี” “นายรู้แค่ข้อมูลเบื้องตนเท่านั้นและน่า~” ร่างเล็กทำหน้าบึ้งตึงแล้วกระแทกเท้าเดินหนีไป ทิ้งให้ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอคนเดียว

                ให้ตายสิคนอะไรก็ไม่รู้ทำเป็นรู้ดีไปได้งี่เง่าพ่อนะพ่อทำไมต้องส่งคนมาทำงานที่เดียวกับเราด้วยไม่ไว้ใจฝีมือเรารึไงนะ เอาละวันแรกของการเข้าเรียนอย่าทำให้เสียฤกษ์ดีกว่าผมกำลังเดินเข้าไปที่แผนกลงทะเบียนตรงอาคารที่ถูกสร้างมาแบบวิกตอเรียสมัยเก่าสวยงามมีรูปปั้นเกาะสลักตามทางเข้าของแผนกลงทะเบียนและรอบๆนอกก็มีต้นไม้สวยๆที่มีราคาแพงอีกด้วยและตัวอาคารมีกระจกที่แต่ละบานที่เป็นกระจกแก้วสีๆที่นิยมใช้ในโบทธ ยอดตึกมีรูปปันนางฟ้าถือหนังสืออยู่ “ ฟาเรนเฮตี้  กับ แคส  แห่ง เฮตี้ ลงทะเบียนทางนี้ค่ะ” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นผมเดินไปตามเสียงเรียกและตามมาติดๆก็อีตายมทูตกวนประสาทที่ตามผมมาจากนรก “ขอโทษที่ถามนะค่ะแต่เฮตี้นี้มันอยู่ที่ไหนกัน- -*งง”หญิงสาวพูดแล้วทำหน้าฉงน “อยู่แถวๆทางใต้และครับอย่าไปคิดมากเลย” ยมทูตหนุ่มร่างโปร่งตอบพร้อมยิ้มบางๆ “เชอะ!ใช่ที่ไหนละไม่เห็นฉลาดเลย เฮตี้ เป็นชื่อย่อมาจากคำว่า hell ต่างหากละ”ร่างบางตอบด้วยความมั่นใจและยืดอกขึ้น “- - เชิญนักเรียนคนต่อไปค่ะ” หญิงสาวที่รับลงทะเบียนเมินเขาทันทีเพราะคิดว่าเขาคงจะกวนประสาทเธอเล่นๆ “ฮ่าๆ นายน้อยพูดแบบนั้นทำไมกันมนุษย์นะไม่เชื่อเรื่องนรกกับหรอกนะครับ” ชายหนุ่มพูดพร้อมยิ้มบางๆ

