คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พี่มาร์คไม่สบาย
MB พี่เลี้ยเ็
อนที่ 6 : พี่มาร์ไม่สบาย
“แบมแบมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาทำารบ้านนะรับ” พอถึบ้านผม็บอแบมแบมให้ไปเปลี่ยนุนัเรียนเป็นุใส่เล่น
“ร้าบบบ พี่มาร์” แบมแบมอบรับแล้วึ้นห้อไปเปลี่ยนุอย่าว่า่าย สัพั็เินลลับมาพร้อมับสมุารบ้านและล่อินสอลายปิาู
“ไหนมีวิาอะไรบ้า อูหน่อยสิ” แบมแบมเินมานั่ลหน้าโฟาที่ผมนั่ แล้วยื่นสมุารบ้านให้ผมู
“มีวิาศิลปะรับ ุรูให้วาทะเล” ผมรับสุารบ้านแบมแบมมา แล้วเปิอ่านำสั่ที่เียนไว้ในสมุ ให้วาทะเลสินะ อยาะเห็นฝีมือารวารูปอเ็นนี้ริๆ
“อ่ะ ลมือเลย ทำารบ้านเสร็แล้ว เี๋ยวไปบ้าลุแทยอนัน”
“รับผมมม น้อแบมะรีบทำให้เสร็นะรับ” แบมแบมอบ้วยสายาเป็นประาย แน่ล่ะ็บ้านลุแทยอนมีแมวนี่
“ั้นเี๋ยวพี่มาร์ออไปรน้ำ้นไม้่อนนะรับ อยาไ้อะไร็ออไปามล่ะ” ผมำับแบมแบม
“ร้าบบบ”
ผมรน้ำ้นไม้นเสร็แล้ว็ปิ๊อน้ำ ำลัะเินเ้าบ้าน็เอแบมแบมยืนอยู่รประูพอี
“ไ เสร็แล้วหรอ ารบ้านน่ะ”
“เสร็แล้วรับ ไปบ้าลุแทยอนัน ไปหาน้อแมวันพี่มาร์”
แบมแบมพู้วยน้ำเสียื่นเ้น ผมเินเ้าบ้านพร้อมับ้มัวอุ้มแบมแบมเ้ามาในบ้าน้วย ่าเป็นเ็ที่น่าฟัริ ัวลมๆ แ้มยุ้ยนี่ ผมอุ้มแบมแบมเินไปหยิบมือถือและุแบ้าน ัารปิหน้า่า ล็อบ้านเรียบร้อย ็วาแบมแบมลเบาะที่้อนอัรยาน
“เาะแน่นๆ ล่ะ เี๋ยวหล่น”
“รับผม” แบมแบมอเอวผมแน่น เอาหัวบับหลัผม “ไปเล้ยยยย เลสสส โ้ววววว”
“ลุแทยอนนนนน ลุแทยอนร้าบบบบบ” ไม่ำเป็น้อออแล้วล่ะ แบมแบมะโนเรียแทนเรียบร้อย
“อ้าวว ไ แบมแบม มาร์ มาเล่นับแมวลุหรอ” ลุแทยอมเินออมาาประูแล้วเินมาเปิประูรั้วให้ผมับแบมแบม “เอ้า เ้ามา่อนๆ”
“อบุรับลุ” ผมอบุแล้วเินเ้าบ้านไป
“ลุแทยอนๆ น้อแมวไปไหนหม” เ้าบ้านลุแทยอนมา็ไม่เห็นแมวสััว
“อ่ออ ิน้าวอยู่ในบ้านนุ้น เี๋ยวินเสร็เินามออมาแหละรับ”
