คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : promise
สุดท้ายผมได้แต่นั่งเงียบจนพวกเพื่อนๆเข้ามา การเลือกที่จะไม่ตอบคงเป็นสิ่งเดียวที่ผมจะทำจริงๆ รักษาสัญญานั้นไว้ ทั้งที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเหมือนกันรึป่าว
วิชาต่อไปกำลังจะเริ่ม ทุกคนนั่งเป็นระเบียบบางคนก็หลับไปตั้งแต่กลับมาจากพัก ก็นะอากาศดีขนานนี้ ......
“จองซอก !! เรามาทำสัญญากัน”
“สัญญาอะไรว่ะ ใครตายก่อนแพ้ ???” ร่างบางหัวเราะเบากับท่าทางกระตือรือร้นของอีกฝ่าย
“จะบ้าเหรอ!! จนกว่าฉันจะได้เป็นนักฟุตบอลนายห้ามมีแฟนเด็ดขาด”
“เผด็จการไปป่าวครับ ฮ่าๆๆๆ ทำไม! นายกลัวฉันติดแฟนจนลืมไปเชียร์นายตอนซ้อมรึไง”
“ช่าย” พยักหน้ารับเบาๆ ที่จริงเค้าแค่ไม่อยากเห็นจองซอกไปเดินจับมือคนอื่นที่ไม่ใช้ตัวเอง สงสัยโรคหวงเพื่อนจะกำเริบ
“ฉันไม่ไปไหนหรอกน่า จะไม่มีแฟนด้วย โอเคไหม” คำตอบรับแบบเบื่อขอไปที ทำให้รางสูงไม่ค่อยพอใจกับมันเท่าไหร่
“เฮ้!! นายต้องทำให้มันเป็นทางการสิ” พร้อมยืนนิ้วก้อยไปให้
“แบบนี้ เป็นทางการแล้ว ??”อีกฝ่ายถามด้วยความสงสัย เพราะมันเหมือนเด็กน้อยสองคนสัญญาจะไม่แย้งของเล่นกัน……
แต่สุดท้ายจองซอกก็แพ้ลูกอ้อนของอีกฝ่าย ถึงมันจะออกแนวบังคับทางสายตาก็เหอะ นิ้วทั้งสองที่เกี่ยวกันเป็นสัญลักษณ์ที่เด็กทั้งสองคนนี้ทำไว้ ถึงมันจะดูไร้สาระไปบ้าง ถึงจจะไม่มีใครรู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง คงต้องใช้ความผูกพันของสองคนเป็นเครื่องการันตีแล้วว่าว่า ทั้งคู่จะไม่ผิดสัญญาซึ่งกันและกันแน่นอน....
.
.
.
.
.
“จองซอก!”
“จองซอก!!!!!”
“อี-จอง-ซอก!!!”
“ถ้าเธอยังไม่ตื่นเตรียมไปวิ่งรอบสนามแก้ง่วงได้เลย”
“ครับๆตื่นแล้วครับ” ร่างบางที่สะดุ้งตื่นได้แต่ตอบรับอย่างตกใจ
ทุกคนในห้องต่างหันมามองคนที่พึ่งตื่นเป็นตาเดียว เพราะเค้าคนนี้ต่อให้ตีบตกเก้าอี้ก็ตื่นยาก
“นี้ อี จองซอก เลิกเรียนไปพบครูด้วย เราคงต้องมาคุยเรื่องการนอนของเธอซักหน่อย”
“ได้ครับ” ทั้งที่จริงเค้าไม่อยากให้มันต้องยุ่งยากขนานนี้เลยนะ อยากมากคงได้ทำความสะอาดห้อง หรือไม่ก็วิ่ง”
“เอาล่ะนกเรียนทุกคนครูมีเรื่องสำคัญมากก ในวันนี้” พร้อมทุบกระดานไปด้วย เพื่อให้พวกลิงหลังห้องสงบ
