คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนรัก...♥ : ตอนที่1 สถานะของคนแอบรัก 100%
สถานะของคนแอบรัก
สักพักยุนโฮกับยูชอนก็ลุกจากไปอย่างไม่บอกไม่กล่าวผมกับจุนซู
ไม่แม้แต่จะหันมาปรายตามอง...
พวกเขาจะทำตัวเย็นชาแบบนี้ไปถึงไหนกันนะ
“นี่จุนซู ฉันถามอะไรนายหน่อยสิ” จุนซูหันมามองผมด้วยสายตาสงสัย
“อะไรเหรอ?”
“ทำไมยูชอนกับยุนโฮถึงดูเงียบจังล่ะ?”
พวกเขาดูเงียบ...จนดูกลายเป็นคนอมหิตไปเลยล่ะ
“คู่นี้ก็เป็นแบบนี้แหล่ะ แต่ถ้าใครได้รู้จักจริงๆล่ะก็ บอกได้เป็นเสียงเดียวกันว่า ‘เมะรั่ว’ “
เมะรั่วงั้นเหรอ
ถ้าคู่นั้นรั่ว...
ผมไม่กลายเป็นคนบ้าไปเลยเร้อะ!?
10นาทีผ่านไป
ผมกับจุนซูทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย และกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องเพื่อจะเตรียมเรียนวิชาต่อไปในภาคบ่าย
“แจจุง นายขึ้นไปบนห้องก่อนเลยนะ พอดีฉันนัดชางมินเอาไว้”
ชางมิน...เพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งของพวกผม แต่บังเอิญชางมินดันหัวดีไปหน่อย เลยได้อยู่ห้องคิงไปตามระเบียบ
...
ผมเดินขึ้นมาบนห้องด้วยสีหน้าแจ่มใส
ได้นั่งใกล้คนที่เรารักทั้งที จะให้มาทำหน้าอิดโรยลงได้ยังไงล่ะ
จริงไหมครับ?
~รักแท้มันคืออะไร ตับ ไต ไส้ พุง กางเกงที่นุ่ง ก็ดูสวยดี โอ้ว โย้ เย้ โย้ เย้~
ผมเดินร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี
แต่แล้วผมก็ต้องหยุดชะงักลงทันที
“ยุนน่ะ ทำแบบนี้ ทิฟงอนจริงๆด้วย” หญิงสาวพูดหน้าตึง ก่อนจะอมลมเข้าปากอย่างงอนๆ
“ผมขอโทษทิฟ ผมคุยกับไอ้ยูชอนเพลิน ก็เลย...” ร่างสูงพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
หญิงสาวที่กำลังทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ ถึงกับหลุดขำออกมา
“คิก~ยุนคะ ทิฟแค่ล้อเล่นเอง ใครจะไปโกรธยุนลงกันคะ” มือบางของหญิงสาวตีลงไปที่บ่ากว้างของชายหนุ่มราวกับมันคือการทำโทษอย่างหนึ่ง
“นี่คุณกล้าแกล้งผมเหรอ?” ร่างสูงพูดเสียงทุ้มเข้มพร้อมกับตีหน้าโหด
“ฮ่าๆ สนุกจัง ได้แกล้งพ่อหมี” หญิงสาวยิ้มตาหยี ก่อนจะวิ่งหนีร่างสูงที่กำลังจะจับตนอยู่ไปทั่วห้อง...
ผมละสายตาจากภาพชาย-หญิงที่กำลังวิ่งไล่จับกันอยู่ พลางถอนหายใจยาว
ดูไปคู่นั้นก็เหมาะกันดีเหมือนกันนะ
อีกคนก็สวยราวกับนางฟ้า
ส่วนอีกคน ก็หล่อราวกับเทพบุตร
คุณว่าเหมาะกันไหมล่ะ?
ผิดกับผม...
ที่หน้าตาก็งั้นๆ ไม่ได้ถึงขั้นขี้เหร่หรือหล่ออะไร
ฐานะก็ไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน
แถมการเรียนก็ไม่ได้ดีจนถึงขั้นได้รับเกียรติบัตรเป็นนักเรียนดีเด่นอะไรเทือกนั้น
ก็แค่นักเรียนธรรมดาคนหนึ่ง…
ที่แอบรักเทพบุตรในคราบมนุษย์จนหมดใจ ก็เท่านั้น...
หลังเลิกเรียน
“กลับบ้านดีๆนะจุนซู”
“อืม เจอกันพรุ่งนี้เพื่อน” ผมพยักหน้ารับจุนซู ก่อนจะหันหลังกลับเพื่อจะเดินทางต่อ
หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์เมื่อตอนพักเที่ยงมา ผมก็ต้องพยายามอัดอั้นบางสิ่งบางอย่างที่มันพยายามไหลออกมาจากดวงตากลมอยู่ตลอด
สิ่งที่ผมกำลังกลั้นมันไว้อยู่...
สักวันมันก็คงจะระเบิดออกมาอย่างไม่เป็นชิ้นดี...
ผมเดินมาหยุดที่สวนสาธารณะที่ห่างจากโรงเรียนเพียงประมาณห้าร้อยเมตร ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นหญ้าพลางตัดเพ้อกับเรื่องที่ผ่านมา
ผมค่อยๆปล่อยน้ำใสๆที่อัดอั้นมาตลอดวันออกมา แต่พอมันไหลมาอาบแก้มของผม ผมก็จำต้องปัดมันทิ้งลวกๆ
ผมต้องมานั่งเสียใจแบบนี้ทำไมกัน
ทั้งที่ผมควรจะรับรู้ได้แล้วว่า
ความรักระหว่างผมกับเขา
มันไม่มีทางเป็นไปได้แม้แต่วินาทีเดียว...
...
หลังจากที่ปลดปล่อยความอัดอั้นในใจออกมาหมดแล้ว ผมก็ทำการปาดน้ำตาทิ้งลวกๆอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินกลับบ้าน...
ความจริง ยังไงมันก็คือความจริง
ผมไม่สามารถหนีมันไปได้หรอก...
“ไอ้ยุนโฮบ้า ฉันเกลียดนาย!” ผมสบถลั่น ก่อนจะพาร่างโซซัดโซเซของตัวเองมาถึงบ้านในที่สุด
“กลับมาแล้วครับแม่” ผมปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ พลางยิ้มให้กับผู้เป็นมารดาที่กำลังกวาดบ้านอยู่
“อ้าว! มาแล้วเหรอตาแจ หิวหรือยังลูก เดี๋ยวแม่จะได้ไปทำข้าวเย็นให้กิน”
“ครับ แม่ไปทำข้าวเย็นเถอะ เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง” ผู้เป็นมารดาพยักหน้าให้ผม ก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว
หลังจากที่ผมทานอาหารมื้อที่อร่อยที่สุดแล้ว ผมก็เข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายด้วยความเหนื่อยล้า...
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มที่ผมเคยนอนมาตั้งแต่แบเบาะ
เตียงที่ยังคงความนุ่มไว้ตราบนานเท่านาน...
ถึงแม้เมื่อตอนเย็นผมจะเสียใจกับเรื่องของยุนโฮ แต่มันก็คือเรื่องปกติไปเสียแล้ว ก็ผมมันเป็นฝ่ายแอบรักเขานี่
เวลาที่เห็นเขาพูดถึงหรืออยู่กับผู้หญิงคนนั้น...ก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดา
นี่สินะ...สถานะของคนแอบรัก.
ความคิดเห็น