ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 6 ผู้ที่เกิดเป็นชายพร้อมที่จะรับใช้ผู้หญิงทุกเมื่อ
Gintoki Talks
ทุกวันนี้ผมก็ยังสงสัยอยู่ดีแฮะ ตลอดทางที่ผมเดินไปซื้อของ หรือหาที่ร่ำสุรา ผมมักจะเห็นคู่ชาย - หญิงออกมาด้วยกันบ่อยครั้ง มันเป็นเรื่องที่แปลกมากๆสำหรับผมอ่ะนะ แค่มาซื้อของต้องมากันทั้งคู่สามี - ภรรยาเลยหรอเนี่ย
บรรยายโดย ไอซ์
"คุณกิน เป็นอะไรรึเปล่าครับ? เส้นเลือดขึ้นหน้าแล้วนะครับ" ชินปาจิถามพลางเลือกซื้อของไปทำมื้อเย็นต่อไป แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่มีทีท่าว่าจะได้คำตอบจากบุคคลที่ถามไป ชินปาจิจึงพูดต่อไปว่า
"คุณกิน อย่าไปจ้องคนอื่นเขามากสิครับ คนอื่นเขากลัวกันหมดแล้วนะครับ" ชินปาจิพูดถูก ตอนนี้คนที่เลือกของโซนเดียวกับชินปาจิค่อยๆออกจากบริเวณที่พวกกินโทกิอยู่
"อากินจังอั๊วว่าไปจ่างตังก่องลีกว่าน่อ อั๊วต้องไปทำงานรับจ้างอีก"
"คางุระจัง...ฉันขอโทษนะ..." ประโยคที่กินโทกิพูดออกมาทำให้คางุระงงไปเป็นอาหมวยตาแตก และมันก็ทำให้รังสีความมืดของกินโทกิทวีคูณขึ้นไปอีก
"อ้ะ! คุณกิน! ขอโทษนะครับทุกคน เดี๋ยวพวกผมจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!!!"
"เฮ้ออออออออ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะครับคุณกิน..."
"อากินจัง ลื้อขอโทกอั๊วทำไมน่อ? ลื้อไม่ล่ายทำอะไรผิกซักหน่อย" คางุระถามพร้อมกับไปลูบหัวของกินโทกิ แต่กินโทกิก็ตอบกลับมาว่า
"ทั้งๆที่หล่อนป็นผู้หญิง แต่ดันให้มาทำงานรับจ้างหนักๆแบบนี้ ฉันมันไม่แมนซะเลย ฮือๆๆๆๆ"
"หมายความว่าไงอ่ะน่อ? อั๊วไม่เห็งเข้าใจเลยน่อ" คางุระทำสีหน้างงๆ
"คุณกิน เมื่อคืนเสพกาวไปกี่ขวดล่ะครับเนี่ย...นี่ไม่ใช่คุณกินที่ผมรู้จักแฮะ..." ชินปาจิตอบด้วยเสียงเรียบๆ แต่ก็ถูกกินโทกิจับไหล่แล้วเขย่าแรงๆ จากนั้นก็พูดต่อว่า
"แก!!! มีสี่ตาแต่ไม่เห็นอะไรเลยรึไงกัน!!!"
"ใครสี่ตามิทราบ!!!!!!!"
"เลี้ยวที่อากินจังพูกมังหมายความว่าไงน่อ?"
"นี่หล่อนไม่สังเกตรึไง! เวลาเขาทำงานหนักๆกันน่ะ ส่วนใหญ่ไม่มีใครให้ผู้หญิงทำหรอกนะ ยิ่งเราในฐานะร้านรับจ้างสารพัดเนี่ย ฉันรู้สึกว่าตอนนี้คุณหนูคางุระทำงานหนักกว่าพวกเราอีกนะ!!!"
"นี่ลื้อหาว่าอั๊วอ่องแอช่ายม้ายยยยยยยยย?" แล้วกินโทกิก็โดนลูกถีบของคางุระจังแบบเต็มๆหน้าจนกระเด็นไปชนกับเสาไฟฟ้าที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของร้านสะดวกซื้อ
"ถ้าลื้อยังทำอะไรที่มังชวงอ้วกล่ะก็ ลื้อได้เตรียมตัวเตรียมใจแน่นอง กลับกังเถอะ อาชินปาจิ"
"อ...อื้ม! คุณกินก็ตามมานะครับ!"
ณ โยชิวาระ
"เซตะ มาช่วยยกของหน่อยสิ" ซึคุโยะพูดพลางยกกล่องขนาดใหญ่เข้าบ้าน
"ไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ พี่ซึคุ..."