“วันนี้ครูจะมาแนะนำครูประจำชั้นคนใหม่ให้พวกเธอรู้จัก อย่างที่รู้กันครู จาง นารา ล่าคลอด เพราะฉะนั้น เชิญคุณครูชเวเลยครับ”
“สวัสดีครับ ผม ชเว ดาเนียล จะมาเป็นครูประจำชั้นห้องสองตั้งแต่วันนี้”
“เอาล่ะ เลิกได้ นาย จอง ซอกเก็บของแล้วตามครูมา”
ครูคนใหม่นิ ป๊อปน่าดูเลย ความจริงผมเคยเจอเค้าที่สถาบันกวดวิชา ที่ผมไปส่งของ นักเรียนหญิงชายหลายคนรุมล้อมคุณครูคนใหม่ ผู้หญิงคนกลุ่มนั้นคุยกันว่าครูคนนี้เป็นครูสอนพิเศษที่ดังระดับประเทศเลย
ชายหนุ่มที่เก็บของเสร็จและเดินออกไปเงียบๆ ผ่านฝูงคนหน้าห้อง เพื่อไปรับโทษที่เค้าหลับในห้องเรียน
สุดท้ายก็ขาลากกลับบ้าน เล่นให้วิ่งรอบสนามสิบรอบ เหนื่อยเป็นบ้า ดีที่วันนี้เฒ่าแก่ปิดร้านไปเที่ยว ไม่งั้นพรุ่งนี้ไม่มีแรงไปเรียนแน่ขอให้พรุ่งนี้ไม่ซวยแบบนี้ก็แล้วกัน
.
.
.
.
.
“เอาล่ะ นักเรียน วันนี้เราจะมาเลือกหัวหน้าห้องกัน มีใครจะเสนอชื่อก็ยกมือขึ้น” ร่างสูงหน้าห้องพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อๆ
ดูเหมือนจะไม่มีใครอยากเป็นเท่าไร เพราะอาจจะโดนเด็กหลังห้องพวกนั้นหมายหัวก็ได้
“ครูครับ ให้มินกิ เป็นหัวหน้าห้องเหมือนเดิมไม่ได้เหรอครับ” ยองซู ชายหน้าแก่ประจำห้อง ตะโกนถาม ถึงพวกเค้าจะสงสารมินกิก็เถอะ แต่คงไม่มีใครอยากโดนหมายหัวหรอก
“อืม … แล้วเธอ มินกิอยากเป็นหัวหน้าห้องอีกรึเปล่า”
“ผมยังไงก็ได้ครับ”
ปัง!!
เสียงดังจากหลังเรียกความสนใจได้จากทุกคน
“จองซอก ให้ ลี จองซอก! เป็นหัวหน้าห้อง” จองวุค พูดพร้อมส่งสายตาน่ากลัวใส่ทุกๆคนที่มอง
ส่วนคนที่ถูกเรียกชื่อนั้น เพียงแค่มองด้วยหางตาแล้วกลับไปสนใจขนอกหน้าตาต่อ
ไม่มีใครรู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ แต่จะให้ปฏิเสธคำสั่งของผู้ชายคนนี้ คงได้ขาหักกลับบ้านแน่นอน
“เอาล่ะ มีใครจะเสนอชื่ออีกไหม”
ทั้งห้องต่างตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรแต่สายตาทุกคนจ้องไปที่จองซอก
“ตกลงหัวหน้าห้องคนใหม่คือ อี จองซอก ส่วนรองหัวหน้า ปาร์ค เซยอง “ เมื่อครูพูดเสร็จ ก็หมดคาบโฮมรูมพอดี
ถึงผมจะไม่อยากเป็นมันเท่าไหร่ แต่คงปฏิเสธอะไรไม่ได้
“อี จองซอก เดี๋ยวตอนพักมาพบครูด้วยนะ”
ผมว่าการเป็นหัวหน้าห้องต้องเอาความยุ่งยากมาแน่เลย
.
.
.
.
.
