คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : The Answer 2
อันยอง~จ้า ไม่ได้แวะมาอัพเรื่องนี้ซะนาน แง่มๆเพราะงานมานรัดตัวเจงๆ
เฮ้อ~ เรื่องนี้น่าสงสารชางมินน้อยจิงๆเลยอะ ใครแต่งฟร่ะเนี่ย(0.0)
ว่าแต่ยังไม่มีใครรู้ความลับอันนี้จริงๆเร้อ...
********************************************************
“ พี่ก็รักนาย ชางมิน ” สัมผัสนุ่มค่อยๆคลายออก ดวงหน้าหวานยิ้มละไม มือเล็กเลื่อนขึ้นมาขยี้ผม
ชางมินเบาๆ
“ นายเป็นน้องชายที่ฉันรักที่สุดในโลกเลยรู้มั๊ยล่ะ!!! ” ยิ้มกว้างที่ปราศจากการเสแสร้งใดๆบ่งบอกถึงความรู้สึกทั้งหมดที่แจจุงมีต่อเขา ‘น้องชาย’ แค่นี้เท่านั้น...
“ ฮะๆๆ พี่ก็เป็น ‘พี่ชาย’ ที่ผมรักมากที่สุดในโลกเหมือนกัน ผมเห็นพี่มีความสุขแบบนี้ผมก็ดีใจแล้วล่ะ ฮะๆๆ ” เจ้าตัวซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้ภายใต้เสียงหัวเราะนั้น
เขาแสร้งยิ้มแย้มเพราะไม่อยากทำให้แจจุงลำบากใจ
ชางมินรู้ดีว่าถ้าบอกความรู้สึกของเขาออกไปรังแต่จะทำให้ลำบากใจทั้งสองฝ่ายเปล่าๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ รีบเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับได้แล้วนะ เย็นนี้มีคิวอัดรายการอีก สักบ่าย2เราก็จะต้องขึ้นรถกันแล้วนะ ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมจะได้ไม่เสียเวลา เข้าใจมั๊ย ” ผู้จัดการสั่งป่าวๆแล้วเดินออกไปอย่างไม่รอคำตอบตามเคย
“ งั้นพวกเราก็แยกย้ายกันไปจัดของกันหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จละกันนะ จุนซู อย่ามัวแต่ไปเล่นบอลล่ะรู้มั๊ย
ยูชอนด้วย ห้องพวกนายสองคนรกหยั่งกะอะไรดี ไม่มีแจจุงคอยดูแลให้แค่ไม่กี่วัน
ทำรกได้สุดยอดจริงๆเลยนะ”
หัวหน้าวงหันมาสั่งลูกทีมของตนก่อนจะหันมาส่งสายตามีความหมายให้แจจุง
“ เอ่อ...แจจุง ห้องของนายไม่น่าจะรกเท่าไหร่คงใช้เวลาจัดไม่นาน งั้นถ้านายจัดเสร็จแล้วช่วยมาหาฉันที่ห้องหน่อยนะ พอดีอยากให้นายช่วยทำอะไรให้หน่อยหน่ะ ” คำพูดสื่อความนัยๆแบบนั้นทำเอาคนรับสารได้แต่พยักหน้ารับอย่างเขินๆ
“ ผมหิวแล้วอ่ะ ขอตัวไปกินข้าวเช้าก่อนนะครับ ” จู่ๆน้องเล็กสุดก็ลุกพรวดขึ้นแล้วก้าวเท้าไปยังห้องกินข้าวอย่างรวดเร็วโดยมีสายตา4คู่ที่มองไปยังชางมินอย่างงงๆ ไม่มีใครรู้เลยว่าเจ้าหนูนี่คิดอะไรอยู่ นอกจาก...ยูชอน
“ เจ้านั้น... ”
ชายหนุ่มผิวเข้มร่างสูงก้าวพรวดๆไปยังห้องพักของตัวเองด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน เขาอยากหาที่เงียบๆสักแห่งเพื่อจะสงบจิตสงบใจของตัวเองเขาจึงตั้งใจจะรีบเก็บกระเป๋าแล้วหลบไปนั่งเล่นคนเดียว เสื้อผ้าที่มีอยู่ไม่กี่ชิ้นพร้อมด้วยข้าวของจุกจิกเล็กๆน้อยๆถูดยัดใส่กระเป๋าใบเขื่องอย่างลวกๆ ชางมินกวาดสายตารอบๆห้องอีกครั้งว่ามีของๆเขาหลงเหลืออยู่อีกหรือไม่พลันสายตาก็หยุดไปที่รูปใบเล็กๆที่ถูกซ่อนไว้ใต้หมอน มือใหญ่เอื้อมไปหยิบรูปนั้นขึ้นมาแนบอก
“ พี่ฮะ ผมจะทำยังไงดี ทำไมผมต้องรู้สึกเจ็บหน้าอกขนาดนี้ด้วยเวลาที่นึกถึงพี่อยู่ด้วยกันกับพี่ยุนโฮ ”
“ เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วยสินะ ”
“ !!! ”
“ นายชอบแจจุงใช่มั๊ย ชางมิน ”
ความคิดเห็น