ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 :: Bad news
Chapter 2 :: Bad news
หลัาที่ยฮวาล่าวอำลาับเพื่อนร่วมวารทหารเสร็สิ้น…อนนี้เาำลัมุ่หน้าสู่ประูทาออ แ่ภายในใอเาลับรู้สึไม่สบายใโยที่ไม่รู้สาเหุว่าเป็นเพราะอะไร…ิใเาในอนนี้ำลัเป็นัวล…ั้แ่สร้อยที่เป็นอหมั้นที่เาใส่ิัวมาโยลอมาาามืออเาไปเมื่อืน…
ใบหน้าอยฮวาในอนนี้ไม่ไ้รู้สึถึวามีใและเสียใ และในทันทีที่เาเินออมา เา็ไ้พบับน้อๆทั้สามนอเาือ อิน มินฮยอและฮยอนมายืนรอรับเาอยู่พอี ยฮวายิ้มพร้อมทั้ทัทายน้อๆ้วยท่าทาแบบนายทหารผู้ทรเียริ แ่ลับไร้ึ่ปิิริยาที่แสถึวามีใาน้อๆทั้สามนอเา อนนี้พวเาทั้สามนลับมีสีหน้าเร่เรียยิ่ว่ายฮวาเสียอี
“เป็นอะไรไปน่ะพวนาย ทำหน้าเศร้าอย่าับ…(าิเสีย)” ยฮวาถึับถามออมา้วยวามแปลใ
“….” ในะที่พวน้อๆอเายัยืนนิ่้วยใบหน้าเร่เรียเหมือนเิม
“ทำไมไม่ีใล่ะ ันออารมแล้วนะ ทำไมพวนายูเศร้าว่าอนที่ันเ้ารมอีเนี่ย?” ยฮวาถึับอออาารหุหิหลัาที่ไ้เห็นท่าทาอน้อๆทั้สามนอเา
“พวผมพูอนนี้ไม่ไ้ เี๋ยวผมพาพี่ไปที่บ้านอฮยอน่อนแล้วัน พอถึที่นั่น…พี่ะรู้เอ” ฮยอนพูออมา้วยสีหน้าไม่สู้ี และทันทีที่ยฮวาำลัเรียมอ้าปาเพื่อที่ะถาม่อ
“อย่าเพิ่ถามอะไรเราเลยนะรับพี่ ผมอร้อล่ะ” มินฮยอพูัอเาทันที ในะที่อินยันิ่เียบผิแปลไปาทุรั้
พวเาทั้สี่น่าอยู่ในอาารนิ่เียบลอทา โยที่ไม่มีใรยอมพูอะไรออมาแม้แ่ำเียว บรรยาาศรอบัวอเาในอนนี้มัน่าูผิปิไปหม…หรือว่าน้อๆอเาำลัิที่ะแล้เาเล่น…พวเามีแผนารอะไรที่เรียมเอาไว้้อนรับารออมาารมในรั้นี้อเารึเปล่า?
