คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่5 ราตรีสวัสดิ์
อนนี้ผม เรโร รอน และ็ แรบ อย ำลัเินมาห้ออาหารเพื่อทานอาหารลาวัน
"แฮร์รี่ทำไมนายไม่อบ ศาสราารย์สเนปไปหละ"
"ไม่อยาอบ"ผมอบลับไปอย่าวนๆ
"ไม่นั้นมันไม่ใ้ำอบที่ันอยาไ้ยิน นายนี้แปลริๆ แฮร์รี่"
อนนี้ผมเินไปนั้ที่โะอริฟฟินอร์พร้อมรอน ที่ทำหน้าีใเนื่อาอาหารบนโะที่มีมามายให้เลือิน
"ฟึบ"เสียระพือปีอนฮูมามาย
"เมลมา"รอนพูึ้นพร้อมับสีหน้าีใ รอนใ้หมาย4บับ ับหนัสือพิมพ์ ผมเอ็ไ้เ่นัน เป็นหมายอป้าเพ็ทูเนีย ับ อวัเป็นสร้อยอ ที่ไว้ สะพลั รัป้ามาอะ รู้้วยว่าผม้อาร ผมมีพลัอาิเ่ามา้วยทำให้ผมมีพลัมาว่าเ็นอื่นมา ผมสามารถ เสาถาโยไม่ใ่ไม้ายสิทธิ์็ยัไ้ แ่ถ้ามาพลัมาไป ับเบิออร์็ะสสัย อนนี้สร้อย็มาอยู่ในออผมแล้วพลัอผมลฮวบลไปน่ำว่าเ็รุ่นเียวันเสียอี ีแล้วับเบิบอร์ะไ้ไว้ใผม
หนัสือพิมพ์มี่าวารปร้นธนาาร เป็นฝีมือ ับเบิลอร์สินะ
ารเรียนอาบบ่ายเริ่มึ้น บ้านริฟฟินอร์ับบ้านสริธีริน ยืนประันหน้าัน
"ทุน้าวมายืน้าไม้วา ยื้นมือวาเเล้วพููำว่าลอย"
"ลอย"ผม้อพูประมา 5 6 รั้เพราะ้วยพลัที่ลทำให้ผมพูหลายรั้หน่อย
"อให้ทุนี่มัน ถ้าันให้สัาให้ทุนถีบเท้าแรๆ แล้วทรัวสัพัหนึ่ แล้วโน้นัวไป้าหน้า ปี"
ไม้วาอเนวิลลอยึ้นไปเรือยๆ นลมาระแทับพื้นินอย่าแราว่าน่าะแนหั มาามฮูรีบเ้าไปพยุเนวิลึ้น
"ทุนห้ามยับัวและถ้าันเห็นไม่วาใรลอยึ้นฟ้านนั้นะพบว่าัวเอถูไล่ออั่แ่ยัไม่ทันไ้พูำว่าวิิ"พูบมาามฮู็พาเนวิลไปห้อพยาบาล อยาี่ไม่วาเล่นัไม่ไ้เล่นั้นาน พูบผม็ึ้นไปี่ไม้วา พร้อมไปึมืออเรโรให้อีฝ่ายมาบินเป็นเพื่อน
"แฮร์รี่ ถ้ามาามฮูมาเห็นหละ"
"ไม่เป็นไรหลอ"ผมลับเรโรี่ไม่วาเล่นนานไปหน่อย มาามฮุ็ลับมา
"แฮร์รี่ ั้นบอแล้ว"
"ั้น็บอแล้วเหมือนันไม่เป็นไร"ไม่วาอผมับเรโร็ลถึพื้น
"ุ พอเอร์ ุ มัลฟอย"
"อโทษรับ"
"ทำไมพวุไม่เือนเพื่อนอพวุ"
"ผมอึ่ไปหน่อยนะรับ"รอนพู เป็นใรๆ็อึ่เ็ปีหนึ่ที่ไหนี่ไม้วาเ่นานี้(หลัวเออีแล้ว)
"แ่ันอื่นมพวุี่ไ้ยอเยี่ยมมา ันะเสนอื่อพวุในทีมวิิอบ้าน"
