คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 08
08
ปาร์ านยอล
ว่าที่ราามัร
ที่อนนี้ำลั้อนรับำแหน่ใหม่ที่เพิ่ไ้มาหมาๆ ้วยาร่อสู้ับผู้ายร่าเล็นเียว
"แบฮยอน..."
มันะไม่เป็นปัหาเลย ถ้า้านหลัผู้ายัวเล็นนั้นไม่ไ้มีราามัรถึสอัวเป็นพวอยู่
"ไ้ยินันไหม"
"..."
านยอลพูับแบฮยอนที่ำลัหายใแรอาะเพราะวามโรธหรือารเรียพลัสั่ราามัรที่เ้าัวไม่น่าะรู้ัวเมื่อี้้วย ร่าสู่อยๆ สืบเท้ารไปหาร่าบาที่สายาเลื่อนลอยมอรไป้านหน้าไม่ไ้สบาับใร
านยอลเินฝ่าวันสีาวนั้นเ้ามา้าๆ ่อนะหยุะัเพราะมัรอัวเอโน้มัวผ่านไหล่้าน้ายอแบฮยอนมาหาเา มัรัวให่สีำสนิทใ้วาสีเหลือสบาับเ้าอัวเอสัพัเมื่อเห็นว่าไม่ไ้มีำสั่ใๆ าเ้าอนใหม่ึ่อยๆ ยืัวลับไปที่เิม
เมื่อเห็นว่าปลอภัยานยอลึเินเ้าไปหาร่าบา่อนะับไหล่เล็นั้นเบาๆ เป็นารเรียให้อีฝ่ายหันมาสบา
"รู้ัวไหมว่าอนนี้นายำลัทำอะไร"
ร่าบาับสายาทีู่เลื่อนลอยไม่ไ้สิส่ายหน้าไปมาเบาๆ
"นายำลัออำสั่ับราามัรถึสอัวทั้ๆ ที่พวมันไม่ไ้เป็นสัว์ประำัวอนาย แถมเ้าพวนั้นยัเื่อฟัำสั่นายอี"
เมื่อพูบร่าบา็เหมือนะไ้สิลับมา หันลับมอไป้านหลัที่ไ้ยินเสียหายใฟึฟัอมัรทั้สอัว มัรทั้สอทีู่เหมือนะหลุพ้นาำสั่บาอย่า็ระพือปีลายเป็นวัน่อนะลับไปหาเ้าอเิมที่ออำสั่ให้ลับมา
"ระ เรา..." แบฮยอนที่สับสนถึลับเอ่ยอะไรไม่ออ
"เอาล่ะ" านยอลัารหมุนัวแบฮยอนให้หันลับมาสบาัน
"..."
"เห็นวันสีาว้านหลัันใ่ไหมนั่นแหละสัว์ประำัวนาย"
"มันือัวอะไร"
"ไม่มีใรรู้หรอนอาัวนาย" านยอลพู
"เราไม่รู้" แบฮยอนพูเสียแผ่ว
"นายรู้ นายแ่้อสื่อสารับมัน"
านยอลเินอ้อมไปยืนนาบหลัแบฮยอน ให้เ้าัวไ้เผิหน้าับเ้าสิ่นั้นัๆ
"ันทำไม่ไ้"
านยอลโน้มัวมาระิบ้าๆ ใบหูเล็
"นายรู้ว่าะ้อทำยัไ" ร่าสูินถอยหลัออไปเว้นระยะห่าให้แบฮยอนไ้เ้าหาสัว์ประำัวอัวเอ
แบฮยอนปิาหายใเ้าลึๆ เสียัรอบ้าพลันหายไปลายเป็นเสียอื้ออึฟัไม่ไ้ศัพท์ ร่าบาลืมาึ้น้าๆ สบมอวันสีาวนั้น้วยสอาเปล่า ่อนะยับเท้าเินเ้าหามัน
แบฮยอนยื่นมือออไปสัมผัสวันสีาวทึบรหน้า้วยมือที่สั่นเทา ปิาทั้สอลอีรั้ รับสัมผัสที่สัว์ประำัวมอบให้ ภายในใ็พยายามสื่อสารับวันเหล่านี้
"ไม่ว่าะเป็นสัว์แบบไหน็าม ไ้โปรแสัว่อหน้าเรา..." แบฮยอนลืมามอวันสีาวที่เริ่มเปล่แสอ่อนๆ "แสัว่อหน้าทุน"