่าวารเิอุบัิเหุออฮยอนาารเ้าไป่วยเ็ลายเป็น่าวโ่ัไปทั่วทั้ในี่ปุ่น ในเาหลีและแทบทุประเทศในแถบเอเียสร้าวามสะเทือนใรั้ให่ไปยับรราแฟนลับอเธอไปทั่วโยเพาะบุลทุนที่สนิทสนมและใล้ิับเธอ่า็อยู่ในอาาร๊อันทุน แม่ออฮยอนถึับเป็นลมล้มพับไปหลาย่อหลายรั้ โยมีแทยอนและฮโยยอนอยเฝ้าูแลอยู่ไม่ห่า อีทั้ยัทำหน้าที่อยรับโทรศัพท์ที่ัลอทั้วันไม่าสาย ในะที่นสนิทนอื่นๆ่า็ำลัพาันเินทามาสมทบ
“แทยอน…ัน…” ทิฟฟานี่โทรศัพท์้ามประเทศพร้อมับร้อไห้สะอึสะอื้นไม่หยุหลัาที่เธอไ้ทราบ่าวารประสบอุบัิเหุออฮยอนนที่เธอรัุน้อสาวแท้ๆ
“ใเย็นๆ่อน เรายัไม่รู้แน่ัอนนี้อฮยอนอยู่ในห้อไอียูที่ี่ปุ่น เธออยู่ที่นั่นับพี่ผู้ัารแล้ว็มีพี่ยูฮยอนอยู่้วย อย่าร้อไห้สิ หยุร้อเี๋ยวนี้นะ!” แทยอนถึับออำสั่หลัาที่ไ้ฟัทิฟฟานี่ร้อไห้สะอึสะอื้นไม่ยอมหยุ
“ันในี่นา” ทิฟฟานี่แย้พร้อมทั้สะอึสะอื้น
“เมื่อวัน่อนอฮยอนยัุยับันอยู่เลย…ทำยัไีล่ะแทยอน…เราไปี่ปุ่นันเลยีไหม” ทิฟฟานี่พูออมา้วยวามร้อนใ
“ใเย็นๆสิ…อนนี้เรา้อรออย่าใเย็น ไม่้อห่วอะไร ันะส่่าวให้เธอไ้รู้อีที” แทยอนพูปลอบ
“ันัสินใแล้ว ันะไปหาเธอที่เาหลี ันะไปๆ เี๋ยวนี้เลย!” ทิฟฟานี่พูบ็รีบวาโทรศัพท์าแทยอนเพื่อเรียมเ็บ้าวออเธอทันที
“ฟานี่! ทิฟฟานี่!” แทยอนะโนเรียในะที่ปลายสายอยู่ีี็เียบหายไปะเยๆ
“ฟานี่ะมาที่นี่ั้นหรอ?” ฮโยยอนถาม้วยอาารึมเศร้าที่ทุนในอนนี้็อยู่ในอาารแบบนี้ไม่่าัน
“อืม…เธอบอเธอะมาเี๋ยวนี้” าำไม่เท่าไหร่โทรศัพท์็ัึ้นอีแล้ว
“แทยอน ันำลัะลับไปเาหลี อนนี้เธออยู่ที่ไหน?” ูยอโทรเ้ามาถาม้วยวามร้อนใอีน
“เธออยู่ในระหว่าฮันนีมูนนะ…เธอ…” แทยอนพยายามะแย้
“ันไม่สนใหรอ ันไม่มีอารม์ะฮันนีมูนแล้ว อนนี้พี่ีวอน็ะลับเหมือนัน พวเราทุนเป็นห่วอฮยอน้วยันทั้นั้น” เมื่อสอเือน ่อนูยอเพิ่แ่านับีวอน สอระูลเวผู้ร่ำรวยและเฟื่อฟูเี่ยวอันแล้ว และอฮยอน็เป็นหนึ่ในเพื่อนเ้าสาวอเธอในวันนั้น้วยเ่นัน
อนนี้…รถอฮยอนมาถึแล้วและที่บริเวหน้าบ้านออฮยอน ในอนนี้็เ็มไป้วยบรรานั่าวทำให้ยฮวาถึับแปลใไม่น้อยับสภาพแวล้อมที่เาไ้เห็น…ทุสิ่ทุอย่าูอึอัไปหม
“พี่รับ…พี่ยฮวามาถึแล้วรับ” ฮยอนโทรบอแทยอนที่อยู่ภายในบ้าน ในะที่ยฮวาำลัสับสนว่าเิอะไรึ้นแ่็ไม่มีใรให้ำอบอะไรับเาเลยแม้แ่นเียว
“โอเ เี๋ยวพี่ะให้พ่อบ้านไป่วยเลียร์ทาให้พวเธอเ้ามานะ พอประูรั้วเปิเธอ็เหยียบเ้ามาเลยนะ” แทยอนำับ
“รับ…ไ้รับ” ฮยอนพูพร้อมทั้เรียมเร่เรื่อยน์
หลัาผ่านเ้ามาภายในบ้านไ้้วยวามทุลัทุเลอนนี้…ยฮวาถึับเินหัวเสียเ้ามาภายในบ้าน้วยวามไม่สบอารม์ับสภาพแวล้อมทีู่แปลไปในวันนี้
“สวัสีรับ” ยฮวาโ้ให้ับแทยอนในะที่ฮโยยอนเินออมาอีน้วยใบหน้าไม่สู้ี…ทุนที่เาไ้พบะทำหน้าแบบนี้ันอีนานไหมนะ?