“ขออนุญาตครับ ผมมาหาครูดาเนียลครับ”
“อ๋อ ครูดาเนียล ไม่อยู่ ออกไปทำธุระน่ะ เค้าฝากครูให้ไปบอกเธอว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคุยกันในห้องเรียนพร้อมเพื่อนๆเลย แล้วเธอมีอะไรด่วนอีกรึเปล่า ครูจะได้โทรบอกให้”
“อ่า …. ครับ ผมไม่มีแล้วครับ”
ครูนะ ครู เรียกมาแล้วก็หายไปไหนไม่รุ้ เค้ารู้สึกไม่ชอบขี้หน้าครูคนนี้เลยจริงๆ เฮ้ย~
วันนี้ก็อากาศดีเหมือนเดิม ออกมาเดินย่อยอาหารก่อนกลับบ้านแบบนี้ทำให้สมองโปรงหน่อย แต่เดินสงบใจได้ไม่นาน
“มากับเราสิ”
โครม !!!??? เสียงที่ดังระหว่างตึกที่น้อยคนจะเดินผ่าน มันเป็นที่ชั้นดีเลยที่จะพาคนมาซ้อม
อึก !!! ร่างที่ถูกเตะ ฝาดไปกับกำแพง และสิ่งกีดขวางแถวนั้น ทำให้ร่างบางช้ำไม่น้อย
สักพักเสียงนั้นก็หยุดลง
“วันนี้ทำไมไม่เก๋าล่ะ นายหลบพวกเราเก่นนิ ช่วงนี้เป็นอะไรไปเหรอ” ท้ายประโยคที่เหมือนจะห่วงใย แต่การกระทำนั้นมันกลับตรงกับข้าม
“พอสักทีเถอะ” พูดพร้อมดันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน
“แล้วให้ฉันพออะไรล่ะ” อีกฝ่ายที่ยืนอยู่ข้างหน้าพร้อมปล่อยหมันเข้าไปที่หน้าจองซอก
“ ฮือ~ ได้ตีคนอื่นนี้มันสนุกมากไหม สนุกจนเลิกไม่ได้ใช้ไหม ตีฉันให้เละไปเลย ชีวิตของนายก็จะเละไม่เป็นชิ้นดีเหมือนกัน”
“ฮึ !....... ไอบ้านี่” หมัดหนักๆ เข้าไปฝาดหน้าร่างบางอีกครั้ง
หน้าที่เตรียมรับหมัดต่อไป แต่ต้องชะงักเพราะมีร่างหนึ่งมาจับหมัดหนักนี้ไว้ก่อน
“ไอบ้านี้ใครว่ะ” ทั้งสามคนนั้น หันไปหาคนที่มาใหม่ด้วยความสงสัย
จองซอกที่เงยหน้าขึ้นมา และเห็นใบหน้าของอีกคนทำให้เค้ารู้สึกขอบตาร้อนผ่าวอีกครั้งไม่ใช้เพราะความเจ็บ แต่เป็นคนตรงหน้า ที่ทำให้เค้าเป็นแบบนี้ คนที่เค้าอยากเจอสุด
“ไม่ได้เจอกันนานนะ”
“จองซอก ฮึย.. ไอลูกหมา”
“เจ้าเด็กพวกนี้ !! ไปทำอะไรกันตรงนั้น” ทันที่ที่ร่างสูงพูดจบ คุณครูจอมโหดก็เข้ามา
ทำให้พวกเราตรงนั้นต้องรีบวิ่งกัน ผมได้มองหน้าคน...คนนั้น แม้จะเป็นช่วงเวลาแค่แปบเดียวที่ผมวิ่งผ่าน แต่ไม่ผิดแน่ คิมอูบิน ผู้ชายที่ผมอยากเจอมาตลอดชีวิต ......
TALK
อ่า~ กลับมาอัพตอนที่สองเรียบร้อย ขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะ
อยากให้สนุกกัน ฟิคเรเตอร์คงไม่น่าเบื่อไปใช้ไหม??
ใครที่ยังอ่านเรื่องนี้อยู่ก็เม้นด้วยนะคะ ส่วนตอนหน้าเร็วๆนี้ค่ะ ♥
ความคิดเห็น