หน้าอเรโรมีสีหน้าีใมา เพราะเ้าัวอบวิิมา ีใ้วยแล้วัน
หลับาบ ่าวที่ผมับเรโรไ้เป็นนัเล่นวิิที่อายุน้อยที่สุ หลัอาหารผมไม่ไ้ลับหอแ่มาหา ศาสราารย์เเวอร์รัสแทน เพราะเ้าสั่ััวผมอนเย็นอยู่่าหา ผมมายืนอยู่รหน้าห้ออ ศาสราารย์เเวอร์รัส
"็อๆๆ ผม แฮร์รี่ พอเอร์ รับออนุา เ้าไปนะรับ"
"เ้ามา"มีเสียแ็ๆภายในห้ออบออมา
ผมเปิประู็พบร่าสูที่นั่ทำเอสารสำหรับสอนอยู่พอเสียประูปิลาอผมับเ้า็สบาัน
"ทำไมอบไม่ไ้"ว่าแล้วว่าเ้า้อรู้ว่าผมสามารถอบไ้แ่ผมเลือที่ะไม่้อบ
"อยาอยู่ับุนี้ฮะ"ศาสราารย์เเวอร์รัสมีสีหน้าใเล็น้อย็ับมาเป็นสายาเรียบๆเหมือนเิม
"้อารอะไร"
"ป่าวนิฮะ ให้ผม่วยานอะไรมั้ยรับ"ศาสราารย์เเวอ์รัสี้ไปที่หม้อปรุยาที่ไม่่อยสะอามานั
"ให้ผมทำวามสะอาหรอรับ"
"อืม"ผมใ้เวลาทำวามสะอาไม่นานมา
"เสร็แล้วฮะ"ผมยิ้มให้อีฝ่าย่อนะเอาอาหารมาวาบนโะ
"ผมไม่เห็นศาสาารย์ ที่ห้ออาหารผมเลยิว่าศาสาารย์น่าะยัไม่ไ้ทาน เลยเอามาให้รับ ผมทำเอ้วยนะ"
"ทำเอ"
"รับทำเอ เป็นพิเศษสำหรับ ศาสราารย์เลยนะรับ"
"อืม ลับหอนอนไ้แล้ว"
เ็ร่าบาำลัเินออาห้อ พอประูปิลผม็ลับมามออาหารบนโะ ไม่ว่าะเป็นอาหาร หรือาแฟ ็เป็นแบบที่ผมอบทั้นั้น รู้ไ้ยัไัน บัเอิละมั
ผมำลัเินมาที่หออย่าไม่รีบร้อนมาพอถึห้อ็พบับรอนที่สีหน้าไม่่อยีนั
"แฮร์รี่นายอยารู้แน่พวันไปพบอะไรมา"อย่าบอนะไปเอหมาสามหัวมา โร้ายริรอนนาั้นไม่อยู่นะเนี้ย
"พวันไปเอหมาสามหัวมา ันว่ามัน้อเฝ้าอะไรไว้แน่ๆ"ผมมีท่าทีไม่่อยสนในั ผมเ้าไปอาบน้ำ่อนแล้วเ้านอน ผมเป็นพวนอนไม่่อยหลับเท่าไหร่ เพราะเอฝันร้ายบ่อย
เ้า่อมา ผม็ถูสอนเี่ยวับวิิและฝึบินเล็น้อย โอริเวอร์ มีสีหน้าที่ีมาเพราะเาไ้ปีศามาไว้ับมือยัไารแ่ทีมริฟฟรินอร์้อนะแน่นอน
ภาบ่ายผม้อเรียน วิาาถา
"วันนี้ เราะมาเรียนวิาาถา เอาหละ โปนิสะบัหน่อย แล้วรายาถา วิาร์เียม เลวีโอ่า ลมือไ้"
" วิาร์เียม เลวีโอ่า "นนอเฮอร์ไมโอนี่ลอยึ้นเป็นนแร
อนนี้ทุนำลัทานอาหารอยู่แ่มีนไม่อยูในห้ออาหาร ไม่้อบอ็รู้ว่าใร เฮอร์ไมโอนี่ ับ ศาสราารย์ วีเรลล์ อีัพัมีละรใหู้