วันสีาวรหน้า่อยๆ เปล่แสสีาวนวลา หมุนวนรอบเ้าอมัน้าๆ ทุสายาับ้อไปยัวันรหน้าที่แผ่ยายให่ึ้น อนนั้นเอ็เริ่มเห็นสิ่หนึ่ำลัแหวว่ายวนภายในวันาวทึบนั้น แบฮยอนเพ่มอ มันเป็นัวสีาวสว่า ว่ายวนลอเลียมาที่ัวอร่าบา ่อนเ้าอและสัว์ประำัวะสบาัน
ร่าาวสว่ารหน้าที่โอบล้อมไป้วยวันสีเียวัน เ้าสิ่นั้น่อยๆ สยายปี้าๆ ทุสายาับ้อไปยัสัว์ประำัวปริศนาแบบไม่วาา
"นั้นมัน...ัวอะไร"
ผู้นในสนามพยายามเพ่สายาเพื่อมอเห็นให้ัๆ หลายนมั่นใว่าไม่มีสัว์ประำัวไหนที่ส่อแสเรื่อรอนานี้ พอมาบวับรูปร่าที่ไม่เยพบเห็นที่ไหนมา่อนเลยทำให้ทุนระิบระาบถามันเสียั ่อนวันาวทึบะอ่อนลลายเป็นวันบาเบาที่ให้เ้าสัว์ไ้แหวว่าย ทำให้ทุสายาไ้มอสัว์ปริศนานั้นอย่าเ็มา
"ัวอะ... เี๋ยว! " เสียาใรสันู่ร้อะโน้วยวามใยามไ้เห็นสัว์ัวนั้นอย่าัๆ
"มะ ไม่ริน่า"
"มันมีอยู่ริๆ เหรอ"
และามมาอีหลายำพูที่เริ่มับใวามไม่ไ้ แ่เสียเหล่านั้นไม่สามารถเรียสิแบฮยอนไ้อีแล้ว เ้าัวมอสัว์ประำัวอัวเอไม่วาา ยื่นมือไปลูบบนนสีาวนวลนั้นเบาๆ ้วยวามรัใร่
"ราาหส์าว"
ายสูวัยที่ยืนเียบมานานเอ่ยออมา เิเสียฮือฮาไปทั่วสนามประลอแห่นี้ ราามัรทรุลนั่ับพื้น้มลุเ่าให้ับสัว์ปริศนาัวนี้ที่เผยัวนออมาแล้ว
ฟึ่บ
แบฮยอนเยหน้ามอไปรอบๆ ัว ทุนในสนามไปลอ่อยๆ ุเ่า้มหน้า ราามัร อาารย์ให่ นาสภา พ่อแม่
ทุๆ น...
ร่าบาเลื่อนสายาไปสบับานยอลที่ยืนมอเาอยู่้านหลั ร่าสู่อยๆ ย่อเ่าล้าๆ หัวใอแบฮยอนสั่นรัวยามที่ร่าสูเยหน้าสบาเา้วยวาที่วันนี้ลับแปลไปนทำร่าบาหายใสะุ
แบฮยอนรับผละสายาออาานยอล สัว์ประำัวอเาเริ่มเปลี่ยนเป็นวันบาเบา่อยๆ าหายเ้ามาในัวเา เป็นสัาารรวมเป็นหนึ่ที่หมายถึารยอมรับันและันอทั้สอฝ่าย แบฮยอนเินรไปหาผู้ปรอแผ่นินนี้่อนะพูอะไรบาอย่าออมา
"ยืนึ้นเถอะรับ ผมไม่ใ่ราาหรอ"
เิวามเียบอย่ายาวนานหลับประโยนั้น ถึแม้ร่าบาะเินออาสนามไปแล้วแ่็ไม่มีใรล้ายับัวอยู่ี ฮันแอันลุึ้นยืนอย่า้าๆ ่อนะมอไปรอบๆ สนามที่อนนี้ทุน็่อยๆ ยับัวลุึ้นแล้ว
"เอ่อ บยอนแบฮยอน หมายเล104 สัว์ประำัวือ เอ่อ หส์าว" อาารย์ุมสนามประาศออมาหลัาไ้สิแล้ว
"ปาร์ านยอล ใ่ไหม" ฮันแอันเินมาหยุอยู่รหน้าายหนุ่ม
"รับ"
"ผมอุย้วยหน่อย"
"นายรู้เรื่อนี้หรือเปล่า"
อนนี้ทัู้่ออมายืนุยับบริเวใ้อาารสอที่ไม่ไลาสนามประลอมานั
"เปล่ารับ"
"ริเหรอ แ่ในสนามเมื่อี้นายูเหมือนะรู้เรื่ออะไรบาอย่า" ายสูวัยมวิ้ว
"อ่า เรื่อนั้น"
"..."
