(EXO-CHANBAEK) Baby's Breath. -ฟิคแปล-

ลำดับตอนที่ #3 : * chapter2 ;

Chapter 2 ;

หัวใจของแบคฮยอนเต้นแรงจนแทบทะลุออกมานอกอกในขณะที่รอให้ชานยอลรับสาย แต่แม้จะผ่านไปแล้วถึงหนึ่งนาทีก็ไม่มีทีท่าว่าชานยอลจะรับสายเลยแม้แต่น้อย ทั้งๆที่ปกติชานยอลจะรีบรับสายถ้าเห็นว่าคนที่โทรมาคือเขา มันไม่มีทางที่ชานยอลจะไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์เพราะเมื่อเช้าแบคฮยอนเป็นคนเอามันห้อยคอของชานยอลไว้ ในใจแบคฮยอนก็ได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่าบางทีชานยอลอาจจะหลับอยู่ที่บ้านก็เป็นได้

มันไม่ได้แปลว่าเขาเป็นห่วงชานยอลหรอกนะ เขาก็แต่เป็นห่วงชีวิตของตัวเองเท่านั้นแหละ แม่เขาคงจะฆ่าเขาให้ตายถ้าสมมติชานยอลเป็นอะไรไป แม่เป็นห่วงชานยอลเสมอแหละ เอะอะแม่ก็ชอบบอกให้เขาพาชานยอลออกไปเที่ยวบ้างล่ะ ซื้อของให้ชานยอลบ้างล่ะ

ถ้าให้ยอมรับกันตรงๆ..คนที่เคยเป็นลูกคนเดียวมาตลอดอย่างบยอนแบคฮยอนก็แอบอิจฉาอยู่ไม่น้อย

“โค้ชครับ ผมคงอยู่ซ้อมวันนี้ไม่ได้ พอดีมีปัญหาที่บ้านน่ะครับ” แบคฮยอนเอ่ยหลังจากตัดสินใจอยู่สักพัก เขารู้ว่าใกล้วันแข่งแล้วและเขาไม่ควรขาดซ้อมแต่เขาไม่มีทางเลือกจริงๆ

แบคฮยอนขึ้นรถเมล์ก่อนจะวิ่งจากป้ายรถเมล์กลับบ้านอย่างรวดเร็ว เขาพุ่งเข้าไปในบ้านด้วยความรีบเร่ง

นี่เขาลืมล็อคประตูบ้านจริงๆด้วย...

แบคฮยอนรีบจนไม่ได้ถอดรองเท้าด้วยซ้ำ เขาเดินตรงเข้าไปในบ้านทันที..ปากก็ได้แต่เรียกชื่อน้องชายไม่แท้ของตัวเอง

แบคฮยอนถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นชานยอลนอนอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่น ขาท้ังสองข้างแทบอยากจะทรุดลงกับพื้นด้วยความโล่งอก

“แบคฮยอน โทรศัพท์!” ชานยอลยิ้มกว้างก่อนจะลุกขึ้นทิ้งสมุดกับดินสอไว้พื้น และโชว์จอโทรศัพท์ที่ดับมืดให้แบคฮยอนดู

“ไม่น่าล่ะมันถึงแบตหมด เจ้าโง่เอ้ย..ก็นายเล่นโทรหาฉันเป็นร้อยรอบซะขนาดนั้น” แบคฮยอนต่อว่าก่อนจะเดินไปดึงเชือกที่ห้อยคอชานยอลอยู่ออก

“ฉันบอกแล้วไงว่าให้โทรมาต่อเมื่อมีเรื่องฉุกเฉินเท่านั้น”

ชานยอลนั่งลงบนพื้นก่อนจะหยิบสมุดและดินสอขึ้นมา เหมือนเด็กที่กำลังเรียนเขียนอ่าน ชานยอลเองก็กำลังเรียนเขียนอ่านเช่นกัน แต่จนถึงทุกวันนี้ชานยอลยังเขียนชื่อตัวเองไม่ได้เลย

ชานยอลถือดินสอไว้ในมือก่อนจะหันมามองหน้าแบคฮยอนเหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง

“ปาร์ค.ชาน.ยอล” แบคฮยอนเอ่ยเน้นทีละพยางค์ก่อนจะถอนหายใจ

“ถ้านายเขียนตัวยอลผิดอีกนะ..ฉันจะฆ่านาย ปาร์ค.ชาน.ยอล”

ชานยอลพยักหน้าก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นในขณะที่มือก็กำดินสอไว้แน่น มือใหญ่บรรจงเขียนปาร์คกับชานบนกระดาษแต่พอมาถึงตัว “ยอล”..ชานยอลก็ชะงักลง

จนในที่สุดชานยอลก็ตัดสินใจยื่นสมุดไปให้แบคฮยอนดู...

