คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทสรุปของความรัก
“ เฮ้อ...คนอะไร้ก็ไม่รู้น้า นอนซมแค่วันสองวันก็หายซะละ ไม่รู้ว่าได้ ’ยาดี’ อะไร อิ-อิ เอ...แล้ว ’ยาดี’ จะอยู่แถวนี้รึเปล่าน้า ทีหลังจะได้ใช่บริการมั่ง โอ๊ย!! ” ยังแซวรุ่นพี่ไม่ทันสะใจ คนปากพล่อยนามว่าจุนซูก็ถูกมือลึกลับเขกหัวเข้าซะก่อน
“ น้อยๆหน่อยจุนซู พูดอะไรหัดคิดซะบ้าง เมื่อคืนยงไม่เข็ดใช่มั๊ย ฮึ๊ ” เจ้าของมือลึกลับนามว่ายูซอนเดินมาข้างๆพลงยิ้มกวน
“ แล้วก็อีกอย่างนะ ถ้านายอยากจะใช้บริการละก็ คืนนี้ชั้นไม่ว่าง เนอะแจจุง♡ ” คนที่ได้รับฉายา’ยาดี’ เดินมาสวมกอดคนถูกแหย่ไว้จากทางด้านหลัง
“ อย่าลืมนะแจ หลังจากถ่ายแบบเสร็จแล้วมารอชั้นตรงที่เดิมนะ ” เสียงกระซิบนุ่มข้างหูทำเอาหน้าร้อนผ่าว แจจุงพยักหน้าหงึกหงัก ถึจะอายแต่ก็แสนสุขใจในอ้อมแขนนี้ ส่วนคนที่ได้แต่แอบมองอย่างเงียบๆเช่นชางมิน...ก็ได้แต่แอบมองดูต่อไป ( ขอโทดนะจร้า สาวกชางมิน>_< )
หลังถ่ายแบบเสร็จ
“ 5ทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว ยุนโฮยังจะรออยู่มั๊ยนะ ” แจจุงเอ่ยกับตัวเองอย่างร้อนใจ เพราะนี่อาจถือได้ว่าเป็นนัดเดทครั้งแรกของพวกเขา ถึงแม้จะไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลยนอกจากสวนแถวๆที่พัก แต่สำหรับแจจุงนั้นก็ถือว่าเป็นเดทครั้งแรกที่ได้อยู่กัน2ต่อ2ในฐานะ ‘คนรัก’
“ มองหาใครอยู่เหรอครับ เจ้าหญิง ” เสียงทุ้มลึกคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อหันไปก็เจอใบหน้าคมประดับด้วยรอยยิ้มเท่ห์...รอยยิ้มที่แจจุงหลงนักหนา
“ ใครเป็นเจ้าหญิงกันห๊ะ มันก็แค่ชุดที่ใช้ถ่ายแบบวันนี้เท่านั้นเอง ” เจ้าหญิงจำเป็นบ่นอุบ
“ ไม่เอาอ่ะ ก็ชุดมันคล้ายๆเจ้าหญิงชัดๆ แล้วถ้านายไม่ยอมเป็นเจ้าหญิง แล้วชั้นจะแต่งมาเป็นเจ้าชายเพื่ออะไรกันล่ะฮึ? ” แจจุงถอยหลังไปนิดนึงเพื่อสำรวจดูเจ้าชายยุนโฮได้อย่างเต็มตา ชุดสูทมีขาวล้วนช่างเข้ากับชุดโค้ทสีดำยาวกรอมเท้า ซึ่งมองเผินๆแล้วคล้ายกับกระโปรงยาวของเจ้าหญิงไม่มีผิด
“ เอาล่ะ...เจ้าหญิงหลับตานะ พอชั้นนับถึง3ก็ให้เปิดตาได้ ” ยุนโฮยิ้มกรุ่มกริ่ม
“ 1... ” เจ้าหญิงแจจุงรู้สึกว่ามือข้างซ้ายได้ถูกยกขึ้น
“ 2...” บางอย่างลื่นๆเย็นๆเลื่อนผ่านนิ้วนางข้างซ้าย
“ 3...” เจ้าชายยุนโฮยืนยิ้มเท่ห์ บนนิ้วนางข้าซ้ายของแจจุงได้ถูกประดับไว้ด้วยแหวนเงินเกลี้ยงวงเล็กๆ ถึงแม้ว่าจะราคาไม่แพงมากนัก แต่ก็มีค่ามหาศาลแก่ทั้ง2ฝ่าย
“ ...ยุนโฮ...”
“ ไม่เอาน่า อย่าร้องสิแจจุง ” คนปลอบว่าพลางคว้าเอวบางเข้ามาแนบชิด ใบหน้าที่ห่างกันแค่คืบ ลมหายใจอุ่นๆที่ปะทะกัน หยดน้ำใสๆผุดขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ยุนโฮใช้ริมฝีปากบางนั้นรับไว้ได้ทัน
“ ชั้นไม่อยากจูบแต่เปลือกตานายนะจะบอกให้ ”
“ งั้นจะจูบอะไรล่ะ ” แจจุงยิ้มยั่ว
“ ก็นี่ไงล่ะ...” ยุนโฮทาบประกบริมฝีปากนั้นอย่างโหยหา เร่าร้อน จูบที่เขานึกฝันมานานแสนนานมันช่างหอมหวานเย้ายวนกว่าที่เขาคิด จูบที่ดูดดื่มและเนิดนานท่ามกลางแสงจัทร์ที่สาดส่อง แม้แต่เวทมนต์ยามเที่ยงคืนก็ไม่อาจหยุดความสุขของทั้งคู่ไปได้
The End
ความคิดเห็น