"พัหลัมานี้ผมรู้สึแปลๆ เหมือนมีอะไรบาอย่าพยายามะเือนผม" านยอลเอ่ยอบออไป "ุ็รู้สึใ่ไหม"
ร่าสูวัยถอนหายใออมา เา็เหมือนมีอะไริใอยู่ลอเวลาแ่เาเลือที่ะไม่สนใมัน ราามัรอเา็เหมือนพยายามะแสอะไรบาอย่าให้เาู แ่ทุรั้เ้านั้น็เลือที่ะเียบแทน
"อนแร็ไม่ไ้สนใ แ่พอเปิเทอมมาแล้วเห็นแบฮยอนวามรู้สึเหล่านั้น็ลับมารุนแรอีรั้ ผมึพยายามามิเาเือบลอเวลา"
"อืม เาไม่ไ้แสอะไรทีู่อันรายออมาใ่ไหม"
"รับ แ่มีเรื่อหนึ่ทีุ่้อรู้" านยอลเอ่ยออมา "เาโนนา K Zeroาม"
"หมายวามว่าไ"
"หมายวามว่า ฝ่ายนั้นเาำลัพยายามเอาราาหส์าวไปเป็นพว ถ้าไม่เลือพวเา็ะ่าเาทิ้"
านยอลแหนใบหน้ามอไปยัเม้อนหนึ่ที่ลัษะโเ่นว่า้อนอื่นลอยอยู่บนท้อฟ้า
"แ่ถ้าราาหส์าวเลือที่ะหันหลัให้เรา..."
"..."
"ราามัร็ะลายเป็นแ่เรื่อเล่าในำนานแทนน่ะรับ"
เมที่ลอยเ่น้อนนั้น่าูเหมือนวันสีาวนวลที่หมุนวนรอบร่าบาเมื่อี้ยิ่นั
"แบฮยอน นายอยู่ไหน"
"แบฮยอน พ่อแม่ำลัามหานายอยู่นะ"
"โธ่ แบฮยอน นายไปอยู่ไหนเนี่ย"
เินและยอูเินออมาหาแบฮยอนหลัาเห็นเ้าัวหายไปั้แ่ัวเอประเมินเสร็ อนแร็ไม่ิะเื่อสายาัวเอหรอ พวเาทั้สอยั็อนานี้ แล้วแบฮยอนล่ะ
"อะ เอแล้ว"
ทั้สอเินมาเอแบฮยอนำลันั่้มหน้าิเ่าที่สวนหลัึเรียนเ่า เ้าัวไม่พูไม่า ทำัวเหมือนะหายไปาโลนี้
"แบฮยอน" ยอูนั่ยอๆ ลูบฝ่ามือไปามแผ่นหลัเล็นั้นเบาๆ ทว่า แผ่นหลัทีู่บอบบานั้นลับสั่นสะท้านูน่าสสารับใ
"ะ ยอู เิน"
"อืม พวเราอยู่รนี้ไ" เินพยายามไล่น้ำาที่เริ่ม่อ้าๆ บริเวอบาแล้วเอ่ยอบเสียนถามที่อู้อี้ไม่ยอมเยหน้ามามอพวเา
"แบฮยอน เยหน้ามาุยันนะ" ยอูเลี้ยล่อมอีฝ่าย
ร่าเล็ทีู่เล็ลว่าเิมในเวลานี้ เยหน้าหันมามอเพื่อนทั้สอ้วยวาที่เปื้อนไป้วยหยน้ำ
"ระ เราเป็นัวอะไรเหรอ ฮึ"
"แบฮยอนไ ไม่ว่ายัไนาย็ือแบฮยอนนะ"
"เรายัเป็น ฮึ เพื่อนันอยู่ใ่ไหม พวนายไม่ลัวเราใ่ไหม"
"โธ่ แบฮยอน ทำไมเรา้อลัวนาย้วย" เินรีบเ้ามาอแบฮยอนนแน่นแทนารลโทษที่พูอะไรแบบนี้ออมา
"ฮึ ไม่รู้"
"ไม่ว่านายะเป็นอะไร แ่สำหรับพวเรานายือแบฮยอน บยอนแบฮยอนนี้หนาว บยอนแบฮยอนนที่อบหัวเราะมุลอเิน บยอนแบฮยอนที่มีแม่ทำับ้าวอร่อยมา บยอนแบฮยอนที่ไม่เยอแแบบนี้เลยสัรั้"
ยอูปาน้ำา้าๆ ไล่เ้าสิ่นั้นให้ออไปาใบหน้าอเพื่อนเา
พวเาไม่ไ้ลัว แ่แบฮยอนำลัลัว
------------------------
ำนานในำนานเหรอ ลสิ้นี
นี้เ้าเห็นเรื่อเล่าอัวเอเป็นเรื่อลแล้วเหรอ
-------------------------------------------------------------------------------
โธ่ น้อ
ใวน้อยๆแบบนั้นะใับเรื่อที่เิึ้นนาไหน
ิว่าัวเอเป็นนธรรมามาลอัยยยย
น้อลัวนะะ ลัวว่าเพื่อนับพ่อแม่ะลัวัวเอ ลัวว่าัวเอะ้ออยู่นเียว
อน้อTT
ราบอโทษทุนที่อนที่แล้วทำให้้านะะ นุอโท
ไถ่โทโยารมาอัพเร็วแล้วนะะะะะ
#เหนือมัรบ
ฝาเม้นท์และสรีมในแท็้วยนะะ
ความคิดเห็น