“เิอะไรึ้นรึเปล่ารับ…แล้วุพ่อุแม่ออฮยอนล่ะรับ” ยฮวาย้อนถามแทยอนับฮโยยอน้วยวามไม่เ้าใและเา็หวัที่ะให้ใรัน่วยอธิบายถึสถานาร์ในอนนี้ให้เาไ้เ้าใ
ในที่สุ…ฮโยยอน็รับหน้าที่เินนำทายฮวาเพื่อพาเ้าไปในห้อนอนอพ่อและแม่ออฮยอนู่หมั้นอเา
“สวัสีรับ” ยฮวาโ้ทำวามเารพพ่อและแม่ออฮยอน เวลานี้แม่ออฮยอนนอนหลับอยู่บนเีย
“ุแม่…ุแม่เป็นอะไรไปรับ?” ยฮวาถาม้วยวามเป็นห่ว เพราะเาิว่าที่แ่ละนทำหน้าาไม่สู้ีอาะเป็นเพราะแม่ออฮยอนป่วย แ่็ยัไม่มีใรพูหรืออธิบายอะไรับเาอีอยู่ี
และในอนนีุ้พ่อออฮยอนลับเินนำให้ยฮวาออมาสมทบับพวอแทยอนที่ห้อรับแ โยมีฮโยยอนอยอยูู่แลแม่ออฮยอนแทน
“อฮยอนถูรถนที่ี่ปุ่น…อนนี้เธออยู่ในห้อไอียู” พ่อออฮยอนพูออมา้วยเสียแผ่วเบาพร้อมทั้บที่ไหล่อยฮวาเบาๆ่อนะรีบเินลับเ้าไปในห้อนอนเพื่อเ้าไปูแลภรรยาอเาามเิม
อนนี้ยฮวาเหมือนับาอาาศหายใไปั่วะ…เาำลัฝันไปใ่ไหม…สิ่ที่เิึ้นในอนนี้เป็นเรื่อล้อเล่นที่ทุนเรียมเอาไว้หลอเาใ่ไหมและพลันทีวีที่เปิทิ้เอาไว้็นำเสนอ่าวออฮยอน…ทำให้ยฮวาถึับแทบทรุลับพื้น น้อๆทั้สามนอเาถึับ้อเ้ามา่วยประอ…ลาสัหร์อเามันมาพร้อมับสร้อยอที่าล…มันือลาร้ายรั้ให่ที่สุในีวิอเา
“นี่มันเรื่ออะไรัน! เรื่อนี้มันไม่ริใ่ไหม?”