“นายเขียนยอลผิดอีกแล้วนะ!” แบคฮยอนเอ่ยอย่างหงุดหงิดก่อนจะปาสมุดใส่น้องชายไม่แท้ของตนเอง

“แม้แต่ชื่อตัวเองยังเขียนไม่ได้ นายมันโง่ขนาดไหนกันวะ? ชื่อนายคือปาร์คชานยอลไม่ใช่ปาร์คชานยาล!” แบคฮยอนตวาด

แบคฮยอนรีบหันหน้าหนีก่อนที่จะเห็นใบหน้าสลดของชานยอล ความรู้สึกผิดค่อยๆก่อตัวขึ้นช้าๆ...เขาไม่ได้ตั้งใจจะขึ้นเสียงใส่ชานยอลแต่เขาหงุดหงิดมาทั้งวัน และสิ่งเดียวที่เขาอยากทำตอนนี้คือนอนและหวังว่าพอตื่นมาในวันพรุ่งนี้ ชานยอลจะหายออกไปจากชีวิตของเขา การมีชานยอลอยู่ทำให้เขาเล่นสนุกเหมือนเดิมไม่ได้ จะชวนเพื่อนมาบ้านก็ไม่ได้เพราะต้องมัวแต่มาดูแลชานยอลอยู่แบบนี้

“...ไปเดินเล่นกันเถอะ” แบคฮยอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยออกมา

การไปเดินเล่นของชานยอลกับแบคฮยอนตีความหมายได้สองอย่าง หนึ่งคือการออกไปซื้อไอติม กับสองคือการเดินไปร้านดอกไม้ของครอบครัวเขา ร้านดอกไม้เคยเป็นของคุณย่าของแบคฮยอนแต่ท่านเพิ่งจะจากไปเมื่อไม่กี่เดือนที่แล้ว แบคฮยอนก็เลยได้ร้านนั้นมาเป็นของตัวเอง ตอนแรกแม่เขากะจะขายร้านนี้ทิ้งซะแต่ก็ตัดสินใจเก็บไว้เป็นความทรงจำ อีกอย่างชานยอลก็ชอบที่นี่มากเสียด้วย ชานยอลชอบที่จะดูแลดอกไม้และตัดแต่งดอกไม้ในร้าน

นี่เป็นเหตุให้แบคฮยอนต้องมาเปิดร้านหลังเลิกเรียนทุกวันและคอยดูแลร้านในขณะที่ชานยอลจัดแต่งช่อดอกไม้

ชานยอลเองก็ถือว่าจัดแต่งดอกไม้เก่งในระดับหนึ่งซึ่งนั่นทำให้แบคฮยอนแปลกใจ แบคฮยอนไม่คิดว่าคนอย่างชานยอลจะทำอะไรเป็น ถ้าเจ้าน้องชายไม่แท้ของเขามันเขียนชื่อตัวเองเก่งเหมือนจัดดอกไม้ก็คงจะดี...

ทั้งสองคนไม่ได้เดินเคียงข้างกันเพื่อไปร้านดอกไม้เพราะแบคฮยอนไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นอะไรกับชานยอล แบคฮยอนเลยเดินนำในขณะที่ชานยอลเดินตามอยู่ห่างๆ และทุกครั้งที่แบคฮยอนหันไปมองเมื่อเช็คว่าชานยอลยังตามเขาอยู่หรือไม่ ชานยอลก็มักมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มกว้างก่อนจะหันกลับไปสนใจสองข้างทางเหมือนเดิม

เมื่อเปิดร้านเสร็จ..แบคฮยอนก็นั่งมองชานยอลใส่ผ้ากันเปื้อนเตรียมทำงาน เขาสงสัยเหลือเกินว่ามันเป็นไปได้ไงที่คนๆหนึ่งจะมีมุมแตกต่างกันได้ขนาดนี้ ด้วยใบหน้าใสซื่อกับแว่นกรอบดำเวลาทำงาน ชานยอลดูเหมือนกับคนปกติ..ออกจะดูดีด้วยซ้ำไปเวลาตั้งใจจัดดอกไม้

ไม่เหมือนกับแบคฮยอนที่ไม่มีความสนใจทางด้านนี้เลยแม้แต่น้อย เขาเลยได้แต่นั่งเป็นแคชเชียร์เท่านั้น

ในวันธรรมดาอย่างนี้ ไม่ค่อยมีคนสั่งดอกไม้มากท่าไหร่นัก ในขณะที่วันเสาร์อาทิตย์จะค่อนข้างยุ่ง คนมักให้ดอกไม้กันในทุกๆโอกาสไม่ว่าจะเวลามีใครเสียหรือไม่ว่าเวลาแสดงความยินดี ก็เลยมักจะมีออเดอร์ดอกไม้เข้ามาเสมอๆ

