ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ฉันไม่มีวันแพ้เธอหรอก
Sooyoung talk
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ความจริงฉันต้องชนะฉันบอกให้พ่อเอาเงินฟาดหัวคณะกรรมการไปแล้วนี่
ฉันอยู่ที่สวนสาธารณะในเวลาเที่ยงคืนในเวลาที่มีแต่ฉันคนเดียว
"ฮัลโหล คุณพ่อหรอค่ะ เห็นแล้วใช่มั๊ยค่ะว่าหนูไม่ได้ชนะการประกวด"
"ซูยอง ฟังพ่อนะ มีคนจับได้ว่าเราเอาเงินฟาดหัวกรรมการ"
"แล้วไงล่ะค่ะ คุณพ่อก้อเอาเงินค่าปิดปากให้คนที่รู้ไปซิค่ะ"
"เค้าไม่เอา และเค้ายังบอกอีกนะว่าถ้าลูกของพ่อชนะเค้าจะนำความจริงพร้อมหลักฐานไปเปิดเผย"
ฉันกดวางสายและนั่งสลดที่ม้าหินอ่อน ความจริงแล้วฉันไม่ได้เกียดซอฮยอนหรอกนะแต่ที่ต้องทำอย่างนี้เพราะว่าเหตุการณ์เมื่อตอนเรียนอยู่มัธยมปลายปี 2
(ย้อนเวลา)
"โอ๊ย! ใครโยนลูกบาสใส่หัวฉันเนี่ย"ฉันบ่นด้วยความเจ็บอย่างแสนสาหัส ใครที่มันกล้าโยนลูกบาส
ใส่คุณหนูซูยอง
"ขอลูกบาสคืนด้วยครับ"
ดีล่ะ หาตัวแปปเดียวก้อเจอฉันเล่นงานคนที่โยนลูกบาสใส่ฉันอย่างสาสม ฉันหันหลังไปข้างหลังก้อ
ต้องอึ้ง^o^
"ลูกบาสของนายเองหรอ"ฉันพูดด้วยเสียงอ่อนหวานน่ารัก
"อืมใช่ ฉันขอโทดนะ เธอเป้นไรหรือป่าว"
"ฉันไม่เป้นไรหรอก อ่ะนี้ลูกบาสนาย"
"ขอบใจนะ เธอชื่ออะไรหรอ"
"ฉันชื่อ ซูยอง"
"ฉันชื่อ คิบอมนะยินดีที่ได้รู้จัก"
ตอนนี้นายนี้กำลังยื่นมือมาเชคแฮนกับฉัน ฉันในขณะนี้หน้าแดงตัวสั่นไปหมดแล้ว
"ซูยอง~ " ยัยซอฮยอนตะโกนเรียกฉันมาแต่ไกล
"เอ่อ...ฉันไปหาเพื่อนฉันก่อนนะแล้วเจอกันใหม่ บาย"ฉันพูดบอกลานายคิบอมทั้งๆที่อยากอยู่ตรงนั้นนานๆ
1 ปีผ่านไป (ยังย้อนเวลาอยู่)
"คิบอมเอาของฉันคืนมานะ เอามาซิ"ยัยซอตะโกนให้นายคิบอมเอาสมุดไดอารี่ของหล่อนคืนแต่นายคิบอมไม่คืน ก้อวิ่งไล่ไปวิ่งกันมาเหมือนเด็กๆ เออ....จริงด้วยตอนนี้ฉัน ซอฮยอน และคิบอมเราเป็นเพื่อนกันแล้วแถมยังสนิทกันมากด้วย
"นี่ นายคิบอมจะแกล้งยัยซอไปทำไมอ่ะ"ฉันถามคิบอมเพราะเห็นมันแกล้งกันบ่อยเหลือเกิน
"ก้อไม่รู้ดิเห็นยัยเนี่ยแล้วมันน่าแกล้งให้ร้องไห้ไปเลย"
"ฮือ~เอาของฉันคืนมานะ"ยัยซอก้มหน้าร้องไห้ชักดิ้นชักยออย่างกะเด็ก
"อืม เป็นไงนายคิบอมยัยซอมันร้องไห้แล้วพอใจมั๊ย"
"เห้ย! ฉันได้ตั้งใจนะเธออย่าร้องดิ อ่ะๆนี้เอาคืนไปเลย"สุดท้ายมันก้อเอาสมุดของยัยซอคืน
"ฉันไม่หายโกรธนายหรอกนะถ้านายไม่ฉันไปเลี้ยงไอติมอ่ะ"ยัยซอชั่งมารยาจริงแกล้งทำเป็นร้องไห้
"เออๆก้อได้อยากกินขอตามมา ไปกินด้วยกันไหมซูยอง"
"ไม่อ่ะ ฉันกำลังลดความอ้วน"
ตอนนี้ฉันกำลังอ่านหนังสือแต่ฉันไม่อ่านหนังสือของตัวเองหรอก ฉันไปหยิบของนายคิบอมมาอ่าน
ฮิฮิ
ทุกครั้งที่ฉันแกล้งเธอเพราะว่าเธอมันน่ารักใครเห็นก้อต้องอยากแกล้งเธอแถมยังตกหลุมรักเธอด้วย
ฉันอ่านข้อความที่นายคิบอมเขียนไว้บนหนังสือ ฉันอ่านแล้วมันรู้สึกปวดใจและอยากร้องตะโกนออกมาดังๆ
(เวลาปัจจุบัน)
"ถึงทุกเรื่องฉันจะแพ้เธอแต่เรื่องความรักฉันไม่ยอมหรอกนะ ซอฮยอน"
_____________________________________________________________________
เป็นยังไงบ้าง
