「OS | SF 」 INHEAVEN ☂ ( B.A.P , INFINITE )

ตอนที่ 2 : 「OS | bangzelo 」 teach me please

 

เหตุการณ์ครั้งนี้สอนให้รู้ว่า

- ' เด็กมันไม่ได้ใสซื่อเสมอไป ' ... บังยงกุก กล่าวไว้ -

TEACH ME PLEASE ♡

" เฮ้อ... "  มักเน่ตัวโตเกินอายุถอนหายใจออกมาระหว่างนั่งรอเมมเบอร์คนอื่น  และในเมื่อบนรถคันนี้แต่เขาและเจ้าเด็กนั่น บังยงกุก ผู้เป็นลีดเดอร์จึงอดไม่ได้ที่จะชะโงกหน้าจากเบาะหลังไปดูด้วยความเป็นห่วง   เขาได้ยินน้องเล็กของวงถอนหายใจราวสิบครั้งได้ตั้งแต่ที่หอพัก ห้องแต่งตัว ห้องน้ำ ก่อนขึ้นแสดง จนกระทั่งบนรถ =__=;


" เป็นอะไรไปจุนฮง ?  "  เสียงทุ้มเปล่งออกมาอย่างกังวล  เจ้าของชื่อตั้งท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่สุดท้ายก็ส่ายหัวตอบและถอนหายใจดัง'เฮ้อ' อีกครั้ง


" อย่ามาทำหงอย มีอะไรก็บอกสิ ฮยองไม่บอกใครหรอกหน่า " ว่าพลางยีผมอีกฝ่าย  นุ่มมือดีแหะ  เจ้านี้ใช้แชมพูยี่ห้ออะไรนะ? เขาจะได้ใช้บ้าง


" บอกไปฮยองก็ไม่ช่วยผมหรอก "  ชเวจุนฮงพูดอย่างตัดพ้อ เพิ่มด้วยการตีหน้าเศร้าจนลีดเดอร์อย่างยกกุกต้องเปลี่ยนมานั่งเบาะข้างๆ


" นี่แกดูถูกฮยองงั้นเหรอะ! บอกมาซะดีๆจุนฮง " คราวนี้ใช้สายตากดดัน  ไม่ได้อยากรู้เรื่องของมันมากนักหรอกนะ แต่เล่นทำหน้าเป็นหมาหงอยแบบนี้ไม่ยุ่งไม่ได้แล้วหล่ะ  เขาเป็นลีดเดอร์นะ เขาต้องจัดการปัญหาของเมมเบอร์ทุกคน มันเป็นหน้าที่ (แต่ปกติจะสนใจมักเน่มากเป็นพิเศษก็ตามเถอะ=__=)


ได้ผล คราวนี้จุนฮงหันมาถามอย่างสงสัย

“ ฮยอง...จะช่วยผมจริงๆเหรอฮะ”  ไม่ได้สงสัยอย่างเดียวนะ แต่มีแววตาเป็นประกายแถมมาด้วย  แม้จะแค่วูบเดียวก่อนที่มันเป็นเปลี่ยนเป็นสายตาบ้องแบ๊ว แต่บังยงกุกก็สังเกตเห็นนะ   มันคืออะไรวะ =__=;; (เริ่มไม่ไว้ใจ)


ถึงอย่างนั้นก็พยักหน้าตอบไป

" เออสิ  นี่ใคร บังยงกุกเชียวนะเว้ย "


" งั้น...ผมถามอะไรอย่างสิฮะ "  หันมานั่งเผชิญหน้ากับพี่ใหญ่   ยงกุกเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่า 'อะไร?'




.
.
.






" ฮยองเคยจูบมั้ย? "  ยงกุกแทบตกเก้าอี้เมื่อเจอคำถามของน้องเข้าไป    เด็กอายุ 16 นี่มันคิดเรื่องแบบนี้กันแล้วเหรอวะ!?


