คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 03
“พี่คริสวันนี้ไปงานแต่พี่ลู่ต้องหล่อๆนะครับ” ชานยอลบรรจงผูกเนคไทให้คริส น่ารักจนคนตัวสูงอดไม่ได้ที่จะดมกลุ่มผมนั้น ชานยอลมักจะมีแรงดึงดูดตัวเขาเสมอไม่ว่าเมื่อไหร่
“อ่ะ เสร็จแล้ว” เด็กน้อยของเขายิ้มอย่างภูมิใจกับผลงานของตนเอง
“โอเคงั้นพี่ไปก่อนนะครับ” หอมแก้มอีกทีก่อนออกไป คริสจะรู้ไหมนะหลังปิดประตูชานยอลหน้าแดงขนาดไหน
ชีวิตชานยอลตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากนอกจากทำความสะอาดบ้าน ทำอาหาร เป็นแม่บ้านก็ว่าได้ แรกๆชานยอลก็เบื่อนะ ก็จะให้เด็กซนออกไปก๊กเหล้ากับเพื่อนทุกอาทิตย์ตอนเรียนมหาลัย อยู่บ้านเฉยๆเนี้ยนะ คิดแล้วก็ขำ ที่เขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อคริสจากหลังมือเป็นหน้ามือ
วันนี้พี่คริสไม่น่าจะกลับเพราะเวลาล่วงเลยจนเที่ยงคืนแล้วยังไม่มีวี่แววของคนรัก อาจจะสังสรรค์กับพี่ลู่จนถึงเช้าเพราะเจ้าตัวบอกมาแบบนั้น
ครืด ครืด ~
เบอร์ที่ปรากฏทำให้ชานยอลรีบรับอย่างไม่รีรอ
“พี่คริสครับวันนี้จะกลับ...”ยังไม่ทันที่เขาจะพุดจบเสียงหนึ่งก็แทรกขึ้นมา เป็นเสียงอู้อี้ แต่ยังไม่ทันจะได้ถามปลายสายเขาก็กระจางขึ้นทันที่เลย
“อือ คริส แรงอีก” เสียงแหบพร่านของหณิงสาวกำลังครางชื่อสามีเขาอยู่
“อ้ะ.. อืออแบบนั้นแหละ” เสียงดังก้องไปทั่วห้องโรงแรมสุดหรู ดีที่ห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียงได้เพราะเสียงที่ดังออกมาจากแรงอารมณ์ทั้งสอง คงรบกวนแขกในชั้นนั้นไม่น้อย
ร่างทั้งสองบนเตียงกว้างบทรักอันเร้าร้อนของคนทั้งคู่กำลังดำเนินไปเรื่อย ความสุขที่แม้จะเป็นแค่ความอยากของทั้งสองฝ่าย แต่เขาจะรู้ไหมว่าคนที่ต้องคอยฟังเสียงอันน่ารังเกียดนี้จะรู้สึกอย่างไร เสียงของสามีตนกับผู้หญิงที่กำลังมีความสุขกับการกระทำนั้น
“พี่..คริส” ชานยอลมือที่สั้นกำลังประครองโทรศัพท์ น้ำตาจากดวงตากลมโตค่อยๆไหลอาบแก้ม เขาจำเสียงสามีตัวเองได้ แล้วไม่ได้โง่ขนานที่เสียงในโทรศัพท์กำลังทำอะไรอยู่
ไหนบอกว่ารักกันไง คนรักกันเขาทำกันแบบนี้เหรอ
ห้องนอนที่เต็มไปด้วยเสียงสะอื้นของชายหนุ่มที่ทำให้ใจคนที่ได้ฟังหดหู่ไม่น้อย ชานยอนยังนั่งกำโทรศัพท์แน่แม้ว่าสายนั้นจะถูกตัดไปแล้วก็ตาม
BITTER Sweet
เช้าอันสดใสของของใครหลายๆคนกลับเป็นเช้าอันมืดมนของชานยอล เขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ถึงเขาจะร้องไห้จนหลับแต่เขาก็ยังทำใจได้อาจเป็นอารมณ์ชั่ววูบของพี่คริสก็ได้ ชานยอลยังไม่อยากคิดว่าพี่คริสจะเบื่อเขา ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เขาก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน...
