Hate you, I hate you (Yong&Seo) Fin.

ตอนที่ 25 : Hate you, I hate you Chapter 24 :: Just hug? [100%]

Hate you, I hate you Chapter 24

Just hug?

การแสดงพิเศษที่จัดเตรียมไว้ให้กับภรรยาของท่านประธานโดยเฉพาะทำให้จูฮยอนตื้นตันจนยิ้มไม่ยอมหุบ ถึงแม้ก่อนหน้าจะไม่ค่อยรู้จักใครเลย แต่จูฮยอนก็สามารถสร้างความคุ้นเคยกับพวกเขาได้ไม่ยาก โดยเฉพาะหัวหน้าเลขาส่วนตัวของยงฮวา เธอมีพร้อมทั้งเบอร์โทรศัพท์บ้านและโทรศัพท์มือถือ

“จะเอามาทำไม ผมไม่ทำตัวเหลวไหลหรอก”

“ใครจะรู้ ฉันต้องเซฟไว้ก่อน ถ้านายกล้ามีคนอื่น…ฉันจะฟ้องหย่า”

ยงฮวาถอดเสื้อโค้ทมาช่วยคลุมให้ ในงานอากาศอบอุ่นแต่ข้างนอกอากาศหนาวมาก เขากลัวว่าจูฮยอนจะเป็นหวัด

“ถามจริงๆนะ นายเคยเกลียดฉันบ้างหรือเปล่า? ที่บอกว่า ‘รัก’ แท้ที่จริงแล้วนายกำลังเล่นละครตบตาฉัน เหมือนกับในละคร…ที่พอนางเอกรัก แล้วพระเอกก็ทิ้ง”

คนถูกถามยืนกลั้นขำ อาจมีบ้างกับความรู้สึกว่าไม่ชอบ หรือคิดว่าการเฝ้าตามติดชีวิตของจูฮยอนทำให้เขาเสียเวลาอันมีค่า ต้องกลายเป็นฝ่ายรองรับอารมณ์ ถูกกระทำไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าโกรธอะไรจูฮยอนเลย ยิ่งเธอทำร้ายเขา เขาก็ยิ่งเข้าใจความรู้สึกของเธอมากขึ้น

“เลิกดูละครเถอะ ชีวิตจริงมันซับซ้อนมากกว่านั้นเยอะเลยนะ”

“แล้วสรุปว่าเกลียด หรือว่าไม่เกลียด?” จูฮยอนถามย้ำ

“….” ยงฮวาส่ายหน้ายืนยันคำตอบ เขาไม่เคยเกลียดจูฮยอนเลย มีแต่เธอต่างหากที่เกลียดเขามาก

“ที่พูดไปก็พูดไปอย่างนั้นเอง แล้วคุณล่ะ…ตอนนี้รู้สึกยังไงกับผมหรอ?”

อยู่ดีดีก็มาย้อนถามกัน จูฮยอนยืนหน้าแดงปั้นหน้าไม่ถูก พอมาคิดดูแล้วเธอไม่น่าถามคำถามนี้กับเขาเลย

“ก็คนมันเกลียดไปแล้ว อยู่ดีดีจะให้เลิกเกลียดง่ายๆได้ยังไง”

ยงฮวาถอนหายใจเสียงดัง แอบรู้สึกผิดหวังอยู่มากพอสมควร แต่ถึงคำตอบจะเป็นอย่างนั้น การกระทำหรือการแสดงออกของจูฮยอนกลับไม่ใช่เลย

“ผมขอโกหกตัวเองว่าคุณพูดโกหกแล้วกัน ทีหลังจะพูดอะไร ถ้าคิดว่าเป็นการทำร้ายจิตใจของคนอื่นก็ไม่ต้องพูดออกมาหรอกนะ”

“ก็นายถามนี่ ฉันผิดด้วยหรอที่ตอบน่ะ” จูฮยอนพูดแย้งหน้าตาย ถ้าเลือกได้เธอก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจของยงฮวาด้วยเหมือนกัน แต่จะให้พูดได้ยังไงว่าไม่เกลียดแล้ว เสียศักดิ์ศรีแถมยังไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ตรงไหนด้วย

“ไม่งอนใช่ไหม งอนมากๆเหมือนผู้หญิง นายคงไม่ทำหรอกใช่ไหม?” เห็นยงฮวาเงียบไป จูฮยอนก็เลยยอมที่จะเป็นฝ่ายง้องอนเขาเสียเอง