"นี่ซึกกี้ ฉันช่วย เอามั้ย?" ไม่ทันที่เซตะขานรับหน้าที่จบ กินโทกิก็ทำท่าให้ความช่วยหลือกับซึคุโยะแบบที่เซตะเห็นแล้วถึงกับอึ้ง ก็แบบว่า เขามาตอนไหนล่ะครับท่าน
"นี่กินโทกิ เจ้าแปลกๆไปนะวันนี้" ซึคุโยะพูดพลางปล่อยควันจากปล้องยาสูบออกมา
"เปล่านี่ มันเป็นหน้าที่ของสุภาพบุรุษไม่ใช่หรอ ที่ต้องช่วยสุภาพสตรีได้ทุกสถานการณ์น่ะ"
"ค...คือว่า...ไม่ต้อง...ก็ได้นะ..." ซึคุโยะพูดอึกอักพร้อมกัยสีหน้าที่แดงก่ำ
"พูดอะไรอย่างนั้นเล่า! เธอเป็นถึงนางงามจักรยานประจำแหล่งเสื่อมโทรมเชียว..."
ฉึก!!
ไม่ทันที่กินโทกิจะพูดจบประโยคก็โดนมีดซัดสองเล่มของซึคุโยะปักเข้าไปที่หัวเต็มๆจนเลือดไหลออกมา เซตะเห็นดังนั้นจึงไปดึงมีดออกให้ ซึ่งมันก็ทำให้ปริมาณเลือดไหลออกมามากกว่าปกติ
ผ่านไปสักพัก กินโทกิก็ตัดสินใจกลับมาที่คาบูกิโจเพื่อเดินเล่นสักหน่อย แต่บังเอิญจริงๆที่เขาเดินผ่านคนคนหนึ่ง
"อ้าว! นึกว่าใคร กอริลล่าสโตรคเกอร์เองหรอ?" กินโทกิพูด
"เอ๊ะ! รับจ้างสารพัดหรอกหรอ?" คอนโด้พูด
พวกเขาสองคนบังเอิญผ่านมาพอดี แต่ครั้นจะถามว่าทำไมกอริลล่าถึงออกมานอกสำนักงานในชุดนอกเครื่องแบบก็ดูจะเป็นเรื่องที่ไร้สาระไปหน่อย พวกเขาจึงตัดสินใจไปคุยกันที่ร้านของหวานร้านประจำของกินโทกิ
"ถ้าให้เดานะ...แกไปสโตรคเกอร์โอทาเอะอีกแล้วใช่มะ?" กินโทกิถามพร้อมกับตักพาเฟต์เข้าปาก แต่คำถามนี้ทำเอาคอนโด้สำลักกาแฟที่ตนกำลังดื่ม
"อะไรกันเล่า!!! ฉันแค่คอยอยู่เฝ้าคุณโอทาเอะเท่านั้นแหละ!! แล้วแกล่ะทำอะไร? ฉันเห็นแกออกมาจากโยชิวาระ คงไปเสพสาวมาใช่มั้ยล่ะ!!!"
"ฉันไม่เหมือนแกสักหน่อยนะกอริลล่า ฉันไปช่วยงานในโยชิวาระมานาเหวย"
"แล้วทำไมเฮลส์บลูบอยสีแดงถึงเลอะหัวล่ะ?" คอนโด้ถามพลางชี้ไปที่หัวของกินโทกิ
"พอดีกินน้ำแข็งใสแล้วถูกโoลใช้เคียวไล่ฟันน่ะ"
"โoลนี่มันใครฟระ!?!?!?"
1 ชั่วโมงต่อมา
"งั้นแกจะช่วยฉันเรื่อคุณโอทาเอะงั้นหรอ?"
"เออสิฟะ ถ้าฉันช่วยแกเรื่องโอทาเอะ ก็เท่ากับว่าฉันก็ได้ทำหน้าที่ของลูกผู้ชายไปด้วยนา ยังไงก็จ้ายค่าจ้างมาด้วยละกัน เพราะยังไงฉันก็คือ รับจ้างสารพัดอยู่วันยังค่ำอ่ะนะ"
ผลเป็นอันว่ากินดทกิกับคอนดด้ยอมร่วมมือกันเพื่อช่วยเรื่องของการคอยอยู่เฝ้าโอทาเอะ เนื่องจากวันนี้ชินปาจิที่เป็นน้องชายต้องไปดูไลฟ์สดของเทราคาโดะ ซือ จึงทำให้วันนี้ บ้านชิมูระเหลือแค่โอทาเอะคนเดียว
"ยังไงก็ตาม ตอนนี้แกก็บอกพวกลูกน้องแกไปด้วยเลยสิว่าแกไม่อยู่น่ะ" กินโทกิพูดพร้อมกับนำแผ่นไม้กระดานมาตั้งกำบังไว้แถวๆสวนหลังบ้าน
"หายห่วงน่า เพราะว่ายังไง โทชิมันก็รู้อยู่แล้วล่ะ"
"ปล่อยงานให้โองุชิคุงทำคนเดียวแบบนี้ ฉันล่ะนึกสงสารจริงๆเลยแฮะ..."