“ือ ลุแทยอน ผมะว่าะมาออลูแมวสััว ให้แบมแบมน่ะรับ ลุะายรึเปล่ารับ” ่อนหน้านี้ผมุยับแม่แล้วเรื่อเลี้ยแมว ุแม่็ไม่ไ้ว่าอะไรบอว่าีะอี แบมแบมะไ้มีเพื่อน ถ้าผมไปเรียน่อแบมแบมเหา
“อ้ออ สำหรับแบมแบมลุให้ฟรีเลย อีสัอาทิ็น่าะลอแล้วล่ะ ถ้าไเี๋ยวลุโทรไปบอ”
“รับ อบุมานะลุ”
“เย้ อีอาทินึ น้อแบมะไ้เอน้อแมวแล้ววว อบุนะรับลุแทยอน”
ผมนั่รอแบมแบมเล่นับแมวทั้สามัว สัพั็พาลับบ้าน
“พี่มาร์ ื่นนนนนนนน” เสียโวยวายอแบมแบมที่มัมาแทนนาฬิาปลุอทุเ้าอผมเริ่มทำานอีแล้ว “พี่มาร์ น้อแบมอาบน้ำแ่ัวเสร็แล้วนะ ทำไมพี่มาร์ยัไม่ื่นนนน”
“อื้อออ แบมแบม อย่าเย่าสิ พี่ปวหัว” ผมลืมาึ้นมา แล้วรู้สึภาพรหน้ามันมืๆ เบลอๆ ปวหัวเหมือนมี้อนมาทุบ
“หื้ออ พี่มาร์ไม่สบายหรอรับ” แบมแบมยมือึ้นแะหน้าผาผม “เี๋ยวน้อแบมไปามุแม่แปปนึนะร้าบบบ”
ว่าแล้ว็รีบวิ่ออห้อไป ะะโนบอว่าอย่าวิ่็ไม่มีแร เฮ้อออ นานทีปีหน็ไม่เยะไม่สบาย
“ไปทำอะไรมาล่ะ ลูนนี้ ทำไมถึไม่สบาย” แม่เินเ้าห้อมา แล้วยมือแะหน้าผาผม “หืมม ัวร้อนนานี้ ไม่้อไปโรเรียนหรอนะ วันนี้”
“แล้วใระไปส่แบมแบมล่ะ แม่็พึ่ลับมาเมื่อเ้าไม่ใ่หรอ เหนื่อยแย่เลย”
“ไม่เป็นไรหรอ วันนี้แม่ไปส่น้อแบมเอ เนอะน้อแบมเนอะ วันนี้ให้แม่ไปส่เนอะ”
“ร้าบบบบ เย้ วันนีุ้แม่ไปส่น้อแบม้วยย” แบมแบมยิ้มว้าอย่าีใ
“นอนพัเถอะมาร์ เี๋ยวแม่เอา้าว้มับยาึ้นมาให้”
“รับ”
“หายเร็วๆ นะรับพี่มาร์ ุ้บ” พูไม่พอ ยัมาุ้บแ้มอี เ็นี่นะ เี๋ยว็ิไ้หรอ ฮื่มมม
“ไปันเถอะน้อแบม ให้พี่มาร์พัผ่อน เราลไปทำ้าว้มให้พี่มาร์ัน” แม่ับแบมแบมับมือันออห้อไป
“ุแม่รับบ น้อแบมะไ้เลี้ยแมวแล้วนะรับ ลุแทยอนบอว่าุแม่แมวใล้ะลอแล้ว” แบมแบมพูะที่นั่ินนมอยู่ที่โ๊ะอาหาร รอุนาย้วนทำ้าว้มให้มาร์
“ริหรอรับบบ ีใ้วยนะรับ ะไ้เอน้อแมวแล้ว” ุนาย้วนยิ้มอย่าเอ็นู “แล้วน้อแบม แบ่น้อแมวใหุ้แม่เล่น้วยไ้มั้ยรับ”
“ไ้สิรับ น้อแบมื่นเ้น น้อแบมะไ้เลี้ยแมว”
“้ะ น่ารััเลย ลูายใรเนี่ย” ุนาย้วน ั้าว้นใส่าม แล้วเรียมยาให้มาร์เสร็แล้วพอี “เอา้าวับยาึ้นไปให้พี่มาร์ันีว่า น้อแบม”