“นายจะกวนประสาทฉันไปถึงเมื่อไรกันอีกอย่างอย่าเรียกนายน้อยได้ไหมเราไม่อยากรู้สึกว่ามีนรกตามตัวอยู่เรียกว่าเฮตี้เฉยละกัน”ร่างบางพูดแล้วทำปากมุ่ยๆใส่ “ครับเฮตี้ส่วนคำถามที่ว่าผมจะตามคุณไปถึงเมื่อไรคำตอบคือผมไม่ได้ตามนะครับแต่หอพักเราอยู่ห้องเดียวกันนะ^^ดูสิ” “Oo0!!!โอ้ว ม่ายยยยย ซวยจริงเพราะเขาเห็นว่าเรามาจากที่เดียวกันเลยกับให้อยู่ด้วยกันเนี่ยนะแย่ๆๆ” (จังซี่เขาเรียกว่าพรมลิขิตจ้าหุหุ:ผู้เขียน)“ไม่ต้องห่วงหรอกเขามีเตียงแยกกันครับ” “แต่ฉันไม่อยากอยู่ร่วมห้องกับนายนี่น่า~” “ไม่ต้องห่วงเราจะมีคนอยู่ร่วมห้องกับเราอีกสองคนที่นี้เขาใช่หลักการจับกลุ่มเรียนกันและกลุ่มทุกกลุ่มก็ถูกคัดเป็นอย่างดีและได้ดูความเหมาะสมเรียบร้อยแล้ว” “ถ้าเขาจับกลุ่มให้ฉันอยู่กับนายแล้วคิดว่าดีที่สุดฉันคงจะไม่คาดหวังกับคนที่เหลือแล้วละ” ยมทูตหนุ่มร่างโปร่งหัวเราะเบาๆทั้งคู่เดินไปจนถึงหน้าห้องพักก็พบกับทั้งสองคนที่จะมาอยู่ร่วมกัน คนทางขวามือที่ยืนอยู่ค่อยๆหันมามองทางฟาเรนเฮตี้เขามีผมสีขาวยาวประบ่าดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ดูไปก็คล้ายกับสีแดงผิวของเขาขาวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีกเครื่องแต่งกายบ่งบอกว่าเขาคงจะเป็นเจ้าชาย ส่วนคนข้างๆเป็นชายหนุ่มร่างสูงดูสง่าด้วยผมสีทองเข้มและดวงตาสีเขียวเครื่องแต่งกายเขาดูธรรมดามาก แต่ไม่ทันที่จะได้วิเคราะห์อะไรมากจู่ๆเจ้าตัวก็หันมามองเฮตี้ด้วยสายตาหยาดเยิ้มและเข้ามากุมมือซะดื้อๆ “ท่านต้องเป็นเทพีแห่งความงามแน่ๆเลยดอกไม้ในหมู่หนุ่มๆอย่างพวกเราไม่กลัวหรอ ผมสีชมพูยาวประบ่าสลวยกับดวงตาสีเทาเป็นประกายผิวก็ช่างขาวเนียนอะไรยังงี้” ชายหนุ่มผมทองพูดพร้อมใช้มือเชิดคางร่างบางขึ้น เฮตี้ปัดมือเขาออกทันที “ขอโทษนะแต่ผมเป็นพูดชาย” เฮตี้พูดแล้วทำหน้าไม่พอใจพร้อมคิดในใจว่า จริงๆด้วยคงมีแต่คนไม่เต็มอยู่ในกลุ่มเขา “โรเจอร์ รักษามารยาทหน่อยสิ ขอโทษทีไม่ได้แนะนำตัวผมคือ คริสโตเฟอร์ เจ้าชายรัชทายาทแห่งฝรั่งเศสแต่เราเป็นเพื่อนร่วมกลุ่มกันก็เรียกผมว่าคริสละกันและอีกอย่างไม่ต้องใช่คำราชาศัพท์กับผมส่วนนี้ โรเจอร์พี่ชายคนละแม่ของผมนิสัยหน้าหม้อขั้นรุนแรงคล้ำไปไม่มีหางก็เอาหมด”เจ้าชายผิวนวลเอยพร้อมชี้ไปยังพี่ชายตน “แนะนำให้มันดีๆสิน้องรัก”โรเจอร์พูดแล้วทำหน้าแหย่ “ข้าก็แนะนำตามความจริงเท่านั้นเองนะ”เจ้าชายผิวนวลสะบัดหน้าหนี “กระผมแคส เป็นพี่ชายของฟาเรนเฮตี้เราเป็นแค่ลูกของขุนนางธรรมดาๆจากทางใต้” (แคสพูดพร้อมส่งซิกให้เฮตี้เพื่อให้รู้ว่าเป็นเรื่องเตี้ยม)

“อืม^^เราเป็นพี่น้องกัน”เฮตี้พูดจบก็ยิ้มบางๆ แต่ก็แอบๆคิดไปว่าฉันไม่อยากมีพี่ชายอย่างแกเลยให้ตายสิไปทางสองพี่น้องโรเจอร์เปิกดวงตากว้างพร้อมกับเดินเข้ามากุมมือของเฮตี้ “โอ้ว!ยิ้มเจ้างดงามบาดใจข้าเหลือเกินต่อให้เจ้าเป็นชายข้าก็รักเจ้าได้” โรเจอร์พูดแล้วทำท่าจะเขามากอดแต่ก็โดนฝ่ามือพิฆาตของน้องชายตนสกัดดาวรุ่งไว้ซะก่อน “อย่าเสียมารยาทกับคนที่เราพึ่งพบสิพี่”  “โอ้ย!ข้าเจ็บนะTT^TTเต็มแรงเลยนะน้องรัก” ความคิดเดียวในหัวเฮตี้ตอนนี้คือ ว่าแล้วเชียวโรงเรียนนี่จับกลุ่มฉันกับคนเพี้ยนๆหรือนี่กลุ่มฉันมีคนสมประกอบอยู่สองคนคือฉันกับคริสหรือนี่แล้วชีวิตในโรงเรียนฉันมันจะรุ่งไหมเนี่ย!!

