แรงแค้น...แรงวิญญา...

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง...

� สายลมยามค่ำคืนพัดมาดังหวีดหวิว เส้นผมสีดำยาวถูกพัดปลิวไปเบื้องหน้าตามแรงลม 
ร่างบางในชุดขาวที่ยืนอยู่นอกราวระเบียงเพียงจับรั้วกั้นสีขาวเล็กๆไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยวมิให้ร่วงหล่นลงไปยังพื้นถนนเบื้องล่าง 
แสงไฟจากรถนับคันไม่ถ้วนแล่นผ่านไปมาเบื้องหน้า ภาพตรงหน้าค่อยๆพร่าเลือนด้วยหยาดน้ำใสๆที่ขึ้นมาปริ่มขอบตา
เมื่อหวนนึกไปถึงเรื่องที่ทำให้ตนต้องมาอยู่ที่นี่...ผู้ชายที่รักหมดใจ...กับน้องสาวของตัวเอง!!!
������������������� 
น้องสาวที่แย่งทุกอย่างที่เธออยากได้ไปตั้งแต่เด็ก...ความรักจากพ่อแม่...ทุกสิ่งทุกอย่าง...
�
"มาคราวนี้ก็จะมาแย่งคนที่ฉันรักที่สุดอีกรึไง..." หญิงสาวแค่นยิ้มเบาๆ...ฉันไม่ยอมหรอก!...
มือเรียวปาดคราบน้ำตาทิ้งเบาๆ น้ำตา...ที่แทบจะไม่มีเหลือ ริมฝีปากแห้งผากที่ในอดีตเคยชุ่มชื่น
ค่อยๆขยับเบาๆ...ช้าๆ...เป็นจังหวะ...ในที่สุดก็เอื้อนเอ่ยออกมาเป็นทำนองเพลง...
�
'อย่าโทษฉัน� กับสิ่งที่มันต้องเป็น
ถ้าต้องเห็นว่าฉันนะร้ายเพียงใด
เข้ามาดีๆก็มา แต่อย่ามาร้าย
รับรองว่าเราได้เห็นดีกัน'
�
ภาพในวันนั้นยังติดตา...วันที่เธอพาเขาเข้ามาแนะนำในฐานะ 'ว่าที่พี่เขย' 
ยังจำรอยยิ้มของทั้งคู่ที่มีให้กันได้ดี....ยังติดตา...

'เธอรักเขา ก็เหมาะก็ดูเข้าดี
ปัญหาวันนี้มันตรงที่เขามีฉัน
เราอยู่กันอย่างไว้ใจ จนในวันนั้น
ที่เธอเข้ามาก่อการวุ่นวาย!'
�
วันเกิดเขาที่ผ่านมา...ที่เธอแอบมาโดยไม่บอกล่วงหน้ากะว่าจะไปเซอร์ไพรส์...
เซอร์ไพรส์จริงๆ...แฟนของตัวอยู่กับน้องสาวบนเตียงในสภาพเปลือยเปล่า!!

'ออกจากชีวิตเราไป ขอเธอด้วยคำสุดท้ายดีดี
ให้มันยุติที� พูดเท่านี้เธอคงเข้าใจ'
�
วันที่เธอนัดพวกเขามากันพร้อมหน้า...มีเพียงคำพูดสองคำที่ทั้งคู่เปล่งออกมาพร้อมกันราวนัดมา
 'ขอโทษ!' 'ไม่ตั้งใจ!' คำพูดที่ยิ่งตอกย้ำเพลิงแค้นให้ลุกโชน!!
�
'เสียทองเท่าหัว เท่าตัว ฉันไม่กลัวให้มันเสียไป
แต่คนรักที่รักหมดใจ
ข้ามศพฉันก่อนจำไว้ ถ้าคิดจะเอา…'
�
หญิงสาวเหล่มองมือขาวซีดของตนที่ยึดราวระเบียงเอาไว้แน่น ก่อนตัดสินใจปล่อยมือลงมา!!!
�
ร่างขาวๆร่วงหล่นลงมาจากอาคารสูงนับสิบชั้นลงมาด้วยความเร็วสูง...หากแต่เจ้าตัวยังคงยิ้มอย่างใจเย็น...
รอยยิ้มที่เย็นเยียบที่สุดที่เคยมีมา...พร้อมกับคำพูดสุดท้ายที่เปล่งออกมาจากเรียวปาก...
�
'อย่าหาว่าฉันใจร้าย ถ้ายังจะเอา…'