หลัาเอา้าว้มแล้วยาึ้นไปให้มาร์เสร็แล้ว ุนาย้วน็พาแบมแบมไปส่ที่โรเรียน ลอทาแบมแบมพูเื้อยแ่วไม่หยุ นถึโรเรียนอย่าไม่รู้ัเหนื่อย
“สวัี่ะ ุนาย้วน วันนี้มาส่น้อแบมเอหรอ่ะ” รูมินทัทายอย่าแปลใที่วันนี้ไม่ใ่เ็ายร่าสูที่มาส่แบมแบมอย่าทุรั้
“วันนี้มาร์ไม่สบาย้ะ แม่เลยมาส่แทน”
“สวัสีรับรูมิน” แบมแบมสวัสีรูมินพร้อมับยิ้มว้าน นถูทั้อยิ้มว้าาม “วันนี้รับมินใสุ่สวยัเลย”
“อบุรับ ปาหวานนะเนี่ยเรา” รูมินยมือึ้นลูบหัวแบมแบมอย่าเอ็นู “มา ส่ระเป๋าให้รูมินรับ ยอแับยูยอมรอน้อแบมอยู่ในห้อน่ะรับ”
“ั้น น้อแบมไปหายอแับยูยอม่อนนะรับ สวัสีรับุแม่ บ้ายบายย” แบมแบมหันมาสวัสีและโบมือลาุนาย้วน
“้ะ บ้ายบายแบมแบม อนเย็นเี๋ยวุแม่มารับนะรับ”
“ร้าบบบบบ” แล้วเ็น้อยัวลม็วิ่เ้าห้อเรียนไป
“น้อน่ารันะะ ไม่ื้อ ไม่น เป็นที่รัอเพื่อนๆ” รูมินเอ่ยึ้น
“แบบนั้น็ี่ะ แรๆ ็ัวลว่าน้อะเ้าับเพื่อนไ้มั้ย พอไ้รู้แล้ว็หายห่ว ฝาูแลแบมแบม้วยนะะ รูมิน”
“สบายใไ้่ะ ุนาย”
“อบุมาๆ นะะ รูมิน”
“แบมแบม ยอแมีนมมาให้แบมแบม้วยนี่” ยอแยื่นถุนมที่ื้อมาามินิมาร์ทเมื่อเ้าให้แบมแบม
“อบใน้า ยอแ ใีั ื้อนมให้น้อแบม้วย”
“ยอม็มีนะ นี่” ยูยอมหยิบอมยิ้มรูประ่ายออมาาระเป๋าาเยื่นให้แบมแบม
“ุา่ายน่ารััเลยยอม อบใน้า”
“โถ่ว ป๊ายอแบอว่าินอมยิ้มแล้วฟันะหลอ ยอมนิสัยไม่ี อยาให้แบมแบมฟันหลอหรอ”
“ไม่ใ่สัหน่อย ยอมแ่เห็นอมยิ้มรูปา่ายน่ารัี เลยอยาให้แบมแบม ยอมไม่ไ้อยาให้แบมแบมฟันหลอนะ”
“ี้โม้”
“ริๆ นะ ยอแนิสัยไม่ี” ยูยอมพูพร้อมับน้ำาลอเรียมะร้อไห้
“ินแ่อันเียวฟันไม่หลอหรอ” แบมแบมพยายามปลอบเ็ัวโ แ่ี้แย
“หมีี้แย แบร่”
“ฮื่ออออออ แบมแบมมมม ยอแว่ายอมอ่ะ ฮื่ออออ” นั่นไ ร้อนไ้
“โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้อน้า ยอม ยอแอย่าว่ายอมแบบนั้นสิ ยอมร้อไห้เลยนะ” แบมแบมพยายามปลอบยูยอมที่ร้อไห้โฮ
“ฮึ เราแ่แหย่ยอมเล่นๆ เอ ็ยอมน่าแล้อ้ะ เราไม่ไ้ั้ใให้ยอมร้อไห้นะ ฮึ” ยอแพู แล้วเริ่มะร้อไห้อีน
