...ความรักของผม...

ลำดับตอนที่ #3 : ความรู้สึกของฟ้า

                บางครั้งฟ้าก็รู้สึกว่าในสายตาของเขาไม่เคยมีฟ้าอยู่เลย... ฟ้าเพิ่งคบกับเขามาได้ไม่นาน คนที่ฟ้าเฝ้ารอมาเกือบสามปี ฟ้าควรจะมีความสุขสิ ในเมื่ออะไรๆ มันง่ายกว่าที่คิด เขาตอบตกลงคบกับฟ้าอย่างง่ายดาย ยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ดีว่าฟ้าดีใจมากขนาดไหน โดยไม่ได้นึกเอะใจถึงความเจ็บปวดกว่าหลายเท่าที่จะตามมา...

                ทั้งๆ ที่เราก็เดินอยู่ห่างกันเพียงแค่นี้นะตุลย์... ทำไมฟ้ารู้สึกว่าเราช่างห่างไกลกันเหลือเกิน ฟ้ารู้สึกเหมือนจะมีแต่ฟ้าไล่ตามตุลย์อยู่ฝ่ายเดียว  มีแต่ฟ้าที่รักตุลย์... แม้ฟ้าจะพยายามบอกเรื่องนี้กับใครต่อใคร เขาก็ได้แต่หาว่าฟ้าเพ้อเจ้อ ได้ผู้ชายน่ารักขนาดนี้มาเป็นแฟนก็สมควรจะดีใจ ไม่มีใครสังเกตถึงความปกติของตุลย์เลยหรืออย่างไร... แม้ทุกวันตุลย์ก็ยังคงรับส่งไม่มีขาด แต่ฟ้ากลับรู้สึกว่าที่เขาทำนั้นเป็นเพียงสิ่งที่เขาต้องทำ ทำด้วยหน้าที่...ไม่ใช่ทำด้วยหัวใจ

                พักหลังมานี้ ตุลย์เปลี่ยนไปนะ เงียบลง เคร่งขรึมขึ้น อะไรกันนะ ที่ทำให้ผู้ชายขี้เล่นขนาดนั้นกลายเป็นคนเงียบขรึมได้ขนาดนี้ เหมือนตุลย์คิดอะไรอยู่ตลอดเวลา นั่นยิ่งทำให้ฟ้าไม่กล้าเข้าไปยุ่ง รู้สึกเหมือนเขามีเรื่องอะไรบางอย่างที่สำคัญมากๆ แต่ความลับนั่นก็สำคัญต่อชีวิตของฟ้ามากเหมือนกันนะ ฟ้ารู้สึกไปเองรึเปล่านะ ว่าความลับนั้นจะไขความไม่สมดุลของความรักครั้งนี้ได้

          มันเจ็บนะ... ยามที่เห็นสายตาของตุลย์เหม่อมองไปหาใคร อยากเรียกร้องให้เขาหันมาสนใจคนข้างๆ นี้บ้าง คนข้างๆที่พร้อมจะยอมทำให้เขาได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องเอ่ยปากร้องขอ แต่ก็ทำได้เพียงร่ำร้องอยู่ในใจ... ทั้งๆ ที่เราต่างก็เรียกกันได้ว่าคู่รัก แต่ฟ้ากลับไม่รู้สึกเช่นนั้นเลย ตุลย์ไม่เคยบอกฟ้าว่ารักสักครั้ง... ไม่เคยทั้งคำพูดและการกระทำ ฟ้าไม่อยากเรียกร้องอะไรมาก เป็นฟ้าเองที่เข้าหา เป็นฟ้าเองที่ยินดีและเต็มใจมอบความรักครั้งนี้ให้ ตุลย์ไม่เคยร้องขอ...

                มีหลายครั้งที่มันทรมานเสียจนอยากจะเลิก แต่ก็หักห้ามใจตัวเองไม่ไหว รู้ว่าเราไม่เข้ากัน รู้ว่าทนต่อไปแบบนี้ก็มีแต่เจ็บกันไปทั้งสองฝ่าย ทั้งที่รู้... แต่ก็หยุดมันไม่ได้

                ฟ้าอิจฉาทัชจังเลย... ที่ได้ครองสายตาของตุลย์ไว้ตลอดเวลา หากไม่ติดที่ว่าทัชเป็นผู้ชายแล้วละก็ ฟ้าก็คงเดาได้อย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าตุลย์คงจะชอบทัชแน่ๆ อยากได้เหลือเกิน... สายตาของตุลย์ที่มองมาอยู่ตลอดเวลา อยากได้เหลือเกิน... คำเป็นห่วงเป็นใยที่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยมาด้วยหน้าที่...ทัชช่างน่าอิจฉา เสียจนบางครั้งฟ้าก็อยากจะให้ทัชหายไป เผื่อสายตาที่คอยสอดส่องหาของตุลย์จะมีคนข้างกายคนนี้ผ่านเข้าไปบ้าง

                ฟ้าจะทำอย่างไรดี ฟ้ามีความสุขนะที่ได้ครอบครองตุลย์เอาไว้ข้างกาย มีความสุขมาก... แต่ก็ทรมานไม่แพ้กันเมื่อรับรู้ถึงความเฉยชาที่เก็บซ่อนอย่างไรก็ไม่มิดของตุลย์ ฟ้าควรจะทำอย่างไร... จากก็เจ็บ รักก็ทรมาน ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็คงจะไม่พ้นความเจ็บปวด...

                แต่สุดท้ายแล้ว ฟ้าก็พ่ายแพ้ต่อแรงปรารถนาในใจ ฟ้ารักตุลย์ ไม่ว่าตุลย์จะรักใคร ฟ้าก็ยังรักตุลย์ แม้จะต้องเจ็บสักเพียงไร แต่ทางรักครั้งนี้ก็เป็นสิ่งที่ฟ้าเลือกเอง แม้ฟ้าจะไม่ได้รับความรักจากตุลย์ ฟ้าก็ยังพึงใจที่จะให้ความรักนี้ดำเนินต่อไป... แม้จะมีเพียงฟ้าคนเดียวที่รักตุลย์...