ชานยอลพยุงตัวเองไปล้างหน้า เครียดไปก็ปวดหัวเปล่าๆ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงที่โซฟาเอื้อมมือไปเปิดโทรทัศน์ รายการตลกดำเนินไปเรื่อยๆ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะผ่อนคลาย ข้อความจาเบอร์ที่ไม่รู้จักก็เด้งขึ้นมา
ชานยอลเปิดขึ้นดูเพราะอาจจะเป็นตารางเที่ยวของบริษัทพี่คริสในเดือนหน้า แต่แล้วก็ต้องตกใจกับเนื้อหาข้อความนั้น
‘ฉันว่านายกำลังร้องไห้อยู่แน่เลย... แต่ไม่ต้องห่วงนะคริสอยู่กับฉันเมื่อคืนเราสองคอนมีความสุขกันมากเลยล่ะ อ่า ~ นายคงได้ยินเล้วสินะ นายเตรีมใจไว้เลย อีกไม่นานหรอก ฉันจะทำให้เขาเป็นของฉันโดยสมบูรณ์เลยล่ะ ชานยอลที่รัก ’
ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่ชานยอลจะตอบกลับไปเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น คนที่เข้ามาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคริส
ชานยอลปิดหน้าจอโทรศัพท์ พร้อมปานน้ำตาออกไป
เขายิ้มต้อนรับสามีเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“กลับมาแล้วเหรอครับ”
“อืม” ตอบแค่นั้นก่อนคริสจะล้มตัวลงมานั่งข้างๆ พร้อมอาแขนพาดไหล่ชานยอล
“ไม่ไปอาบน้ำก่อนล่ะครับ” ถามไปงั้นทั้งที่ชานยอลได้กลิ้นครีมอาบน้ำจากตัวคริส คงอาบน้ำชำระสิ่งสกปรกสินะ
“อือ~ ไม่เอาจะอยู่กับชานยอล ไม่ได้เจอกันเกือบค่อนวันแนะ พี่เห็นไอลู่แต่งงานแล้วอยาก
ย้อนกลับไปแต่งกับเราอีกครั้งจัง” คริสรวบชานยอลไว้ในอ้อมแขน กอดแน่นๆแต่ไม่อบอุ่นเหมือนก่อน
พี่คริสยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรผิดสังเกต จนชานยอลคิดว่าอาจจะมีใครว่างแผนเล่นตลกร้ายกับเขาก็ได้
“เหรอครับ...”
