ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : - ตอบเม้น (อัพเพิ่มเรื่อยๆ) -
ANSWERING COMMENTS
ขอบคุณมากจริงๆน้า.. คือชอบมากเวลาคนชมว่าภาษาสวย 55555
คือตัวเราเองอยากพยายามจะใช้ภาษาให้ไหลลื่นที่สุดที่จะทำได้
ถ้ารีดเดอร์อ่านแล้วไม่ติดขัด เราก็ดีใจ มีความสุข (ยิ้มหน้าบาน)
เอาจริงๆ ไรเตอร์แปลไม่เป๊ะเท่าไหร่หรอก 55555
คือต้นฉบับกับของไรเตอร์ไม่ได้เป๊ะร้อยเปอร์เซนเพราะมันแปลตรงตัวยากมาก
ถ้าแปลตรงตัวมันเข้าไม่ถึงอารมณ์...ไรเตอร์เลยซุยเองซะเยอะเลย 55555 -..- (เค้าขอโทษ)
อ่านเม้นนี้แล้วชื่นใจ มีกำลังใจแต่งต่อให้จบเลยจริงๆ 55555 (ปรบมือ)
ทุกวันนี้นักอ่านเงาก็ยังเยอะอยู่แต่ไรเตอร์ชินแล้วล่ะ -_-
ขอแค่ยอดวิวเยอะให้เห็นว่ามีคนอ่าน ไรเตอร์ก็พอใจแล้ว(มั้ง)
อีกตอนเดียวก็จบแล้ว..ไรเตอร์สัญญาว่าจะไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้
ยังไงก็ขอบคุณมากๆน้าที่เข้ามาเม้น มันมีความหมายมากจริงๆ ^^
อืม..ต้องรออ่านต่อเองในเรื่องซะแล้วล่ะ ไรเตอร์ไม่อยากสปอย 55555
แต่ตอบให้ก็ได้ว่ายังจ้ะ..ถ้ารีดเดอร์ย้อนกลับไปอ่าน PartIII ดีๆจะรู้ว่าโด้ยังจำไม่ได้นะ
แต่ที่โด้ยิ้มให้ หรือที่ยอมให้จงอินกอดเป็นเพราะความรู้สึก "คุ้นเคย" มากกว่า..
อารมณ์แบบจำไม่ได้แต่อยู่ด้วยแล้วอุ่นใจ.. เก็ตไหมเอ่ย?
ต้องให้เครดิตไรเตอร์ต้นฉบับเขาล่ะที่แต่งได้ดีขนาดนี้..
ไรเตอร์มีหน้าที่แปลอย่างเดียว ไม่ได้เก่งอะไรหรอก จริงๆนะ 55555
ก็ต้องดูกันต่อไปว่าโด้จะจำจงอินได้ไหม..รอลุ้นไปด้วยกันจนจบเรื่องโนะ! :D
ทำให้คนร้องไห้ยากน้ำตาซึมก็เป็นเป็นเป้าหมายของไรเตอร์เหมือนกัน กิกิกิ -w-
ไรเตอร์ดีใจที่เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่ทำให้รีดเดอร์เข้าถึงอารมณ์ได้นะ!
ขอบคุณมากๆเลยที่เข้ามาอ่านและเม้น :D
เรามาตอบเม้นให้รีดเดอร์คนนี้อีกแล้ว 55555
ขอบคุณรีดเดอร์คนนี้ที่ยังคงติดตามอย่างเหนียวแน่นไม่หายไปไหน..
ไรเตอร์ดีใจที่รีดเดอร์ร้องไห้ #ห้ะ?
เพราะนั่นหมายความว่าไรเตอร์แปลนิยายเรื่องนี้ออกไปได้อย่างที่ตั้งใจ T.T (น้ำตาไหลพราก)
ประโยคสุดท้ายเจ็บมากเลยใช่ไหมล่ะ? นักเขียนเรื่องนี้ทำไรเตอร์เจ็บปวดเหมือนกัน ฮืออ.
