คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สมบัติล้ำค่าของผม...
อันยองอะจร้า!!เหอๆ เนื่องจากมีคนบอกให้แต่งต่อ ข้าน้อยก็เลยพยายามเค้นมันสมองแต่งออกมาจนได้ แต่กว่าจะเอามาโพสก็ใช้เวลาไปนานโขเพราะว่าอยากแต่งให้ได้หลายๆตอนก่อนแล้วค่อยเอามาทยอย
ลงผู้อ่านจะได้ไม่รู้สึกขาดตอน อันนี้จะเป็นที่มาของสมบัติล้ำค่าของนู๋
ชางมิน แระก็...อ๊ะๆไปอ่านกันเอาเองดีก่า
เนอะ อิ3อิ
(แฮ่ๆ *_* ยกโทดให้ข้าน้อยด้วยน้าที่ดันดองเค็มไว้ซะนาน ยังไงก็ขอกำลังใจเป็นคอมเม้นด้วยละกันน้า)
***************************************************************************************
ในอีกมุมหนึ่ง หนุ่มน้อยชางมินนั่งอยู่บนเตียงอย่างโดดเดี่ยว ในมือมีรูปใบเล็ก ดวงตาคู่สวยจ้องมองภาพนั้นเนิดนาน สมองอันเหนื่อยล้าของเขาไม่อาจควบคุมสติที่ล่องลอยไปไกล ไกลไปถึงอดีตที่นึกขึ้นทีไรเขาก็อดรู้สึกอบอุ่นในหัวใจมิได้...
หลายเดือนก่อน ชางมินตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าจูบแรกของเขาได้ถูกขโมยไปเสียแล้ว เขาร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า แสนเสียดายเฟริสคิสที่สู้อุตส่าห์เก็บไว้ให้กับแฟนคนแรก แต่กลับกลายเป็นหนุ่มรุ่นพี่หน้าสวยซะนี่ที่เป็นคนได้ไปครอง เขาร้องไห้อยู่นานไม่วายรุ่นพี่คนไหนๆมาปลอบก็ไม่หยุด จนท้ายที่สุดแจจุงตัวต้นเรื่องต้องงัดไม้เด็ดมาใช้
" ชางมินจ๋า...พี่ขอโทษจริงๆน้า ให้ทำอะไรพี่ยอมให้ทุกอย่างเลย น๊ะๆ หยุดร้องแล้วบอกพี่มาเลยว่าอยากกินอะไรหรือจะให้พี่ทำอะไรก็สั่งมาได้เลย พี่คนนี้จะเนรมิตทุกอย่างให้เอง ดังนั้นหยุดร้องไห้เถอะน้า " และก็ได้ผล คำว่ายอมทำทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องของอาหารทำให้เสียงสะอื้นนั้นเบาลง
" ทุกอย่างจริงๆนะ งั้นเอานี่ " น้องเล็กควานหากระดาษแล้วจดรายการอาหารยุกยิกแล้วยัดใส่มือของแจจุง
" เอาหมดนี้เลย แล้วพี่ต้องเป็นคนเอามาให้ผมในห้องด้วย " หนุ่มน้อยพูดอย่างงอนๆ จริงๆแล้วเขาเริ่มรู้สึกดีขึ้นตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่พวกพี่ๆเข้ามาปลอบอกปลอบใจน่ะแหละ แต่ช่วยไม่ได้ พี่แจอยากแกล้งเขาก่อนนี่ คราวนี้ได้ทีขอเอาคืนบ้างคงไม่เป็นไรหรอกเนอะ^_^
" โหยย เอาหมดนี่จริงอะ! กินหมดเหรอ "
" กินไม่หมดให้พวกเรากินต่อก็ได้นะ ท่าทางน่าอร่อย " เหล่าพี่ๆที่เหลือร้องรับแต่กลับโดนสายตาพิฆาตจ้องกลับ
" ไม่เอา ผมกินหมดน่า พวกพี่ๆก็รู้กันอยู่ " คนพูดทำท่างอนแก้มป่องแล้วหันไปอีกทาง