หลัาปล่อยให้เวลาผ่านไป….ในะที่ทุนยันิ่เียบ แ่ยฮวาลับเริ่มั้สิไ้
“ผมไปี่ปุ่นอนนี้…ทันไหมรับ?” ยฮวาถามแทยอน้วยวาแ่ำแ่ไม่ว่ายัไเา็ะไม่ยอมเสียน้ำา อีทั้ยัสั่ห้ามทุนไม่ให้ร้อไห้เ็าเพราะอนนี้ยัไม่มีใรรู้ถึอาารออฮยอนและเาเื่อว่าอฮยอนะ้อไม่เป็นอะไร
“พี่ผู้ัารบอว่า เรายัไม่้อทำอะไร เี๋ยวเาะส่่าวลับมาหาเราเอ” แทยอนอธิบาย และ็ยฮวาพยัหน้ายอมรับในในสิ่ที่แทยอนบอ
“พี่ยูฮยอนโทรมา่ะ” แทยอนพู้วยวามีใทันทีที่ไ้รู้ว่ายูฮยอนเป็นนโทรมา
“พี่ะ อฮยอนเป็นยัไบ้าะ?” แทยอนรีบเปิสปีเอร์โฟนพร้อมทั้ถามในสิ่ที่ทุนอยาะรู้ทันที
“อนนี้อฮยอนปลอภัยแล้วนะ แ่ว่าเธอยัไม่ฟื้นเพราะว่าเธอเสียเลือมา อนนี้พี่ผู้ัารำลัประสานับโรพยาบาลที่โลเพื่อนำัวอฮยอนลับไปรัษา่อที่นั่น” น้ำเสียอยูฮยอนแหบแห้บ่บอถึอาารเหนื่อยอ่อนเพราะเาเฝ้าูอาารอยู่ที่โรพยาบาลทั้วัน
“อบุพี่ยูฮยอนมานะะ อย่าลืมิ่อบอ่าวให้ับพวเราอีรั้้วยนะะ” แทยอนย้ำ
“ไม่้อห่วนะ พี่ะอยส่่าวบอเป็นระยะ”
“รุ่นพี่รับ…ผมอบุมานะรับ” ยฮวาพูบ้า และทันทีที่ยูฮยอนไ้ยินเสียอยฮวาเา็ถึับนิ่เียบไปั่วะ
“ไม่เป็นไร…ันเ็มใ่วย” ยูฮยอนอบออไป
“พีู่แลัวเอ้วยนะะ ท่าทาพี่ะเหนื่อยมา พวเรายั้อพึ่พาพี่อีนะะ” แทยอนพูแสวามห่วใย่อนที่วาสายล
อนนี้ถึแม้ว่าทุนะโล่ใไ้มาึ้นแ่็เป็นเพราะว่าอฮยอนยัไม่ฟื้นันั้นแ่ละน็ยัไม่เป็นอันทำอะไรอยู่ี ในะที่แทยอนเริ่มทำหน้าที่ส่่าวให้เพื่อนๆแ่ละนทราบ และฮโยยอน็รีบนำ่าวไปบอับพ่อออฮยอน
“ไม่้อมาแล้วยุนอา อนนี้บ้านะแ ไหนะอทัพนั่าวอี ไว้พี่ะส่่าวนะ” เสียแทยอนบอับยุนอาราวับเธอำลัแสมาอลีเอร์อว SNSD ที่อนนี้ทุๆน้อฟัและทำามที่เธอบอ
“ันิ่อฟานี่ไม่ไ้เลย อย่าบอนะว่าเธอึ้นเรื่อมาเาหลีแล้วเนี่ย” แทยอนบ่นในะที่ยัโทรศัพท์ไม่เลิ
“ันิ่อทัู้ยอทั้พี่ีวอนไม่ไ้้วย อย่าบออีนะพวเาำลัลับมาาฝรั่เศส” แทยอนบ่นอีหลัาที่าริ่อหาูยอและีวอนไม่เป็นผล
ถึแม้ว่าอนนี้ทุนะูเหมือนับวุ่นวายในาร่วยส่่าว แ่อนนี้ยฮวายันั่เียบๆพร้อมับสร้อยอภายในมืออเา หลัาที่เาส่่าวบออาารออฮยอนับพ่อแม่อเาที่โทรมาสอบถาม้วยวามห่วใย….
