ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เล่ห์กรรณิการ์

    ลำดับตอนที่ #9 : เล่ห์กรรณิกา บทที่ 8

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.29K
      6
      3 ก.พ. 64


              ทางด้านคนใจร้าย หลังจากไล่อัยย์ศยาลงจากรถไปด้วยความโมโห เขาก็เริ่มรู้สึกห่วงความปลอดภัยของเธอขึ้นมาเหมือนที่เคยเป็นมาตลอด ปากร้ายแต่ใจห่วงใยเป็นที่สุด เสื้อสูทตัวเดียวจะไปปกปิดเนื้อหนังมังสาในชุดราตรีแสนสวยนั้นได้อย่างไร ความรู้สึกผิดวูบหนึ่งกระพือโหมอยู่กลางใจ เขาปวดร้าว ว้าวุ่นไปหมด

                   ขุนพลขับรถไปจอดซุ่มอยู่หลังต้นไม้ใกล้บ้านของหญิงสาว จนกระทั่งเห็นอัยย์ศยาลงจากแท็กซี่ เดินลากเท้าเข้าบ้านอย่างยากเย็น ชายหนุ่มต้องต่อสู้กับตัวเองอย่างหนักเพื่อไม่ให้ถลาลงไปอุ้มอัยย์ศยาเข้าบ้าน

                   สิ่งที่เขาทำคือหลับตาพิงศีรษะกับเบาะรถหรู สองมือลูบใบหน้าแรงๆ ถ้อยคำด่าทอของแพรนันท์ สายตาเหยียดหยามของทุกคน ประโยคเสียดแทงของเปรมพลอย และความจริงที่อัยย์ศยาไม่เคยปริปากปฏิเสธว่าเธอเคยเป็นเมียน้อยปรนัย นักธุรกิจค้าอัญมณีแบรนด์หรูที่ได้ภรรยาแก่กว่าเกือบสิบปีคนนั้น ทำให้ขุนพลอยากจะดึงอวัยวะสักอย่างที่สร้างความอับอายและเจ็บปวดแก่ตัวเขาออกไปเสีย แต่เขาคงต้องเจ็บปวดปางตายจึงต้องล้มเลิกมันเสียทุกครั้ง

                   เขาเจ็บร้าวแทนทุกย่างก้าวของอัยย์ศยาที่ย่ำลงพื้นทั้งข้อเท้าบาดเจ็บ โดยไม่ต้องรอให้ใครมาเป่าหู ขุนพลรู้ดีว่า เขาได้เดินผ่านความทุกข์ยากมามากมายเพียงใด เขาเหนื่อยแค่ไหนกว่าจะขึ้นมาถึงจุดนี้ และคนที่เขาแคร์ที่สุดก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจากมารดา

                   ถึงแม้ทุกวันนี้เขาจะยัดเยียดอัยย์ศยาเข้าไปมีส่วนร่วมในชีวิตของแม่ ถึงแม่จะแสดงออกว่ารักอัยย์ศยามากแค่ไหน แต่เขาไม่มั่นใจว่าอัยย์ศยาเป็นคนดีจริงๆ อย่างที่เขาเห็น หรือว่าเธอเสแสร้งแกล้งทำ เขาต้องการเวลาพิสูจน์และเฝ้าทบทวนด้วยหัวใจที่ปวดร้าว หากแม่รู้อดีตของอัยย์ศยา แม่จะรับได้เหมือนที่เขาพร้อมจะให้โอกาสเธอหรือไม่เล่า 

                   สายฝนที่จู่ๆ กระหน่ำลงมาราวกับจะถล่มทลายทุกสิ่งทำให้มองเห็นหลังคาบ้านหญิงสาวพร่าเลือน ไม่ว่าวันนี้ วันไหน เขากับอัยย์ศยาก็คงมีบุญร่วมกันเพียงเท่านี้ ชายหนุ่มมองหยาดฝนกระหน่ำ สิ่งที่แพรนันท์พูดมาเป็นความจริงทุกเรื่อง ไม่เช่นนั้นอัยย์ศยาต้องโกรธและปฏิเสธเพื่อปกป้องตัวเองจากคำครหาของสังคมก่อนที่เขาจะปกป้องเธอได้ ยามที่อัยย์ศยาพยายามหยัดยืนอย่างทุลักทุเล ขณะที่เขามัวแต่กลัว ผู้ชายคนอื่นกลับถลาเข้าไปประคับประคองเธอ ขุนพลเปิดประตูลงจากรถ เขาทรุดกายลงนั่งพิงตัวรถ ปล่อยให้เม็ดฝนกระหน่ำใส่อย่างหมดเรี่ยวแรง

                   คนที่ถวิลหาที่สุด กลับมาพบกันอีกครั้ง พร้อมอดีตที่เขาไม่รู้ว่าจะลบเลือนมันออกจากชีวิตอัยย์ศยาได้อย่างไร

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×