นิยาย [ BTS ] A S T R O P H I L E #ฟิคดวงดาวยุนมิน #KOOKV #YOONMIN : Dek-D.com

A S T R O P H I L E

FUCHUN_H

ระหว่างความฝันกับโลกแห่งความจริงคุณจะเลือกอะไร? หลายๆคนอาจจะเลือกตัวอย่างที่สองแต่..จะมีคนกลุ่มหนึ่งที่จะเลือกตัวอย่างที่หนึ่งแทนอาจเป็นเพราะว่าการก้าวสู่ในโลกแห่งความฝันนั้นมันทำให้เรามีความสุขและเป็นสิ่งที่เรารักเพราะเรื่องราวเหล่านั้นไม่อาจเกิดขึ้นในโลกแห่งความป็นจริงได้ แต่การที่จะเลือกในโลกแห่งความฝันนั้นมันไม่ผิดอะไรแต่ข้างในลึกๆแล้วจะมีเหตุผลและคำตอบของมันอยู่ ทุกคนล้วนแล้วจะมีเหตุผลเป็นของตัวเองไม่ว่าจะดีหรือร้ายยังไงมันก็คือความคิดของเราที่หลบหนีไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องยอมรับมันแต่ต้องฝ่าฟันผ่านอุปสรรคนั้นไปให้ได้ จะมีทั้งแพ้และชนะอยู่ที่ตัวเราเอง แต่ถ้าเราอ่อนแอก็แพ้ไป ถ้าเราเข้มแข็งถ้วยรางวัญก็อยู่เพียงแค่ปลายจมูก

ยกตัวอย่างคนสองคนที่เกิดเรื่องราวอุปสรรคที่ย่ำแย่ในชีวิตขึ้น คนแรกเขาถูกคนรักแทงข้างหลังแอบไปคบกับเพื่อนรักของเขาขึ้นมา ความเจ็บ ความโกรธ ความเสียใจ เขาถูกกัดกินด้วยอารมณ์แห่งโทสะ เขาถูกสั่ง

ให้ทำตามภายใต้ความคิดของตัวเองจนเกิดความอยากเอาชนะ สิ่งที่เขาทำเขารู้ดีแก่ใจแต่แค่เขาถูกมันบังตาชั่วคราวต่างหาก พอได้สติสิ่งที่เขาทำกลับย้อนคืนมาใส่ตัวเขา เขาเสียใจ ทั้งขอโทษ อยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขมันอีกครั้ง แต่มันคงสายเกินไปแล้ว ทำไมเขาไม่เข้มแข็งล่ะ? ความอยากเอาชนะนั้นล่ะ เขาคงรู้เห็นเองแก่ใจ แต่กลับทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเลือกที่จะไม่ต่อสู้มันเอง เขาเห็นความหวังสุดท้ายก็คือการขอพรเขาเลือกที่จะขอพรกับท้องฟ้า ดวงดาวบนนภาสีดำ นี่คงเป็นที่พึ่งพาลำดับสุดท้ายของเขาจริงๆ เขาพนมมือ หลับตาแหงนหน้ามองขึ้นไปด้านบน และเอ่ยบางสิ่งบางอย่างที่เขาอัดอั้นใจที่จะปล่อยมันออกมาสักครั้ง “ พระเจ้าได้โปรดให้อภัยลูกด้วยเถิด ให้โอกาสให้ลูกได้แก้ตัว รับผิดชอบแก่บาปชั่วอันแท้นี้ให้มันหายไปจากตัวลูก ลูกให้อภัยพวกเขาแล้วพระเจ้า ลูกอยากให้พวกเขาทั้งสองให้อภัยลูกบ้าง ลูกอยากเจอความรักที่แท้จริง จะให้ลูกเป็นอะไรอยู่ที่ไหนลูกก็ยอม ช่วยรับฟังลูกสักครั้งด้วยเถิด ’’

คนที่สองเขานั้นมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบมันอาจจะดีกว่านี้ถ้าพ่อแม่เขาคงดีเหมือนฐานะ เขานั้นถูกเลี้ยงมาโดยแบบพ่อแม่รังแกฉัน เขาถูกสอนถูกเลี้ยงดูแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆ ตั้งแต่ยังเด็กเขาถูกพ่อแม่สอนมาโดยแบบผิดๆ เวลาคบเพื่อนต้องดูที่ฐานะ คะแนนสอบต้องได้ที่1ของห้องเสมอ ถ้าเพื่อนในกลุ่มสอบได้คะแนนมากกว่าเราต้องเลิกคบเป็นเพื่อนกับคนนี้ทันที ตกเย็นต้องยังไม่กลับบ้านเขาจะต้องไปเรียนเสริมตามคำสั่งของพ่อแม่เขาสะก่อน เขาเคยคิดอยู่เสมอว่าแล้วเขาจะได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทน เงินหรอ? อะไรล่ะ เพื่อนของเขาก็หายไปแบบปลิดทิ้ง มันคือผลดีหรือผลเสียกันแน่ แต่ต้องเลิกคิด เมื่อเขาถูกคนเป็นแม่กรอกหูอยู่ทุกวันเวลาทานข้าวเช้า สิ่งที่มารดาเอ่ยบอกออกมาเกิดสร้างคำถามให้แก่เขาเป็นอย่างมาก อนาคตที่ดีสมบูร์แบบ มีฐานะที่มั่นคง มีคู่ครองที่ดี มีชื่อเสียงเงินทอง... ว่าแต่มนุษย์คนเราต้องการสิ่งพวกนี้แค่นี้เองหรอ แล้วทำไมคนที่เขาไม่มีเงินทองถึงต้องทำการเอางานที่มันหนักกว่าพวกเราล่ะ เพราะเขาไม่เรียนหนังสือหรอ เพราะเขาไม่มีชื่อเสียงเงินทองหรอ เขาเฝ้ารอคำตอบของคำถามที่ไม่รู้ว่าจะมีใครมาตอบ สักวันหนึ่งเขาอยากเจอคนที่รักเขาจากก้นลึกในจิตใจ ไม่ใช่เพื่อชื่อเสียงหรือเงินทองบ้าบอนั่น เขาเจอผู้หญิงที่พ่อแม่เขามั่นหมายไว้ตั้งแต่ยังเด็ก ดูก็รู้แล้วว่ามาเพื่อหวังผลอะไร คนเราไม่ได้นี่มีนิสัยแบบนี้ไปสะทุกคนหรอกใช่ไหม

