ตอนที่ 29 : บทที่ 29
“มันจะทำให้เราสนุกกันมากขึ้นตอนมีเซ็กซ์ ไม่มีอะไรน่ากลัว ไม่ต้องห่วง” วาริธรยกแก้วขึ้นจิบอีกครั้ง และส่งแก้วให้เธออีก
“ไม่อันตรายฉันรับรอง” เขายืนยันเมื่อเธอยังมองมาอย่างไม่แน่ใจ
“ฉันต้องดื่มเหรอ”
วาริธรยิ้ม “ไม่ดื่มก็ได้ แต่ฉันไม่อยากสนุกคนเดียว อยากให้เธอสนุกด้วย” เขาทำท่าจะวางแก้วที่เหลือไวน์อยู่เกือบครึ่งแก้วลงที่เดิม
“เดี๋ยว”
เขาหันมา เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
เธอยื่นมือไปหยิบแก้วในมือของเขามา
ใบหน้าหล่อเหลาเปื้อนรอยยิ้มพึงพอใจ ขณะมองดาราวีร์จิบไวน์ไปหลายคำ จนเหลือไวน์แค่ก้นแก้ว ก่อนจะส่งคืนให้ เขาดื่มไวน์ที่เหลือจนหมด ถึงจะวางแก้วไวน์ลง
พอวาริธรเริ่มถอดกางเกง ดาราวีร์ก็เปลื้องชุดนอนของตัวเองเช่นกัน...
ดาราวีร์นอนตะแคงงอตัว แผ่นหลังชนกับแผงอกแกร่งของวาริธร มีผ้านวมคลุมร่างเปลือยของทั้งสอง ภายในห้องเย็นเฉียบ เพราะเขาชอบนอนในห้องเย็นจัด มักปรับอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศให้ต่ำกว่ายี่สิบห้าองศาฯ สำหรับเธอหนาวไปหน่อย แต่นั่นกลับไม่ได้สร้างปัญหา เพราะกายแกร่งที่เบียดแนบชิด ทำให้เธออุ่นได้
เดี๋ยวนี้เธอคุ้นชินกับการนอนตัวเปลือยเปล่าแนบชิดกับเขาทั้งคืนจนถึงเช้า ช่วงหลายคืนแรกเธอรู้สึกเกร็ง แต่ตอนนี้ไม่เหลืออาการนั้นแล้ว บางทีเขาก็นอนกอดเธอ บางทีเธอก็นอนเบียดชิดเขา หรือ ไม่ก็นอนเคียงกันเฉยๆ เขานอนคว่ำ เธอนอนหงาย แต่ปกติ มักตื่นมาในท่าเขานอนกอดเธอจากด้านหลัง เหมือนเป็นท่าจบของทั้งคู่ คล้ายเป็นท่าที่ต่างค้นพบว่านอนสบายที่สุด เขาคงเหมือนได้กอดหมอนข้างนุ่มๆ ส่วนเธอก็โอบล้อมด้วยกายอุ่นท่ามกลางอากาศเย็นจัดภายในห้อง
เสียงนาฬิกาปลุกจากสมาร์ตโฟนของเธอดังขึ้น ช่วงหลัง เธอจะตั้งนาฬิกาปลุกให้เขา เพราะหลายครั้งเขาจะนอนหลับยาวอย่างไม่รู้ตัว หลังจากทำกิจกรรมบนเตียงจนอ่อนเพลีย ตอนนี้ก็เช่นกันเขายังหลับปุ๋ย ไม่มีทีท่าจะตื่นง่ายๆ
เขาเพลียจัด เพราะยาในแก้วไวน์เมื่อคืนนี้
ทั้งสองทำกิจกรรมบนเตียงกันอย่างร้อนแรงและบ้าคลั่งกันไปไม่รู้กี่รอบ จนเกือบตีสี่หรือตีห้า ถึงได้สลบกันไปทั้งคู่
เมื่อคืนนี้อารมณ์ของทั้งสองรุนแรง ความสุขก็สาดซัดหนักหน่วงกว่าทุกครั้ง
สนุกมากจริงๆ อย่างที่เขาบอก แต่ถ้าใช้ยานี่บ่อยๆ มีหวังทั้งเขาและเธอคงได้หัวใจวายตายกันก่อนวัยอันควร
“คุณ เช้าแล้ว” ดาราวีร์ปรือตาขึ้น ปลุกเขาเสียงงัวเงีย แตะแกมตบเบาๆ กับท่อนแขนที่กอดเอวเธอไว้ สองสามที
“อือ” คนถูกปลุกแค่ทำเสียงสั้นๆ ในคอ ไม่ยอมลืมตา ไม่มีทีท่าจะตื่น
“เกือบเจ็ดโมงแล้ว คุณต้องไปทำงาน” หญิงสาวพลิกตัวและเหลียวหน้าไปหาเขา
“โคตรจะง่วง ขอนอนอีกหน่อย เจ็ดโมงครึ่งปลุกอีกที” คนตอบเสียงงัวเงียหลับต่อทันที
 |
|
นางร้อนแรง จนอดคิดไม่ได้ว่า เป็นนิสัย หรือ ความจำเป็นบังคับกันแน่