รักร้ายวิวาห์ลวง (อ่านฟรี)

คำโปรย

        เสียงกระจกแตกพร้อมกรอบรูปที่กระจายบนพื้นทำให้นิมมานที่เพิ่งกลับเข้ามาในบ้าน ประหลาดใจ เขาเดินเข้าไปในห้องนอน ภายในห้องสภาพข้าวขอกระจัดกระจาย ชลชินียืนหอบหายใจและกำลังจะหยิบกรอบรูปที่หัวเตียงขึ้นมากว้างทิ้งอีก

          “ทำอะไร” เขาถามพร้อมดึงกรอบรูปในมือเธอออกและโยนไปบนเตียงพร้อมๆกับใช้วงแขนตวัดรอเอวเพื่อให้เธอหยุดอาละวาด

          “ปล่อยฉัน”

          ฉัน? สรรพนามเปลี่ยน นิมมานเลิกคิ้ว

          “เกิดอะไรขึ้นบอกพี่สิ หยุดดิ้นแล้วคุยกับพี่ดีๆ”

          ชลชินีขืนตัวออกมาจากอ้มกอดของเขาและตวัดฝ่ามือตบหน้าชายหนุ่มโดยแรง หญิงสาวมองเขาผ่านม่านน้ำตา 

          นิมมานยกมือแตะมุมปากที่แตกเพราะถูกตบ เขาพยายามสะกดกลั้นอารมณ์

          “คุณเป็นใคร”ชลชินีถามเสียงกร้าว

          ชายหนุ่มยิ้มเย็น

          “พี่ก็เป็นสามีน้องชลไง”

          คำตอบของเขาทำให้หญิงสาวเดือดดาล

          “โกหก ฉันรู้ความจริงแล้ว เราไม่ได้เป็นคนรักกัน ไม่ใช่แม้กระทั่งคนรู้จักด้วยซ้ำ”เธอบอกด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าทั้งโกรธทั้งกลัว

          นิมมานชะงักไปนิดก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่าทีนิ่งเฉย เขาขยับเดินเข้ามาแต่หญิงสาวถอยหนี

          “ไปฟังใครมา เรารักกัน รูปถ่ายของเราสองคนตั้งแต่สมัยเรียนก็เป็นหลักฐานได้นี่นา”

          “หลักฐานปลอม”ชลชินีตวาด หญิงสาวยกมือป้ายน้ำตาลวกๆ “รูปพวกนี้มันภาพตัดต่อทั้งนั้น ฉันมันโง่ คุณเห็นฉันความจำเสื่อมเลยคิดจะหลอกกันเหรอ”

          “รูปปลอม....ใครบอกอะไร”เขาย้อนถาม

          ชลชินีกลั้นสะอื้นพลางยิ้มหยันในความโง่ของตัวเอง

          “มันไม่สำคัญว่าใครจะบอกอะไร ฉันต้องการรู้ว่าคุณเป็นใคร”

          นิมมานก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาและสบประสานสายตากับเธอ หัวใจของเธอกระตุกวูบ หญิงสาวเพิ่งจะรู้ตัวว่าที่ผ่านมาชายหนุ่มแสดงออกกับเธออย่างอ่อนโยนและแสนดี แต่ไม่เคยสังเกตเลยว่าดวงตาของเขากลับว่างเปล่าเย็นชา

          “รูปพวกนี้อาจเป็นรูปปลอม แต่รูปเดียวที่มันเกิดขึ้นจริงก็คือรูปแต่งงานของเรา” นิมมานขยับเข้าหาเธอและดึงร่างเธอเข้ามาในอ้อมกอด 

           “ทำใจยอมรับความจริงข้อนี้ไว้ข้อเดียวก็พอ”