คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3.Poison (NCT TAEDO)
3rd Poison
NCT
Taeyong x Doyoung
"เราะอยู่้วยันลอไปนะ"
ือำสัาเมื่อรั้ยัเยาว์
่อนะเิบโึ้นมาพบโลอันบิเบี้ยว
่อนที่ะเิบโมาเป็นผู้ให่ในแบบที่นรัเีย
ป่าทึบที่มี้นสนึ้นเรียรายแผ่ลิ่นไอินเพราะฝนำลัะ
ยิ่เาไม้แผ่ยายว้ายิ่ทำให้ป่ามืรึ้มเหมือนไม่ใ่อนลาวัน แ่ทั้ๆที่เป็นป่าอุมสมบูร์ทว่าลับไร้ึ่เสียาสัว์ป่าอย่าที่วรเป็น
มือหนาึ้อมือออีนให้เินามมา้าๆ
ผ่าน้นสนสู พุ่มไม้เี้ย
พื้นินื้นแล้วมาหยุที่ลานว้าที่มีห้าแห้ๆปลุม่อนะทรุัวลนั่
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ" ใบหน้าหล่อเหลาลี่ยิ้มเมื่อนที่นั่ลร้ามันยัทำหน้านิ่วิ้วมวล้ายะร้อไห้ลอเวลา
"ใรมันะยัใเย็นอยู่ไ้ันล่ะ"
"ันไ" ยอลอา
ในะที่แทยหัวเราะพรื่อนะึมือนที่ไม่ยอมยิ้ม เอาแ่ทำหน้าเร่เรียมาั้แ่เอันมาุมไว้ที่ั
"นายไม่ลัวรึไ" ยอมอนที่ยัทำหน้าื่นสบายใอยู่ไ้
แ่สิ่ที่ไ้รับลับมาเป็นเพียารส่ายหน้า้าๆ
"ถ้านายอยู่้วย ็ไม่มีอะไร้อลัว"
แทยลี่ยิ้ม
ยอถอนหายใ
มือหนาึัสินใหยิบเหุผลอารนัพบันอย่าลับๆนี้ออมาาระเป๋าาเ
มันือวแ้วใสนาเล็ บรรุอเหลวไร้สี ไร้ลิ่น...ทว่ามีพิษร้าย
ยอมอารระทำนั้น่อนะหยิบวบรรุอเหลวลัษะเียวันออมา
"แน่ใแล้วหรอว่าทำแบบนี้แล้วเรื่อมันะบ"
"ไม่แน่ใหรอ" แทยอบพลาพลิวในมือไปมา
"แ่ถ้าเราายไปทัู้่ ่าฝ่าย่า็ะเสียรัทายาทไป สราม็อาะหยุ
หรืออย่าน้อย็ะัไประยะหนึ่"
"แล้วถ้ามันเสียเปล่าล่ะ"
วาลม้อนึ้นมอนที่ยัพู้วยท่าทาใเย็น
"ไม่มีอะไรเสียเปล่าหรอ"
แทยยิ้มแล้วยมือึ้นเลี่ยแ้มนวลอนที่เป็นั่พี่น้อ เพื่อนสนิท
และนรัอเา รัทายาทแห่แนเหนือ ลูอศัรู
"ันยอมถูราหน้าว่าี้ลามาว่าที่ะ้อทำร้ายนาย"
รัทายาทแนใ้ว่าพลาแนบหน้าผาับหน้าผาอนรั
นสอน้อาันเียบันท่ามลาเสีย่าฟันที่ไ้ยินมาาที่ไลๆ
"เริ่มันเถอะ" ยอเป็นฝ่ายทำลายวามเียบแทยึผละออไป
ทั้สอยวแ้วใบิ๋วอนึ้นมา
"เราะอยู่้วยันลอไป" ือำสัาที่เยให้ันไว้ในวัยเยาว์
"ลอไป"
รัทายาททั้สอระอเหลวไรสีในวอนนหม
แทยลี่ยิ้มมอนรัที่น้ำาไหลอาบแ้มแล้วุมมือเรียวนั้นไว้
"ันรันายนะยอ"
"ัน็รันายแทย"