สอวัน่อมา…ยูฮยอนและพี่ผู้ัารรวมทั้ทีมานแพทย์และพยาบาลาี่ปุ่น่าเินทามาถึสนามบินที่โล ประเทศเาหลีใ้ ทีมแพทย์และพยาบาล่ามารอรับ้วยวามพร้อมาารประสานาน ภายนอสนามบินถูรัษาวามปลอภัยเป็นอย่าีโยที่นั่าวและ่าภาพไม่ไ้รับอนุาให้ถ่ายรูปและทำ่าว และเนื่อาลุ่มแฟนลับออฮยอนที่รับรู้่าว่าพาันมาอย่าหนาแน่น และแฟนๆ็่าพาันสวภาวนาอพรให้ับเธอ เพื่ออให้เธอฟื้น และปลอภัย
พ่อออฮยอนยั้อูแลแม่ออฮยอนอยู่ที่บ้านรวมทั้ฮโยยอน้วย ยฮวาึทำหน้าที่อู่หมั้นอาสามารับัวอฮยอน้วยัวเอโยมีน้อๆอเารวมทั้แทยอนที่ิามมา้วย และในทันทีที่บุรุษพยาบาลเ็นเียที่อฮยอนยันอนสลบไม่ไ้สิออมาาเรื่อบินที่ศีรษะยัมีผ้าพันอยู่โยรอบพร้อมับใบหน้าทีู่บี…ทำให้ยฮวาโผเ้าหาทันที้วยวามห่วใยอย่าเป็นที่สุ นยูฮยอนที่เินนาบเียมา้อหลีทาให้ับยฮวา
ไม่นานนัเีย็ถูเ็นึ้นรถพยาบาลเพื่อเินทาไปที่โรพยาบาลในทันที โยมียฮวาอยู่เีย้า อนนี้เาไ้แุ่มมือหิสาวนรัอเาไปลอทา พลาเรีย ฮยอน… อฮยอน… อูฮยอน…อฮยอนอา…ทุื่ออเธอที่เาเยเรีย…
อนนี้ที่โรพยาบาล อีสมาิโนยอิแ และสมาิุปเปอร์ูเนียร์ รวมทั้ น้อๆทั้สามอยฮวา นอานี้ยัมีนิโล และินอุน รวมทั้สมาิวายนี่อี้วย อีทั้บรราทัพนั่าวมามายำลั่าโลาหลในารหา่าวรั้นี้ บวับสมาิแ่ละนที่มาปราัว็ล้วนแล้วแ่เป็นนที่มีื่อเสีย้วยันทั้สิ้น และาวามวุ่นวายอบรรานั่าวทำให้ลีทึับีวอนถึับอออาารหุหิันเลยทีเียว
“พวเราอวามเป็นส่วนัวไ้ไหมรับ อนนี้มันไม่ใ่เวลามาทำ่าวบันเทิ พวเราทุนมาเยี่ยมน้ออพวเรานะรับ ไ้โปร้วยเถอะนะรับ” ลีทึพูับบรรานั่าวพร้อมทั้โ้ให้เป็นเิอร้อ
“อนนี้เราไม่อนุาให้ทำ่าวและถ่ายภาพทั้สิ้นนะรับ ถ้ามีวามืบหน้าอะไร ผมะัแถล่าวอย่าแน่นอนรับ” พี่ผู้ัารออฮยอนบอับบรรานั่าวอีที
อฮยอนถูนำัวเ้ารวอาารโยละเอียอีรั้ในทันทีที่เธอเินทามาถึ และทุๆน่าเฝ้ารออย่าใใ่อ รวมทั้พ่อและแม่ออฮยอน็มาอยู่ที่โรพยาบาล้วย
“ุลุุป้า้อเ้มแ็นะรับ อฮยอนเป็นนีเธอ่วยีวิเ็เอาไว้ พระเ้าะ้อ่วยเหลือเธอรับ” ีวอนพูให้ำลัใพ่อและแม่ออฮยอน
“นาย้วยนะ ยฮวา ูแลัวเอ้วยล่ะ ว่าอฮยอนะหายป่วยันูอาารนายอนนี้ท่าทาะหนัเหมือนัน นายอยาให้อฮยอนหายแล้วเือร้อนมาูแลนาย่อั้นหรอ?” ีวอนพยายามพูให้สิ ยฮวา็ไ้แ่พยัหน้ารับ เพราะสภาพออฮยอนที่เาไ้เห็นมันทำให้เาถึับทรมานไปับเธอ้วยและหาว่าเธอยัไม่ฟื้นึ้นมา เา็ะไม่สามารถที่ะทำอะไรอย่าอื่นไ้้วยเหมือนัน