ไรเตอร์จะร้องไห้เพราะเม้นของรีดเดอร์เหมือนกันฮืออ
ไรเตอร์ปลาบปลิ้ม ดีใจที่รีดเดอร์ชอบเรื่องนี้นะ
ต้องขอบคุณคนแต่งเรื่องนี้ด้วยแหละ เขาแต่งไว้สุดยอดจริงๆล่ะเนอะ
ไรเตอร์แค่นำออกมาและพยายามแปลให้เข้าถึงอารมณ์ที่สุด :D
หวังว่ารีดเดอร์จะติดตามผลงานอื่นๆของไรท์ด้วยน้า ขอบคุณมากๆ จิ้บิ <3
รีดเดอร์ก็อ่านต้นฉบับมาใช่ไหม? คือมันโฮกมาก ;_;
ไรเตอร์ใช้เวลาแปลประมาณสองเดือนได้ ต้องเปลี่ยนหลายพาร์ทเพื่อให้เข้าถึงอารมณ์มากขึ้น
ไรท์ดีใจที่รีดเดอร์ชอบ ถึงจะไม่ร้องไห้ก็ไม่เป็นไรหรอกน้า
เพราะไรท์เข้าใจว่าต่อมน้ำตาคนเรามันไม่เหมือนกัน ไรท์เป็นคนฟูมฟายเก่งเลยร้อง 55555
ใช่แล้ว เรื่องนี้มันคือฟิคแปล กิกิ -v-
ฟิคแปลส่วนใหญ่อ่านแล้วสะดุดเหรอ? ไรท์ไม่เคยอ่าน #อ้าว!
ขอบคุณมากๆเลยน้าที่บอกว่ามันไม่สะดุดเพราะไรเตอร์ก็กลัวว่ามันจะสะดุดเหมือนกัน
เคยอ่านหนังสือแปลบางเรื่องแล้วเสียอารมณ์ ไรเตอร์เลยพยายามใส่ความรู้สึกตัวเองเข้าไปมากๆ
หวังว่ามันจะทำให้รีดเดอร์รู้สึกถึงอารมณ์ของเรื่องน้า ^O^
จุกล่ะสิ (หัวเราะชั่วร้าย)..
ใช่แล้ว ประโยคสุดท้ายมันมีไว้เพื่อเรียกน้ำตา!
ไม่รู้สิ..แต่ไรท์ก็จี๊ดกับประโยคสุดท้ายมากๆเหมือนกัน
เลยต้องพยายามจะดึงอารมณ์ออกมาจากต้นฉบับให้ได้
"ผมชื่อจงอิน ผมเป็นนักเขียนที่อยู่ห้องข้างๆ พรุ่งนี้เจอกันนะครับพี่ อย่าลืมล่ะ!"
(หัวเราะชั่วร้ายอีกครั้งและเดินสะบัดบ๊อบจากไป)
B
ขอบคุณมากจริงๆน้า.. คือชอบมากเวลาคนชมว่าภาษาสวย 55555
คือตัวเราเองอยากพยายามจะใช้ภาษาให้ไหลลื่นที่สุดที่จะทำได้
ถ้ารีดเดอร์อ่านแล้วไม่ติดขัด เราก็ดีใจ มีความสุข (ยิ้มหน้าบาน)
เอาจริงๆ ไรเตอร์แปลไม่เป๊ะเท่าไหร่หรอก 55555
คือต้นฉบับกับของไรเตอร์ไม่ได้เป๊ะร้อยเปอร์เซนเพราะมันแปลตรงตัวยากมาก
ถ้าแปลตรงตัวมันเข้าไม่ถึงอารมณ์...ไรเตอร์เลยซุยเองซะเยอะเลย 55555 -..- (เค้าขอโทษ)
อ่านเม้นนี้แล้วชื่นใจ มีกำลังใจแต่งต่อให้จบเลยจริงๆ 55555 (ปรบมือ)
ทุกวันนี้นักอ่านเงาก็ยังเยอะอยู่แต่ไรเตอร์ชินแล้วล่ะ -_-
ขอแค่ยอดวิวเยอะให้เห็นว่ามีคนอ่าน ไรเตอร์ก็พอใจแล้ว(มั้ง)
อีกตอนเดียวก็จบแล้ว..ไรเตอร์สัญญาว่าจะไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้
ยังไงก็ขอบคุณมากๆน้าที่เข้ามาเม้น มันมีความหมายมากจริงๆ ^^
อืม..ต้องรออ่านต่อเองในเรื่องซะแล้วล่ะ ไรเตอร์ไม่อยากสปอย 55555
แต่ตอบให้ก็ได้ว่ายังจ้ะ..ถ้ารีดเดอร์ย้อนกลับไปอ่าน PartIII ดีๆจะรู้ว่าโด้ยังจำไม่ได้นะ
แต่ที่โด้ยิ้มให้ หรือที่ยอมให้จงอินกอดเป็นเพราะความรู้สึก "คุ้นเคย" มากกว่า..