แม้เลือสีเ้มะเริ่มไหลออมาทามูแ่แทย็ยัยิ้มแล้วยับไปใล้นรั ้อมอวาลมามที่มอลับมา้วยแววาแสลาย เ็บปว และเศร้าสร้อย
"อย่าร้อเลยนะนี" แทยโอบอนรั บศีรษะลับไหล่บา
ไ้ยินเสียลั้นสะอื้นฮััเบาๆมาาอีน
ผ่านไปหลายนาทีแทยทรมานเหมือนร่าะแหลสลาย
เลือในายล้ายะเือปุ สอแนยัโอบอนรัที่ยันิ่เย
“..ยอ”
ามเหลือบมอเ้าออ้อมอที่เหมือนะไม่ไ้รับอันรายายาพิษเลย
ใบหน้าาวมีราบน้ำาแ่ลับราบเรียบ ไม่ายแววทรมานใๆ
“ู่ว์” ยอส่เสียเบาๆพลาแนบแ้มลับลุ่มผมสีเ้ม
ลูบผมอนที่ัวสั่นเพราะวามทรมานเป็นัหวะและแผ่วเบา
แทยรู้สึเอะใประหลา
แ่วามเ็บปวายาพิษ็ทำให้เาิอะไรไม่ออ
แ่ไม่นานเสียีบเท้ามาัุบับ็ัเ้ามาใล้แล้วหยุลรอบัวเาทั้สอ
รัทายาทแนใ้เบิาว้า
มอายสูวัยในุเราะประับยศ มุแวววาวบนผมสีอเลา ทรอาาสีำสนิท
ราาแนเหนือ
เลือในายแทยเย็นเยียบ
เยหน้ามอนที่โอบอนไว้้วยสายายาะเื่อ
“สวัสีรัทายาทลีแทย”
ราาล่าว แ่มันลับผ่านหูแทยไป
“...ยอ
ทำไม” เสียอรัทายาทหนุ่มิั าทั้วามเ็บปวในาย และวามผิหวัในใ
ยอเียบ ึเป็นเสียอายสูวัยนเิมพูึ้นมาแทน
“เธอไม่ิว่าันะยอมให้รัทายาทนสำัื่มยาพิษายามเธอไปหรอริมั้ย”
เสียอราานั้นนุ่มลึ แ่ฟัราวับเสียอปิศาร้าย
“ถ้าหารัทายาทและแม่ทัพมีฝีมืออย่าเธอายไป
ัน็เอานะทัพใ้ไ้่ายึ้นเยอะ” รอยยิ้มพึพอใวาึ้นบนใบหน้าอพระราา
แ่นาทีนี้แทยไม่สนใ
เาับ้อเพียใบหน้าอนรัที่ยัระับอเาเอาไว้้วยใบหน้าเรียบนิ่
หวั...หวัว่าะมีำแ้ัวหลุออาปานั้น หวัเหลือเินว่ายอะไม่ทรยศเา
“อโทษนะ”
แ่ไม่
ำพูที่แทยไม่อยาไ้ยินที่สุัออมาาริมฝีปาอนที่รัที่สุพร้อมๆับอ้อมอที่่อยๆลายออ
“ไม่...ไม่...ยอ..”
ร่าอรัทายาทแนใ้ถูวาลบนพื้นห้าแห้ วามที่เริ่มมีโลหิไหลออมา้อมอยอที่่อยๆลุึ้นเินรไปทาม้าที่อ์รัษ์เรียมเอาไว้
“ทำไม”
ำพูแผ่วเบาราวับพูับสายลม แทยยัับ้อไปที่ยอที่หลบา
พระราาโบมือเบาๆแล้วทัพทหารม้ารอบๆ็ทยอยามเส็ออไป
เหลือเพียม้าอยอเป็นัวสุท้าย
ยาพิษอาะำลััินร่าาย
ทำลายอวัยวะภายในอแทย
แ่วามเ็บปวเหล่านั้นับเทียบไม่ไ้เลยับวามเ็บปวในใ
น้ำาไหลออมาปนับโลหิ
ามับ้อใบหน้าเรียบสนิทอนรัไม่วาา
“ลา่อนลีแทย”
I drank you like the cure when maybe you were the poison
? cactus
ความคิดเห็น