ลาทุกอย่าง วันนึงตายไปจะไม่เสียจัยที่มีทุกคนเป็นเพื่อน

ลำดับตอนที่ #5 : พัช นุ้ย กรูก้อรักมรึง ^O^

2.30น. 02/04/06

นุ้ย พัด ถ้ากูไม่อยู่แล้ว รักกันให้มากๆนะเว้ย กูห่วงพวกมึงจิงๆ มีไรช่วยเหลือกันอย่า

ทิ้งกันนะ ไม่งั้นกูโกดพวกมึงตายเลย นุ้ย พัดมันก็เป็นโรคเดียวกะกู กูฝากดูแลมัน

ด้วยนะ อีพัด มึงก็เหมือนกันนะ อย่าให้ไอนุ้ยมันเหนื่อยกะมึงมากนัก ดูแลตัวเองด้วย

ไม่ต้องรีบมาอยู่เป็นเพื่อนกรูหรอก กรูเบื่อมึงจะแย่แระ กรูรักมรึงทั้งสองคนมากเลย

พวกมึงคอยช่วยกูตลอดเลย ขอบใจมากนะเพื่อน กูขอบจัยจิงๆ กูไม่มีทางลืมพวกมึง

เลย ขอรบกวนอีกเรื่องเหอะว่ะ เรื่องนี้ห่วงสุดใจเลย แหะๆ ไอนนกูไง ฝากดูมันด้วย

บอกมันด้วย กรูรักมันมากเลย พวกมึงก้อรู้ใช่ม๊า ถ้าชาดหน้ามีจิงกูขอให้กูกะพวกมึง

ได้มาเป็นเพื่อนรักกันอีกนะ กูก็ไม่รู้ว่าพวกมึงจะอยากคบกูอีกรึเปล่า แต่ต้องคบเว้ย

เพราะกูยังไม่ได้ชดใช้ตอบแทนไรพวกมึงเลย กูไม่อยากได้ไรจากพวกมึงฟรีๆหรอก

เชอะ หยิ่งเว้ย หึหึ โอ๋ๆ ไม่ต้องร้องไห้นะ เด็กโง่ กูอยู่แถวๆที่มึงอยู่แหล่ะ กำลัง

มองพวกมึงอยู่ด้วย ฮ่าๆ ตกจัยอ่ะดิ ไม่ต้องกลัวๆ กูไม่ทำร้ายพวกมึงหรอก

อยากกอดพวกมึงจะตาย เฮ้อ...กรูง่วงแระ ไปนอนก่อนดีก่า เด๋วพรุ่งนี้กรูจะตื่น

ไปส่งที่รักกรูไม่ทัน อิอิ เด๋วพรุ่งนี้กรูโทรหาพวกมึงนะ ฝันดีเพื่อน รักพวกมึง จุ๊บๆ