“ไม่งอนหรอก เพราะผมรู้…ว่าความจริงแล้วคุณก็ชอบผมด้วยเหมือนกัน คุณน่ะมันเป็นผู้หญิงปากแข็ง” ยงฮวายิ้มทะเล้น ทำเอาจูฮยอนถึงกับตัวชาวาบ

“อย่าขี้ตู่ได้ไหม ฉันไม่มีทางชอบนายได้หรอก”

“ไม่ชอบก็เรื่องของคุณ ผมไม่สนใจหรอก เพราะว่าผม ‘รัก’ คุณไปแล้ว”

จูฮยอนหน้าแดงซ่าน เธอไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้เราสองคนกำลังทะเลาะกันหรือว่ากำลังถูกสามีของตัวเองเกี้ยวพาราสีกันแน่

“ฉันจะกลับเข้าไปในงานแล้วนะ อยากยืนอยู่ตรงนี้อีกก็ตามใจ”

หลังจบจากงานเลี้ยง ท่านประธานขับรถพาภรรยาคนสวยกลับบ้าน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จูฮยอนยอมทำทุกอย่างโดยง่าย โดยเฉพาะยอมใส่ชุดปกปิดมิดชิดที่เขาเลือกซื้อให้ แถมยังแต่งหน้าเบาบาง ไม่ได้แต่งหนักดูจัดจ้านหรือทาลิปสติกสีแดงเหมือนอย่างที่เคย

จูฮยอนเหน็ดเหนื่อยจนเผลอตัวนอนหลับ ยงฮวาขับรถไปก็นั่งอมยิ้มมีความสุขไม่ต่างอะไรกับคนบ้า ไม่ว่าจูฮยอนจะทำอะไรก็ดูน่ามองน่าเอ็นดูไปทุกอย่าง นึกแล้วก็ตลกตัวเองที่ไม่รู้ตัวว่าเผลอรักผู้หญิงคนนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่

บ้านของเราในคืนนี้ยังคงเงียบสงบเพราะยังไม่ถึงกำหนดที่จุนฮีจะกลับมา แม่บ้านก็ลากลับบ้านอย่างไม่มีกำหนดกลับ ช่วงนี้ยงฮวาจึงรับบทหนักต้องเป็นพ่อบ้านและพ่อครัวไปโดยปริยาย

“จูฮยอน…ถึงบ้านแล้วนะ ตื่นได้แล้ว” เขาสะกิดเรียก ทว่าคนถูกปลุกกลับยังคงงัวเงียไม่ยอมหาย

“เดินไหวหรือเปล่า… ” ยงฮวาเปิดประตูเดินอ้อมมาอีกทาง จูฮยอนยังคงเอาแต่นั่งหลับตา ถามว่าลุกหรือเดินไหวหรือเปล่าก็ไม่ยอมตอบ ที่สุดแล้วเขาก็เลยต้องแสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการอุ้มเธอกลับเข้ามาในบ้าน

ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ อีกทั้งยังเก็บซ่อนรอยยิ้มหวานเอาไว้ในอกอุ่น จูฮยอนรู้สึกตัวตลอด แต่ที่แกล้งงัวเงียก็เพราะอยากแกล้งยงฮวามากกว่า

จูฮยอนยังคงแกล้งนอนหลับแม้จะถูกวางลงบนเตียงนอนแล้วก็ตาม มีสามีแสนดีสบายแบบนี้นี่เอง อยากอ้อนให้อุ้มเมื่อไหร่ก็แค่แกล้งทำเป็นนอนหลับ

ยงฮวาช่วยห่มผ้าห่มผืนหนาให้ แต่ถึงจะห่มผ้าเสร็จแล้วก็ไม่ยอมลุกไปไหน เอาแต่นั่งจ้องมองดูจูฮยอนอยู่อย่างนั้น แค่ได้มองเธอ เขาก็สามารถยิ้มได้ทั้งวัน ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆเธอ เขาก็มีความสุขจนหัวใจเต้นแรง

จูฮยอนแกล้งงัวเงียถีบผ้าห่มออก ไม่ว่ายงฮวาจะช่วยห่มให้อีกกี่ครั้ง เธอก็ถีบมันออกตลอดจนทำให้ยงฮวาเหนื่อยใจ