" โอเคๆ เดี๋ยวพี่จัดให้ ชางมินรอแป๊ปเดียวนะ ไม่ยากหรอกของพวกนี้หน่ะ รู้จักฝีมือแจจุงคนนี้น้อยไปซะแล้ว " ว่าแล้วคนเก่งก็ผลุบหายออกไปนอกห้องแต่ไม่วายหันมาร้องเรียกหาลูกมือ
" เอ้านี่พวกนาย ถ้าว่างนักมาช่วยฉันหน่อยสิ คนช่วยเยอะๆจะได้เสร็จเร็วๆ เพื่อได้ทำเผื่อพวกนายด้วย " ได้ยินดังนั้น3พระหน่อที่เหลือก็กุลีกุจอรีบออกจากห้องไปช่วยแจจุงทันที
ไม่นานกลิ่นหอมๆยั่วน้ำลายก็ลอยมาแต่ไกล เสียงฝีเท้าของพวกพี่ๆที่วิ่งไปวิ่งมาหยิบนั่นหยิบนี่ตามที่แจจุงสั่งทำให้น้องเล็กสุดได้ยินแล้วก็รับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่พี่ๆมีให้แก่เขามากมาย
" มาแล้วจ้า ของที่ชางมินสั่ง พี่ทำให้ครบหมดทุกอย่างเลยนะ เพียงแต่ว่า...ขาดไปหนึ่งรายการอ่ะ ชางมินคงไม่ว่าอะไรหรอกนะ "
" มันคืออะไรล่ะ ใช่ที่ผมอยากกินมากที่สุดรึเปล่า? "
" ก็ไอ้หูฉลามน้ำแดงอะดิ พี่ไม่รุ้ว่าจะไปหาซื้อจากที่ไหนจริงๆนะ แล้วยิ่งรีบๆด้วยอะ"
" ง่า...เป็นไอ้ที่ผมอยากกินมากที่สุดด้วยอ่ะ เพิ่งเห็นในทีวีเมื่อวานนี้เลยอยากกินง่ะ ไม่รู้แหละ งั้นโทษฐานที่พี่ผิดคำสัญญา พี่ต้องป้อนให้ผมกินด้วย *)3* " ชางมินทำท่างอนแก้มตุ่ย ซึ่งแจแจเห็นแล้วอดเอ็นดูไม่ได้ เขาชอบน้องชายคนนี้จริงๆ ถึงแม้ว่าบางที่เขาจะทำเรื่องยุ่งๆเปิ่นๆบ้างก็เถอะ แต่ก็เพราะชางมินเนี่ยแหละที่เป็นเหมือนขุมพลังแห่งวงเชียวล่ะ
" จ้าๆ ป้อนก็ป้อนนะ อ่ะ เดี๋ยวพี่ไปยกของกินมาไว้ในห้องนะ
เชิญคุณชายนอนรอตามสบายน้า~ " พูดจบแจจุงก็พลุบออกไปนอกห้องโดยมีสายตาอีก3คู่มองมา
" เอ้า! นี่ส่วนของพวกนายน่ะ วันนี้กินกันเอง3คนข้างนอกนะ
เดี๋ยวฉันจะไปกินกะชางมิน2ต่อ2^_^ " เจ้าตัวพูดอย่างอารมณ์ดี 2ในสามหนุ่มพยักหน้าหงึกหงักไม่พูดอะไรยอมทำตามแต่โดยดี หากแต่สายตาอีกคู่หนึ่งนั้นมองมาอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก
" ทำไมนายต้องทำถึงขนาดป้อนให้ด้วยล่ะ พาออกมากินข้างนอกสิ " ยุนโฮพูดด้วยอาการหงุดหงิดอย่างออกนอกหน้า หากแต่อีกคนยิ้มหวานแล้วเดินเข้าไปใกล้
" เถอะน่า ก็ฉันเป็นคนผิดเองนี่นา แค่ป้อนข้าวกันตามประสาพี่-น้องอ่ะ ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ ปะ ไปกินข้าวซะ ฉันอุตส่าห์ทำกิมจิของโปรดนายแบบพิเศษให้เลยน้า "
" พี่แจ~~ โพ้ม หิว แล้ว น้า... " เสียงร้องครวญครางดังมาจากอีกฟากของห้องทำให้แจแจต้องรีบละออกจากยุนโฮ
" จ้าๆ พี่มาแล้วๆ อย่าคิดมากน่ายุนโฮ " คนหน้าสวยหันไปตะโกนตอบแล้วหันมาปลอบคนขี้ใจน้อยจากนั้นก็รีบไปยกสำรับกับข้าวเข้าไปในห้องแล้วปิดประตู
ความคิดเห็น