คริสเอาหน้าซุกไหล่ของชานยอลไว้ไม่มีการขยับหนี้ใดๆ ทุกอย่างเป็นปกติ แค่น้ำเสียงของชานยอลฟังแล้วว่างเปล่าทำให้คนฟังรู้สึกสงสัยเล็กน้อยอาจจะเป็นเพราะ ชานยอลพึ่งตื่น
เสียงรายการตลกดำเนินไปเรื่อยๆไม่มีการขยับใดๆจากคนทั้งคู่ ก่อนเสียงชานยอลจะทำลายความเงียบนั้น
“พี่คริสครับ เมื่อคืนหลังจากงานแต่พี่ลู่พี่ไปไหนต่อรึเปล่า”
BITTER Sweet
คริสเงยหน้าจากไหลขาว เลิกคิ้วสงสัย ปกติชานยอลไม่ค่อยถามที่เขากลับเช้าคนตัวเล็กก็แค่ไล่ไปอาบน้ำ
“ก็เข้าไปเคลียงานในบริษัทต่อ มีอะไรรึเปล่า” ชานยอลสะบัดตัวออกเบาๆ
“ไม่ครับ งั้นพี่ไปอาบน้ำเถอะ” เขาหันหลังพูดกับคริสตอนนี้แรงจะยืนยังไม่มีเลย ฝืนตัวเองเดินเข้าห้องนอนไป
ถ้าจะบอกว่าเขาเข้าใจผิดก็คงไม่ เสียงนั้นเขาจำได้ดี แต่พี่คริสตอบปกติเกินไปจะคาดคั้นไปคงไม่มีอะไรดีขึ้นมีแต่จะทะเลาะ ชานยอลได้แต่สะอื้นอยู่ในห้องโดยที่อีกฝากของประตูไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับคนที่ขึ้นชื่อว่าภรรยา
“เป็นอะไรของเขานะ” คริสล้มตัวลงไปนอนที่โซฟาเหมือนเดิม
เสียงเครื่องมือสื่อสารแผ่เสียงดัง ทั่วปบริเวรห้องนั่งเล่น
“มีอะไร” คริสรับด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
“แหม~ คุณคริสก็ เมื่อคืนเรายังสนุกกันอยู่เลย” หญิงสาวปลายสายไม่สนใจน้ำสียงหงุดหงิดที่อีกคนส่งมาให้
“เธอ...น่าจะรู้ว่าเธออยู่ในฐานะอะไร”
“มีอะไรจะพูดอีกไหม” คริสพูดเสียงเรียบ
“หึ ไม่มีหรอกค่ะ” เธอกดเสียง ก่อนจะวางสายไป ตอนนี้เธอได้แต่รอเวลาเท่านั้นแหละ คริสจะต้องเป็นคนเธอและจะไม่มีใครแย่งเขาไปได้อีกแล้ว
หลังจากวางสายคริสก็เข้าไปอาบน้ำ ก่อนที่เขาจะเปิดประตูเขาไปในห้องนอน ชานยอลก็สวนออกมาก่อน
“จะไปไหน” คริสขว้าข้อมือเล็ก
“ไปหาเพื่อนครับ” ชานยอลตอนนี้สวมแว่นกันแดดสีดำเพื่อปิดดวงตาบวมและแดงกล่ำของตน
“เหรอครับอย่ากลับดึกล่ะ ให้พี่ไปรับไหม”
“ไม่ต้องครับ พี่ต้องเข้าบริษัทนิ รีบไปเถอะ ผมเอารถไปกลับเองได้” ชานยอลแกะข้อมือนั้นออกแล้วก็เดินจากห้องไป
คริสเกาหัวเข้าห้องอยาง งงๆปกติชานยอลไม่ค่อยขับรถออกไปไหนบอกว่าขี้เกียจหาที่จอด แต่เรื่องแค่นี้ใครก็เปลี่ยนกันได้
BITTER Sweet
ประธานบริษัทส่งออกขนาดใหญ่ ที่หลายๆคนต่างรู้จักคริสประธานหนุ่มไฟแรง กำลังอ่านเอกสารการส่งออกสินค้าต่างๆ
ก๊อก ก๊อก
“อ้าวลู่หานฉันนึกว่านายจะไม่เข้าบริษัทสะอีก” บุคคลที่เข้ามาใหม่ทำให้คริสวางเอกสารตรงหน้าลง ลู่หานเข้ามานั่งตรงข้ามกับคริสเองหลังพนักพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยๆ
“ฉันแค่มาตรวจแผนกนิดหน่อยเห็นว่ามีปัญหาเรื่องบัญชีไม่ลงตัว” คริสแค่พยักหน้ารับ
“แล้วก็นี้” ลู่หานชูซองจดหมายสีขาว “ฉันว่าจะไปฮันนีมูนซักสองอาทิตย์ อนุญาตไหมครับท่านประธาน”
“คุณรองประธานขอล่าเหรอเนี้ยแปลกใจจัง” เขาหัวเราะในลำคอ จากนั้นหยิบซองจดหมายมาอ่านผ่านตาแล้วจึงส่งคืนให้เจ้าของ
“จริงๆแล้วนายไม่ต้องขออนุญาตเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้ เพราะนายก็เหมือนประธานอีกคนของบริษัท”
“หึ ฉันไม่เหมือนหมอนั้นนิ หายไปไหนไม่บอกไม่กล่าวจะมาอีกทีต้องโทรไปตามจนสายไหม้” ทั้งสองคนหัวเราะเบาๆเมื่อนึกถึงเพื่อนอีกคน
ผู้คุมบริษัทยักษ์ใหญ่เชื้อสายจีนแห่งนี้ เกิดมาจาก ผู้ชายสามคนซึ่งก็คือ คริส ลู่หาน และ อี้ชิ้ง ส่วนคนหลังน่ะเหรอหายไปเป็นนักแต่งเพลงจนมีผลงานมากมายจะกลับมาดูบริษัทก็ตอนมีงานใหญ่ๆไม่ก็ประชุมผู้ถือหุ้น ส่วนเหตุผลคริสก็พอเขาใจเลยหยวนให้ เพราะเขาเป็นตัวการสำคัญในการสร้างบริษัทเลยละ
“ฉันว่าจะต้องคุยกับหมอนั้นอย่างจริงจังแล้ว”
“ว่าแต่นายทำไมเมื่อวานไม่พาชานยอลมา เอาผู้หญิงจากไหนก็ไม่รู้มาควงในงานแต่งฉันแบบนี้ เมียนายไม่ว่าเหรอ” ลู่หานอยากรู้จริงๆ ว่าเพื่อเขาคิดอะไรถึงทำแบบนี้ จะให้ถามกลางงานก็ไม่ได้
“ไม่รู้สิ” คริสตอบแบบไม่ยี่หระสักเท่าไหร่ “เธอก็แค่คู่ควงตอนไปงาน”
“นายตอบไม่ตรงคำถามนะคริส ถ้าชานยอลรู้...”
“ชานยอลไม่รู้หรอกหน่า อีกอยางเมียฉันก็ที่หนึ่งอยู่แล้ว “ คริสขัดขึ้นมาทันที
“ครับพ่อเพลบอยแต่อย่าให้มันมากก็แล้วกัน อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
“แล้วเรื่องมินซอก”
“คงอีกซักสองเดือนนายรีบ ?”
“ก็นายยังไม่มีเลขา อีกอยางมินซอกก็เป็นคนที่บริษัทหลายต้องการตัว” คริสพูดพร้อมเซนเอกสารที่ค้างบนโต๊ะ
“เดี๋ยวมินซอกอยากมาก็มาเองแหละ ไปกดดันก็เปล่าประโยชน์”
“ฉันไปล่ะ ต้องไปจัดเสื้อผ้าอีก”
“อืม ขอให้สนุกเพื่อน”
ลู่หานออกไปแล้ว คริสก็ยังคงคิดถึงเรื่องที่ลู่หานพูด ก็จริงที่หมอนั้นบอกว่าเขาไม่ควรทำแบบนี้แต่มันถลำลึกแล้วนี้สิ มันเกิดขึ้นตอนเขาไปดูท่างานเลี้ยงรวมเจ้าของท่าเรื่อขนาดใหญ่ของเกาหลี ลูกสาวคุณลีเจ้าของท่าเรื่อขนาดใหญ่ที่คย็องกี เธอเข้ามาตีสนิทเขา แล้วมันก็นำไปสู่เรื่องอย่างว่า แต่ยังไงซะชานยอลก็เป็นคนที่เขารักที่สุด
คริสจะรู้ตัวบ้างไหมว่าความคิดและการกระทำของเขาทำร้ายจิตใจคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาขนาดไหน เพราะผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าคู่ขาคงไม่หยุดแค่นี้แน่...
ความคิดเห็น