คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สมบัติล้ำค่าของผม...2
เหอๆเพื่อความม่ายขาดตอน เลยลงอีกตอนไปเลยน๊ะจ๊ะ
ขอคอมเม้นเป็นกำลังใจเช่นเคยนะจร้า
รักคนอ่าน Loveคนเม้นจ้า (030)
***********************************************
" อ่ะ มาๆ กำลังร้อนๆเลย อ้า~ม " ข้าวสวยร้อนๆพร้อมกับที่ปรุงแต่งอย่างเลิศหรูถูกมาวางเรียงไว้บนโต๊ะตัวเล็กตรงหน้าหนูชางมิน ข้างๆเป็นหนุ่มหน้าหวานที่กำลังกุลีกุจอเอาอกเอาใจป้อนให้ ท่าทางน่ารักของคนข้างๆทำให้หนุ่มน้อยไร้เดียงสาเช่นชางมินอดใจแกว่งไม่ได้
" เป็นไง อร่อยมั๊ย พี่ทำสุดฝีมือเลยน้า ชางมินเลิกโกรธพี่เถอะ "
" ง่ำๆ งืม อ๋ม ไอ้ โอด อี่ อ้อ ไอ้ (ผมไม่โกรธพี่ก็ได้) " น้องเล็กทำเป็นไม่สนใจเอาของกินยัดใส่ปากแก้อาการเขินซะงั้น
" อ๊ะ..ข้าวติดแก้มแนะ ชางมินเนี่ยน้า นี่ขนาดป้อนให้นะเนี่ย พี่เอาออกให้ " พูดจบริมฝีปากแดงอิ่มเจ้าปัญหาก็เขยิบเข้าไปสัมผัสโดนตรงผิวแก้มสีแทนตรงจุดที่มีข้าวเม็ดนึงติดอยู่ รสอุ่นๆข้างแก้มประกอบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทำเอาอีกฝ่ายอึ้งกิมกี่
" ออกล่ะ อ้าวทำไมทำหน้าช็อกแบบนั้นล่ะ นี่ๆเรามาถ่ายรูปเก็บไว้กันเถอะ นานๆทีทำของอร่อยๆให้คนพิเศษแบบนี้มันก็ต้องถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกกันหน่อยจริงม้า " พูดจบแจจุงก็วิ่งไปที่ห้องตัวเองเพื่อหยิบกล้องตัวโปรดของเขาโดยมิได้สังเกตสีหน้าของชางมินที่บัดนี้แข็งไปแล้วเรียบร้อยเลยแม้แต่น้อย
" ........................ " คนบนเตียงได้แต่นั่งนิ่งอีกมือลูบแก้มเบาๆ ในใจรู้สึกแปลกๆ เขามิได้รังเกียจจูบนั้น ที่ร้องไห้ออกมาเพียงเพราะแค่เขาตกใจไม่รู้จะทำยังไงเท่านั้น สัมผัสที่แก้มนั้นอีก มันทำให้เขาปั่นป่วนในใจบอกไม่ถูก เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย คิดไปมือก็ลูบแก้มไป หากแต่ริมฝีปากบางนั้นค่อยๆแย้มรอยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
" มาแล้ว!! มะชางมิน มาถ่ายรูปกัน " แจจุงยิ้มร่าแล้วพุ่งมานั่งโอบคอน้องชายสุดที่รักแก้มแนบแก้ม
" ฮิฮิ เมื่อกี้นั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียวฮะ? แหมๆ... " คนขี้แกล้งมือกดปุ่มชัตเตอร์รัวยิบ แต่ปากก็ยังมิวายพูดแซว
" หรือว่า.... " คราวนี้คนพูดลดกล้องลงมาแล้วหันหน้ามาหาคนข้างตัวพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มที่เล่นเอาคนประสบการณ์น้อยกว่ารู้สึกร้อนๆหน้าพิกล
" อะ...อะไรอ่ะ พี่แจ หรือว่ารายอ่า... " ชางมินเอ่ยตะกุกตะกัก พลางคิดในใจ ' ม่ายน้า พี่พี่แจแจมีพลังอ่านความคิดคนได้ด้วยเหรอเนี่ย โอ้พระเจ้าจอร์จ!! ผมตายแน่ >_< '
" หรือว่า...นายกำลังถูกใจในฝีมืออาหารแสนอร่อยของฉันอยู่ใช่มั๊ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ ถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวอ่ะ ^0^// " คำตอบที่ว่าทำเอาถ้าชางมินอยู่ในการ์ตูนตาหวานล่ะก็ป่านนี้หัวนายท่านคงจะพุ่งตกเตียงไปแล้ว ^_^"
" อะ อืมๆ ช่ายๆ ฝีมือทำอาหารของพี่สุดยอดที่สุดแล้วแหละ " เจ้าตัวแอบโล่งอกนิดๆที่คนข้างๆตอบไม่ตรงกับที่เขาคิด
" แหม...ชางมินเนี่ย น่ารักที่สุดเล๊ย!! มะๆเข้ามาใกล้ๆหน่อยดิ ถ่ายรูปด้วยกันยังไงเนี่ยนั่งห่างเป็นวา " ว่าแล้วก็ไม่ฟังเสียง คนสั่งเอามือว่างอีกข้างโอบรอบคอเจ้าน้องชายมาแนบชิดกับใบหน้าของตนอย่างสนิทสนม
" ยิ้มหน่อยสิ เอ้า 1..2..3..! "
" ....พี่แจ...."