วันเวลาเริ่มเปลี่ยนไปร่างกายของเขาเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบวกกับความคิดทีเกินไวของเขานั้นสร้างความประทับใจให้แก่คู่สามีภรรยาเป็นอย่างมาก ผลลัพธ์นั้นเกินคาดหมาย ร้องห่มร้องไห้เดินเข้ามากอดเขาอ่ยคำว่าขอบคุณวนอยู่อย่างนั้นไม่รู้จบ ขอบคุณงั้นหรอ..เหมือนหุ่นเชิดเลยว่าไหมที่ทำไปทั้งหมดจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าทำไปทำไมกัน ถึงตอนอาหารเย็นของวันคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อเอ่ยถามตามประสาพ่อลูกคุยเล่นกันแต่คงไม่ใช่สำหรับเขา เพราะคำถามที่ถูกเอ่ยขึ้นมาเขาสร้างคำถามให้แก่กันอีกแล้ว อนาคตเขา

อยากเป็นอะไร นั่นสิเขาอยากเป็นอะไรกันนะ แต่ยังไม่ทันได้ตอบ ผู้เป็นพ่อได้เอ่ยเป้าหมายให้แก่เขาให้ได้ทำในอนาคตขึ้นมาแล้ว สืบทอดบริษัทต่อพ่อ สืบทอดบริษัท บริษัทหรอ เขาเริ่มเก็บอาการไม่อยู่จึงตั้งคำถามแก่พ่อของเขาว่าทำไมเขาต้องทำมัน เกิดการทะเลาะครั้งแรกของครอบครัว นี่อาจเป็นผลของการเกิดอารมณ์ชั่ววูบล่ะมั้ง รอยแดงเป็นฝามืออยู่บนแก้มของเขา น้ำตาหยดแรกล่วงหล่นลงมา เขาวิ่งเขาไปในห้องน้ำนอนอยู่อย่างนั้นจมปลักกับความคิดของตัวเอง สิ่งที่เขาทำมันมาทั้งหมดมันแทนกับการเชื่อใจไม่ได้ใช่ไหม เขาแค่ปฏิเสธความหวังดีของพ่อมันหมายความว่าเป็นลูกไม่รักดีงั้นหรือ ไม่รู้นานเท่าไหร่ที่อาการของโรคซึมเศร้าเข้ามากัดกินในร่างกายของเขา ซึมซึบเข้าไปทีละนิด จน..ไม่ใช่ตัวของเขาอีกต่อไปแล้ว

สิ่งที่มันบังตาเขาสร้างความตกใจให้แก่บิดามารดาเป็นอย่างมาก เช้าวันรุ่งขึ้นข่าวใหม่หน้าหนึ่งสุดฮอตประจำสัปดาห์ ลูกชายแท้ๆฆ่าบิดามารดาของตัวเอง ศพตายอย่างอนาถเอาปืนไล่ยิงทุกคนในบ้าน ผู้ก่อเหตุเป็นใครไม่ได้นอกจากตัวของเขาเอง มือที่ยังเปื้อนเลือดอยู่กับแห้งสนิท แววตาที่ไม่มีใครอ่านมันออกได้ โทษของเขาคือจำคุก28ปี นี่คือบทเรียนของการคิดก่อนทำ การที่เราทำโดยหวังเพื่อแก้แค้นโดยที่ไม่คิดก่อนว่าผลลัพธ์ออกมามันจะเป็นยังไง เขาร้องไห้ติดต่อเป็นหลายวัน เขาแหงนหน้ามองไปบนฟ้าเฝ้ามองดาวที่มีแสงระยิบระยับสวยงาม คู่กับดวงจันทร์ที่ส่องแสงอยู่ยามค่ำคืนอยู่นอกกระจก เขาอิจฉาพวกมันถึงจะไม่มีคุณค่าอะไรมาก แต่มนุษย์ทุกคนก็รู้จักมัน ไม่ต้องทำอะไรคนก็คอยจ้องมองอยู่ตลอดเวลา มันดีกว่าชีวิตที่เป็นอยู่ของเขามาก ความหวังสุดท้ายเขาเลือกที่จะขอพรกับดวงดาวบนนภาสีดำ เอ่ยประโยคที่คิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครรับฟังเขาอีกแล้ว “ ฉันขอโอกาสอีกสักคร้งได้ไหมขอให้ฉันเจอรักที่บริสุทธิ์ใจที่แท้จริงจริง ฉันทำผิดไปแล้ว ผมขอโทษครับป๊าม๊า ’’

แสงสีเขียวและม่วงกระทบเข้าเปลือกตาพวกเขาทั้งคู่เป็นสัญลักษณ์ยืนยันแล้วว่าพวกเขาทั้งสองพร้อมที่จะถูกรับการให้อภัยในครั้งนี้ แสงสีเขียวและม่วงของดาวตกทั้งสองในยามราตรี พรุ่งนี้พวกเขาตื่นขึ้นมาอาจจะมีเรื่องที่ดีเกิดขึ้นก็เป็นได้..มั้ง