แบคฮยอนไม่เคยจำชื่อดอกไม้และความหมายของมันได้หรอก เขาเลยมักปล่อยให้ชานยอลเป็นคนจัดการ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว..ชานยอลจะได้มีอะไรทำและไม่มาคอยทำให้เขาปวดหัว

แบคฮยอนจะเป็นคนอ่านออเดอร์ให้ชานยอลฟังในขณะที่ชานยอลจะเป็นคนจัดช่อดอกไม้จนเสร็จภายในเวลาสามสิบนาทีเพื่อให้คนส่งดอกไม้มารับหรือลูกค้าบางคนที่ตัดสินใจมารับด้วยตัวเอง ส่วนใหญ่แล้วดอกไม้ที่ได้รับการสั่งมากที่สุดก็คงจะเป็น ดอกกุหลาบ คาร์เนชั่น และดอกลิลลี่หลากสี

แต่ในจำพวกดอกไม้ทั้งหมดชานยอลชอบดอก baby’s breath หรือดอกยิปโซมากที่สุด...เจ้าดอกไม้เล็กๆสีขาวที่มักจะถูกนำไปแซมกับดอกกุหลาบเพื่อเพิ่มความสวยงามให้ช่อดอกไม้ แบคฮยอนเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมชานยอลถึงชอบมันนักหนาแต่ชานยอลมักจะใส่ดอกยิปโซเข้าไปในทุกช่อดอกไม้ที่ตัวเองจัด

“ดอกกุหลาบสิบหกดอกห่อด้วยโบว์สีทอง ทำสวยๆล่ะปาร์คชานยอล ลูกค้าจะขอแฟนแต่งงานในอีกหนึ่งชั่วโมง” แบคฮยอนเอ่ยสั่ง

ชานยอลจัดช่อดอกไม้ดังกล่าวเสร็จภายในครึ่งชั่วโมง ดอกกุหลาบสีแดงที่ถูกเรียงกันจนเป็นรูปหัวใจโดยมีดอกยิปโซแซมอยู่ตรงกลาง ชานยอลยื่นให้แบคฮยอนด้วยสีหน้าภูมิใจในขณะที่แบคฮยอนรับมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย

ทันใดนั้นโทรศัพท์แบคฮยอนก็ดังขึ้น แบคฮยอนกดรับในขณะที่ชานยอลรดน้ำดอกไม้อยู่หลังร้าน

“ร้านเกมเหรอ? กูยุ่งอยู่ว่ะ...เห้ยๆ คิดอีกที เดี๋ยวอีกสิบนาทีกูไป อย่าเริ่มเล่นก่อนกูไปถึงนะเว้ย!” แบคฮยอนเอ่ยกับปลายสายอย่างตื่นเต้น เขาอยากไปเล่นเกมกับเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน อีกอย่างร้านเกมก็ห่างจากที่นี่ไปไม่เท่าไหร่ ถ้าให้ชานยอลเฝ้าร้านสักชั่วโมงคงไม่เป็นอะไร อีกอย่างนี่ก็เย็นมากแล้ว คงไม่มีลูกค้ามาสั่งดอกไม้หรอก

“ชานยอล! ฉันจะไปซื้อไอติมให้พวกเรา อยู่นี่แล้วห้ามออกไปไหนนะ เข้าใจมั้ย?” แบคฮยอนเอ่ยโกหกคำโตก่อนจะเน้นย้ำไม่ให้ชานยอลออกไปไหน

ชานยอลพยักหน้าด้วยใบหน้างงๆก่อนจะมองแบคฮยอนวิ่งออกไปด้วยท่าทีเร่งรีบ

[TBC].





--
A/N: อัพเร็วเหลือเชื่อตัวเองมากบอกเลย \('O')/
ขอโทษที่แชปนี้สั้นเนอะ.... 
คือเรื่องนี้แต่ละแชปค่อนข้างสั้นเพราะไรท์อิ้งเขาเขียนมาแบบนี้

เอาเป็นว่าเรื่องจะค่อยๆเข้มข้นขึ้น มวะฮ่าฮ่าฮ่า
หวังว่าทุกคนจะชอบน้ะแจ้ะ

อย่าลืมเม้น อย่าลืมไปสกรีมในทวิตกันนะ ไรท์อยากอ่าน ;_;
ไม่งั้นไม่มีกำลังใจอัพนะบู้ว

อย่าลืม.. สกรีมในทวิตโปรดติดแท็ก
#ฟิคบบบ


✱ Bachelor