' แกร็ก! '
เสียงเปิดประตูเข้ามาอย่างกะทันหันทำเอาคนนั่งเหม่อสะดุ้งตัวโยน เจ้าตัวเรียกสติกลับคืนมายังปัจจุบันอีกครั้งก่อนที่จะรีบซ่อนรูปใบเล็กในมือลงใต้หมอนอย่างแนบเนียน ที่ประตูปากาฏชายหนุ่มร่างบางค่อยๆเดินเข้ามาราวกับมิได้สังเกตเลยว่ามีคนอยู่ในห้องนั้น ดวงตากึ่งเหม่อชวนฝันนั้นเต็มไปด้วยประกายแห่งความสุข ริมฝีปากแดงอิ่มเผยอเล็กน้อยราวกับจะยั่วยวนอีกคนในห้องซึ่งบัดนี้มองกลับไปด้วยแววตาหมองหม่น เขารู้สึกได้ทันทีว่ามีบางสิ่งบางอย่างได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ แจจุงคนที่เขาเคยรู้จัก ที่ๆเขาเคยอยู่ เกือบทุกสิ่งได้เปลี่ยนไปแล้ว...
" ชางมิน... " แจจุงเดินช้าๆมานั่งข้างๆ มือนิ่มวางลงบนมือสีแทนใหญ่ของอีกฝ่าย ดูจากแววตาก็รู้ว่าคนๆนั้นกำลังมีความสุขอย่างที่สุด
" ชางมิน...พี่มีความสุขจัง คืนนี้เป็นคืนที่ดีที่สุดในชีวิตพี่เลยนะรู้มั๊ย " เสียงหวานกระซิบแผ่วเบา ดวงตาคู่สวยที่จ้องลึกลงไปยังดวงตาของอีกฝ่าย หากเป็นเช่นเวลาปกติชางมินจะชอบช่วงเวลานี้ที่สุด แต่คราวนี้...มันไม่เหมือนเดิม... น้องเล็กหลบสายตาลง พลันก็เหลือบเห็นประกายสีเงินเล็กๆที่สะท้อนแสงจันทร์จากริมหน้าต่างบนนิ้วเรียวขาว
" ...พี่..พี่ยุนโฮ...ให้มาเหรอฮะ? " คำถามที่ชางมินเค้นออกมาอย่างยากลำบาก ในใจภาวนาขอให้คำตอบออกมาว่า' ไม่ใช่ ' แต่คนตรงข้ามกลับไม่ได้ยินเสียงร่ำร้องนั้น
" อืม...ยุนโฮให้ฉันมาเองแหละ สวยมั๊ยล่ะ " เจ้าของแหวนเงินวงเกลี้ยงยิ้มอย่างน่ารัก ความสุขที่ลอยอัดแน่นอยู่ทุกอณุอากาศรอบตัวของแจจุง บดบังมิให้เขาได้เห็นแววตาแสนเศร้าและเจ็บปวดของชางมินเลยแม้แต่น้อย
" ขอบใจมากนะชางมิน ขอบใจที่อยู่ข้างๆพี่เสมอ " แจจุงคว้าตัวหนุ่มน้อยร่างสูงกว่ามากอดไว้เต็มรักอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
" พี่แจ...ผม...ผมรักพี่ฮะ..."
ความคิดเห็น