คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2
Chapter 2
ระหว่างกลับบ้าน
“ยองแซงนายเป็นอะไรของนายดูเหมือนระแวงอะไรสักอย่าง”จองมินที่เดินอยู่ข้างๆยองแซงถามเหมือนเห็นเพื่อนของเขาหันไปมองข้างหลังเป็นระยะๆ
“นายไม่รู้สึกเหมือนมีคนเดินสะกดรอยตามเราอยู่เหรอ?”
“ไม่นี่ นายคิดไปเองแล้วแหละ ถึงบ้านฉันพอดีเข้าบ้านก่อนนะกลับบ้านดีๆล่ะ”พูดจบจองมินก็เดินเข้าไปในบ้านทันที
“อือ!”ยองแซงตะโกนตามหลังจองมินไปก่อนจะเดินต่อไปคนเดียว
(ฟิ้วววว)
“ลมบ้าอะไรหนาวจัง”ยองแซงบ่นพึมพัมกับตัวเองก่อนจะกอดอกเพื่อเพิ่มความอุ่นให้แก่ร่างกาย
“นี่นายช่วยฉันด้วยสิ”
(ควับ!!)
ยองแซงหันหลังทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น แต่เมื่อหันไปก็ไม่เห็นใครเลยนอกจากถนนที่ทอดยาว เขาเริ่มเร่งฝีเท่าขึ้นเพื่อให้ถึงบ้านของเขาโดนเร็วที่สุด
@บ้านยองแซง
“กลับมาแล้วครับแม่”ยองแซงทักทายแม่ของเขาที่ยืนทำอาหารอยู่ในครัว
“อ้าว ทำไมวันนี้กลับค่ำจังเลยลูก”
“พอดีแวะเตะบอลกับจองมินน่ะครับแม่ วันนี้แม่ทำอะไรให้ผมทานครับ”ยองแซงเดินไปโอบกอดแม่ของเขาจากด้านหลัง
“ต๊อกโบกิของโปรดเราไง”
“แม่ผมน่ารักที่สุดเลย”
“กอดแฟนพ่อนานไปแล้วไอ้ลูกชาย”เสียงของพ่อยองแซงที่เพิ่งเดินลงมาทักทายลูกชายอย่างเป็นกันเอง
“ผมไปก่อนนะครับแม่เดี๋ยวพ่อหึง ผมยิ่งหล่อๆอยู่ด้วย”
“เรานี่จริงๆเลยไปนั่งที่โต๊ะกับพ่อไปเดี๋ยวแม่ยกไปให้”
“ครับแม่”พูดจบยองแซงก็เดินไปหาพ่อของเขาที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
“ไงวันนี้เตะบอลชนะไหม”
“โห่พ่อระดับผมแล้ว ชนะอยู่แล้วแหละครับ”
“ฮ่าๆเก่งเหมือนพ่อ”
“หล่อเหมือนพ่อด้วยครับ”
“พอเลยพ่อลูกคู่นี้ยอกันไปยอกันมาอยู่นั้นแหละ”แม่ของยองแซงที่เอาอาหารมาวางพูดแซวคู่พ่อลูก
“หูย...น่าทานจังเลย”ยองแซงหยิบตะเกียบขึ้นมาก่อนจะจัดการกับอาหารตรงหน้า
“ฉันกินด้วยคนสิ”ยองแซงเงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงนั้นพร้อมกับมองซ้ายมองขวา
“เป็นอะไรลูก”แม่ของยองแซงถามเมื่อเห็นว่ายองแซงมีอาการแปลกๆ
“พ่อกับแม่ได้ยินเสียงอะไรไหมครับ”
“หืม? เสียง? เสียงอะไรลูก”
“ไม่ได้ยินเหรอครับ”
“แกหูฝาดแล้วยองแซง บอกแล้วว่าตอนนอนอย่าฟังเพลง”พ่อของยองแซงพูดติดตลกก่อนจะหันไปทานข้าวต่อ
“ทานเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำนะยองแซง เล่นบอลจนหัวเปียกหมด”
“ครับแม่^^”
..............
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จยองแซงก็ขึ้นมาที่ห้องนอนของเขาก่อนจะทิ้งตัวลงนอนด้วยความอ่อนล้า เขาค่อยๆหลับตาลง
“นอนแบบหัวเปียกๆแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สะบายหรอก”
“ก็มันง่วงนี่ O_O!!!!”ยองแซงลืมตาขึ้นทันทีเมื่อนึกได้ว่าเขาอยู่ในห้องนี้คนเดียวก่อนจะหันไปมองต้นเสียงที่เขาได้ยิน
“ ’หวัดดี”เมื่อเขาหันไปมองก็ปรากฎเด็กชายวัยรุ่นหน้าตาน่ารักที่กำลังส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้เขา แต่จะไม่แปลกเลยถ้าสิ่งตรงหน้าจะไม่โปร่งแสง!