คอมเม้นบอกหน่อยนะ
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ความจริงฉันต้องชนะฉันบอกให้พ่อเอาเงินฟาดหัวคณะกรรมการไปแล้วนี่
ฉันอยู่ที่สวนสาธารณะในเวลาเที่ยงคืนในเวลาที่มีแต่ฉันคนเดียว
"ฮัลโหล คุณพ่อหรอค่ะ เห็นแล้วใช่มั๊ยค่ะว่าหนูไม่ได้ชนะการประกวด"
"ซูยอง ฟังพ่อนะ มีคนจับได้ว่าเราเอาเงินฟาดหัวกรรมการ"
"แล้วไงล่ะค่ะ คุณพ่อก้อเอาเงินค่าปิดปากให้คนที่รู้ไปซิค่ะ"
"เค้าไม่เอา และเค้ายังบอกอีกนะว่าถ้าลูกของพ่อชนะเค้าจะนำความจริงพร้อมหลักฐานไปเปิดเผย"
ฉันกดวางสายและนั่งสลดที่ม้าหินอ่อน ความจริงแล้วฉันไม่ได้เกียดซอฮยอนหรอกนะแต่ที่ต้องทำอย่างนี้เพราะว่าเหตุการณ์เมื่อตอนเรียนอยู่มัธยมปลายปี 2
(ย้อนเวลา)
"โอ๊ย! ใครโยนลูกบาสใส่หัวฉันเนี่ย"ฉันบ่นด้วยความเจ็บอย่างแสนสาหัส ใครที่มันกล้าโยนลูกบาส
ใส่คุณหนูซูยอง
"ขอลูกบาสคืนด้วยครับ"
ดีล่ะ หาตัวแปปเดียวก้อเจอฉันเล่นงานคนที่โยนลูกบาสใส่ฉันอย่างสาสม ฉันหันหลังไปข้างหลังก้อ
ต้องอึ้ง^o^
"ลูกบาสของนายเองหรอ"ฉันพูดด้วยเสียงอ่อนหวานน่ารัก
"อืมใช่ ฉันขอโทดนะ เธอเป้นไรหรือป่าว"
"ฉันไม่เป้นไรหรอก อ่ะนี้ลูกบาสนาย"
"ขอบใจนะ เธอชื่ออะไรหรอ"
"ฉันชื่อ ซูยอง"
"ฉันชื่อ คิบอมนะยินดีที่ได้รู้จัก"
ตอนนี้นายนี้กำลังยื่นมือมาเชคแฮนกับฉัน ฉันในขณะนี้หน้าแดงตัวสั่นไปหมดแล้ว
"ซูยอง~ " ยัยซอฮยอนตะโกนเรียกฉันมาแต่ไกล
"เอ่อ...ฉันไปหาเพื่อนฉันก่อนนะแล้วเจอกันใหม่ บาย"ฉันพูดบอกลานายคิบอมทั้งๆที่อยากอยู่ตรงนั้นนานๆ
1 ปีผ่านไป (ยังย้อนเวลาอยู่)
"คิบอมเอาของฉันคืนมานะ เอามาซิ"ยัยซอตะโกนให้นายคิบอมเอาสมุดไดอารี่ของหล่อนคืนแต่นายคิบอมไม่คืน ก้อวิ่งไล่ไปวิ่งกันมาเหมือนเด็กๆ เออ....จริงด้วยตอนนี้ฉัน ซอฮยอน และคิบอมเราเป็นเพื่อนกันแล้วแถมยังสนิทกันมากด้วย
"นี่ นายคิบอมจะแกล้งยัยซอไปทำไมอ่ะ"ฉันถามคิบอมเพราะเห็นมันแกล้งกันบ่อยเหลือเกิน
"ก้อไม่รู้ดิเห็นยัยเนี่ยแล้วมันน่าแกล้งให้ร้องไห้ไปเลย"
"ฮือ~เอาของฉันคืนมานะ"ยัยซอก้มหน้าร้องไห้ชักดิ้นชักยออย่างกะเด็ก
"อืม เป็นไงนายคิบอมยัยซอมันร้องไห้แล้วพอใจมั๊ย"
"เห้ย! ฉันได้ตั้งใจนะเธออย่าร้องดิ อ่ะๆนี้เอาคืนไปเลย"สุดท้ายมันก้อเอาสมุดของยัยซอคืน
"ฉันไม่หายโกรธนายหรอกนะถ้านายไม่ฉันไปเลี้ยงไอติมอ่ะ"ยัยซอชั่งมารยาจริงแกล้งทำเป็นร้องไห้
"เออๆก้อได้อยากกินขอตามมา ไปกินด้วยกันไหมซูยอง"
"ไม่อ่ะ ฉันกำลังลดความอ้วน"
ตอนนี้ฉันกำลังอ่านหนังสือแต่ฉันไม่อ่านหนังสือของตัวเองหรอก ฉันไปหยิบของนายคิบอมมาอ่าน
ฮิฮิ
ทุกครั้งที่ฉันแกล้งเธอเพราะว่าเธอมันน่ารักใครเห็นก้อต้องอยากแกล้งเธอแถมยังตกหลุมรักเธอด้วย
ฉันอ่านข้อความที่นายคิบอมเขียนไว้บนหนังสือ ฉันอ่านแล้วมันรู้สึกปวดใจและอยากร้องตะโกนออกมาดังๆ
(เวลาปัจจุบัน)
"ถึงทุกเรื่องฉันจะแพ้เธอแต่เรื่องความรักฉันไม่ยอมหรอกนะ ซอฮยอน"
_____________________________________________________________________
เป็นยังไงบ้าง
คอมเม้นบอกหน่อยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น