“แ่ันว่า่อนอื่น ันว่าเราวระัิวให้ีนะะ” หลัาที่ทิฟฟานี่ยืนเียบอยู่นาน อยู่ีๆเธอ็พูเรื่อารัิวึ้นมาะอย่านั้น ทำเอาทุนที่ยืนอยู่ึับแปลใันไปหม
“มออะไรันแบบนั้น ็พวเรานเยอะไปไหมะ พวเราะเ้าไปเยี่ยมอฮยอนพร้อมันทีเียวหมนี่เลยไ้หรอะ มีหวัห้อระเบิันพอี” ทิฟฟานี่พูามรามที่เธอิึ่มัน็เป็นเรื่อริที่ไม่มีใราิมา่อน
“อืม ริอเธอ วัน่อนที่มาเธอเอาแ่ร้อไห้ อยู่ีีวันนี้…แหมเยี่ยมริๆุผู้ัารฮวั” เสสิ้าแล้พูแหย่ทิฟฟานี่
หลัาเวลาผ่านไปเนิ่นนาน…หมอ็รวร่าายออฮยอนเสร็พร้อมทั้พาอฮยอนไปนอนพัรัษาัวที่ห้อพัผู้ป่วย
“อเินที่เป็นาิหรือว่านสนิทอผู้ป่วยเ้ามารับทราบผลารรวรับ” ุหมอพู่อนที่ะเินนำไปยัห้ออแพทย์ผู้รว
พ่อและแม่ออฮยอนรวมทั้ยฮวาและแทยอนึเินามหมอเพื่อเ้าไปพูุยรายละเอียเี่ยวับอาารออฮยอน
“ผลารรวโยทั่วไป ุอฮยอนปลอภัยี พ้นีอันรายแล้วนะรับ” สิ่ที่หมอบอทำให้ทุนถึับโล่ใ
“แ่ว่าเรา้อรอให้เธอฟื้นะ่อนนะรับ แล้วะมีารรวทั่วไปเี่ยวับระบบสมออีที เรา้อเ็ารอบสนออเธอในอนที่เธอฟื้นึ้นมารับ…” ุหมออธิบาย
“เมื่อไหร่รับ…เมื่อไหร่เธอะฟื้น?” ยฮวาถาม้วยวามร้อนใและแน่นอนว่าอนนี้นี่ือสิ่ที่ทุน่าอยารู้
“ผมอบไม่ไ้เหมือนันรับ อาะ 3 วัน หรือ 7 วัน เธอเสียเลือมา แถมยัเินทาไลโยเรื่อบินอี้วย สภาพแวล้อมมีผล่อารฟื้นัวอเธอ้วยรับ” ุหมออธิบาย
ผ่านมา 3 วันแล้ว ยฮวายัเฝ้าูแลอฮยอนเหมือนเย บรราพี่น้อนสนิท่า็แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนลอเวลาอย่าไม่าสาย และทุน็เฝ้าแ่าหวัให้อฮยอนฟื้นึ้นมาโยเร็ว
“ทำไมเธอหลับไปนานอย่านี้ล่ะอฮยอน…ื่นไ้แล้วนะ พี่ะร้อเพลให้เธอฟั เพล Love light ที่พี่แ่อนที่ิถึเธอยัไล่ะ…เธอเยบอับพี่นี่นาว่าเธออบเพลนี้ที่สุเลยนะ” ยฮวาพูไปพร้อมๆับเล่นีาร์และร้อเพลให้อฮยอนฟั…้วยวามาหวัว่าเธอะไ้ยินและื่นึ้นมาในสัวัน า Love light าม้วย I don’t know why, Don’t say goodbye แ่ละเพลที่เาร้อล้วนแล้วแ่เป็นเพลที่มีวามพิเศษที่ยฮวาั้ใแ่ออมาาหัวใอเาที่มี่ออฮยอนทั้สิ้น…และเา็หวัว่าเธอะไ้ยิน…และรีบฟื้นึ้นมาในเร็ววัน
“เธอ้อื่นึ้นมานะอฮยอน ื่นึ้นมาร้อเพล Balmal song อเรา้วยัน ถ้าไม่มีเธอ…พี่็ร้อเพลนี้่อไปไม่ไ้…เพลนี้ือเพลอเรา…”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น