“เฮ่ย!!! นายเป็นใครเข้ามาในนี้ได้ยังไง! แล้วทำไมตัวนายถึง....”ยองแซงมองไปที่ร่างโปร่งแสงของเด็กหนุ่มตรงหน้าเขา
“ฉันเป็น...”
“ผี!!!! อ๊าก!!!!”ยองแซงสลบไปทันทีที่พูดจบเมื่อร่างโปร่งแสงเห็นดังนั้นเขาจึงค่อยๆใช้พลังงานที่เขามีพยุงให้เด็กหนุ่มที่สลบอยู่ข้างเตียงให้ลอยขึ้นมานอนบนเตียงตามเดิม ก่อนที่เขาจะค่อยๆนั่งข้างๆ
“นายอย่ากลัวฉันเลยนะ ฉันต้องการนาย”วิญญาณเด็กหนุ่มพึมพัมกับตัวเองก่อนจะชันเข่าตัวเองขึ้นมากอดไว้แล้วซุกหน้าลงบนหัวเข่าตัวเองก่อนจะใช้หลังพิงกับข้างเตียงของยองแซง
“แล้วก็อีกอย่างฉันไม่ใช่ผีด้วย”เขาพึมพัมกับตัวเองอีกครั้ง
“นี่! นายโปร่งแสง”เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลังของวิญญาณเด็กหนุ่มเขารีบหันหน้าไปมองทันที
“นาย! ตื่นแล้วเหรอ!”
“ยังไม่ตื่นมั้ง”ยองแซงค่อยลุกขึ้นแล้วลงมานั่งข้างเตียงกับวิญญาณเด็กหนุ่ม
“ฉันขอโทษนะที่ทำให้นายตกใจ”
“อือ แล้วนายมาให้ฉันเห็นนี่ นายต้องการอะไร?”ยองแซงหันไปมองหน้าเขา
“ฉันต้องการให้นายช่วย”
“ช่วย? ฉันเนี่ยนะ?”ยองแซงชี้เข้าหาตัวเองด้วยใบหน้างงๆ
“อื้อ นายนั้นแหละยองแซง”
“นายรู้จักชื่อฉันด้วย”
“รู้สิ”ยอแซงค่อยๆมองหน้าวิญญาณเด็กหนุ่มคนนั้นก่อนจะมองลงมาที่เครื่องแต่งกาย
“นาย...อยู่โรงเรียนเดียวกับฉันนี่”
“ใช่ฉันอยู่โรงเรียนเดียวกับนาย นี่นายไม่คุ้นหน้าฉันบ้างเลยเหรอ”ยองแซงเริ่มนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ก่อนจะนึกถึงเรื่องที่จองมินเล่าให้เขาฟังเมื่อตอนเย็น
“นี่ นายโปร่งแสงนายตายยังไง”
“ฉันยังไม่ตาย”
“ไม่ตายแล้วจะเป็นวิญญาณได้ยังไง”
“ฉันก็บอกว่าฉันยังไม่ตายไง!! นายอย่ามายัดเยียดความตายให้ฉันได้ป่ะ!!!”วิญญาณเด็กหนุ่มหันไปตะคอกใส่หน้าเขา
“เออๆยังไม่ตายก็ยังไม่ตาย เรื่องแค่นี้ก็ต้องตะคอกกันด้วย”
“....”
“แล้วทำไมนายถึงการเป็นวิญญาณได้ล่ะ”
“ฉันกลับเข้าร่างไม่ได้ ฉันถึงต้องการให้นายช่วย”
“ถ้างั้นนายบอกฉันมาก่อนว่านายหลุดออกมาจากร่างยังไง”
“ฉันถูกผลักลงมาจากตึก”คำตอบของวิญญาณเด็กหนุ่มทำให้ยองแซงมั่นใจยิ่งขึ้นกับเรื่องที่จองมินเล่าให้ฟัง
“แล้วใครผลักนาย”
“ฉันไม่รู้ ฉันถึงต้องการความช่วยเหลือจากนายไงล่ะ”
“นายบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าถ้าฉันช่วยนายแล้วฉันจะได้อะไร???”
“เอาหน่า มันต้องเป็นผลดีแน่ๆแหละ”
“ผลดี?”
“อือ ช่วยฉันหน่อยนะขอร้องล่ะ”
“นายไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม?”
“ฉันจะโกหกนายไปทำด๋อยอะไรล่ะค้าบ ช่วยฉันเถอะ”
“เอาตรงๆฉันไม่อย่ากโดนผีหลอก”
“เอ๊ะ! ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ผี”
“ครับๆๆไม่ใช่ก็ไม่ใช่”
“แล้วนายจะช่วยฉันไหม??”
“ฉันช่วยนายก็ได้...แต่นายต้องสัญญากับฉันก่อนว่านายจะไม่โกหกฉัน”
“ฉันสัญญา”
มาอัพเพิ่มให้แล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นเมื่อตอนก่อนนะคะ^^
ความคิดเห็น