คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Short fic เมากาว ฮาเซเบะXซานิวะ
เรื่อราวเิาวามลับอันแสนเล็น้อย...
เสียอเอสารัรอบแรบเป็นัหวะในยามรารีลาึภายในห้อนอนสไล์ี่ปุ่นแ่มีุโ๊ะทำานแบบะวันนาให่ั้อยู่อีมุมหนึ่ เ้าอเบื้อหลัโ๊ะือายหนุ่มำลัเียนหนัสือลบนแผ่นเอสารนเสร็เรียบร้อยแล้วึนำเอสารแผ่นนั้นไปวาบนอเอสารที่มีวามสูเือบเท่าศีรษะอน
“อารุินี้เอสารแผ่นสุท้ายอรับ รุารวทาน้วยอรับ”
เสียทุ้มอายร่าสูผู้มีเรือนผมสีน้ำาลอ่อนยื่นแผ่นระาษที่เ็มไป้วยอัษรเียนบรรวนน่าอ่านสบายาให้ับายหนุ่มผู้นั่อยู่รโ๊ะทำาน นัยน์าสีอเมทิสับ้อที่ร่าผู้ที่อยู่รโ๊ะทำานำลัอ่าน้อวามในเอสาร่อนรอยยิ้มาะปราบนใบหน้าผู้เป็นนาย
“ใ้ไ้ อบใมาฮาเเบะ”
านิวะพยัหน้าเล็น้อย่อนเ็นเอสารำับท้ายแล้วเอาไปวาบนอเอสาร
“เสร็ะที...” านิวะถอนหายใอย่าเ็มอพลาบิัวลายวามเมื่อยล้าาานเอสารที่ถาโถมมาแทบทั้วันเนื่อาศาสราส่วนให่ในเรือนมีแ่พวถนัใ้ำลั ันั้นเรื่อละเอียลอออย่าานเอสารมีเพียไม่ี่นที่สามารถมา่วยแบ่เบาภาระไ้ ฮาเเบะเ้ามานวไหล่ให้อย่ารู้าน ฝ่ามือทั้หนาและให่าารับาบออรบแ่ลับสามารถบีบนวอย่านิ่มนวลบนไหล่อผู้เป็นนายไ้อย่าไม่น่าเื่อ
ศาสราหนุ่มสัเสีหน้าผ่อนลายอผู้เป็นนายที่มีร่าายที่เล็ว่านเือบหนึ่่วัว้อมานั่หลัหลัแ็ทำเอสารอพะเนินเพียผู้เียวึ่ส่วนมามาาบัีราย่ายา่า่อมแมาบ ่าเสียหายที่ศาสรานอื่นไป่อเรื่อเอาไว้ ่าิปาถะ และยั้อทำรายานเี่ยวับาบมารส่ทาารแทบทุวัน
“พอแล้วละ อบใมา”
“ไม่ทราบว่าอารุิมีอะไรให้้ารับใ้อีหรือไม่อรับ” ฮาเเบะเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเ้านายอนำลั้อารพัผ่อน
“ไม่มีแล้ว วันนี้อบใมา”
“ถ้าเ่นนั้น้าอัว” ฮาเเบะโ้ลาผู้เป็นนายอย่าสุภาพ่อนนำเอสารทั้หมออไปเรียมนำส่ให้นอทาารมารับในวันรุ่ึ้น
เมื่อฮาเเบะนำเอสารทั้หมัเรียมใส่อนเรียบร้อยพลันสายาลับเหลือบเห็นสมุบันทึเล่มเล็เี่ยวับาราำหนารพลานึโทษัวเอที่เผอเรอนลืมเรื่อสำัไป รีบหยิบสมุบันทึมุ่หน้าไปยัห้อพัอานิวะในใพลาิว่าอารุิอาะยัไม่นอนพั
เมื่อถึบริเวหน้าห้อพัอานิวะยัเห็นแสไฟเล็ลอออมาึ้แปลว่าอารุิยัไม่เ้าสู่นิทรา
“อารุิออภัยที่เสียมารยาทอรับ ้ามาแ้ำหนารวันรุ่ึ้นอรับ-”
ฝ่ามือหนารีบเลื่อนประูอย่ารวเร็วแ่ภาพที่ปราสู่สายาอนือเ้านายอนำลัอ่านหนัสือหนาปสีทึบแ่้าในเ็มไป้วยเนื้อหาเิลามอนาาร
“นี่ท่านอ่านหนัสือพรร์นั้นอีแล้วหรืออรับ”
“นี้็เป็นเรื่อธรรมาอผู้ายที่้อปลปล่อยบ้าไม่ใ่หรือไ” านิวะอบอย่าเ็ๆปิหนัสือโยนใส่ลิ้นัแล้วลุึ้นเินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“...”
“เรื่อำหนารไว้วันพรุ่นี้แล้วัน”
ฮาเเบะเห็นนายอนเปลี่ยนเสื้อผ้าาุนอนเปลี่ยนเป็นุออไป้านอแทนึถามอย่าแปลใ
“นี้ท่านะไปที่ไหนหรืออรับ”
“็อารม์มัน้าเลยว่าออไปหาอะไรระบาย้านอ”
“แ่่วนี้้าไ้่าวเรื่อาบมารอออาละวาใน่วลาืน ้าเรว่าะเิอันรายับท่าน...”
ฮาเเบะรีบยืนวาทาไม่ให้เ้านายัวเอออไป้านอ
“แล้วนายะให้ันทำยัไ...” านิวะถอนหายใเินลับไปทิ้ัวบนเ้าอี้อย่าแร่อนเปลี่ยนท่านั่เป็นไว้ห้าออามปิพลาเหลือบามอฮาเเบะที่เินเ้ามาใล้ยื่นปลายนิ้วเท้าสัมผัสเล่นหน้าท้อแร่อศาสราอน
“หรือว่านายะ่วย” านิวะยิ้มถาม้วยรอยยิ้มสบายๆ“ ถ้าหาทำให้ันพอไ้ะายหรือหิ็ไม่มีปัหาหรอนะ”
“ถ้าหาเป็นำสั่ อน้อมรับบัาอรับ”
............................................
ที่เหลือ่อหลัไม์
ความคิดเห็น