ลำดับตอนที่ #96

ลำดับตอนที่ #96 : The Photo Hunt ♋ : japan

เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
249

0

10 ส.ค. 54

♋ใบสมัคร The Photo Hunt .(Season 1)

1.ข้อมูลทั่วไป★

รูปตัวละคร:

ชื่ออิมเมจ: lee kisoep {u-kiss}
ชื่อเล่น: เจแปน {Japan}
ชื่อจริง – นามสกุล : รังสิมันตุ์ เปรมปุญญพัฒน์
เพศ: เพศชาย ^ ^
ความสูง น้ำหนัก : 177 / 60
วัน เดือน ปี เกิด : 30/10/1992
อายุ: 18 ^ ^
การศึกษา : ม.6 โรงเรียน Patrician
ครอบครัว: เจแปนเป็นเด็กกำพร้า เพราะต้องเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ยังเด็กด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาได้รับการเลี้ยงดูจากย่าที่เพิ่งจะได้เจอกันครั้งแรกก็เมื่องานศพของพ่อแม่ ความจริงย่าเองก็เอ็นดูเจแปนอยู่ไม่น้อยด้วยความที่เป็นหลานคนโต แต่ด้วยคำว่าทิฐิที่มีมันค้ำคออยู่ ทำให้ท่านไม่กล้าแสดงออกว่ารักหลานคนนี้มากแค่ไหน ย่ามีทัศนะคติที่ไม่ค่อยดีเกี่ยวกับแม่ของเขา อาจเป็นเพราะแม่มาจากครอบครัวชนชั้นล่าง แม้ย่าจะชอบพูดจาเหน็บแนมเขาอยู่บ่อยๆแต่เขาก็รู้สึกได้ว่าย่าเป็นห่วงเขา รู้ดีแท้ที่จริงแล้วย่าเองก็รักเขาเท่าๆกัลบหลานคนอื่น ไม่อย่างนั้นคงไม่ส่งเสียให้เรียนในโรงเรียนราคาแพง จ้างครูมาสอนภาษา หรือพาเขาไปแนะนำที่บริษัทในฐานะหลานอย่างแน่นอน (เพิ่มเติม : ย่าเป็นประธานบริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่)
ที่อยู่: กรุงเทพฯ
เชื้อชาติ : ไทย
ความสามารถด้านภาษา : ส่วนใหญ่จะเป็นภาษาของประเทศทางฝั่งยุโรป
ความสามารถพิเศษอื่นๆ : ได้ยินความคิดคนอื่น (?)
บุคลที่เกี่ยวข้อง: -

2.ข้อมูลอย่างละเอียด (สำหรับการเขียน)★

เกี่ยวกับตัวละคร: ไม่ว่าเดินไปทางไหนก็มักจะได้ยินเสียงเรียก 'รุ่นพี่คะ <3' , 'พี่เจแปน ' จากบรรดารุ่นน้องและรุ่นเดียวกันตลอดเวลา 'เจแปน' หนุ่มนักเรียนนอกที่เพิ่งกลับจากการไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ จึงกลายเป็นจุดสนใจสำหรับสาวๆอย่างไม่ต้องสงสัย ด้วยรูปร่าง หน้าตา และกิริยามารยาท ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาถูกเลี้ยงดูจากตระกูลใหญ่มาเป็นอย่างดี ใครๆก็เรียกเขาว่าเจ้าชาย' ไม่ใช่เพียงเพราะหน้าตา หรือฐานะ แต่เขามีทุกอย่างเพียบพร้อมเหมาะกับฉายานั้นจริงๆ ก็เล่นเก่งไปซะทุกอย่างแถมยังเป็นกันเอง ไม่ถือตัว ไม่ให้หลงยังไงไหว? รอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากคือเอกลักษณ์ของเขา เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มนั่นคุณจะเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด เคยมีคนบอกเขาว่า'เวลาเขายิ้มแล้วทำให้โลกทั้งโลกสดใสขึ้นมาทันตา' ซึ่งนั่นก็อาจจะจริง เพราะไม่ว่าใครต่อใครก็ต่างหลงรักรอยยิ้มของเขากันถ้วนหน้า เพราะความที่เป็นเด็กใหม่,ทำให้เขาได้รับความสนใจมากเป็นพิเศษ แน่ล่ะว่ามีทั้งในทางที่ดีและไม่ดี เขารู้ตัวดีว่าควรรับมือยังไง หรือพูดง่ายๆว่าเขาชินเสียแล้วกับการใช้ชีวิตแบบนี้ ภายนอกอาจเห็นว่าเขาเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่ใช่ว่าอยากเด่นหรืออะไรหรอกนะ เพราะความจำเป็นมันบังคับต่างหาก ความจริงเขาก็ไม่ค่อยชอบการอยู่ตัวคนเดียวสักเท่าไรหรอก ออกจะเป็นคนติดเพื่อนซะด้วยซ้ำไป แต่การอยู่คนเดียวดูเหมือนจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้ ทุกครั้งที่อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย เขามักจะได้ยิน*ความคิดของคนเหล่านั้น ใช่..เขาอ่านใจคนได้ แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดีเลยสักนิด ใครจะอยากได้ยินเรื่องของคนอื่นตลอดเวลาล่ะ? เพราะอย่างนั้นเขาจึงต้องปลีกตัวมาอยู่คนเดียวบ่อยๆ ทั้งๆที่ใจจริงแล้วเขาอยากจะใช้ชีวิตแบบเด็กม.ปลายธรรมดาๆ อยากคุย,เล่นกับเพื่อน ออกไปเที่ยว ทำอะไรแบบที่คนทั่วไปเขาทำกัน เพราะอย่างน้อยจะได้รู้สึกว่าตัวเองนั้นยังปกติอยู่ แต่เอาเถอะ..ในเมื่อพระเจ้าต้องการให้เขาเป็นแบบนี้ เขาก็ต้องยอมรับมันและใช้ชีวิตไปตามปกติ