" เคยดิ ถามทำไม "


" จูบแบบฝรั่งเศสรึเปล่าฮะ! " คราวนี้เขาแทบอยากจะตะโกนออกไปว่า มึงจะอยากรู้ไปทำไมมมมม   แล้วไอ้จูบแบบฝรั่งเศสนี่มันไปรู้จักได้ไงวะ!?


ก็ว่าจะไม่ตอบนะ แต่พอเห็นแววตาอันใสซื่อ(รึเปล่า)ของเจ้าเด็กอยากรู้อยากเห็นคนนี้เท่านั้นแหละ...

" อืม " ใจอ่อนตอบมันไปอีกแล้ว =__=


" ฮยองสอนผมหน่อยสิ! *-*  "  


" ห้ะ!! =[]=!! "  ยงกุกถลึงตาใส่น้องแทบจะทันที   คนเป็นน้องไม่อยู่นิ่ง เอื้อมมือมาเขย่าแขนจนเขาทำไรไม่ถูก มันเกือบจะเอาหน้ามาถูแขนเขาแล้วด้วยซ้ำไป ดีนะที่ผลักหัวมันออกไปทัน


" นะฮะ นะฮะ นะฮะ "  แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับพี่ใหญ่ เล่นเอายงกุกผงะเล็กน้อยกับสายตาของจุนฮง


" กะ..แกยังเด็กอยู่ ไว้โตก่อนแล้วกัน " ตอบไปแบบนี้แล้วกัน


" โหยยย ฮยอง! เด็กอะไร นี่ผมตัวสูงกว่าฮยองอีกนะ "  มีใครเคยบอกมันไหม ว่าความเตี้ยไม่ใช่เรื่องตลก =___=^   เขาสูงตามมาตรฐานนะ


" โอ๋ๆ ผมล้อเล่น > < ตกลงว่าฮยองจะสอนผมใช่ไหมฮะ "  จุนฮงรีบแก้ตัวเมื่อเห็นว่ายงกุกเริ่มทำหน้าบอกบุญไม่รับ


" ยงกุกฮยอง ~ " กระเถิบเข้าไปใกล้ตัวอีกฝ่ายมากขึ้นอีก




ใกล้..จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ


ใกล้..ชนิดที่ว่าตอนนี้ชเวจุนฮงนั่งอยู่บนตักของบังยงกุกซะแล้ว











.
.
.










" เฮ้ย! ทำไมอะไรของแกวะ..! " บังยงกุกโวยวายด้วยความตกใจ ท่าทางแบบนี้มันล่อแหลมเกินไปนะเว้ย  แล้วนี่อะไร ชเวจุนฮงแม่.งขาวชิบหาย =..=


" ชู่ว์~~ อย่าเสียงดังสิฮยอง " นิ้วเรียวของจุนฮงแตะที่ปากของยงกุก ยังไม่พอ..เจ้าเด็กนี่ยังโน้มตัวมากระซิบที่ข้างหูอีก บอกตรงๆว่าโคตรสยิว!


" ลงไปได้แล้ว เล่นเป็นเด็กไปได้ " พยายามทำตัวให้เป็นปกติและไล่มันลงจากตัก ทั้งที่ภายในใจของเขามันโคตรไม่ปกติเลย


" ฮยองบอกแล้วนี่ว่าจะช่วยผม " เด็กน้อยแต่ตัวไม่น้อยเบะปากอย่างไม่พอใจ


" กะ..ก็เออ แต่แกช่วยลงไปก่อนได้ไหมวะ  มันหนักเว้ย! "


จุนฮงส่ายหน้า นอกจากไม่ยอมไปไหน ยังเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้อีก

" ยงกุกฮยอง~ " เสียงนุ่มเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้า

















" ถ้าฮยองไม่สอน.. "



ไม่มีแล้วล่ะแววตาใสซื่อเหมือนลูกแมว




" งั้นผมสอนฮยองเองก็ได้~ "




ไม่มีอีกแล้วเจลโล่มักเน่ผู้น่ารักของ B.A.P





" !!!! "











ตอนนี้บังยงกุกรู้จักแค่ชเวจุนฮง  ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์!!


















 

END ♡

M u s i c ' B u r n

:)  Shalunla