“เป็นอะไรัน้ะเ็ๆ ยอมับยอแร้อไห้ทำไม้ะ” รูมินที่เห็นว่าเ็สอนร้อไห้ ึเินเ้ามาถาม
“ยอแว่ายอมรับ รูมิน ฮื่ออ”
“ยอแแ่แล้แหย่ยอมเล่นๆ นิหน่อเอ ฮื่อออ”
“ไหนแบมแบมเล่าให้รูมินฟัสิรับ เิอะไรึ้น”
“ยอแับยอมื้อนมมาให้น้อแบมรับ” แบมแบมเริ่มเล่า “ยอแื้อนม ยอมื้ออมยิ้มมาให้น้อแบม แล้วยอแบอว่า ินอมยิ้มแล้วฟันะหลอ ยอม็ะร้อไห้ แล้วยอแ็ว่ายอมว่า หมีี้แย ยอมเลยร้อไห้รับ”
“ฮื่อออออออ ยอมไม่ไ้เป็นหมี ฮื่อออออ”
“ฮื่ออออออ ยอแ อโทษ ยอแไม่ไ้อยาให้ยอมร้อไห้ ฮึ นะ ฮึ”
แบมแบมเล่าบ็ไ้แ่มอเพื่อนทั้สออย่าไม่รู้ะทำยัไ ส่วนรูมิน็อไม่ไ้ที่ะเอ็นู ่าน่าร้อไห้ นนึร้อไห้เพราะน้อยใ อีน็ร้อเพราะลัววามผิ
“ยอมรับ ยอแอโทษแล้วนะรับ ไม่ร้อแล้วนะรับ น้อแบม็เสียในะรับที่เราทั้สอนทะเลาะัน” รูมินอเ็ทั้สอนในอ้อมแน
“รับ ยอมไม่ร้อแล้ว ฮึ ฮึ” ยูยอมพยายามหยุร้อไห้ แ่ยัมีเสียสะอื้น
“ยอแรับ ยอมหยุร้อแล้ว ยอแ็ไม่ร้อแล้วนะรับ”
“รับ ฮึ”
“ีมา ั้นแบมแบม รูฝาเพื่อน้วยนะ้ะ” รูมินพูเสร็็ไปูแลเ็ๆ นอื่นๆ ่อ
“โอ๋ๆๆ อันน้า ไม่ร้อนะ ยอม ยอแ เี่ยว้อยันเร็วๆ ืนีันนะ” แบมแบมโผอเพื่อนทั้สอ
เลิเรียน
“ยอมหลีไป ยอแะนั่้าแบมแบม” เ็ัวลมที่ื่อยอแพยายามะแทรรลาระหว่าแบมแบมับยูยอม เนื่อาอนนี้เป็นเวลาเลิเรียน เ็ๆ ทั้สามึนั่อยผู้ปรออยู่ระเบียหน้าห้อ โยแบมแบมนั่ริมสุ ถัมาือยูยอมเ็ัวโ
“ไม่! ยอม็ะนั่ับแบมแบม”
เอาอีล่ะ ู่นี้ น้อแบมปวหัววววว =3=
“แบมแบมมม ยอมไม่ให้ยอแนั่ะแบมแบมอ่ะ”
“ั้นเี๋ยวน้อแบมย้ายมานั่รลาะไ้ ยอแะยอมะไ้นั้้าน้อแบมไ” ว่าแล้วแบมแบม็ย้ายัวเอไปนั่อีฝั้อยูยอม แล้วยอแ็ามมานั่้าแบมแบมอีฝั่ที่ว่า
“ยอแี้ฟ้อ”
“อะไรหมียอม เียบไปเลยนะ ยอแแ่อยานั่ับแบมแบม อแ่นี้็ไม่ไ้ โป้”
“ยอมไม่ใ่หมีนะ แบมแบมมมม ยอแว่ายอมอ่ะ ยอมโรธยอแเล้า โป้” ไม่ว่าเปล่า เ็ัวโยัหันหน้าหนีไปอีทา เพื่อแสว่าโรธนะ