"ปั"อะพูถึ็มาเลย
"โทรลล์มีโทรลล์อยู่ในุใ้ิน"่อนะสลบไป
"อ้า"เสียใอนในห้อัึ้นทุนสิไม่อยู่ับเนื้อับัว
"หยุ ทุนเ้าหออัวเอแล้ว ศาสราารย์ทุนามผมไปทีุ่ใ้ิน"
"รอน เฮอร์ไมโอนี่"ผมเื่อว่า่อไห้ไม่เ้าไป่วย เฮอร์ไมโอนี่ ไม่เป็นไร เพราะเป็นแผนอับเบิบอร์ แ่ถ้าไม่ไป่วย ผิสัเ
ผมมาหยุที่โทรลล์แล้วเสาถา หยุารเลื่อนไหว โทรวลมลออยู่ที่พื้นห้อน้ำ่อนที่ ศาสราารย์ะพบ
"มันเิอะไรึ้น"
"หนูผิเอะ"เฮอร์ไมโอนี่ยัไม่ทันพูบผม็พูแทร
"เฮอร์ไมโอนี่ เธอมาเ้าห้อน้ำเลยไม่รู้เรื่อโทรลล์รับ ผมเลยมาหาเธอลัวโทรลล์ะไปพบเธอ"
"เพิ่มะแนนให้ 20 ะแนนสำหรับวามวามิอันาลาอุพอเอร์"ผมมอไปที่ ศาสราารย์เเวอร์รัส ที่ามีแผลเป็นลอยล้ายแล็บนาให่
หลัทุอย่าเสร็สิ้นผม็เินไปที่ห้ออ ศาสราารย์เเวอร์รัส
"ออนุารับ"ผมเปิประูเ้าไปโยไม่รอเ้าอห้ออนุา พอเ้าไปในห้อ็พบับศาสราารย์เเวอร์รัส ที่นั่ทำานอยู่
"แผลท่าทาะไม่ีให้ผมรัษาไ้มั้ยรับ" ศาสราารย์เเวอร์รัสมอหน้าผมเล็น้อย่อนหันับไปทำาน่อ
"ผมไม่ถามที่มาอแผลหรอรับ"ศาสราารย์เเวอร์รัสไมยับัวและทำาน่ออย่าไม่สนใ
"ผมออนุานะรับ"ผมับัวอศาสราารย์หันมาทาผมและนั่ลับพื้น่อนรายาถาห้ามเลือและปิผ้าพันแผล ศาสราารย์ เเวอร์รัสไม่มีท่าทีะยับัว เลยเสร็เร็ว
"เสร็แล้วฮะ รารีสวัสิ์"
"รารีสวัสิ์"เสียเรียบๆพู่อนประูะปิล
เ้า่อมา
"แฮร์รี่ ันไปนั้ิมาแล้วว่าศาสราารย์สเนป้อเป็นนปล่อยัวโทรลล์มาแน่เลย"เฮอร์ไมโอนี่พู
"ฟึบ"เสียระพือปีอนฮู ที่บินรมาหาเา
"นี้มันไม้วารุ่นนิมบัส 2000 นิ"ผมมอไปที่ศาสราารย์มัอนนัล ่อน้มหัวอบุเล็น้อย
ผมไปที่ห้ออศาสร์เเวอร์รัสทุเย็น ส่วนให่ผม็ะไปทำอาหารให้บ้า ่วยเ็หม้อ รวาน
ทำทุอย่านอนนี้ห้ออ ศาสราารย์เเวอร์รัส แถบะส่อแสอยู่แล้ว บ้าที่ผม็หยิบหนัสือปรุยามาอ่านเล่น ศาสราารย์เเวอร์รัส ็ไม่เยว่า เพราะไม่ไ้่าวายพื้นที่ส่วนัวเามาเินไป
"รารีสวัสิ์ ฮะ"
"รารีสวัสิ์"ผมว่าผมนอนหลับฝันีทุืน
__________________________
ไม่มีอะไระพิมพ์เอารูปไปเลยแล้วัน
ความคิดเห็น