อารมณ์แบบจำไม่ได้แต่อยู่ด้วยแล้วอุ่นใจ.. เก็ตไหมเอ่ย?
ต้องให้เครดิตไรเตอร์ต้นฉบับเขาล่ะที่แต่งได้ดีขนาดนี้..
ไรเตอร์มีหน้าที่แปลอย่างเดียว ไม่ได้เก่งอะไรหรอก จริงๆนะ 55555
ก็ต้องดูกันต่อไปว่าโด้จะจำจงอินได้ไหม..รอลุ้นไปด้วยกันจนจบเรื่องโนะ! :D
ทำให้คนร้องไห้ยากน้ำตาซึมก็เป็นเป็นเป้าหมายของไรเตอร์เหมือนกัน กิกิกิ -w-
ไรเตอร์ดีใจที่เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่ทำให้รีดเดอร์เข้าถึงอารมณ์ได้นะ!
ขอบคุณมากๆเลยที่เข้ามาอ่านและเม้น :D
เรามาตอบเม้นให้รีดเดอร์คนนี้อีกแล้ว 55555
ขอบคุณรีดเดอร์คนนี้ที่ยังคงติดตามอย่างเหนียวแน่นไม่หายไปไหน..
ไรเตอร์ดีใจที่รีดเดอร์ร้องไห้ #ห้ะ?
เพราะนั่นหมายความว่าไรเตอร์แปลนิยายเรื่องนี้ออกไปได้อย่างที่ตั้งใจ T.T (น้ำตาไหลพราก)
ประโยคสุดท้ายเจ็บมากเลยใช่ไหมล่ะ? นักเขียนเรื่องนี้ทำไรเตอร์เจ็บปวดเหมือนกัน ฮืออ.
ไรเตอร์จะร้องไห้เพราะเม้นของรีดเดอร์เหมือนกันฮืออ
ไรเตอร์ปลาบปลิ้ม ดีใจที่รีดเดอร์ชอบเรื่องนี้นะ
ต้องขอบคุณคนแต่งเรื่องนี้ด้วยแหละ เขาแต่งไว้สุดยอดจริงๆล่ะเนอะ
ไรเตอร์แค่นำออกมาและพยายามแปลให้เข้าถึงอารมณ์ที่สุด :D
หวังว่ารีดเดอร์จะติดตามผลงานอื่นๆของไรท์ด้วยน้า ขอบคุณมากๆ จิ้บิ <3
รีดเดอร์ก็อ่านต้นฉบับมาใช่ไหม? คือมันโฮกมาก ;_;
ไรเตอร์ใช้เวลาแปลประมาณสองเดือนได้ ต้องเปลี่ยนหลายพาร์ทเพื่อให้เข้าถึงอารมณ์มากขึ้น
ไรท์ดีใจที่รีดเดอร์ชอบ ถึงจะไม่ร้องไห้ก็ไม่เป็นไรหรอกน้า
เพราะไรท์เข้าใจว่าต่อมน้ำตาคนเรามันไม่เหมือนกัน ไรท์เป็นคนฟูมฟายเก่งเลยร้อง 55555
ใช่แล้ว เรื่องนี้มันคือฟิคแปล กิกิ -v-
ฟิคแปลส่วนใหญ่อ่านแล้วสะดุดเหรอ? ไรท์ไม่เคยอ่าน #อ้าว!
ขอบคุณมากๆเลยน้าที่บอกว่ามันไม่สะดุดเพราะไรเตอร์ก็กลัวว่ามันจะสะดุดเหมือนกัน
เคยอ่านหนังสือแปลบางเรื่องแล้วเสียอารมณ์ ไรเตอร์เลยพยายามใส่ความรู้สึกตัวเองเข้าไปมากๆ
หวังว่ามันจะทำให้รีดเดอร์รู้สึกถึงอารมณ์ของเรื่องน้า ^O^
จุกล่ะสิ (หัวเราะชั่วร้าย)..
ใช่แล้ว ประโยคสุดท้ายมันมีไว้เพื่อเรียกน้ำตา!
ไม่รู้สิ..แต่ไรท์ก็จี๊ดกับประโยคสุดท้ายมากๆเหมือนกัน
เลยต้องพยายามจะดึงอารมณ์ออกมาจากต้นฉบับให้ได้
"ผมชื่อจงอิน ผมเป็นนักเขียนที่อยู่ห้องข้างๆ พรุ่งนี้เจอกันนะครับพี่ อย่าลืมล่ะ!"
(หัวเราะชั่วร้ายอีกครั้งและเดินสะบัดบ๊อบจากไป)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น