          “เช้าแล้วนะตื่นเถอะเราต้องไปลงทะเบียนเลือกวิชานะครับ” แคสพร้อมกับเพื่อนใหม่ที่พึ่งพบเมื่อวาน คริสกับโรเจอร์ กำลังปวดหัวที่ไม่สามารถปลุกเฮตี้ให้ลุกจากที่นอนเจ้าตัวได้แต่เอาหมอนมาปิดหน้าไม่ยอมลุกขึ้นซะที  “มีลางจะไปสายตั้งแต่วันแรกเรียนนะพวกเราถ้ามันไม่ใช่การเรียนแบบกลุ่มนะฉันคงไปคนเดียวแล้วลงทะเบียนเสร็จแล้วละ” หนุ่มร่างบางผมสีหิมะร่างบ่น “ผมขอโทษแทนนายน้อยจอมขี้เซาด้วยนะครับเขาไม่ชินกับเวลาตื่นของโลกมนุษย์” แคสหลุดพูดไปตาของทุกคนเปิกกว้าง “นายพูดอะไรออกมาเวลาจากที่ๆพวกนายมาไม่เหมือนที่นี้รึไงบ้ารึป่าวมาจากดาวอังคารรึไง” ชายหนุ่มร่างสูงผมทองผู้เป็นพี่ชายถามต่อ “ปะ…ปะ เปล่าผมพูดผิดผมจะพูดว่า” “พวกเรามาจากนรก!”ร่างบางที่นอนอยู่จู่ๆก็ตื่นจากนิทราแล้วพูดแซกแคสแล้วยิ้มแป้น ทุกอย่างภายในห้องเหมือนหยุดนิ่งเงียบจนได้ยินกระทั้งเสียงลมหายใจทำให้เจ้าชายผมสีหิมะชิงลงมือหัวเราะกลบความเงียบ “เหอะๆไร้สาระที่สุดแต่ไหนๆนายก็ตื่นแล้วรีบแต่งตัวก่อนวันนี้เราต้องไปลงทะเบียนเลือกเรียนนะเราต้องไปด้วยกันเพื่อจะได้มีตารางเรียนตรงกันตามระบบการเรียนของที่นี้” คริสพูดแล้วเดินออกไปจากวงเสวนาเพื่อไปเตรียมเอกสารและตารางของตน “วันหลังถ้าเจ้าไม่ยอมตื่นง่ายๆอีกข้าจะจูบปลุกเจ้าดีไหมละ^^ฮันนี่” ชายหนุ่มร่างสูงผมทองพูดแล้วเข้าไปโอบไหล่เล็กของเฮตี้ “ถ้าเจ้าทำฉันจะฆ่านาย^^~” ร่างเล็กพูดพร้อมส่งยิ้มสยองให้ “- -*งั้นไม่ต้องก็ได้เหอๆข้าขอตัวไปจัดของกับน้องข้าก่อนดีกว่า” โรเจอร์ยิ้มเจื่อนๆแล้วเดินจากไป  “นายน้อยคิดจะบอกทุกคนเรื่องที่มาของพวกเรารึไงมันผิดกฎนะครับรู้บ้างรึป่าว” แคสพูดพร้อมทำหน้าดุ “ถึงพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อหลอกน่าคิดมากเป็นคนแก่ไปได้>,< บู้!” ร่างบางทำหน้าทะเล้นพร้อมกับไปยิกแก้มของแคสเบาๆแล้วเดินหนีไป   “-///-…นายน้อย” ร่างโปร่งใบหน้าแดงกำเขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรกันแน่ระหว่างอายที่โดนเด็กถอนหงอกหรือรอยยิ้มทะเล้นๆของร่างบาง เขาสั่นหัวไปมาและคิดว่าเป็นไปไม่ได้ต้องอยู่ห่างๆเจ้าโรเจอร์ก่อนจะติดนิสัยเสือไบมาเจ้าตัวคิดได้ก็รีบเดินตามคนที่เหลือไปเพื่อลงทะเบียนวันนี้คงวุ่นวายทั้งวันแน่เลย

…………………………………………………………………………

สา-หวัด-ดี นะค่า^^~อุอุ นี่เป็นนิยายyaoiเรื่องที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้นะค่ะยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจมาอ่านและโพสกันเยอะๆนะค่ะแล้วก็ช่วยติดตามเรื่องอื่นๆของซาซ่าด้วยนะค่ะติดนิสัยดองงานแต่ไม่เคยทอดทิ้งแฟนเพลงเหอๆ(เกี่ยวมั้ยเนี่ย)                   ก่อนไปมีอะไรอยากเหล่าให้ฟังนะค่ะ ในอเมริกามียายคนหนึ่งอาบน้ำน้องแมวของตนเสร็จก็อยากให้ขนแห้งคุณยายเลยเอาน้องแมวไปใส่ในไมโครเวบ!!ใช่ค่ะไมโครเวบ คุณยายตั้งไฟไว้ที่อุณหภูมิต่ำสุดเธอคิดว่าแค่ห้านาทีขนก็คงแห้งแล้วละแต่พอเปิดมาแม่เจ้า!!น้องแมวตายห่าคาที(ขอโทษที่ใช่คำมิไพเราะนะจ๊ะ) คุณยายเสียใจมากเลยฟ้องร้องบริษทว่าทำไมไม่มีคำเตือนห้ามใช่กับสัตว์แล้วเธอก็ชนะคดีในศาล(เหลือเชื่อไม่ว่าบริษทนะใครจะไปคิดว่าใครมันจะโง่เอาแมวเข้าไปในเครื่องที่สามารถทำให้อาหารสุกละ)เธอได้รับเงินค่าเสียหายและตอนนี้ไมโครเวบในอเมริกาและประเทศอื่นๆจึงต้องมีคำเตือนว่า  ไม่เหมาะสำหรับใช้กับสัตว์

ตอนหน้าจะกลับมาพร้อมกับเรื่องเล่ใหม่ๆอีกนะค่ะอิอิบาย