"หายห่วงน่า! เพราะตอนนี้ที่สำนักงานก็มีเจ้าโซโกะอยู่ด้วย"
"นั่นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ไม่ใช่หรอฟะ!?!?!?"
แล้วเมื่อทะเลาะถกเถียงกันเสร็จพวกเขาก็เริ่มภารกิจ โดยที่ทั้งคอนโด้และกินโทกิต่างก็มีกล้องไว้ดูการเคลื่อนไหว
สถานการณ์ตอนนี้ โอทาเอะออกมาจากห้องของตนด้วยรอยยิ้มที่สดใส ทำให้คอนโด้เกิดอาการณ์หน้าแดงออกมานิดนึง
จากนั้นโอทาเอะก็เข้าครัวไปทำอาหาร รู้สึกว่าจะเป็นไข่เจียวด้วยล่ะนะ ทำให้กินโทกิเกิดสีหน้าแบบเหมือนคนจะเป็นลม
แล้วโอทาเอะก็นำไข่เจียว(นรก)มาวางไว้ที่โต๊ะพร้อมกับของหวาน(ในสายตาของโอทาเอะเท่านั้น)มาวางเรียงราย ซึ่งสำหรับเธอแล้ว ล้วนน่ากินทั้งนั้น
แต่ถ้าสำหรับคนอื่นๆ...
"นั่นน่ะหรออาหารคนน่ะ? อย่าว่าแต่ชินปาจิกับฉันกินไม่ได้เลย ขนาดสุนัขยังไม่รับประทานเลยนะนั่น คงจะมีแต่กอริลล่าเท่านั้นแหละที่ยอมกระเดือกสิ่งที่ขนาดไoตาoะยังต้องชกกระเด็นน่ะ ประมาณหมัดเดียวก็ลอยไปนอกกาแล็คซี่น่ะนะ" กินโทกิบ่นออกมาพร้อมกับเอามือกุมไว้ที่ปาก แต่ก็โดนคอนโด้ตบไปที่หัวเเบบจังๆเพื่อเรียกสติกลับคืนมา
"ใจเย็นน่ารับจ้างสารพัด! การทำเรื่องแบบนี้มันต้องมีสมาธิกับมันนะ"
"ครับ พ่อกอริลล่าสโตรคเกอร์"
แล้วในขรธที่กำลังเริ่มมองสถานการณ์นั้น จู่ๆเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น เนื่องจากช่วงที่พวกเขาละสายตาจากโอทาเอะไปนั้น ร่างของโอทาเอะก็ไมาปรากฏมาให้เห็นเลยแม้แต่เงา
"ซวยแล้วไงรับจ้างสารพัด! คุณโอทาเอะหายไปแล้ว!!!"
"เรือหายแล้วไง! งานนี้ฉันโดนชินปาจิคุงเอาไปทำที่เเขวนแว่นแน่นอน รีบไปหาให้ทั่วเลยนะ!"
แล้วกินโทกิกับคอนโด้ก็รีบไปตามหาให้ทั่วบ้าน แต่ก็ไม่พบร่องรอย
จนกระทั่ง....
"อั้ก!!!!!!" กินโทกิที่กำลังหาอยู่นั้น ก็โดนใครที่ไหนก็ไม่รู้ยัดของสีดำปริศนาใส่ปากแบบเต็มปากเต็มคำ
"อึ้ก!!!" คอนโด้ก็เช่นกัน
"ดีจังเลยนะคะ ที่มีคนมาอยู่ทานมื้อเย็นด้วยกัน ว่างั้นมั้ยจ๊ะ คิวจัง?"
"ทาเอะจังว่าไงก็ว่างั้นแหละนะ"
แล้วก็จบด้วยการจัดงานศพของกอริลล่าและนายเบาหวาน
"ตัดจบงี้เลยหรอฟะ!?!?!?"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น