“เดี๋ยวก็ได้เป็นหวัดกันพอดี” กำลังจะช่วยห่มผ้าให้ แต่จู่ๆกลับถูกจูฮยอนคว้าตัวลงมานอนด้วยกันอย่างกะทันหัน ทำเอาผู้ชายหัวโบราณถึงกับไปไม่เป็น

“พ่อขา…พ่อ… ” จูฮยอนแกล้งเพ้อหาพ่อ ก่อนที่จะทำเนียนขยับตัวเข้ามานอนหนุนอกกว้าง ทำขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกว่าเธออยากให้เขากอด เธออุตส่าห์ลงทุนขนาดนี้แล้ว แต่พ่อวัตถุโบราณของเธอกลับยังซื่อบื้อไม่ยอมที่จะเข้าใจ

ในเมื่อลุกหนีไม่ได้ ยงฮวาก็ไม่ได้หลีกหนีไปไหน จูฮยอนสบายใจที่จะทำยังไง เขาก็ยินดีที่จะตามใจและยอมเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอ

“ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากอยู่กับคุณให้นานๆ ผมจะตายทีหลังคุณ ไม่ตายก่อนคุณ แต่ผม…ไม่รู้ว่าจะทำมันได้จริงๆหรือเปล่า”

ร่างบางขยับตัวเข้ามาแนบชิดก่อนที่จะโผกอดยงฮวาเอาไว้ คืนนี้หัวใจของเขาเต้นในจังหวะที่แปลกออกไป แถมเสียงของเขายังแลดูเศร้าๆอีกด้วย

“ฉันรู้…ว่าฉันจะบังคับให้นายทำทุกอย่างที่ฉันต้องการไม่ได้ แต่แค่รู้ว่านายพยายามที่จะทำ ฉันก็ดีใจแล้ว”

เสียงหวานดังขึ้นมาอย่างแผ่วเบา และยงฮวาก็ได้ยินชัดทุกคำพูดทุกประโยค เขาค่อนข้างตกใจที่รู้ว่าแท้จริงแล้วจูฮยอนไม่ได้นอนหลับ เธอฟังทุกอย่างที่เขาพูด แถมยังเป็นฝ่ายเข้ามากอดเขาเอาไว้อีกด้วย

“ตอนนี้…คุณกำลังลวนลามผมอยู่นะ”

“ฉันจะทำมากกว่านี้อีก นายน่ะมันซื่อบื้อเหลือจะทน” ว่าพลางไล้ฝ่ามือลงบนอกกว้าง ยงฮวาอ้าปากค้างเมื่อถูกจูฮยอนปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด

“จูฮยอน…เล่นอะไรของคุณ ยะ…อย่าทำอย่างนั้น มันไม่ดีนะ!” เขาพูดค้านใจสั่น

“ฉันเพิ่งจะรู้ว่าทำแบบนี้กับสามีของตัวเองแล้วมันไม่ดี แล้วอะไรถึงเรียกว่าดีล่ะ ไหนลองบอกมาหน่อยสิ?” เธอลุกขึ้นมาจ้องหน้าเขาไม่กะพริบตา น่าโมโหนักจองยงฮวาไม่ต่างอะไรกับวัตถุโบราณจริงๆด้วย ปลุกยังไงก็ปลุกไม่ขึ้น

ยงฮวาประสานสายตากลับมาอย่างอ้ำอึ้ง เมื่อตั้งสติได้ก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดทาบฝ่ามือแตะลงบนแก้มนุ่มเนียนอย่างแผ่วเบา เขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ไม่ใช่วัตถุโบราณไร้ความรู้สึกเหมือนกับที่จูฮยอนเข้าใจเลยสักนิด

“อย่างคุณจะเป็นผู้นำผมได้ยังไง ผมมีประสบการณ์มากกว่านะ คุณน่ะไม่เห็นจะเก่งจริงเหมือนที่ว่าเลย” เขาหยิกแก้มเธอหนึ่งครั้ง ก่อนที่จะพลิกตัวขึ้นมาอยู่เหนือร่างบาง

จูฮยอนตกใจเมื่อเป็นฝ่ายพลาดพลั้ง เวลานี้เราสองคนต่างก็ใจสั่นและอ่อนไหวด้วยกันทั้งคู่ แต่ไม่ว่าสิ่งที่จูฮยอนทำในคราวแรกจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องเล่น ยงฮวารู้แค่ว่าตอนนี้เขาต้องการแค่เธอ

“จะทำอะไร แล้วพูดถึงประสบการณ์อะไรของนาย อย่าบอกนะว่าเรื่องที่ดูหนังโป๊สามปีต่อเรื่องน่ะ?”