“โอ๋ๆๆ อย่าทะเลาะันสิ หายโรธันเถอะน้า น้อแบมย้ายมานั่รลาแล้วนี่ไ ยอมหายโรธยอแน้า” แบมแบมพูพร้อมับล้อแนเพื่อนทั้สอไว้
“ื้อ ยอแไม่โรธะไ้ อ้ะ ้อย” ยอแพูพร้อมับยนิ้ว้อยเล็ ยื่นมารหน้ายูยอม
“อื้อ ้อย” ยูยอมล้อนิ้ว้อยับยอแ โยมีแบมแบมที่นั่ยิ้มแป้นอยู่รลาเป็นพยาน นี่เป็นารเี่ยว้อยรั้ที่สอในวันนี้ ึ่่อานี้อาะมีอีหลายๆ รั้ามมา
่าเป็นภาพที่น่ารัในสายาอุรูและผู้ปรอที่ไ้พบเห็น ทำให้ยิ้มไ้ไปามๆ ัน
“น้อแบม้ะ ุแม่มารับแล้วนะ้ะ” และแล้วเสียรูมิน็เ้ามาััหวะารสนทนาอเ็ๆทั้สาม
“ร้าบบบ บ้ายบาย ยูยอม ยอแ น้อแบมไป่อนนะ” แบมแบมบอลายูยอมับยอแที่ทำหน้ายู่ที่้อแยับเพื่อนรั แล้ววิ่ไปหาอ้อมออุนาย้วน
“สวัสีรับุแม่ ฟอ”
“้า เป็นยัไบ้ารับวันนี้ นมั้ย”
“ไม่นนะรับ น้อแบมเป็นเ็ี” ำอบที่ไ้รับทำเอาุนาย้วนยิ้มอย่าเอ็นู เ็หนอ มัวเอ็เป็น
“รับ เ่มา เ็ีลับบ้านันเถอะ” ุนาย้วนับมือเ็น้อยให้เินไป้วยัน
"พี่มาร์ น้อแบมลับมาแล้ววว" พอมาถึบ้านแบมแบมวาระเป๋าแล้ววิ่มาหามาร์ที่นั่มูทีวีอยู่ที่อยู่โฟา
"มาถึ็โวยวายเลยนะ เ้าอ้วน"
"อย่ามาว่าน้อแบมน้าา น้อแบมไม่อ้วนะหน่อย" แบมแบมอบทำปายู่ "แล้วพี่มาร์เป็นยัไบ้า หายรึยัรับ"
"โอเึ้นเยอะล่ะรับ แ่ะเป็นหนัว่าเิม็อนที่อ้วนลับมานี่แหละ"
"พี่มาร์!! ุแม่้าบบ พี่มาร์ว่าน้อแบมอ่าา" แบมแบมหันไปฟ้อ
"มาร์็ อย่าไปว่าน้อ น้ออุส่าห์เป็นห่ว" แม่เินมาลูบหัวแบมแบมอย่าเอ็นู " แล้วนี่ีึ้นแล้วใ่มั้ยเรา"
"รับ นอนทั้วัน ็โอเึ้นแล้วรับ"
"ั้นไปทาน้าวป่ะ ะไ้ินยา แม่ื้อโ๊มาให้ อยู่บนโ๊ะน่ะ"
"ั้นเี๋ยวน้อแบม เรียมามับ้อนให้นะรับ" แบมแบมวิ่นำไปหยิบามและ้อนมาวาให้ผมบนโ๊ะ
"อบุรับ แบมแบม"
"เ่ัเลย้ะ นเ่อแม่ มาให้แม่หอมที หมั่นเี้ยวริๆ เลย แ้มเนี้่ย" แม่้มฟัแ้มแบมแบมนหายหมั่นเี้ยว แล้วัารเทโ๊และัโ๊ะเพื่อทานอาหารเย็น
เห็นแ้มแบมแบมแารอยฟั แล้วน่าหมั่นเี้ยวริๆ แหล่ะรับ
รอหายไม่สบาย่อนเถอะนะแบมแบม ะฟัให้แ้มบวมเลย
---------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น