'แค่เพียงรอยยิ้มเล็กๆของเธอครั้งเดียว ก็ทำให้ฉันไม่เหลียวไปมองที่ใด เธอสะกดฉันไว้ด้วยเวทมนต์ที่ใช้แค่เพียงมุมปาก' J

ชีวิต (อดีต): เมื่อก่อนเขาก็เป็นแค่เด็กธรรมดาๆคนนึง จนเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ สมองได้รับกันกระทบกระเทือนจึงต้องได้รับการผ่าตัด .. หลังจากนั้นเขาก็เริ่มได้ยินสิ่งที่คนรอบข้างคิด ตอนแรกเขายังคิดว่าตัวเองบ้าไปแล้ว คนปกติที่ไหนเขาจะได้ยินสิ่งที่คนอื่นคิด?
ชีวิต (ปัจจุบัน): เพิ่งกลับมาจากโครงการแลกเปลี่ยนทำให้เรียนช้าไปปีนึงแถมยังต้องย้ายโรงเรียนด้วย ถึงจะเป็นเด็กใหม่แต่เพื่อนๆในโรงเรียนก็ทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
ชีวิต (อนาคต): ดูแลย่าตอบแทนบุญคุณที่ย่าเลี้ยงดูเขามา
จุดเด่น: รอยยิ้มเล็กๆที่มุมปาก ,
โรคประจำตัว: -
Idolของตน: ย่า ท่านเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาก
สีที่ชอบ: สีเทา เพราะมันเป็นส่วนผสมของสีขาวและสีดำพอดี
สไตล์การแต่งตัว: ตามแฟชั่นบ้าง
อาหารที่ชอบ : ทานได้หมด
อาหารที่ไม่ชอบ / แพ้: -
สิ่งที่ชอบ: เพื่อนๆ , ลมเย็นๆบนดาดฟ้าโรงยิม
สิ่งที่ไม่ชอบ: ฤดูฝน
สิ่งที่กลัว: -
สิ่งที่ทำให้ยิ้มได้: ใบหน้าของพ่อแม่ , รอยยิ้มจากคนรอบข้าง
ของสำคัญที่พกติดตัวเสมอ: รูปของพ่อแม่
เวลาที่ไม่สบายใจชอบทำอะไร : นั่งมองรูปของพ่อแม่
คำพูดที่ชอบพูด: ^ ^
เหตุผลที่สมัครThe Photo Hunt คือ?: อยากใช้ชีวิตกับคนเยอะเหมือนเมื่อก่อน
เพิ่มเติม: -