“ถึงจะสามปีดูเรื่องนึงแต่ก็เก่งกว่าคนขี้คุยแล้วกัน, เด็กดื้อ คิดว่าผมเป็นวัตถุโบราณหรอ จากนี้ไป…ผมจะทำให้เด็กดื้ออย่างคุณสบประมาทผมไม่ได้อีก”

“เดี๋ยวสิ เดี๋ยว! ที่ทำไปทั้งหมด ฉันแค่ตั้งใจจะ ‘แกล้ง’ นายเท่านั้นเองนะ!”

ยงฮวาฉีกยิ้มกว้าง ไม่ว่าจูฮยอนจะแกล้งหรือตั้งใจ เขาคิดว่ามันไม่มีผลอะไรหลังจากนี้อีกแล้ว

“คุณรุกผมก่อนนะ ถ้าจะให้ทำใจนอนอยู่เฉยๆเหมือนตอไม้ ผมทำไม่ได้หรอก เพราะว่า…ผมรักคุณมากกว่านั้นมาก”

จูฮยอนตัวร้อนวาบเพียงแค่ถูกริมฝีปากของยงฮวาทาบลงบนแก้มนุ่ม ปลายจมูกโด่งเป็นสันโลมไล้ไปมาจนเกือบทั่วทั้งใบหน้าสวย การกระทำของยงฮวาทำให้เธอใจสั่น หัวใจของเธอไม่เคยพ่ายแพ้ให้กับใคร ยกเว้นแค่ผู้ชายคนนี้คนเดียวเท่านั้น

“ที่ผ่านมา…ผมไม่เคยอยากทำแค่ได้นอนอยู่ข้างๆหรือว่าทำแค่กอด ผมทรมานแค่ไหน คุณไม่รู้หรอก” ยงฮวาขยับออกมาจ้องมองสบสายตากับหญิงสาว เวลานี้ใบหน้าของจูฮยอนแดงเรื่อน่ารักน่ามองจนไม่อยากละสายตา นิ้วแกร่งไล้เบาๆที่กลีบปากอิ่มด้วยความถวิลหาก่อนที่จะทาบประกบริมฝีปากตามลงมา

จูฮยอนกะพริบตาถี่ๆ เธอค่อยๆผ่อนลมหายใจ ก่อนที่ดวงตาทั้งสองจะปิดแน่นลงมา เธออับอายจนไม่กล้าแม้แต่จะสบสายตา ยิ่งคิดทบทวนว่าก่อนหน้าตัวเองทำอะไรลงไป เธอก็ยิ่งอับอายมากยิ่งขึ้น

รสจูบของเขาช่างนุ่มนวลและอ่อนหวาน ยิ่งได้สัมผัสกันและกันมากเท่าไหร่ จูฮยอนก็ยิ่งพบว่าเธอหลงใหลไปจูบของยงฮวาอย่างไม่อาจหักห้าม ยอมที่จะเป็นฝ่ายรับไม่เท่าไหร่ กลีบปากอิ่มก็ขยับโต้ตอบแลกจูบกลับมา เวลานี้เธอไม่เหลือซึ่งความพยศดื้อดึง ทั้งตัวและหัวใจยอมให้กับยงฮวาไปหมดแล้วทุกอย่าง

***********NC 18+ Cut***********

แจกให้คนที่ทำตามกฎกติกา

พวกปั้มเม้นท์ทีหลัง เช่นว่า…ไม่เคยคอมเม้นท์เลย แต่มักจะมาคอมเม้นท์ในช่วงที่มี NC *ไม่แจกให้นะคะ
 
ผู้มีสิทธิ์ได้รับ ทิ้งอีเมลที่ถูกต้องไว้ เมื่อได้รับแล้วกลับมาคอมเม้นท์ที่ตอนนี้อีกครั้ง

แจกถึง….วันอาทิตย์ที่ 8 กุมภา 58 ค่ะ

***************100% ,NC จบครบตอนพอดีค่ะ***************