3.ข้อมูลอื่นๆ (ตอบในสไตล์ของตัวละคร) ★

สิ่งที่บ่งบอกถึงความเป็นตัวคุณ: รอยยิ้มละมั้งฮะ ^ ^
คติประจำตัว: เอาเป็น...อย่าหยุดฝัน ^ ^ ดีมั้ย?
หากได้เป็นนักถ่ายรูปสิ่งแรกที่จะทำคือ?: เก็บไว้เซอร์ไพรส์ย่าตอนท้ายดีกว่า
สเปคของ ชาย / หญิง ในฝัน? : ผมไม่มีสเปคหรอก ^ ^ ถ้าคนไหนรู้สึกว่าใช่ก็คนนั้นแหละ
คิดอย่างไรกับคำว่า “รูปถ่ายแห่งความทรงจำ”?: สิ่งที่ยังเก็บไว้ในความทรงจำมันต้องเป็นสิ่งที่มีค่าแน่ๆ
คุณจะเลือกอะไร ระหว่าง คนที่คุณรัก / คนที่รักคุณ : ถ้าผมรักเขาและเขารักผม มันจะไม่ดีกว่าเหรอครับ?
หากชนะการแข่งขัน คุณจะแบ่งสมบัติให้เขาหรือเธอไหม?: ผมใจกว้างพอนะ ^ ^
แมลงสาบคือสัตว์ที่ถ่ายรูปแล้วออกมาสวยที่สุด คุณคิดว่า?: ก็เข้าท่าอยู่เหมือนกันนะ
ถ้าเกิดเราดันชิ่งคุณ(ซะงั้น) คุณจะทำอย่างไร?: คุณคงไม่ทำแบบนั้นหรอก ใช่มั้ย?
อยากบอกเอมพ์ตี้ว่า?: คุณใส่หน้ากากเหมือนเด็กๆเลยนะฮะ ^ ^

4. แบบทดสอบ ★

(๑) หารูปที่คุณคิดว่าคุณถ่ายแล้วสวยยยยยยที่สุดมา1รูป พร้อม อธิบายมาว่าทำไมคุณถึงถ่ายรูปคนๆนั้นหรือสถานที่นั้น แรงบันดาลใจของรูปนั้นคืออะไร แล้วถ่ายที่ไหน บอกความหมายของภาพที่ต้องการจะสื่อให้กับคนชมด้วยนะจ๊ะ :)

ทำไมถึงถ่ายรูปนี้ : ถ้ามองดูดีๆ คนอื่นถ่ายรูปผมต่างหากนะ ^ ^
แรงบันดาลใจคือ : คนถ่ายคงอยากจะแกล้งผมล่ะมั้ง ดูหุ่นผมสิ -^-
ถ่ายที่ : งานพรอมเมื่อปีที่แล้ว ตอนไปแลกเปลี่ยนที่อเมริกา
ความหมาย : เอ่อ..มันไม่ได้มีความหมายอะไรหรอกครับ .////. ความจริงแล้วมันเป็นการแสดงที่เพื่อนที่นั่นบังคับให้ผมทำ ตอนแรกก็แค่เต้นเฉยๆแต่ไหงกลายมาเป็นแบบนี้ได้ไม่รู้แหะ รู้สึกอายหุ่นตัวเองจัง ถึงว่าเดินไปทางไหนก็เจอแต่คนมองแล้วซุบซิบ TT ใครเป็นคนปล่อยรูปก็ช่วยลบทีนะครับ ผมขอร้องงงงง!

(๒)จงเติมคำตอบในช่องว่าง เป็นวลีสั้นๆ
คุณคิดว่ารูปสวยได้เพราะ........... มองไม่เห็นหน้าผมล่ะมั้ง ^ ^;;

ไม่ได้ให้เลือกตอบ แต่คุณต้องตอบทุกข้อ โชคดีจ๊ะ :)

4.สำหรับผู้ยื่นใบสมัคร★

1.ชื่อเล่น : พี่แอนจ้ะ
2.อายุ : ยังคง ๑๘ -.-
3.My.iD : ไปดูอันเก่าเอานะจ้ะ <3
4.E-Mail: มีแล้วนี่เนอะ
5.อ่านกติกาแล้วใช่ไหม? : เยสสสสสสส
7.เปิดโหวตแล้ว โหวตให้กระจายเลยนะ! : เอ่ออออ จ้ะ!
8.ขอบคุณที่มีส่วนร่วมในรายการจ๊ะ: -.-b